Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

|| PLAATS BERICHT || P LAATS ADVERTENTIE ||

Fransen? Dat zijn rare snwieters....©

Fransen? Dat zijn rare snwieters!.... ©

-Dick, jij bent toch francofiel?

-Ik? Francofiel?

-Ja toch?

-Als je bedoelt dat ik fan ben, of ben geweest, van Franco, die veel te laat gestorven Spaanse dictator, heb je het mooi mis.

-Daar doel ik niet op. Ik bedoel: hou je van de Fransen?

-Tja….. Ik vind Frankrijk een schitterend land en ik ben er graag, maar francofiel? Ik ken de Fransen inmiddels te goed om echt francofiel te zijn.

-Hoezo?

-Nou ja…. wat en hoe zal ik het zeggen? Ze zijn heel anders dan wij. Dan Nederlanders. Anders in hun wereldbeschouwing, in hun denkwijze, in hun gewoonten, in hun omgang met vreemdelingen, in hun politiek denken en handelen, in hun dagelijks doen en laten.

-Noem eens wat.

-Nou já….. neem alleen al hun overmatig chauvinisme. Hun desinteresse voor wat in zich het buitenland afspeelt. Hun onvermogen tot relativeren en in het spoor daarvan gebrek aan zelfspot. Hun egoïstisch gedrag in het verkeer. Hun gebrek aan belangstelling voor met wie ze op een zeker moment te maken hebben.

-Geef eens een concreet voorbeeld.

-Ik kom al vele jaren in Frankrijk, alleen, met familie, met vrienden. Als je met elkaar Nederlands spreekt, zal geen Fransman je vragen welke taal je spreekt. Of uit welk land je komt. Dat heb ik echt tientallen keren meegemaakt – aan de balie van hotels, bij VVV’s, met gendarmes, in supermarkten, in restaurants, in bistrots, op markten. Nooit en never wordt je dat gevraagd. Jamais! Het interesseert ze allemaal helemaal niks. Het land en ook zijn inwoners zijn onverbeterlijk in zichzelf gekeerd. Andere mensen en andere landen doen er niet, of nauwelijks toe. Blijf dan maar eens francofiel.

-Nog iets positiefs te melden?

-Ja wel. Fransen zijn bij ontmoetingen vriendelijk, beleefd, charmant, goedlachs. Maar het blijft allemaal wel erg oppervlakkig.

-Altijd?

-Nee, hoor! Maar wel meestal. Als je er in bent geslaagd met Fransen op goede voet te komen, als je meer hebt bereikt dan oppervlakkige omgang met een aantal van hen, dus als je dan toch met hen bevriend bent geraakt en zelfs bij hen thuis (!) mag komen, dan heb je aan hen vrienden voor het leven. Dan zijn ze gul en gastvrij, in alles behulpzaam, tamelijk meelevend met jouw familie en vrienden die ze bij jou hebben ontmoet, ze komen zelfs spontaan bij je buurten – van mij hoor je geen kwaad woord.

-Afgezien van zulke ervaringen, maar gelet op de zaken je eerder noemde: heb je in Frankrijk eigenlijk nog wel plezier?

-Ja natuurlijk! Wat denk jij nou, hé! Ik laat me door die nationale èn individuele onverschilligheid tegenover al ‘die anderen’ niet mijn levensvreugde afnemen! Voorwaarde daarvoor is dat je je niet gaat ergeren. Dan kun je beter wegwezen. Maar: je kunt ook genieten van die negatieve punten. Als je die accepteert, kun je er mee leven, je er steeds weer over verbazen en er ook om glimlachen. Maar het blijven rare snwieters.

-Rare wat?

-Rare snwietèrs – rare snuiters.

-Vertel eens.

-Mijn buurman Henri heef me eens gevraagd voor hem een Nederlandse transistorradio mee te nemen – van Philip, hè. Die is volgens hem beter en goedkoper dan zo’n Frans ding. Hij had één strikte voorwaarde: dat toestel moest wel Frans kunnen spreken.

-Waar je al niet aan moet denken.

-Ik heb mijn vriend Serge weleens gevraagd hoe vaak hij met zijn buurvrouw naar bed was geweest. Hij kon het zelfs niet bij benadering zeggen, “want”, zei hij, “ze heeft er geen teller op.”

-Tjá….

-aWeet jij hoe een gemiddeld Frans gezin er uitziet?

-Man, vrouw en één of twee kinderen.

-Já! Plus een maîtresse…..

-Ook nooit weg.

-Ik kan elke Fransman blij maken met een Nederlandse zakmes dat ik in een legerdump koop. Toch hebben ze daar bijna allemaal kritiek op. In hun ogen is het mes niet compleet.

-Waarom niet?

-Het heeft geen kurketrekker.

-Ik ging eens belasting betalen. Vraagt de chef van het bureau wie ik ben. Ik zeg dat hij me onderhand wel moet kennen, omdat ik er al jaren kom betalen. Hij kijkt van over me zijn bril streng aan en zegt: “Monsieur, wij kennen hier alleen de mensen die niet betalen.”

-Dus net wat je zegt: ‘t zijn rare…. hoe noemde jij ze ook alweer?

-Rare snwietèrs

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181027, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Overleden Reactie van Theodora Besse op 28 Oktober 2018 op 18.41: Haha Leo, dat doet me denken aan wat mijn zoon een tijdje terug vertelde van zijn werk. Een groepje collega's stond bij elkaar een bepaalde klus te bekijken, die door iemand was geklaard. Toen zei een van hen: "Dat is echt met de spaanse slag gedaan." Mijn zoon: "Dat noemen ze in Nederland de franse slag." Het werd hem niet in dank afgenomen.

Reactie van Dick Dijs op 28 Oktober 2018 op 20.10: @Jan van der Made
Ik zou nou echt niet weten op welke reactie van mij nu weer blaat: op mijn mededeling dat ik blij ben dat u er weer bent of op mijn bericht over die blunder van ex-minister Jorritsma. U inmiddels, door uw efficiënt taalgebruik, een beetje kennende zal u wel twee vliegen in één klap hebben willen slaan. Scheelt u tijd in het schrijven van uw tekst, nietwaar?
Overigens: op 9 oktober verraste u me zowaar met een regeltje Griekse tekst. Dit was het:
τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ.

Ik was echt versteld over uw geleerdheid, maar minder, zoals u zich zult herinneren, over uw wijsheid. Daar heb ik - helaas-helaas! - in al uw reacties nog geen spoortje van kunnen bespeuren. Ik had u op 9 oktober op uw Griekse tekst willen antwoorden, maar door een mij onbekende oorzaak is die tekst ergens in de elektronisch wirwar blijven haken. Geen paniek. Hier is mijn antwoord alsnog:

فمن تلقين الطلاب لأفكارها، إلى تجنيدهم في صفوفها، واتخاذهم دروعاً بشري، تستمر الانتهاكات بحق الأطفال.

Ik zie uit naar uw volgende reactie. Wat wordt het: Woefwoef? Gakgak? Hinnik? Brbrrrr? Kukeleku? ‘k Ben benieuwd!

Reactie van Jan van der Made op 28 Oktober 2018 op 21.22: 学而时习之不亦悦乎?!

Reactie van Jan van der Made op 28 Oktober 2018 op 22.18: Dat was Confucius, maar daar ben je inmiddels al wel achter, denk ik. Maar daartegenover staat Laozi’s “知者不博,博者不知” die het dan weer met jou eens lijkt te zijn. Ach, dat wiel is 2500 jaar geleden al uitgevonden.

Reactie van Tessa48 op 29 Oktober 2018 op 12.22: Ik ga het cliché uit mijn eerdere bijdrage enigszins verbasteren:
Frankrijk is een schitterend land, het is alleen jammer, dat er (sommige) Nederlanders zijn komen wonen."

Reactie van Leo Prick op 29 Oktober 2018 op 13.07: Leuk, Theodora, en hoe zeggen de Fransen dat "met de Spaanse slag"?

Overleden Reactie van Theodora Besse op 29 Oktober 2018 op 16.05: Ik heb geen idee, Leo. Mijn zoon vertelde het me in het Nederlands en ik heb er verder niet naar gevraagd.

Reactie van twins op 29 Oktober 2018 op 16.42: Ooit hoorde ik van een Fransman, toen ik hem onze uitdrukking "'Met de Franse slag'' uitlegde, dat zij het equivalent ''Travail d'Arabe'' hebben. Heb even gegoogled en vond deze site:
http://www.expressio.fr/expressions/un-travail-d-arabe.php
Op deze site zie je eveneens de equivalenten in diverse andere landen.
groet, Jennie

Overleden Reactie van Theodora Besse op 29 Oktober 2018 op 18.01: Dankjewel Jennie, het is dus goed mogelijk dat er "Travail d'Espagnol" is gezegd. Anders dan de uitdrukking Travail d'Arabe, die een racistische oorsprong kende, had de uitdrukking Met de franse slag oorspronkelijk geen negatieve betekenis. Integendeel, het was in de ruiterij een zwierige en elegante manier van het hanteren van de zweep. Later veranderde dat in haastig en slordig werk afleveren. Zie Onzetaal.nl.