Gezellig uit eten? Mobieltje uit!

Iedereen die wel eens een restaurant bezoekt kent wel het beeld van tafeltjes met twee of meer personen, die allemaal meer verdiept zijn in hun smartphone dan in de personen met wie ze aan tafel zitten en die terwijl ze eten al kauwende hun blik nauwelijks kunnen afhouden van het angstvallig naast het bord geparkeerde mobieltje. Of van de ouders die hun kleine kinderen allemaal een telefoon met veel spelletjes geven als kinderoppas, zodat ze zelf rustig kunnen eten. Een trieste aanblik bieden ook ouders die wanhopig een gesprek proberen aan te knopen met hun tienerkinderen, die als doofstommen enkel hun blik en hun duimen over de nieuwste smartphones laten dwalen.

De franse eigenaar van zomerrestaurant-guinguette Le Petit Jardin in Saint-Guilhem-le-Désert, fraai gelegen aan de oevers van de rivier l'Hérault, zag met lede ogen hoe veel van zijn klanten zich aan tafel nauwelijks met elkaar onderhielden, laat staan iets van de kokkerelkunst proefden, doordat ze alleen maar oog hadden voor hun mobiele metgezel. Ook de contacten tussen tafeltjes onderling, die vroeger onder invloed van spijs en drank als vanzelf ontstonden, kwamen steeds minder voor. In Frankrijk geldt de maaltijd traditioneel als een ontmoetingspunt, waarbij je de tijd neemt voor elkaar en gesprekken voert met je partner en je kinderen of met familie en vrienden.

Restauranthouder Jean-Noël (Jeannot) Fleury is een man van principes. Zo zijn alle schotels die hij zijn gasten voorzet bereid van regionale produkten. Ook weigert hij om frisdrank, mayonaise en ketchup te serveren. Op een gegeven moment besloot hij een einde te maken aan de schending door sommige van zijn gasten van de aloude franse tafeltraditie. Hij voorzag zich van... scheidsrechter-attributen! Eerst stelde hij de spelregels vast:

1. Aan tafel géén smartphone-gebruik.
2. Wie een dringend telefoontje krijgt, verwijdert zich zodat hij anderen niet stoort.
3. Foto's maken met je mobieltje is toegestaan.

Wanneer iemand deze spelregels overtreedt, zorgt Jeannot voor een waar spektakel. Zodra hij een zondaar ontwaart blaast hij doordringend op zijn fluitje. Vervolgens ontvangt de overtreder een kaart; de eerste keer als waarschuwing een gele, de tweede keer een rode. Bij een rode kaart moet hij ogenblikkelijk het restaurant verlaten en krijgt hij een restaurantverbod voor Le Petit Jardin. "Wie het niet bevalt gaat maar ergens anders eten", zegt Jeannot, "en als je elkaar niets meer hebt te zeggen, leg je maar contact met een andere tafel."

De historie vermeldt niet of de betrapte gast vóór vertrek eerst moet betalen wat hij inmiddels heeft genuttigd, noch wat er gebeurt wanneer hij weigert te vertrekken. En moeten zijn eventuele disgenoten ook opstappen? Maar in de praktijk valt het allemaal erg mee. Zowel binnen als buiten worden nietsvermoedende gasten duidelijk gewaarschuwd door de in het oog springende spelregels. De meeste gasten leggen zich er gewoon bij neer en staan er zelfs volledig achter. Jeannot deelt gemiddeld per seizoen slechts 4 à 5 rode kaarten uit.

Bronnen: L a Dépêche en Le Parisien

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20170902

Reactie van Natascha Terpstra op 3 September 2017 op 11.49: @susanne, een autistisch kind raakt heel makkelijk overprikkeld door alle zintuigelijke prikkels in zijn omgeving. In een restaurant is het een feest voor de zintuigen. Door een kind een smartphone te geven met iets erop dat hij goed kent help je zo'n kind om zich af te zonderen in zijn eigen wereld. Die hij goed kent en waarmee hij vertrouwd is. Als hij niet de mogelijk heeft om zich terug te trekken in zijn kleine vertrouwde wereld dan kan de overprikkeling en onzekerheid voor zoals dat heeft een meltdown zorgen. Het woord meltdown dekt de lading perfect. Dat wil je echt niet meemaken. Mensen schrikken zich altijd kapot als mijn kind er 1 krijgt op straat, omdat er iets onverwachts gebeurd. Wat nogal eens t geval is buitenshuis omdat ik nu eenmaal niet de hele wereld kan structureren. Ook niet in een restaurant. Voor mijn kind werkt het goed als hij op de telefoon filmpjes kan kijken. Favorieten zijn filmpjes van treinen, liften, keukenmachine( die ik ook heb) en aftiteling van films. ( niet de film zelf) hiervan wordt hij rustig en kan hij prikkels beter aan.

Overleden Reactie van Susan op 3 September 2017 op 11.56: Natascha ja nu begrijp ik het bedankt voor je melding.

Reactie van Sabine Dekker op 3 September 2017 op 12.18: Geweldig onderwerp weer Theodora en wat een reacties. Wij zijn gezegend met een puber die gewoon gezellig aan tafel zit in een restaurant met de smartphone in zijn broekzak. Voor ons juist altijd een moment om bij te kletsen. Fijne zondag allemaal, de zon is hier weer gaan schijnen!

Reactie van Franklin Toonen op 3 September 2017 op 14.04: Natascha doet ons kond dat er in haar dorp 7 gezinnen met autistische kinderen/kind zijn. Maar dan wil ik graag weten hoeveel gezinnen er zonder autistische kinderen wonen. Natascha's kind zal een uitzondering zijn (alhoewel - ik heb even teruggekeken naar haar Ned.Fr. geschiedenis - pas 8 jaar en dan al een gsm/smartphone ??) maar, sorry Natascha, je neemt met een uitzonderingssituatie wel de hele topic van Theodora over. Die ging immers over telefoons aan tafel in een restaurant. En dat hoort niet. Er zullen altijd uitzonderingen zijn en ongetwijfeld is jouw kind er een van (net als bijv. een arts, een commissaris van politie of dhr Macron) maar de algemene (beleefdheids)regel gaan m.i. toch uit van een andere situatie. In jouw visie Natascha is de uitzondering regel geworden.

Reactie van Natascha Terpstra op 3 September 2017 op 16.32: Als je goed gelezen hebt dan vind ik het ook niet sociaal om met een telefoon aan tafel re gaan zitten, dus ik doe dat zelf ook niet. Maar ik vind t wel zo sociaal na andere gasten toe om er voor te zorgen dat mijn kind niet het hele restaurant afbreekt. Aangezien er naar schatting 1a 2 procent van de kinderen autisme heeft is het ook weer niet zo zeldzaam als je zou denken. Gelukkig wel een minderheid. Ik loop dagelijks tegen het oordeel van mensen aan en ik vraag aandacht om niet te snel te zijn met je oordeel. Mijn kind is niet 8 maar nog maar 9 jaar. En ja hij heeft een tablet en smartphone. De tablet is om vaardigheden aan te leren. Er zijn veel apps speciaal gemaakt om te helpen in de ontwikkeling van kinderen en hij heeft hier ook veel van geleerd. Kinderen met autisme hebben moeite met op de klassieke manier leren. Leren door imitatie is bijvoorbeeld vaak afwezig. De telefoon krijgt hij alleen op lastige momenten waar hij veel last heeft van prikkels om zich te kunnen terugtrekken. Door het kijken van filmpjes.
Een alternatief zou zijn niks meer buitenshuis doen of volgooien met medicatie. Hij krijgt heel veel begeleiding en therapieën. Ik ben voltijd met hem in de weer. En ja hij mag ook met een schermpje. Naast zijn uren op school, logopedie, Equitherapie, muziektherapie, ergotherapie, sociale vaardigheden groepje, kookgroepje, zintuigengroepje, zwemmen, psycholoog psycholoog-educatieve begeleiding in huis en een paar keer per jaar naar de psychiater, heeft hij ook recht op ontspanning en voor hem en heel veel andere autisten is dat een scherm. Omdat klassiek spelen ze meestal niet zoveel zegt. Niemand van de proffesionals heeft hier een probleem mee, ook al is hij nog maar 9 jaar.

Overleden Reactie van Susan op 3 September 2017 op 17.18: heel helder Natascha en wij moeten niet te snel oordelen want voor dit kind is het ontspanning ik heb daar eigenlijk nooit zo bij stilgestaan. dus voor jouw zoon is het een uitkomst en voor jullie een ontspannen moment om eens even uit eten te gaan.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 September 2017 op 17.20: Ik ben een groot deel van de dag (lichamelijk) afwezig geweest.

Natascha, bedankt voor je uitleg. Verhelderend en goed geschreven. Toch had ik liever gezien dat je er zelf een bericht over had geplaatst, alsmede over je ervaringen in Frankrijk. Misschien wil je dat alsnog doen. Ik heb even gekeken op de franse site Vaincre L'autisme en met name naar de cijfers mbt. autisme. Ongeveer 1 op de 100 geboortes in Frankrijk betreft een autistisch kind. 650.000 mensen in Frankrijk zijn autistisch op een bevolking van ruim 66 miljoen (= < 1%). Hetzelfde percentage geldt voor de VS en het VK. Het "dorp" waar je woont volgens je profiel is Les Ulis, dat volgens de Wiki een stad is en 25000 inwoners telt. Wanneer in deze stad dus 7 autistische kinderen wonen is dat buitengewoon weinig. Het zouden er 250 moeten zijn.

Nu weer terug naar het onderwerp, in afwachting van een bericht van Natascha over haar ervaringen met een autistisch kind in Frankrijk.

Er valt nog weinig aan toe te voegen. De algemene tendens is dat aan tafel mobieltjes taboe zijn. Behalve Susan heb ik vrijwel niemand gehoord over de komische act van restauranthouder Jeannot, die de aanleiding was tot dit bericht. Net als Susan moest ik er erg om lachen en dat wilde ik andere forumleden niet onthouden. Dat het zou leiden tot een discussie over het gebruik van smartphones had ik niet verwacht. Desalniettemin vond ik de discussie leerzaam en aangenaam. Iedereen bedankt!

Reactie van Natascha Terpstra op 3 September 2017 op 17.53: Ik woon allang niet meer in les ulis maar in een veel kleinere plaats in de buurt. Misschien moet ik mijn profiel eens updaten. Ik kan best een keer een verhaal schrijven over mijn ervaringen in Frankrijk. Een geweldig land maar werkelijk rampzalig op t gebied van autisme. Ik zal je de details besparen. Wij hebben geluk dat we financiële ruimte hebben. Voor veel kinderen is er gewoon niks.

Reactie van kurtmiekesiebe op 3 September 2017 op 18.02: Wij bezoeken frequent een restaurantje waar de kinderen mogen tekenen op een bord : mooie creaties worden daar neergezet, waar menig mensen die ook bewonderen. Onlangs tekende mijn zoon van 11 een mooi gebouw met oog voor detail. O wat kreeg die complimenten ... Gisteren bezochten we een ander restaurantje : geen bord aanwezig, dus zoon haalde zijn i pad boven en maakte met Mine-craft een ongelofelijk bouwwerk, zelfs de buren keken eens naar zijn creatie, maar volgens een aantal van jullie is mijn zoon de ene dag een leuke jongen : kijk hoe lief hij tekent. De andere dag een asociale i pad verslaafde zonder tafelmanieren, zonder opvoeding en ik erger me aan zo'n mensen... Hoe vlug mensen een oordeel vormen ... even bij stilstaan en/of meegaan met het digitale tijdperk. (weliswaar groot verschil tussen luidruchtig bellen en creatief bezig zijn, zelfs op restaurant, wij houden nl van langdurige apero...)

Ter info : waar wij met lego bouwden, bestaat lego ook digitaal... Even interessant hoor. Bang voor het onbekende...

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 6 September 2017 op 9.49: .
HULDE aan deze restaurant houder !
Ik hoop dat hij volgers krijgt !

Boudewijn