Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Iedereen die wel eens een restaurant bezoekt kent wel het beeld van tafeltjes met twee of meer personen, die allemaal meer verdiept zijn in hun smartphone dan in de personen met wie ze aan tafel zitten en die terwijl ze eten al kauwende hun blik nauwelijks kunnen afhouden van het angstvallig naast het bord geparkeerde mobieltje. Of van de ouders die hun kleine kinderen allemaal een telefoon met veel spelletjes geven als kinderoppas, zodat ze zelf rustig kunnen eten. Een trieste aanblik bieden ook ouders die wanhopig een gesprek proberen aan te knopen met hun tienerkinderen, die als doofstommen enkel hun blik en hun duimen over de nieuwste smartphones laten dwalen.
De franse eigenaar van zomerrestaurant-guinguette Le Petit Jardin in Saint-Guilhem-le-Désert, fraai gelegen aan de oevers van de rivier l'Hérault, zag met lede ogen hoe veel van zijn klanten zich aan tafel nauwelijks met elkaar onderhielden, laat staan iets van de kokkerelkunst proefden, doordat ze alleen maar oog hadden voor hun mobiele metgezel. Ook de contacten tussen tafeltjes onderling, die vroeger onder invloed van spijs en drank als vanzelf ontstonden, kwamen steeds minder voor. In Frankrijk geldt de maaltijd traditioneel als een ontmoetingspunt, waarbij je de tijd neemt voor elkaar en gesprekken voert met je partner en je kinderen of met familie en vrienden.
Restauranthouder Jean-Noël (Jeannot) Fleury is een man van principes. Zo zijn alle schotels die hij zijn gasten voorzet bereid van regionale produkten. Ook weigert hij om frisdrank, mayonaise en ketchup te serveren. Op een gegeven moment besloot hij een einde te maken aan de schending door sommige van zijn gasten van de aloude franse tafeltraditie. Hij voorzag zich van... scheidsrechter-attributen! Eerst stelde hij de spelregels vast:
1. Aan tafel géén smartphone-gebruik.
2. Wie een dringend telefoontje krijgt, verwijdert zich zodat hij anderen niet stoort.
3. Foto's maken met je mobieltje is toegestaan.
Wanneer iemand deze spelregels overtreedt, zorgt Jeannot voor een waar spektakel. Zodra hij een zondaar ontwaart blaast hij doordringend op zijn fluitje. Vervolgens ontvangt de overtreder een kaart; de eerste keer als waarschuwing een gele, de tweede keer een rode. Bij een rode kaart moet hij ogenblikkelijk het restaurant verlaten en krijgt hij een restaurantverbod voor Le Petit Jardin. "Wie het niet bevalt gaat maar ergens anders eten", zegt Jeannot, "en als je elkaar niets meer hebt te zeggen, leg je maar contact met een andere tafel."
De historie vermeldt niet of de betrapte gast vóór vertrek eerst moet betalen wat hij inmiddels heeft genuttigd, noch wat er gebeurt wanneer hij weigert te vertrekken. En moeten zijn eventuele disgenoten ook opstappen? Maar in de praktijk valt het allemaal erg mee. Zowel binnen als buiten worden nietsvermoedende gasten duidelijk gewaarschuwd door de in het oog springende spelregels. De meeste gasten leggen zich er gewoon bij neer en staan er zelfs volledig achter. Jeannot deelt gemiddeld per seizoen slechts 4 à 5 rode kaarten uit.
Bronnen: La Dépêche en Le Parisien
Weergaven: 3183
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Natascha, je kunt zelf ook wel bedenken dat dit artikel gaat over kinderen in het algemeen, dus over kinderen zonder bijzondere eigenschappen. Dat neemt niet weg dat het goed is dat je de aandacht vestigt op gezinnen met bijzondere kinderen. Die kunnen dus helaas niet uit eten gaan in Le Petit Jardin. Zelfs wanneer de eigenaar uitzonderingen zou willen maken voor zulke gezinnen, zouden andere kinderen en hun ouders ongetwijfeld gaan zeuren en zouden mensen als jullie je gedwongen kunnen voelen om de situatie uit te leggen. Niet bepaald gezellig en slecht voor de spijsvertering.
Anita, natuurlijk moeten andere mensen zelf weten wat ze doen, maar mij ergert het wel degelijk wanneer iemand aan het tafeltje naast me vrolijk gaat zitten telefoneren. Die mensen schreeuwen ook altijd zo hard! Buitengewoon storend voor anderen. Dus ik zou wel blij zijn als het in alle restaurants in ieder geval verboden zou zijn om te telefoneren. Je kunt gemakkelijk even naar buiten lopen of naar een andere ruimte.
Michael, leuk gevonden! En volgens mij heb je nog gelijk ook.
Misschien nuttig om er even aan te herinneren dat ik hier gewoon het verhaal vertel, zoals dat in verschillende franse kranten te lezen was. Het is een bijzonder verhaal. Ik vond het wel komisch en daarom het vertellen waard. Vooral La Dépêche wijdt er een uitgebreid artikel aan, zie aldaar.
Op het risico af een stortvloed over me heen te krijgen: ik begrijp niet dat snotapen van 7, 8, 9 jaar met gsm's lopen en al helemaal niet dat de ouders het goed vinden dat ze die dingen mee een restaurant in nemen. Ook de idioterie van de gemeente Den Haag om ik weet niet hoeveel van die "smartphone's" met abonnement uit te delen aan behoeftigen en nooddruftigen kan ik nu niet bepaald "smart" vinden. Ach, 't zal mijn leeftijd wel zijn. Fijn weekend.
oh ja nog even 1 vandaag had vanavond zijn hele programma gewijd aan de verkeersongelukken
gevolg van het gebruik van mobiel achter het stuur .
schrikbarend wat je hoorde hoeveel mensen er toch even appen of dood leuk een spelletje doen tijdens het rijden . ja ja ze kunnen het niet laten doodgewoon een verslaving achter het stuur geen mobiel aan, je gaat toch ook geen boek lezen ??
@Anna. Natuurlijk sans rancune, maar leg mij nu eens met droge ogen uit waarom die snotpinnen gsm's moeten hebben en dat heeft m.i. niets met "de tijd meegaan" te maken. Kijk dat er een in je auto ligt dat kan ik nog snappen. Maar uit eten gaan en bereikbaar moeten zijn ???? Ja, als arts bijvoorbeeld. Is er dan niets meer wat niet even kan wachten ? Ik neem de vaste lijn nog niet op als ik aan het eten ben. Als het belangrijk is bellen ze nog wel een keer. Als het niet zo triest zou zijn zoals Susan net geschetst heeft, blijf je toch lachen met die gsm-verslaafden.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr