Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
In Frankrijk heb ik soms het gevoel, dat het gezellig samen zijn belangrijker is dan de entourage. Dat verklaart misschien ook wel dat er soms bankjes geplaatst worden met uitzicht op een blinde muur, terwijl je als je achterom kijkt het mooiste landschap zou kunnen bewonderen. Prachtige huizen met uitzicht op troosteloze industrieterreinen zijn hier ook geen uitzondering. In restaurants bestaat het meubilair soms nog uit formica tafels en stoelen, met daar boven, een Neon lamp want goed licht is belangrijk, en net als een televisietoestel, dat de hele dag aan staat, onmisbaar.
Kort geleden, waren we weer eens in een restaurant, waar we zeker tien jaar geleden, voor de eerste en tevens laatste keer waren geweest. Het was toen net geopend. Er stonden wat formica tafels, de kale peertjes hingen aan de elektradraden aan het plafond, uit de keuken kwam het gekrijs van een baby dat je door merg en been ging, en de zaak hing vol rook, omdat er bij het bakken van spek in de keuken, iets mis gegaan was. Gezellig is anders, dachten we toen. Maar omdat we vonden, dat je iedereen een kans moet geven, zijn we heel dapper in de rokerige ruimte gaan zitten. We waren samen met een ander stel, de enige klanten op dat moment, en omdat het nog even duurde voor er iemand uit de keuken kwam om ons te helpen, keken we elkaar maar zo'n beetje met verwonderde blikken aan, en besloten tenslotte zelf maar een paar ramen open te zetten om de rook te verdrijven. Uiteindelijk, bleek het eten niet eens zo slecht, maar als echte Hollanders, wil je toch ook wel een beetje gezelligheid, en dat was hier ver te zoeken.
Omdat er al geruime tijd een affiche in het dorp hing, waarop vermeld werd, dat er binnenkort in de betreffende zaak, varken aan het spit werd geserveerd, en we dat wel eens mee wilden maken, besloten we het samen met een paar vrienden nog eens te proberen. Deze keer was het druk. De slager, de bakker, de loodgieter. Iedereen leek aanwezig. Aan het interieur was weinig veranderd. Dezelfde formica tafels, en de kale peertjes hingen nog steeds aan het plafond.
We werden bediend, door een vriendelijk meisje. Ze was een beetje mollig en droeg een kort strak rokje, dat de neiging had omhoog te kruipen, Onwillekeurig trok ze daarmee de aandacht van de aanwezigen, die haar telkens als ze de keuken met volle borden verliet met hun ogen volgden. Het begon er een beetje op te lijken of het rokje van het meisje en de afstand tot de verst verwijderde tafeltjes op elkaar afgesteld waren, want telkens bereikte ze net op tijd de tafeltjes zodat ze haar kleding weer in orde kon brengen
Doordat er onweer dreigde, en de lucht betrok, werd het al snel donker in de zaak. Het was onvermijdelijk, dat op een gegeven moment de lampen aan moesten. We vonden het niet zo erg, dat de verlichting boven onze tafel kapot bleek te zijn. We hadden naar ons idee ruim voldoende licht van de andere lampen, Het meisje van de bediening had daar toch ander ideeën over. Ze kwam al snel met een gloeilamp in haar hand aangelopen, vroeg ons de borden even opzij te zetten, klom via een aangeschoven stoel op tafel en begon de lampen te verwisselen. Terwijl wij met belangstelling de werkzaamheden boven onze hoofden volgden, dwarrelden er wat vlokjes stof naar beneden. Al met al, werd het toch nog gezellig.
Weergaven: 5972
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Peter Jan begrijpt het, als alle mannen zo zijn is de wereld weer een stukje mooier. Ik liet het ook aan mijn man lezen en hoe hij het verwoordde was heel duidelijk, wat minder diplomatiek dan dat ik heb gedaan.
Lilian, ik vind dat je reageert alsof Frans haar aangerand zou hebben onder het mom " had ze maar geen kort rokje aan moeten trekken".
Ik ken er nog wel eentje. Hoe er over "mamil's" geschreven wordt. Deze keer dus mannen. Als je het niet kent dan wil ik je wel meer duidelijk maken.
Beste Lilian, Jij en je man leven duidelijk in een andere wereld. Jammer dat jullie nou net in Frankrijk wonen. Het land dat er om bekend staat dat vrouwen het waarderen als mannen laten blijken dat ze ze aantrekkelijk vinden. In mijn stukjes probeer ik altijd eenvoudige taal te gebruiken en moeilijke woorden te vermijden. Misschien is dat voor jou ook een idee als je je heilzame boodschap de wereld in wil sturen.
Janny, ik begrijp dat je er niks verkeerds in ziet, dat komt misschien ooit nog. Heeft te maken met toxic femininity. Ken je trouwens 'the way we dress does not mean yes'?
En verder Frans, je blijft eeuwig in je zelfmelij hangen, je schrijft iets maar kritiek kun je niet hebben. Weet je Frans, het gaat gewoon over jou, een ouwe kerel die naar een jonge vrouw zit te loeren, waarvan je op Raad&Daad ook nog beledigd, 'grappig bedoeld' waarschijnlijk, schreef dat je gebeld had om te vragen naar haar leeftijd en dat ze 16 was. Dit om je 'meisje' goed te praten. Ik kan het nog eenvoudiger aan je uitleggen als je dat wilt, maar hé dit is internet.
En ter info, je zou je moeten afvragen of vrouwen wel geïnteresseerd in jouw mening of je ze 'aantrekkelijk' vindt of niet. Dat is namelijk cruciaal.
Lilian ik begrijp dat jij leidend bent. Wat je gezegde betreft, juist dat maakte ik duidelijk. Frans zei alleen iets over de aandacht die haar kleding en als ik Frans mag geloven niet alleen van hem.
Jammer genoeg reageer je niet op mijn andere opmerking. Of is dat te lastig?
Beste Lilian, Hierbij stop ik deze discussie, om de doodeenvoudige reden dat je nu beledigend gaat worden. Dat is kenmerkend voor mensen die hun gelijk niet krijgen. Ik wens je veel succes met je acties. Hoewel ik betwijfel of je op deze manier succes zal krijgen.
Het gaat niet om succes Frans, het gaat om bewustwording. Courage, à bientôt.
Ja wat zou zo’n jonge dame bezielen om met een kort rokje aan de slag te gaan en dan ook nog bovenop een tafel te klimmen.?
Tja Lilian, er zijn nu eenmaal verschillen tussen mannen een vrouwen. Sommige vrouwen zijn mollig en dragen korte, opkruipende rokjes. Mannen niet, die beschrijf je ook niet als "mollig" en ze dragen ook geen korte, opkruipende rokjes. Broekjes trouwens ook niet.
Het korte, opkruipende rokje is trouwens maar bijzaak. Het gaat om de Gezelligheid en wat Fransen en Nederlanders daaronder verstaan. Dat beschrijft Frans heel leuk. Hij was nu eenmaal in een restaurant, waar een mollige serveerster met een kort, opkruipend rokje de aandacht van "de aanwezigen" trok, mannen en vrouwen. Logisch, dat zou mijn aandacht ook trekken.
Ik heb Raad en Daad op Facebook niet gelezen, maar als wat Frans daar schreef, in dezelfde categorie valt als zijn "Gezellig", dan beklaag ik je en je man erbij. Ik ken zelf trouwens maar één Raad en Daad, die alle nieuwkomers in Frankrijk met praktische problemen helpt, zeker geen leuke verhaaltjes plaatst en geen Facebookpagina heeft:
Dat is de échte Raad en Daad.
Theodora. Het bovenstaande verhaal heb ik eerder op de Facebook pagina van Raad en Daad Frankrijk geplaatst. Hier is de naar mijn mening onzinnige discussie ontstaan of je een meisje van de bediening wel "meisje van de bediening" mag noemen, omdat je een jongen van de bediening ook geen jongetje noemt. Op mijn opmerking dat bepaalde groeperingen die meisjes meiden zijn gaan noemen het onmogelijk hebben gemaakt om het enkelvoud van meiden te gebruiken, immers in dit geval zou dat dan "De meid van de bediening geworden zijn", heb ik nooit een antwoord gehad. Jammer, dat er altijd weer mensen zijn, die het verhaal van een ander onderuit halen om hun eigen bekrompen ideeën te poneren..
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr