Fossielen in Frankrijk, zoeken en vinden

Beste Forumgenoten,

Aanleiding tot het schrijven van dit artikeltje vormde de mededeling van hey Energiebedrijf Vattenvall.

"Zo heeft de jeugd de fossielvrije toekomst"

Het is even een andere benadering, maar in mijn jeugd was een fossiel een hebbeding. Fossielvrij wilde ik al helemaal niet zijn , nee ik ging naar fossielen op zoek om ze te verzamelen !

Ook Napoleon kon het niet laten het unieke, grote fossiel van de Maashagedis, gevonden in Zuid-Limburg, te 'vorderen' naar Parijs te laten verslepen. Daar zullen de resten van het bijzondere dier bewondering afdwingen bij de (Franse) bezoekers. 

Tijdens mijn studie bezochten wij met de hoogleraar in Zuid Limburg de Nekamij groeve, een mergelgroeve waar je met speciale toestemming naar fossielen kon zoeken. Ik scoorde eer een mooie zee-egel fossiel en een belemiet, .een sigaarvormig restant van een inktvis skelet.

Later zou ik met een vriend en onze gezinsleden een vakantie doorbrengen aan de kust van Normandië.

Naast de invasiestranden en de lokale musea bezochten wij ook de klifkust. Op de ondiepe vlakte, voor de hoge kalksteen kliffen, het abrasievlak dat tijdens eb droog kwam te liggen, zouden mooie ammonieten te vinden zijn. Deze fossielen waren het restant van een inktvissensoort met een soort groot slakkenhuis als onderkomen zoals we  heden ten dage nog bij een Nautilusschelp zien. Er zijn wel ammonieten gevonden met meer dan een meter in doorsnede

Gewapend met steenbeitel, vuistje en geologenhamer betraden wij het gebied

En ja, één van de kinderen schreeuwde ons toe; "Hier zit er eentje" ! Met grote ijver trachten wij het fossiel uit de kalksteen te bevrijden, zonder een fatale barst te slaan in onze unieke vondst.

In ons enthousiasme hadden wij niet gelet op het getij en plotseling wisten wij ons omringd door al maar stijgend water.. We konden nog op tijd ons vege lijf op tijd redden. en de veilige hoge kust weer bereiken. Met leedwezen moesten we onze vondst die onder de golven verdween, achterlaten.

Op een brocante kwam ik later ,naast andere fossielen, weer een ammoniet tegen ( zie fig.), veel kleiner dan degene die wij ooit in Normandië zagen.. Ach, het was een schrale troost maar fossielvrij zou ik niet blijven.

Nu liggen ze met hun verhaal en miljoenen jaren ouderdom, in de boekenkast te stralen.  Frankrijk bedankt !

Zal de jeugd ooit de kans krijgen met een electrische auto ( fossielvrij) naar Normandië te gaan op fossielenjacht ? :)

.