Franse tuten-vriendelijkheid alias beleefdheid

We stonden met tien auto’s voor het stoplicht. Vijftig meter verderop mochten negen auto’s doorrijden. Vlak voor de mijne haast een gendarme zich met een paar grote stappen naar het midden van de weg. Met een resoluut gebaar word ik naar de kant gedirigeerd. Foute boel! Als ik ben uitgestapt, vraag ik op vriendelijke, maar wel wat pesterige toon èn in het Nederlands of meneer Nederlands spreekt. Dat blijkt niet het geval. Dus ik spreek nu eventjes geen Frans. Waarom zou ik het die monoglotes Fransen gemakkelijk maken?

Door de ervaring gerijpt snap ik dat hij le permis et la carte grise wil zien. Die zijn in orde. Nu maakt hij duidelijk dat hij ook de verzekeringspapieren wil zien. Ik wijs op het vignet op de voorruit. Zijn collega knikt, want die heeft het al gecontroleerd. En - merde-merde! - de banden blijken ook al goed. Wat nu?

Ik word in gebiedend Frans naar het plein aan de overkant gestuurd – met auto en al. Ik begrijp dat natuurlijk niet onmiddellijk. Als ik op dat plein eindelijk naast de tutenauto sta, vraagt die ene nogmaals naar mijn rijbewijs, gaat in de auto zitten, slaat iets open dat op een computer lijkt en begint vakkundig het toetsenbord te bewerken. Vakkundig?

Hij wist zijn verse tikwerk en begint opnieuw. Zijn collega kijkt hoopvol toe. De tweede poging om met weet-ik-veel-met-wie-of-wat contact te krijgen, mislukt ook al. Ik wil weten wat ze doen en spreek opeens Frans. Die lummels tonen zich niet eens verrast. En geven geen antwoord.

Hun derde controlepoging mislukt eveneens. De heren geven het op. Pas als ik mijn rijbewijs terug heb, vraag ik nogmaals naar de bedoeling van al dit gedoe. Het blijkt dat ze mijn permis niet vertrouwen. Die kan ik - nom de dieu - wel vervalst hebben!.... Dus willen ze de echtheid daarvan vaststellen. Maar ja: met al dat moderne spul, da’s echt niet een-twee-drie gedaan, hoor! Ze lopen zonder verder iets te zeggen weg. Zijn ze teleurgesteld? Ik bedank ze, in het Frans! en uiteraard uitermate vriendelijk, voor hun vertrouwen. Ik hoor een van de twee iets mompelen. Maar ik weet niet of dat voor mij is bestemd. Het zal toch geen excuus geweest zijn?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190602, Korte Verhalen, Overheid

Reactie van Sequoia op 2 Juni 2019 op 17.16: De tweede keer in een week, zo zo. En weer helemaal niks bijzonders aan de hand, slechts agenten die hun werk proberen te doen. Waar moeten ze excuus voor maken Dick? Dit is wat agenten doen, controleren, observeren, waken en vast nog een hele berg andere goede zaken.. Onbegrijpelijk dat jij daar geen begrip voor hebt!

Reactie van Lilian op 2 Juni 2019 op 17.29: Als oud-agente weet ik wat ze mompelden; ‘ontzettende eikel’. Ze hadden namelijk goed door dat je aan het pesten was en ik hoop dat je de volgende keer een fijne prent krijgt. Je bent op de openbare weg en zij kunnen je staandehouden en naar je papieren vragen. Doe niet alsof je slimmer bent dan zij, ze hebben een mooi maar ook moeilijk beroep, dus tais-toi.

Reactie van Elloy op 2 Juni 2019 op 21.30: Dick heeft toch niet vervelend tegen de agenten gedaan? En er is vast een en ander aangedikt, tenzij het hele stukje fictie is. invullen dat ze hem vast een eikel vinden, vind ik nogal onbehouwen. Ook al is het beroep van agent zijn zwaar, mijn ervaring is dat als je aardig bent, ze vaak aardig terug zijn.

Reactie van Dick Dijs op 2 Juni 2019 op 21.58

@sequoia. Agenten die hun werk proberen te doen". Inderdaad, meneer Sequoia. Daar heb ik ook geen kritiek op. Ik heb kritiek op hun onbeschofte gedrag. Dat wil, of kunt, u kennelijk niet begrijpen. En kijk: voor dat gedrag zouden zij zich moeten excuseren. @lilian. Ik was niet aan het pesten. Omdat ik geen Frans wilde spreken? Dat ben ik toch niet verplicht? Ik gedraag me tegenover anderen, ook tegenover politiemensen, gewoon beleefd. Ik ben kennelijk op de tenen van een oud-agente gaan staan. Neem me dat alstublieft niet kwalijk, mevrouw.@simon. Ik wil voor u hier-en-nu Lilian citeren: 'ontzettende eikel'. Flutstukkies? Mag u vinden, hoor, deert mij niet. ? Anderen denken daar anders over. En u schijnt mij goed te kennen. "Geen partner, geen (klein) kinderen die hem terecht kunnen wijzen". Waar haalt u onzin vandaan? Uit uw duim, dus. Ga voor dit soort reacties naar platforms die graag ruimte bieden aan loos gelul! Enne...ik kijk verlangend uit naar een leuke bijdrage van u, een lezenswaardig verhaal(tje). Wie weet!...

Reactie van Lilian op 2 Juni 2019 op 22.09: ‘..vraag ik op vriendelijke, maar wel wat pesterige toon èn in het Nederlands of meneer Nederlands spreekt‘..
Doe je dat ook in de supermarché en bij de médecin Dick? Je vind jezelf enorm gevat en je maakt de politie belachelijk, maar je zet jezelf voor schut.

Reactie van Sequoia op 2 Juni 2019 op 22.09: @ Dick, wat verwacht je allemaal van de heren agenten dan? Jij praat Nederlands met ze, dus zullen zij er wel van uitgaan dat je en geen Frans spreekt en het niet verstaat... zou het niet? Waarschijnlijk zul je toch wel een mondje Frans kunnen, als ik zo je verhaaltjes en avontuurtjes lees... jij begint dus met onbeschoft zijn, maar verwacht wel een vriendelijk praatje en een keuveltje in het Nederlands terug?? Vraag je nou eens af waarom jij nu zo regelmatig aan de kant wordt gezet, zou het niet aan jezelf kunnen liggen?

Reactie van Lilian op 2 Juni 2019 op 22.19: Je bijdrage staat trouwens ook op facebook en daar kun je ook nog in de verdediging schieten op de reacties.

Reactie van Dienke Cazemier op 2 Juni 2019 op 23.28: Jaren geleden werden we aangehouden toen we net een stadje uitkwamen. We hadden onze gordels nog niet om en we werden onmiddellijk als zware criminelen behandeld. Mijn man moest uitstappen, werd met zijn handen op de motorkap gefouilleerd (onze dochters van 3 en 8 helemaal in paniek) en moest toen mee een container in waar hij zijn paspoort moest inleveren. Hem werd verteld dat hij dat terug zou krijgen als hij 200 Francs boete zou betalen. Hij eiste daarvoor een proces verbaal, daar wilden ze niet op ingaan en ze weigerden zijn paspoort in te leveren. Witheet verliet mijn man de container, stapte bij ons in de auto en scheurde weg. Mijn broer, die 20 km verderop woonde, belde diezelfde middag met de politie. Heel netjes legde hij hen uit dat dit misschien niet de manier was om met toeristen om te gaan. We konden de volgende ochtend komen om het paspoort op te halen, als we de boete betaalden. Uitermate vriendelijk werd ik te woord gestaan en in kreeg een keurig proces verbaal én het paspoort mee na betaling. Sindsdien doen we altijd direct na het instappen onze gordels om.

Reactie van Hans Haamke op 3 Juni 2019 op 6.18: Jongens nog aan toe, als bokken op de haverkist om Dick proberen te pakken. Ik vond het in ieder geval een "uit het leven gegrepen" verhaal, dank voor het delen, Dick !

Reactie van Frans op 3 Juni 2019 op 6.27: Veel van deze reacties gaan uit van een egocentrisch standpunt: ik - ik - ik...

Probeer toch eens de zaken van de andere kant te zien, deze van de agenten. Als je enigszins thuis bent in hun "werksfeer" dan begrijp je pas waarmee die MENSEN te maken hebben: hallucinante toestanden, en dat dagelijks! Mij verwondert het soms dat ze er in slagen nog enigszins beleefd te blijven, wat zij DAGELIJKS naar het hoofd gesmeten krijgen, je zou voor minder zelfmoord plegen.

En frequente controles in Frankrijk? Is mij op 30 jaar al 2 of 3 x overkomen, ontoelaatbaar weinig!

Ook deze paar luttele woorden zullen wrsch weinig veranderen, enkel als je eens "hun" leven zou kunnen "delen" voor een dag of een paar dagen, waar ikzelf de gelegenheid voor gehad heb, hun telefoons, beschimpingen aan hun adres , bedreigingen, omgang met drugstoestanden enz, ja Sequoia, volledig eens met wat je schrijft, enig begrip doet wonderen, zijzelf zitten een groot deel van hun leven BUITEN HUN COMFORTZONE, om den brode!