Gasten... Leuk! Maar wanneer wordt Dijs nou eens wijs

Vroeger - nou já: wat jaartjes geleden - was ik best gastvrij. Familieleden, vrienden en ook vrienden van vrienden waren altijd welkom. Door ervaring word je allengs wijs en steeds kieskeuriger. Maar niet kieskeurig genoeg, zo blijkt keer op keer op keer.

Oudste zoon Jochem heeft voor een lang weekend een mij nauwelijks bekende collega meegenomen – zo’n exemplaar dat, onder onze persoonlijke begeleiding, je huis van onder tot boven en je ‘landgoed’ van voor naar achter inspecteert. En geen enkele reactie afgeeft. Geen goed- of afkeuring, geen be- of verwondering, maar met een strak volgehouden onbewogen gezicht alles aanziet. Dan denk ik: “Man, reageer toch eens ergens op! Vind de met oude plavuizen betegelde keuken gezellig, of groot of oncomfortabel; wijs me er op dat er nog veel brandhout moet worden gezaagd; dat die antenneschotel tegen de natuurstenen muur daar eigenlijk niet past; dat de tuin wel erg groot is; dat mijn kippen zomaar in het naastliggende weiland rondscharrelen; dat de erg hoge brandnetels enorm veel plek innemen; dat het hier lekker ofwel heel erg stil is. In vredesnaam: zèg wat! Posi- of negatief – kan me niet schelen.” Maar niks hoor: geen boe of bah, geen be- of veroordeling – hélémááááál niks! Hij volgt ons als een blinde annex doofstomme in huis en hof.

Da’s is niet gezellig. Wèl leerzaam.

Hij blijkt ook al gauw alles te hebben gezien, er waarschijnlijk zelfs op uitgekeken te zijn. Want direct na de dag van aankomst, kort na het ontbijt, geeft hij te kennen wel iets van de omgeving te willen zien. Dat doet-ie in fors tempo. Al na een kwartiertje zeg ik vanaf de passagiersstoel: “Jochem, weet jij dat sommige Fransen op deze smalle wegen, zelfs als ze geen haast hebben, wel tachtig kilometer of sneller rijden?” Waarop hij rap zijn snelheid tot zestig kilometer terug neemt. Wat later vind ik het nodig in het algemeen op te merken dat je op deze landweggetjes, bij de nadering van een tegenligger, wordt verondersteld ietsje de berm in te gaan. Ook die les komt goed over.

Na een uurtje of twee geeft mijn gast te kennen dat hij wel wat wil eten. Ik zeg hem dat hij dan weinig geluk heeft en een poosje moet wachten, want op zondagmiddag en op het Franse platteland zijn maar weinig restaurantjes en ook geen winkels open. Na een half uur pruttelt hij weer over ‘nodig iets eten’. Want anders krijgt-ie last van (of is het met?) zijn bloedspiegel.

Daarop zeg ik: “Maar jochie, als ik zo’n kwaal zou hebben, zou ik toch altijd in de auto iets te eten hebben, al was het maar wat droge kaken, een reep chocolade, een stuk worst, gedroogde pruimen, een blikje sardientjes of wat dan ook .”

Zijn bondige reactie is even dom als duidelijk: “Maar Dick, ik heb altijd geld op zak.”

Mijn antwoord is ook kort en duidelijk: “Nou joh, dan eet je nou toch ff een briefje van tien euro. En als dat niet genoeg is, neem je er een van twintig euro!”

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180825, Horeca en Toerisme, Korte Verhalen

Reactie van Reinout ~ villacharme.fr op 25 Augustus 2018 op 22.09: :)

Reactie van Dirk Troost op 26 Augustus 2018 op 1.00: Bedankt voor mooi, anekdotisch verhaal zo net voor het slapen gaan.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 26 Augustus 2018 op 6.49: Ook leuk en glimlachwekkend bij de ochtendkoffie. Bedankt weer!

Reactie van Ocky op 26 Augustus 2018 op 11.09: Goedemorgen,

Dick, ik heb gisteren je boekje ontvangen en … er ook meteen even in zitten lezen.
ook deze “anekdote” heeeeel herkenbaar. De clou, zo adrem geweldig !!!!!

Reactie van En Laurenc op 26 Augustus 2018 op 11.15: Mooi verhaal Monsieur Dijs, ook ik trapte er dit jaar weer in, een paar vrienden wilden wel eens komen kijken hoe we er hier in Frankrijk bijzitten. Ik vond dat een leuk idee voor een weekendje en ze gingen over tot het boeken van de reis Amsterdam-Toulouse v.v.. Dit bleek te zijn geboekt van donderdagmorgen tot maandagavond en 2 van de 4 hadden zich blijkbaar vergist en boekten pas terug op de dinsdagmiddag vlucht van 17.00 uur. Zo werd het weekendje al bijna een week!
Toen ik ze zei dat ze dan wel even een auto moesten huren omdat ik nogal achteraf woon, ik had op autoeurope.nl al gezien dat dat nog net geen 100,--€ zou kosten, zeiden 2 van de 4 dat dat niet kon want hun koffers pasten niet in een compacte huurauto, dat zou een grotere moeten zijn en die zou tegen de 200,--€ kosten en dat vonden ze te duur. Gekke Gerrit, ikke dus, zei nou dan haal ik jullie wel op, dit gebeurde op donderdag, aankomst eind van de morgen, we reden direct door naar één van mijn favoriete restaurantjes en omdat ik ze had uitgenodigd betaalde ik de rekening natuurlijk. Daarna thuisgekomen werden de monstergrote koffers uitgeladen en mijn 'vrienden' installeerden zich in de gite. Volgende dag lekker gegeten en gedronken en het was best gezellig, de dag erna kwamen we weer uit bij een restaurantje en op het moment van betalen keek het hele gezelschap de andere kant op, eentje moest net naar het toilet. Gekke Gerrit betaalde weer de rekening en liet ze daarna verder in de gite zitten, waar ze ook niet vandaan kwamen om iets te ondernemen, behalve dat ze vroegen of ze een auto mochten lenen om naar de supermarkt te gaan, om etenswaren in te slaan voor de nog resterende 2 dagen....Ook wel weer prettig om op deze manier snel het kaf van het koren te scheiden.

Reactie van Michiel Terwindt op 26 Augustus 2018 op 12.31: Ik had toch echt die tweede maaltijd niet betaald en ik vind dat ze de eerste maaltijd ook hadden moeten aanbieden aan de gastheer . En die grotere auto konden ze toch wel betalen met z'n vieren ?

Grrrr... Wat een uitvreters !

Reactie van El Burro Català op 26 Augustus 2018 op 13.07: Een hartstikke leuk verhaal. Maar het probleem begrijp ik niet. Misschien is de jongeman geen prater. Niet iedereen hoeft een mening te hebben over kippen, plavuizen of brandnetels. Misschien is hij heel bescheiden. Een beetje sjeesen over de D- weggetjes is zalig. Raam open, wind door de haren. En natuurlijk wil je eten tegen lunchtijd. Hier zijn alle restaurants open ook en vooral op zondag! Lekker happen met je vrienden/ familie. Je gaat op vakantie toch geen blikje sardientjes opentrekken? Bloedspiegel? Je zult maar suiker hebben.
Dick Dijs, dank voor dit heerlijk leesbare verhaaltje.

Reactie van HB Transport - Henk Berbee op 26 Augustus 2018 op 13.51: gezellige dijenkletser … ik hoef hem niet op visite te hebben.

Reactie van En Laurenc op 26 Augustus 2018 op 13.52: Ja Michiel dat zou je zeggen, maar was al héél voorzichtig met het uitnodigen van 'vrienden' en pas nu nog beter op. Alhoewel, maar dat is een ander item, ik dit jaar in tegenstelling tot eerdere posts op dit forum, m.b.t gites en gasten en de ellende die ik daarmee soms had, afgelopen jaar een heel fijn jaar heb gedraaid met 95 % heel sympathieke en fijne gasten, vooral uit Frankrijk!

Reactie van Hans van den Bos op 26 Augustus 2018 op 16.34: Is je zoon ook zo'n stil figuur? Hij heeft die collega toch meegenomen. Mag hij ook wat rechtzetten denk ik! ☺☺