Fransen gaan richting Pays Bas !

Waarde Leden,

Dat groepen Nederlanders zich in Frankrijk vestigen, is wel een bekend fenomeen. Minder bekend is dat in het verleden groepen Fransen zich in Nederland vestigden. Ook ik ben, zoals u aan mijn naam kunt zien, een afstammeling van zo'n Franse migrant , met een voor Nederlanders moeilijk uit te spreken en te schrijven naam. Drijfveren van de migratie vanuit Frankrijk waren in feite armoede, grote gezinnen waarvan alleen de oudste het boerenbedrijf erfde en toch ook ondernemerschap. Daarbij gevoegd de positieve berichten van de vertrokken personen vanuit Nederland. In de geografie wordt dat wel aangeduid met kettingmigratie. (Bekijk ook eens de betekenis van het woord 'Bougnats'--> Auvergnaten die als brandstofverkopers , restauranteigenaren en waterdragers zich in Parijs vestigden en daar naam maakten.)

Uit genealogisch onderzoek blijkt dat veel Franse migranten als koperslagers en parapluie-verkopers naar de Lage landen vertrokken. Parasolletjes , wandelstokken en paraplu's waren de gadgets van de hogere klassen. Men vestigde zich in grote steden waar een clientèle aanwezig was.

Daar speelden deze Franse ondernemers op in, en met succes. In Den Haag voerde mijn grootvader als laatste zo'n winkel in de Spuistraat.

De terugkeer naar de bron van mijn familie voerde me naar een gehucht dat mijn naam draagt. Ontmoetingen met verre Franse familieleden waren een succes.( men kan immers stuiten op weinig sympathieke Franse familieleden ) Wel keken ze wel even op van "de Géants du Nord" met hun Franse familienaam !

Zie hier het motief om deels in Frankrijk te verblijven. Mijn voorouders kwamen dan ook uit een bosrijk, rustig en dunbevolkt gebied. Kom daar in Nederland nog maar eens om !

Als imker en vogelaar ( oud NJN'er) is het hier goed toeven. De Franse keuken van de Quercy en de vriendschappen hier maken dat het een tweede thuis is geworden.Mijn Franse komaf speelt bij de integratie wel een rol. Overigens is het mooi meegenomen dat de Franse naam in Nederland een zekere chic uitstraalt. In Nederland bestaat er een Vereniging van mensen die een Franse naam dragen en uit Centraal Frankrijk afkomstig zijn (Auvergne-departementen en Corrèze en Lot ) De Vereniging noemt zich de VVA ( vrienden van de Auvergne , zie de site) Au revoir .

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20191104, Kunst en Cultuur

Volgende bijdrage >

Reactie van Rob van der Meulen op 4 November 2019 op 23.42: Monsieur Longayroux, ik mis eerlijk gezegd de Hugenoten in uw verhaal en hun diaspora over andere landen in Europa. Er zijn economen die het gebrek aan ondernemerschap in Frankrijk toeschrijven aan de impact die hun vertrek heeft gehad op de Franse economie. De ontvangende landen elders hebben dankbaar gebruik kunnen maken van hun protestantse werkethos en handelsgeest.

Reactie van A.L. Longayroux op 4 November 2019 op 23.49: Cher monsieur van de Meulen / Monsieur du moulin :)

Inderdaad zijn Hugenoten de protestante voorgangers van de groep die ik beschrijf. De groep waarvan mijn voorouders deel uit maakten, werden niet gedreven door religieuze vervolging maar door armoede en de zoektocht naar een beter bestaan.

Veelal gaat het hier om R.K mensen die ook in Amsterdam een eigen kerkje hadden waar missen, doopplechtigheden en huwelijken in het Frans werden gehouden.

Dank overigens voor uw reactie.

Reactie van Rob van der Meulen op 5 November 2019 op 0.07: Die Franse taal werd overigens door heel wat nazaten van de Hugenoten ook thuis en in familiekring lang nog in ere gehouden. Mijn moeder werd als meisje aan tafel geacht ook in het Frans te kunnen converseren: mijn grootmoeder was een Du Crocq. Niet helemaal toevallig dat ik op de lagere school met zachte drang naar de facultatieve Franse les werd gedirigeerd.

Reactie van A.L. Longayroux op 5 November 2019 op 0.24: Waarde Rob ( ben zo vrij je te tutoyeren)

Ook mijn oma sprak Frans en ik herinner mij goed dat ik als kleine jongen gebiologeerd luisterde naar het Onze vader dat zij in de Franse taal hardop voorbad. Zij scheen de Franse taal machtig te zijn geworden op een elite kostschool.

Ik heb dezelfde ervaring op de Lagere school. in de 6e klas waren er toen lessen frans en ik werd steeds met beurten geplaagd." Le chat est sur le piano" was zo'n eerste lesje, maar het beest moest zonodig achter en voor de piano plaatsnemen. Hoe zeg je dat ook al weer ? Toen een hele opgave :)

Ik ga nu dus door het leven met die bijzondere Franse naam en regelmatig krijg ik de vraag: Ben je van Hugenoten afkomst"? Ik heb mijn vrouw maar een mooi Hugenotenkruisje gegeven, wellicht een idee voor St Nicolaas ?

Overleden Reactie van Theodora Besse op 5 November 2019 op 7.38: Ook ik miste de Hugenoten in het overigens goed geschreven verhaal, A.L. (Wat is je voornaam? Dat praat wat gemakkelijker.) Ze waaierden trouwens niet alleen uit over Europa, maar vestigden zich ook in onder andere Zuid-Afrika.

Mijn moeder heette met haar familienaam Ledoe, een duidelijk teken van "Wat kan 't mij eigenlijk schelen", toen NL ambtenaren het voor de zoveelste keer verkeerd schreven. Diezelfde eigenschap is karakteristiek voor de familie. Ik heb in Nederland ooit eens iemand ontmoet die nog Ledoux heette. Die familie kon het dus wél schelen. Het lijkt me trouwens knap lastig wanneer je in Nederland, ff kijken, Longayroux heet.

Mijn familienaam Besse spreekt voor zich, hoewel iemand in Nederland me ook wel eens heeft gewezen op een website waar stond dat de naam Besse al in de 12e eeuw in Noord-Holland voorkwam. In het Occitaans betekent de naam berk. In Frankrijk is het wel gemakkelijk wanneer je Besse heet, al moet je wel steeds je voornaam erbij zeggen, omdat hier veel Besse's bestaan. 't Is in in ieder geval wel veel gemakkelijker (ook hier) dan Longayroux!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 5 November 2019 op 9.07: Alexander, zie de titel van het artikel.

Reactie van Rob van der Meulen op 5 November 2019 op 9.10: Ach, wanneer de Fransen in eigen land allemaal gelijk zijn, laten we de term "Fransen" dan ook maar in de Bataafse Republiek als "all inclusive" beschouwen: economische, religeuze en politieke vluchtelingen. En de Hugenoten: ze hadden er alle reden toe indertijd te vluchten.....

Overleden Reactie van Theodora Besse op 5 November 2019 op 9.43: Ja Rob, over de verschrikkelijke geschiedenis van de Hugenoten zijn veel boeken geschreven. Ik heb er ook nog een in de kast staan:

Overleden Reactie van Theodora Besse op 5 November 2019 op 9.45: Helaas, ik had ze zo mooi naast elkaar geplaatst...

Reactie van Rob van der Meulen op 5 November 2019 op 11.38: Wat "de" Hugenoten betreft, een term die eigenlijk twee vluchtelingenstromen aanduidt. In het Frans wordt dit de REFUGE genoemd. Tijdens de eerste in de zestiende eeuw vluchtten protestanten uit België en Noord-Frankrijk, zij vreesden de Spaanse bezettingstroepen. Dat waren de WALEN die in Nederland hun kerken stichtten. De tweede kwam in de zeventiende eeuw op gang, nadruk op de periode 1680-1710. Na de nacht van het Bartholomaeusfeest op 24 augustus 1672, toen in Parijs honderden Hugenoten werden vermoord. Wat bijna de lijfspreuk was van Lodewijk de veertiende "une foi, une loi, un roi" liet weinig ruimte voor andersdenkenden. Nu vluchtte men voor de eigen katholieke regering. Deze tweede stroom, de "echte" Hugenoten, ging gedeeltelijk op in de cultuur van de Walen, deels zochten zij hun eigen weg, volledige integratie toen terugkeer naar Frankrijk niet meer mogelijk was. Walen en Hugenoten, begrippen die in het gewone spraakgebruik bijna als synoniemen worden gebruikt, maar toch een andere achtergrond hebben.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.