"Ff" boodschappen doen

Vandaag moest ik naar de apotheek in La Grand'Combe. Mijn zoon (met gedwongen chômage technique) heeft weliswaar aangeboden om alle boodschappen voor mij in Alès te halen, maar ik wil hem natuurlijk niet extra blootstellen aan het virus noch aan bekeuringen.

Ik besloot om vroeg te gaan en tegelijk de noodzakelijke boodschappen te halen bij de Intermarché. Buiten bij de apotheek waren dranghekken geplaatst om binnenkomende van naar buiten komende klanten te scheiden. Ik was de enige klant. In de apotheek bleek de toonbank afgeschermd met een een glazen scherm en bovendien nog met rood-witte linten op een meter afstand van de toonbank. De dame erachter droeg wel een mondkapje, maar geen handschoenen. Uit de verte, wij beiden met gestrekte armen, mocht ik het recept en mijn carte vitale overhandigen. Ik had maar één medicijn nodig. Ook mocht ik nog één doosje Doliprane kopen. Het vijf-euro biljet nam ze weer uitgerekt aan en het wisselgeld liet ze in mijn gestrekte hand glijden. Toen ik naar buiten kwam stonden daar diverse klanten gedisciplineerd te wachten.

Bij de Intermarché wachtte uiteraard al een lange rij klanten buiten, vele met karretjes en sommige met mondkapjes. Ik schikte me in mijn lot, nam een karretje en sloot min of meer geduldig achter de rij aan. Een oudere dame van ongeveer mijn leeftijd met mooi spierwit haar vroeg me of ze voor mocht, want "ik kan niet lang staan". Ik ook niet, maar dat gelooft geen mens wanneer je nog natuurlijk blond bent. Dus wuifde ik haar door met een "Allez-y, madame". Ze liep helemaal naar de kop van de rij en herhaalde daar kennelijk haar verzoek, waarop ze naar binnen mocht. Gelukkig ging het redelijk snel en voor ik het wist stond ik binnen.

Meteen bij het kattenvoer ging het mis. Alles wat ik wilde hebben (blikjes vis van Whiskas) was weg. Lege planken. Dus moest ik de zakjes wel nemen, waar je zulke vieze vingers van krijgt, ajakkie bah. Van de kattenbrokjes waren alleen nog de allerduurste over, maar die koop ik toch altijd al. Verder kon ik vrijwel alles kopen, maar het papier Q vond ik niet. Niet erg, ik ben maar alleen en voorlopig heb ik nog genoeg. Van de yaourt nature nam ik het laatste pak van acht mee. Pizza's waren allemaal op, evenals de diepvriesgroenten, maar ik vond nog een zak broccoli.

Bij de kassa kon ik meteen doorlopen, geen lange rijen wachtenden. Ieder noadeel hep se foordeel. Ik moest echter wel €115 euro afrekenen! Zó duur heb ik nog nooit boodschappen gedaan! Gelukkig bleek toen ik eindelijk na ruim twee uur thuiskwam de Zilvervloot te zijn binnengekomen in de vorm van AOW. Maar de dieren hebben voorlopig meer dan genoeg te eten. En ik ook.

Dat is ook wel nodig, want inmiddels is gisteren door het parlement een wet aangenomen die voor twee maanden un état d'urgence sanitaire afkondigt. Dat betekent dat de maatregelen die oorspronkelijk tot 6 april golden, nu tot en met 22 mei gaan duren en veel strenger zullen worden gehandhaafd. Daarnaast kan de eerste minister per decreet allerlei noodmaatregelen treffen die hem (op advies van een medische commissie) goeddunken. De wet is vanmorgen in Le Journal Officiel verschenen en dus vandaag al van kracht. Zie LeMonde.fr.

Pas later, nadat ik alle boodschappen had uitgepakt, zag ik het artikel van QueChoisir: "Les questions à se poser avant d'aller faire ses courses".