Frankrijk heeft een miljonairsregering, blijkt uit vermogensaangifte

In Frankrijk wordt er met grote ogen gekeken naar de inkomsten van sommige ministers. Uit het rapport van het transparantie-agentschap blijkt dat de regering van premier Edouard Philippe heel wat miljonairs telt.

Het Franse transparantie-agentschap, voluit de Haute autorité pour la transparence de la vie publique (HATVP), publiceerde vrijdag al de vermogensaangiftes van de Franse regeringsleden. Dat is ondertussen al de normale gang van zaken geworden in Frankrijk. Toch is het altijd een delicaat moment voor de regering. Zeker omdat de oppositie president Emmanuel Macron vaak afschildert als ‘de president van de rijken’.

Dertig van de tweeëndertig ministers hebben hun vermogen aangegeven - staatssecretarissen Olivier Dussopt en Delphine Gény-Stephann hebben nog wat uitstel gekregen.

En wat blijkt: Macrons titel kan je letterlijk nemen, want verschillende ministers zijn miljonair. Het gaat onder anderen om minister van Werk Muriel Pénicaud, minister van Ecologie Nicolas Hulot en minister van Cultuur Françoise Nyssen.

Danone-winst

Frankrijk heeft een miljonairsregering, blijkt uit vermogensaangifte

Muriel Pénicaud. Foto: AFP

Ecologieminister Hulot beschikt volgens de documenten, die online gezet zijn, over 7,2 mi

ljoen euro. Zijn collega Pénicaud heeft een vermogen van meer dan 7,5 miljoen euro. Afgelopen zomer lag ze al onder vuur omdat ze in 2013, toen ze als HR-manager werkte bij Danone, een forse winst boekte op haar aandelenopties nadat ze een herstructurering had doorgevoerd. De krant Libération sprak over 1,13 miljoen euro winst.

In juli maakte de HATVP al bekend dat ze bij Danone 4,74 miljoen euro netto had gekregen voor de periode 2012-2014.

Daarnaast bezit ze ook nog een huis in het departement Hauts-de-Seine met een geschatte waarde van 1,3 miljoen euro, en een huis van 340.000 euro in de Somme. Verder zijn er nog levensverzekeringen, beleggingen, spaarproducten en lopende rekeningen, goed voor zowat 5,9 miljoen.

Ecologie vs. negen voertuigen

In Nicolas Hulots aangifte staat een huis van meer dan 300 vierkante meter op Corsica, geschat op meer dan een miljoen euro, maar ook vastgoed aan de Côte d’Armor en in de Savoie waarvan hij mede-eigenaar is. Totale waarde: zo’n 1,9 miljoen euro.

Nicolas Hulot. Foto: REUTERS

Daarbij komt ook nog zijn bedrijf Eole, met een geschatte waarde van 3,1 miljoen euro, en allerlei beleggingen die oplopen tot 1,17 miljoen euro.

En nog een opmerkelijk detail voor een minister van ecologie: hij bezit negen gemotoriseerde voertuigen. Het gaat om zes auto’s (onder andere een 2CV, een Land Rover en een BMW), een boot, een motor en een elektrische scooter.

Minister van Cultuur Françoise Nyssen, die voordien de uitgeverij Actes Sud leidde, heeft voor meer dan 600.000 euro aan vastgoed aangegeven, naast de 4 miljoen die de uitgeverij waard is.

Mindere verdieners

De rest van de regering is iets minder welvarend.

Zo gaf premier Edouard Philippe zelf zijn Parijse flat, waarvan hij mede-eigenaar is, aan (op 1,25 miljoen euro geschat) en een appartement in het departement Seine Maritime (voor 20 procent mede-eigenaar, geschat op 400.000 euro). Hij bezit ook voor 56.000 euro aan beleggingen, levensverzekeringen, etc. en bracht een woonlening van 336.000 euro in.

Minister van Economie Bruno Le Maire bezit delen van een bedrijf, goed voor 1,5 miljoen, en zowat 168.000 euro aan beleggingen. bron de standaard

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20171217, Geldzaken, Overheid

Reactie van marielle op 17 December 2017 op 17.39: De ecologie van Hulot heb ik nooit wat gevonden. Hij is jarenlang in zee gegaan met TF1. Ook zo een ecologische zender. Nicolas wilde eigenlijk een beetje een populair eco mannetje zijn, krijg ik het idee. Zo ecologisch ziet hij er dus niet uit ....

Reactie van Marianne op 17 December 2017 op 18.39: Is miljonair zijn op zich moreel verwerpelijk? Kan het zo zijn dat deze mensen intelligent en hardwerkend zijn en dat dat een van de redenen is dat ze miljonair én minister zijn geworden? Is dat verkeerd?

Ik ben zelf totaal niet materialistisch, maar ik werp een gedachte op die bij me opkomt n.a.v. je stukje, Susan.

Reactie van Rob van der Meulen op 17 December 2017 op 19.22: De rapportage van Susan over wat klaarblijkelijk de Franse gemoederen bezighoudt legt in ieder geval weer eens de vinger op één van de vele inconsequenties - voor de zich voor nuchter houdende Nordic - van de Franse cultuur. Voor de tv wegzwijmelen bij het zoveelste kostuumdrama dat zich in het glorieuze verleden afspeelt, het liefst onder de Zonnekoning toen Frankrijk nog veel te vertellen had. Het uitermate trouw zijn aan tv vedetten en artiesten die veertig jaar geleden hun roem vestigden en nu bijna door Parijs (links én rechts) worden voorgedragen bij de UNESCO als onderdeel van het Franse culturele erfgoed. Ook al zijn de meesten de vermogensgrens van één miljoen al lang gepasseerd. Maar geldt voor politici het oude adagium van vóór de invoering van het vrouwenkiesrecht, un homme élu, un homme perdu, dan nog steeds? Moet je die eigenlijk op hun daden beoordelen, of zijn het verdachte personages zodra ze de magische één miljoen grens wat vermogen betreft zijn gepasseerd? Via de sociale media krijg je dan al snel iets dat lijkt op een moderne virtuele variant van dit instrument. Of een nieuw stukje wetgeving in het actieve- en passieve kiesrecht: een "Berufsverbot" op grond van je belastingaangifte. Dat zou zeker in Nederland een behoorlijke deuk slaan in het aantal stemgerechtigden en potentiële bestuurderen gezien de waardestijging van het onroerend goed in de afgelopen decennia. Volgens de laatste cijfers bedraagt het aantal woningen dat één miljoen of meer waard is al 48.300. Alle eigenaren verdacht en in de gracht?

Reactie van marielle op 17 December 2017 op 21.13: Martin als je nou naar die uitzending op Arte kijkt waarover ik het heb in mijn berichtje op deze pagina, dan begrijp je, hoop ik , waarom Nederlanders het altijd over geld hebben

Reactie van Norbertus van den Bosch op 17 December 2017 op 21.28: En? Ze hebben er voor gewerkt en Macron heeft ze daarvoor gekozen...

Reactie van Norbertus van den Bosch op 17 December 2017 op 21.31: Vreemd, nog geen 'bloemetje' gehoord...

Reactie van Rob van der Meulen op 18 December 2017 op 13.05: @ Jos: ik weet niet of je verhaal nog verder gaat na die puntjes, maar die klassieker uit de 115 serie is in ieder geval hartverwarmend. In m'n gereedschapskoffer nog steeds een speciaal setje gebogen steeksleutels voor het kleppenstellen. Terug naar topic: op de website van Calcasa een goed onderbouwd beeld van de ontwikkelingen op de Nederlandse huizenmarkt.

Reactie van Rob van der Meulen op 19 December 2017 op 0.38: @ Diego, ach dat azijn, dat was er altijd al. Je bent niet "de gauche" wanneer je "droite" niet verkettert en omgekeerd. En in die politieke strijd zijn alle middelen geoorloofd. En dat gaat vrij ver: er werd een keer een uiterst loyale UMP'er, decennia trouw aan de rechtse politiek, door de Parijse politieke bovenbazen geroyeerd uit de partij. Waarom? Hij had op regionaal niveau meegestemd met een voorstel dat door de PS afgevaardigden was uitgedokterd. Zijn verweer: maar het was een goed plan! Uiterst pragmatisch, een oplossing voor problemen hier in de regio, ik wou dat ik het verzonnen had! Geen enkele reden om tegen te stemmen. Dan ben je niet geschikt voor de politiek: wanneer de PS iets voorstelt moet je tegen zijn. Daar is de deur.

Die politieke levenshouding in de Franse politiek helpt natuurlijk niet bij het vinden van een pragmatisch compromis. De huidige ophef over de belasting gegevens van de huidige ministersploeg sluit naadloos aan bij die traditie. Waarin struisvogelpolitiek op economisch terrein en dat van de overheidsfinanciën bij beide "oude" partijen niet echt geholpen heeft. En de Franse bevolking nog steeds angstig reageert op iedere voorgestelde verandering in het Franse sociale model. Inmiddels alweer wat gedateerd, uit 2012, maar nog steeds het bekijken waard deze discussie over "Le dénie français". Iets minder tijd vergt het lezen van dit artikeltje uit "The Economist".