Gemengde koppels en taalbarrières

Reactie van Jean op 16 Juli 2015 op 14.30

Ik ben het ook eens met Franca, dat talen kennis een « meerwaarde » is op professioneel gebied (voor internationale bedrijven of die relaties (klanten, filialen, leveranciers, ...) hebben in het buitenland.

Het enige dat ik hier van kan zeggen is dat ik 3 werkgevers heb gehad in Frankrijk tussen 1978 en 2008 en alhoewel ik dezelfde professionele competentie had tov de Franse kandidaten, had ik de talen kennis als extra kennis, omdat het een internationale job betrof. Omdat ik vloeiend Engels sprak (+ NL en FR, en redelijk goed Duits) heb ik die 3 keer de job “gewonnen”, deze meerwaarde heeft dus wel degelijk geholpen.

Groeten,

Jean

Reactie van El Burro Català op 16 Juli 2015 op 15.15

@Jos Sjollema, met de aantekening dat met het goed spreken van de taal culturele verschillen oplosbaar of in elk geval begrijpelijk(er) blijken! En andersom ook: met goede kennis van de cultuur een gemakkelijker en dus beter taalgebruik. Cultuur en taal gaan samen. Althans, dat is mijn ervaring.

Reactie van Jos Sjollema op 16 Juli 2015 op 18.26

klopt helemaal El Burro Català!

Reactie van Jean op 16 Juli 2015 op 18.40

Ik ben het ook helemaal met jullie eens dat cultuur en taal samen gaan, het is zelfs heel belangrijk, en bepaalde uitdrukkingen en manier van zeggen zijn vaak cultuur afhankelijk.

Groeten, Jean.

Reactie van Nina op 16 Juli 2015 op 18.59

Ik sprak goed Frans toen ik hier kwam, mijn man spreekt nog altijd geen Nederlands en de conversatie gaat dus in het Frans. Ik heb ook de nodige keren gehaspeld, en nog steeds komen er cultuurverschillen boven die vooral te maken hebben, schijnt het, met het feit dat ik niet Cartesiaans denk en de dingen niet in logisch kan presenteren, vinden ze. Dubbele bodems voel ik niet aan en op eenvoudige vragen antwoord ik regelrecht zonder hints aan te voelen.

Wat de kinderen betreft, met zo'n jaar of zes voelden ze zich belachelijk bij de vriendjes en zijn ze opgehouden. We hebben toen niet doorgezet, achteraf jammer. Ze spreken het nog wel, de oudste zelfs vrij aardig.

In tegenstelling tot Jean heb ik ze juist expres Duits laten nemen om de doodeenvoudige reden dat ze de logica doorhadden en vooral omdat er een groot niveauverschil was tussen de klassen met en de klassen zonder Duits. (al mag dat niet hardop gezegd worden). Bovendien moet je nooit iets afslaan behalve vliegen. De oudste heeft er beslist baat bij gehad als tweede vreemde taal bij zijn commerciële opleiding, de jongste kan het nog wel op zijn cv zetten maar meer dan ook niet.

Reactie van frank op 17 Juli 2015 op 6.18

Mijn vrouw heb ik hier in marseille leren kennen, zij is tweetalig frans-italiaans en spreekt geen andere taal. Ik sprak al redelijk frans dus het werd frans vanaf het begin en al ligt mijn frans nog altijd een straatlengte achter haar niveau ik ben daar wel blij mee! Mijn frans ging met sprongen vooruit en zij beschikt over een engelengeduld gelukkig. Aangezien al onze vrienden hier frans zijn zou een andere taal ook onlogisch zijn geweest. Wij hebben niet het probleem vd ouders en kinderen want er is er nog maar een ouder over en kinderen hebben we niet. Het probleem zit 'm wanneer mijn NL vrienden/familie langskomen want vd pakweg 10 spreekt er slechts 1 redelijk frans en de rest kan dus niet communiceren met mijn vrouw! En dan zit ik dus inderdaad te tolken... Dit vindt zij ook niet leuk en omdat zij begrijpt dat die 9 anderen echt geen frans gaan leren, gaat zij nu op engelse les! Dit vonden wij de beste optie (8 vd 9 spreekt toch wel engels) ook met het oog op vakanties en haar eventuele carriere. Ik vind het onnodig dat ze nederlands zou leren, want de frequenties van bezoekjes is laag en we gaan misschien een keer per twee jaar naar NL. Dit zou geen vruchten afwerpen mijns inziens

Reactie van Pauline Stappers op 17 Juli 2015 op 8.20

Het Frans leren is inderdaad niet zo moeilijk, maar het "echte" Frans met z'n spreekwoorden, dubbele bodems, onderliggende culturele gedachten vind ik ook wel lastiger. Bovendien vind ik het nog steeds lastig om de jongerentaal te spreken. Niet omdat ik de woorden niet ken, maar omdat ik het steevast overdreven en kinderachtig blijf vinden, terwijl iedereen in mijn directe omgeving het gebruikt.

Reactie van Jean op 17 Juli 2015 op 10.06

Helemaal met Pauline eens. Het Frans is zo rijk in nuances en woordspelingen, het is geweldig en daarom zoek ik altijd weer nieuwe uitdrukkingen voor mijn toespraakjes voor feestjes, familie, vrienden, verenigingen, enz.
Dat betekent natuurlijk heel wat werk, maar, zoals ik al zei, het is mijn hobby.
Ik druk dit altijd met plezier uit in toespraakjes en gedichten voor diverse gelegenheden.
Groetjes en een prettig weekend voor allemaal.
Jean.

Reactie van Lucy op 7 September 2015 op 0.10

Hoi Pauline,

ik heb 10 jaar in NL gewoont en nu 13 jaar in duitsland. Ik ben daardoor een beetje verduits.

Mijn vriend spreekt gelukkig engels, maar hij probeert soms ook dingen in het nederlands of duits te zeggen en ik weer in het frans. Wij spreken momenteel eigenlijk alleen maar engels, omdat ik nooit op school frans had, spreek ik dus maar een paar woordjes frans.

Onze ouders hebben elkaar nog niet ontmoet, maar elke keer als mijn vriend hier is brengt hij groentes en wijn van zn ouders mee voor mijn ouders. Mijn ouders geven hem dan weer dingen uit duitsland of nederland mee terug. Dit vind ik altijd wel een leuk gebaar.

Spreekt jouw vriend als nederlands of spreken jullie alleen frans en engels?

Liefs,

Lucy

Reactie van Lynda Bouniol op 23 November 2015 op 11.02

Leuk onderwerp! 

Ik woon sinds september 2014 met mijn Franse man in Frankrijk, nu iets meer dan een jaar dus. Ik heb jaren geleden op de middelbare school vier jaar Frans gehad maar omdat ik het daarna nauwelijks meer gebruikte was alles een beetje weggezakt. Toen ik mijn Franse man ontmoette in 2012 communiceerden we in het Engels, aangezien mijn Frans toen dus niet zo heel goed was en mijn man geen Nederlands spreekt. Mijn schoonmoeder is van oorsprong Engelse en mijn man spreekt dus redelijk goed Engels, net als mijn schoonvader en de rest van de schoonfamilie.

In 2013 ben ik een taalcursus gestart bij Alliance Française waarna we langzaamaan steeds meer Frans spraken met Engels tussendoor. Op dit moment woonde ik dus nog in Nederland en mijn man in Frankrijk. Sinds ons trouwen en mijn emigratie naar Frankrijk is mijn Frans met sprongen vooruit gegaan en ik kan me nu goed redden. Helaas spreken mijn man en ik als we samen zijn nog iets te vaak Engels, dit is er ingeslopen in het begin en het is nu best moeilijk om niet op het Engels over te gaan, voornamelijk als ik me niet weet uit te drukken in het Frans. Met vrienden en een gedeelte van mijn schoonfamilie spreek ik Frans en als iemand Engels tegen me wil praten vraag ik ze op het Frans over te gaan.

We hebben nu nog geen kinderen maar als we die in de toekomst wel zouden hebben willen we proberen ze tweetalig op te voeden in het Frans en Nederlands. Of dat ook gaat lukken is de vraag, ik kan me zo voorstellen dat het soms lastig is om thuis toch consequent Nederlands te blijven praten tegen de kinderen terwijl je verder met iedereen Frans praat. De toekomst zal het leren...  

Wat betreft cultuurverschillen kan ik niet zeggen dat wij daar erg veel last van hebben, ik denk dat ik me redelijk goed aanpas aan de Franse cultuur en gewoontes, ik doe alles in het Frans, alles wat elektronisch is staat in het Frans ingesteld en ik vergelijk dingen bewust zo weinig mogelijk met Nederland. Ondanks dat ik mijn familie mis zou ik absoluut niet meer terug willen naar Nederland en kan ik Frankrijk al echt 'thuis' noemen.

Een beetje off-topic maar: ondanks dat ik nog bijna elke dag Nederlands spreek met mijn ouders aan de telefoon merk ik nu al dat mijn Nederlands toch achteruit gaat. Ik kan soms totaal niet op bepaalde woorden komen en spreekwoorden e.d. haal ik door elkaar. Hebben jullie dat ook?

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• 3
• Volgende ›
• Pagina