Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

|| PLAATS BERICHT || P LAATS ADVERTENTIE ||

Fransen? Dat zijn rare snwieters....©

Fransen? Dat zijn rare snwieters!.... ©

-Dick, jij bent toch francofiel?

-Ik? Francofiel?

-Ja toch?

-Als je bedoelt dat ik fan ben, of ben geweest, van Franco, die veel te laat gestorven Spaanse dictator, heb je het mooi mis.

-Daar doel ik niet op. Ik bedoel: hou je van de Fransen?

-Tja….. Ik vind Frankrijk een schitterend land en ik ben er graag, maar francofiel? Ik ken de Fransen inmiddels te goed om echt francofiel te zijn.

-Hoezo?

-Nou ja…. wat en hoe zal ik het zeggen? Ze zijn heel anders dan wij. Dan Nederlanders. Anders in hun wereldbeschouwing, in hun denkwijze, in hun gewoonten, in hun omgang met vreemdelingen, in hun politiek denken en handelen, in hun dagelijks doen en laten.

-Noem eens wat.

-Nou já….. neem alleen al hun overmatig chauvinisme. Hun desinteresse voor wat in zich het buitenland afspeelt. Hun onvermogen tot relativeren en in het spoor daarvan gebrek aan zelfspot. Hun egoïstisch gedrag in het verkeer. Hun gebrek aan belangstelling voor met wie ze op een zeker moment te maken hebben.

-Geef eens een concreet voorbeeld.

-Ik kom al vele jaren in Frankrijk, alleen, met familie, met vrienden. Als je met elkaar Nederlands spreekt, zal geen Fransman je vragen welke taal je spreekt. Of uit welk land je komt. Dat heb ik echt tientallen keren meegemaakt – aan de balie van hotels, bij VVV’s, met gendarmes, in supermarkten, in restaurants, in bistrots, op markten. Nooit en never wordt je dat gevraagd. Jamais! Het interesseert ze allemaal helemaal niks. Het land en ook zijn inwoners zijn onverbeterlijk in zichzelf gekeerd. Andere mensen en andere landen doen er niet, of nauwelijks toe. Blijf dan maar eens francofiel.

-Nog iets positiefs te melden?

-Ja wel. Fransen zijn bij ontmoetingen vriendelijk, beleefd, charmant, goedlachs. Maar het blijft allemaal wel erg oppervlakkig.

-Altijd?

-Nee, hoor! Maar wel meestal. Als je er in bent geslaagd met Fransen op goede voet te komen, als je meer hebt bereikt dan oppervlakkige omgang met een aantal van hen, dus als je dan toch met hen bevriend bent geraakt en zelfs bij hen thuis (!) mag komen, dan heb je aan hen vrienden voor het leven. Dan zijn ze gul en gastvrij, in alles behulpzaam, tamelijk meelevend met jouw familie en vrienden die ze bij jou hebben ontmoet, ze komen zelfs spontaan bij je buurten – van mij hoor je geen kwaad woord.

-Afgezien van zulke ervaringen, maar gelet op de zaken je eerder noemde: heb je in Frankrijk eigenlijk nog wel plezier?

-Ja natuurlijk! Wat denk jij nou, hé! Ik laat me door die nationale èn individuele onverschilligheid tegenover al ‘die anderen’ niet mijn levensvreugde afnemen! Voorwaarde daarvoor is dat je je niet gaat ergeren. Dan kun je beter wegwezen. Maar: je kunt ook genieten van die negatieve punten. Als je die accepteert, kun je er mee leven, je er steeds weer over verbazen en er ook om glimlachen. Maar het blijven rare snwieters.

-Rare wat?

-Rare snwietèrs – rare snuiters.

-Vertel eens.

-Mijn buurman Henri heef me eens gevraagd voor hem een Nederlandse transistorradio mee te nemen – van Philip, hè. Die is volgens hem beter en goedkoper dan zo’n Frans ding. Hij had één strikte voorwaarde: dat toestel moest wel Frans kunnen spreken.

-Waar je al niet aan moet denken.

-Ik heb mijn vriend Serge weleens gevraagd hoe vaak hij met zijn buurvrouw naar bed was geweest. Hij kon het zelfs niet bij benadering zeggen, “want”, zei hij, “ze heeft er geen teller op.”

-Tjá….

-aWeet jij hoe een gemiddeld Frans gezin er uitziet?

-Man, vrouw en één of twee kinderen.

-Já! Plus een maîtresse…..

-Ook nooit weg.

-Ik kan elke Fransman blij maken met een Nederlandse zakmes dat ik in een legerdump koop. Toch hebben ze daar bijna allemaal kritiek op. In hun ogen is het mes niet compleet.

-Waarom niet?

-Het heeft geen kurketrekker.

-Ik ging eens belasting betalen. Vraagt de chef van het bureau wie ik ben. Ik zeg dat hij me onderhand wel moet kennen, omdat ik er al jaren kom betalen. Hij kijkt van over me zijn bril streng aan en zegt: “Monsieur, wij kennen hier alleen de mensen die niet betalen.”

-Dus net wat je zegt: ‘t zijn rare…. hoe noemde jij ze ook alweer?

-Rare snwietèrs

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181027, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Frans van Pinxteren op 27 Oktober 2018 op 12.03: Erg herkenbaar stuk, leuk geschreven!! En erg waar: "Als je die accepteert, kun je er mee leven, je er steeds weer over verbazen en er ook om glimlachen!" Zo werkt het bij mij ook.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 27 Oktober 2018 op 18.18: Ik weet er nog wel een paar: Fransen kunnen urenlang aan tafel zitten, ze weten weinig van dieren en behandelen ze vaak slecht, ze zijn net zo op de centen als Nederlanders, ze praten zonder komma's en punten, ze spreken geen Nederlands.

Maar ze hebben ook voordelen: ze zeuren en zeiken niet zo als Nederlanders.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 28 Oktober 2018 op 6.23: In het land der blonde duinen
Niet zo heel ver van de zee
Woonde eens een dwergenpaartje
En dat heette Piggelmee.

't Waren hele kleine mensjes
En ze woonden, vrees'lijk lot,
Want ze hadden heel geen huisje,
In een oude stenen pot.

Gelukkig Aramon, heeft dit vrouwtje Piggelmee een fraai gelegen, gezellig huisje, met waterput. Sorry Dick, voor dit intermezzo.

Reactie van Nico Waagmeester op 28 Oktober 2018 op 8.04: Ik sprak onlangs een Fransman die me vertelde, nadat hij hoorde dat we uit NL kwamen, dat hij eens in Eindhoven was geweest. En het viel hem op dat ze ook daar een Philips gebouw hadden. Ik vertelde hem toen dat Philips Nederlands was, maar dat ging er bij hem niet in. Philips is toch echt Frans!

Reactie van Thelma HISKES op 28 Oktober 2018 op 8.58: Klein frans dorpje, een kroegje een winkeltje. Alles open en op de stoep gestalde manden met fruit en groente. Geen levend wezen te bekennen. Wel een klein wit kaartje.
" En Cas d'absence, s'addresser au Bar"

Overleden Reactie van Theodora Besse op 28 Oktober 2018 op 9.04: Leuk Thelma! Je ziet het voor je.

Reactie van Dick Dijs op 28 Oktober 2018 op 10.43: @Jan van der Made. Bonjour, monsieur Van der Made. Fijn dat u er weer bent. Ik begon u al te missen. Uw ultrakorte en vooral ook zo humoristische reacties lezen altijd zo lekker weg. Dat u nog de tijd hebt om ze te schrijven!

Reactie van Tessa48 op 28 Oktober 2018 op 11.03: Zo gebruiken vrienden, die ieder zomer hun vakantie in Frankrijk doorbrengen en (uiteraard!!!) een paar dagen bij ons logeren, het aloude, veel gebruikte gezegde:

"Frankrijk is een schitterend land, natuur, steden enz. Het is alleen jammer, dat er Fransen wonen"

Uitleggen, dat wij een uitstekende verhouding met onze Franse buren (en zelfs Franse vrienden hebben) heeft geen zin meer.

Reactie van Dick Dijs op 28 Oktober 2018 op 13.41: @Tesse48

Uw vrienden waren met die schimpscheut op Fransen echt niet origineel. Evenmin als een paar jaar geleden minister Jorritsma. Leest u maar mee:

“Frankrijk”, zei Annemarie Jorritsma, toen ze minister van verkeer & waterstaat was, in elk geval vóór ze minister van economische zaken werd en ook nog vóór ze op een officiële reis door Japan zei dat dat land (hoewel mede-oprichter ervan) eerst maar eens lid van de (toen nog) G8 moest worden, en dus ook lang vóór ze als burgemeester van Almere onder haar huis illegaal een dieptewaterpomp liet aanbrengen, “Frankrijk”, zei ze’, “is een mooi land, alleen jammer dat er Fransen wonen.” Ze kreeg een lawine van verontwaardigde kritiek over zich heen. De kranten konden de ingezonden brieven nauwelijks aan. Heel leuk, allemaal. Vooral als je weet dat Jorritsma helemaal niet origineel was. Want deze beroemd geworden, vermakelijke en onvergetelijke woorden zijn afkomstig van niemand minder dan generaal de Gaulle.

Reactie van Leo Prick op 28 Oktober 2018 op 17.24: Toen ik een Franse vriendin vertelde over die opmerking van Jorritsma, was haar reactie: oh, dat zeggen wij altijd van Italië.