Franse recycling 1

Martine heeft eergisteren bij de Super U voor Joël bananen gekocht. Bijna een pond, voor 36 centimes. Hoe ik dat weet? Ik krijg van hen bijna een kilo perziken mee, in de papieren zak waar die bananen in hebben gezeten.
Waarom ik dat vertel? Omdat ik deze mini-kleinigheid herken als typisch Frans, althans als iets typisch van deze plattelandsstreek, niet alleen in het hedendaagse recycling-tijdperk, maar van oudsher. Alles werd en wordt hier doelmatig gebruikt en hergebruikt en hergebruikt en nog eens hergebruikt. Morgen doe ik in die papieren zak van Martine net geplukte appels voor de zeer bejaarde moeder van een bevriende geitenboer. Hij geeft mij dan in dat speciale doosje wat eieren mee.
Niks werd en wordt achteloos weggegooid. Schijnbaar onbruikbare touwtjes worden in een potje bewaard. Kromme spijkers worden recht geslagen. Bot geworden zagen worden gevijld. Een gebroken steel van een hamer, van een bijl of een spa wordt vervangen door een stevige tak van een vlier- of een andere boom uit de heg of uit de houtwal. Afgewaaide takken worden te drogen weggelegd om de kachel of de mee aan te steken. Kliekjes worden omgezet in aantrekkelijke gerechten. Regenwater wordt opgevangen. Alle plantaardige resten belanden met mest uit konijnen-, kippen- en duivenhok op een hoop voor wat geen compost, maar ‘nouvelle terre’ wordt genoemd. Van brandnetels wordt in een ton door vergisting een verschrikkelijk stinkende gier gemaakt, waarmee het bodemleven en de plantengroei worden geactiveerd. Enzovoort enzomeer.
Nieuwkomers hebben, als zij deze instelling niet vanuit Nederland meebrengen, even tijd nodig om zich deze Franse verschijnselen eigen te maken. Dat gaat ook op ook de gewoonte om dingen die als waardeloos in de poubelle kunnen worden gedaan, in dank terug te geven. Heb je een plastiek zakje tomaten-uit-hun-eigen-tuin gekregen, geef je dat zakje terug – gelijk of enkele dagen later. Hetzelfde doe je met de verpakking van eieren. En met het spaanhouten doosje met pruimen. Heb je bij een van de buren een doosje lucifers laten liggen, dan wordt dat bewaard om het wat later terug te geven – wat ook wordt gedaan als het alleen maar om een luciferdoosje gaat. “Voilà, c’est à toi.” Het is een kwestie van wennen, beter gezegd: van áánwennen.

(Lees verder op Franse Recycling 2)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190928, Korte Verhalen, Woningbeheer en Huishouding

Reactie van Sequoia op 28 September 2019 op 22.50: @ Dick, laat ik dan nou eens de eerste zijn om te zeggen dat ik dit wel een leuk verhaaltje vind! Heel herkenbaar, geen drama, fijn geschreven,.. Je kunt het wel! Top...

Reactie van Lucia op 29 September 2019 op 8.57: Helemaal mee eens Dick, zo doen wij en onze boerenburen op de campagne het ook. Maar in de stad is het, jammer genoeg, een ander verhaal. Daar hebben ze de tijd niet meet of nemen die tijd niet meer, het is maar net wat je wilt. Laat ons maar gewoon mee doen aan de Franse boerenland recycling.

Reactie van Janny O. op 29 September 2019 op 11.51: Ik krijg het idee dat wij wel heel afwijkende Nederlanders zijn. Wij gooien niets weg wat nog bruikbaar is, dat deden we ook niet toen we in Nederland woonden.

Maar ik vind helemaal niet dat de Fransen zo geweldig recyclen. Gisteren, onderweg op een fietstocht, gooide ik mijn papiertje van een reep, met daarin mijn kauwgummetje gerold, in een container. En wat ligt er in een restafval container? Een flink aantal flessen.

In ons dorp moet je om de flessen weg te gooien iets verder gaan, maar regelmatig liggen er flessen in de restafval container en papier en plastic, terwijl er toch echt een papiercontainer en plastic container naast staan.

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 29 September 2019 op 13.02: Heel herkenbaar Dick ! Net zoals bij ons thuis in de jaren 50 op het platte land. Voor een 5 liter- plastic jerrykannetje ging je sparen later toen die in de markt kwamen, nu gooi je ze achteloos weg in de daarvoor bestemde bak bij de déchetterie na gebruik van bijv. koelvloeistof, olie, demi-water, ruitenwisservloeistof enz. Maar goed, door die opvoeding geleerd nooit iets van enige waarde weg te gooien. Papieren zakjes eideloos blijven gebruiken tot ze uitelkaar vallen, dan kan je er de kachel nog mee aanmaken. Keukenafval gaat naar m'n varkentje, de rest op de composthoop. Buren delen ruimhartig overtollige groenten en fruit en van hun tomaten aten we vorige week weer gezellig met elkaar een grote pan bouillabaisse.

Alles wat er in de afgelopen jaren niet meer gebruikt werd ging naar de onvolprezen Emmaüsgangers en alles van node daar gekocht. Vandeweek nog 4 eierdopjes. Prceies dezelfde als die ene van mij van het zestal die overgebleven was, die ooit ergens in de jaren 60 in NL gekocht waren, hoe groot kan een toeval zijn, en dat voor 20 cent per stuk en nog een 'Bone China' koffiemok met een mooi dun randje, zo goed als nieuw voor 60 cent.

Overleden Reactie van Susan op 29 September 2019 op 14.49: ik denk dat onze generatie niet iets zo maar weggooit , ik ben bv alle groenten uit de koelkast aan het verzamelen en ga het bakken met ui en look, en morgen een stukje kip erbij v.d. markt .

Overleden Reactie van Theodora Besse op 29 September 2019 op 15.04: Ik ben het eens met Janny. Achter de brug tegenover mijn huis staan diverse containers. Voor flessen en ander glas, voor huisvuil (vuilniszakken) en voor plastic en blikjes. Vaak zijn mensen nog te lui om bv. glazen potten in de glascontainer te gooien. Ze zetten dan een kartonnen doos of plastic supertas vol glazen potten (met deksels) voor de glascontainer. Omdat ik er iedere dag twee keer langs kom, probeer ik het er een beetje netjes te houden. Ik draai de metalen deksels van de potten en gooi ze in de verschillende containers.

Ook gooien Fransen heel veel grof huisvuil tegen de muur achter de brug, dat eens in de maand wordt opgehaald. Soms nog heel goede kasten, banken enzovoort, die ze net zo goed door Emmaüs kunnen laten ophalen. Maar dit is gemakkelijker en achter de brug ziet geen mens wat je doet. Van heinde en ver komen ze om hun spullen daar kwijt te raken, zelfs uit de Lozère, hier minimaal 15 km vandaan. En ze kwakken alles neer zoals het hun uitkomt. Er is ook een bedrijf dat er oude autobanden neerkwakt. Die nemen de grofvuilophalers niet mee. Dan moeten onze gemeentewerkers ze ophalen en naar de 15 km verder gelegen dechetterie brengen. Daar zijn die mensen niet voor.

Ik heb er zelf laatst nog een mooi grenenhouten kastje vandaan gehaald, voor in de kelder. Alleen de achterkant was eruit, maar die lag ergens los. Die heb ik er dus op vastgezet met kleine spijkertjes. En buurman Michel vindt in de gewone vuilcontainers regelmatig onaangebroken pakken macaroni, die nog lang niet over de datum zijn. Die gebruikt hij zelf of hij geeft ze weg.

Dus wat mij betreft: franse recycling? Bestaat niet. Ze rotzooien maar wat aan.

Overleden Reactie van Susan op 29 September 2019 op 15.31: oh dat mag hier niet ,alles wordt gescheiden bij de dechetterie en met een kaart die je moet tonen

46 mag geen vuil gooien bij 47 enz.

Reactie van Janny O. op 29 September 2019 op 16.33: Susan wat mag er bij jullie niet? het is hier ook niet de bedoeling, zou ik zeggen. Het gaat niet om een Dechètterie, maar om plekken waar men van alles en nog wat neer gooit. Of zoals ik schreef bij containers die er staan om te scheiden, maar waar men te lui is om te scheiden.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 29 September 2019 op 16.36: Je begrijpt het niet goed, Susan. Ik heb het twee keer over 15 km, maar de tweede keer bedoelde ik gewoon een dechetterie in de Gard (30), niet in de Lozère (46). Er bestaan meerdere richtingen, weetjewel? Onze gemeentewerkers brengen de autobanden dus naar een déchetterie in ons eigen departement, waar het bedrijf dat die autobanden er neerkwakt kennelijk geen zin in heeft. Er zijn ook bouwbedrijven en passanten die bouwafval in de huishoudcontainers droppen. De vuilnislui halen dan de vuilniszakken eruit en legen de container op de grond achter de containers. Dat moeten onze gemeentewerkers dan ook naar de dechetterie afvoeren. Eén keer betrapte ik zo'n bedrijf net op tijd. Ze hadden de container al open. Ik heb ze aangesproken.

"Heren, dat is voor huishoudelijk vuil, niet voor bedrijfspuin."
"O ja?"
"Jazeker, en dat weet u heel goed!"
"Ja, dat weet ik inderdaad."

Ze hebben het deksel dichtgedaan en zijn weer weggereden. Nooit meer puin gezien.

Overleden Reactie van Susan op 29 September 2019 op 17.05: ik heb hier nog nooit bedrijfspuin gezien , wel heb ik in de tarn et garonne hier om de hoek, ja zowaar hier bestaan ook meerdere richtingen, huisvuil naast de containers gezien omdat het niet op tijd op werd gehaald en men het niet kwijt kon.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.