Frans onderwijs versus thuisonderwijs

Sinds de kerstvakantie geven wij Igor (14 jaar) thuis les. De Franse school resoneert niet met hem en hij had weinig aansluiting met de kinderen. Het heeft lang geduurd voor we deze beslissing daadwerkelijk hebben genomen.

Op mijn blog Pleisterplaats Brénazet schrijf ik over onze beslissing, waarom en hoe wij het aanpakken.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130208, Kinderen, Onderwijs

< Vorige bijdrage

Reactie van Mariken t'Sas en Ron Huibers op 8 Februari 2013 op 16.33: Beste M.,

Dank je wel voor je reactie.

Nee de soep wordt niet zo heet gegeten, ik heb een lang antwoord geschreven op mijn blog

Reactie van Jean op 9 Februari 2013 op 12.33: Beste Mariken, Wij hebben iemand gekend 10 jaar geleden die dat met hun dochter had gedaan (Fransen), en het uiteindelijke resultaat was niet zo best. Het kind had (bijna) geen kontakt met de "buitenwereld", geen vriendjes en vriendinnen van school, en is een zeer timiede en "gesloten" persoon geworden, bijna (volgens mij) een psychologisch probleem.

Het is dus wel oppassen denk ik met het ontwikkelen van de rest : communicatie, in groepsverband leven en kunnen omgaan met anderen.

Succes,

Jean

Reactie van Jean op 9 Februari 2013 op 12.36: PS: toen wij naar Frankrijk kwamen was er voor onze kinderen ook een "taal probleem" en dus een integratie probleem, maar wij hebben besloten vanaf het begin altijd Frans te praten met de kinderen hetgeen zeer snel de integratie op school heeft opgelost, alles is toen zeer goed gegaan.

Jean

Reactie van Mariken t'Sas en Ron Huibers op 9 Februari 2013 op 14.39: Beste Jean en Boudewijn,

Dank jullie wel voor de reacties, heel jammer dat het niet goed is gegaan met het meisje. In Nederland heb je vele vormen van onderwijs en kan bijvoorbeeld niet iedereen zich vinden in het vrije school onderwijs, niet ieder kind is daar op zijn plek. Misschien is zoiets ook te zeggen over TO? Dat niet ieder kind zich daar goed bij voelt? Dat is iets wat je natuurlijk niet zeker weet voor je er aan begint. Wij doen wat Boudewijn zegt. Igor gaat 1x in de week naar een Theaterclub, 1x naar Art Plastic en op zaterdag ochtend zit hij bij de vrijwillige brandweer. Deze zomer gaat hij naar een vakantiekamp.

Boudewijn ik heb jouw verhaal kort geleden gelezen hier op deze site maar ik mocht geen reactie meer plaatsen. Ik herken de defensieve houding van de principal: als je kind gepest wordt zal hij zelf ook wel wat hebben gedaan... Het college deed er werkelijk niets aan en wanneer Igor werd gepest en als hij zich enkel verdedigde kreeg hij evenveel straf als de pester.... Volgens mij en Ron leren de docenten hier geen pedagogie tijdens hun opleiding. Het systeem is hopeloos verouderd en voldoet niet meer aan de eisen van deze tijd. Kinderen als mijn Igor en nog vele anderen laten zich dit niet aandoen! De Franse ouders die TO doen hebben een site waar dit soort verhalen aan de orde van de dag zijn: http://horsdesmurs.com/

Reactie van Mariken t'Sas en Ron Huibers op 11 Februari 2013 op 11.42: Beste Anje,

Bedankt voor je reactie, jouw kinderen hebben het goed opgelost! En judo is zeker heel goed, Igor heeft ook 4 jaar op judo gezeten, met veel plezier.

Misschien moet ik iets nuanceren dat ik Igor niet van school gehaald heb, hij heeft zelf gekozen voor thuisonderwijs. En dat de reden niet pesten is geweest, natuurlijk maakte het er niet gezelliger op dat er gepest werd maar Igor was niet het enige slachtoffer. De school doet er niets aan en verergerd het alleen maar met de enige manier die ze kennen om met kinderen om te gaan: straffen. Igor had wel vrienden op school en die heeft hij nog steeds, ook al waren het er misschien maar 2 of 3. De reden waarom hij thuis les krijgt heeft veel meer te maken met de school zelf. Ondanks dat de leerproblemen ( dyslectie) bekend waren bij de school en bij de leraren, werd er nauwelijks rekening mee gehouden. De school had besloten dat hij een "slechte" leerling was. Iets wat totaal niet waar is, ik zie het nu hier thuis: een heel leergierig, vrolijk en intelligent kind. De school maakte hem ongelukkig en gestrest. Ik zie nu mijn kind opbloeien en het laatste wat wij doen is hem isoleren, er zijn vele andere manieren om contact te hebben met andere kinderen. Zelfvertrouwen is hetgeen ze juist op die school ondermijnen.

Er zijn in Frankrijk ook vast leukere en goede scholen, wij hebben het met ons college en vooral met de directrice niet getroffen.