Ervaringen hoogbegaafdheid en school

60606

Beste,

Op het moment hebben wij veel moeilijkheden met onze 2 grootste kinderen P (bijna 9) en L (7 jaar). De psycholoog, die P volgt, vermoedt dat beide (L was op 5-jarige leeftijd al eens getest en had een gemiddelde score van 129, maar met iets te grote verschillen in de subtests, P is nooit getest) hoogbegaafd zijn, of in ieder geval bovengemiddeld.

Met de openbare schook ondervinden wij ook grote problemen : "we kunnen toch geen individuele lessen geven", "nee hoor, we vervelen zich niet in de de klas (terwijl de kinderen zeggen dat ze zich vervelen)". En zelfs desinteresse van de leraren "weet ik niet, ken ik niet, maar ze zijn wel erg druk, extreem creatief en leren dingen erg snel". Schoolpsycholoog wil wel een test afnemen, maar voor haar is het niet nodig, want het is slechts een cijfer... (en de problemen die wij ondervinden zouden enkel en alleen te wijten zijn aan de thuis-situatie).

Wij gaan ze laten testen door een externe psycholoog, die P al kent, zodat we er zeker van zijn. Maar graag zouden we in contact komen met mensen in Frankrijk die bekend zijn met hoogbegaafdheid en ons tips kunnen geven hoe wij hier mee om moeten gaan met betrekking tot de school.

Bij voorbaat dank,

Louise

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20160606, Gezondheid, Sport en Spel, Kinderen

Reactie van Louise MONARD - ANDRIES op 6 Juni 2016 op 21.59: @ Augusta, er zijn heel duidelijke aanwijzingen. Louis is al maal getest, met als resultaat 129. Daar waar de "norm" zegt dat hoogbegaafdheid begint bij 130. Maar we kunnen blijven twisten.

Dat ik vraag aan Godfried om op te houden, is dat hij maar doorgaat om aan te geven dat mijn kinderen zich maar moeten aan passen en daar ben ik niet mee eens. Dat het een gevecht zal worden met de huidige school, dat snap ik ook wel. Maar het probleem is niet zo simpel als hij het stelt. Daarom geef ik de teksten aan waarop ik mij baseer en aangezien zijn vrouw en zijn stiefkinderen in het onderwijs werken kan dit zeker verrijkend voor ze zijn.

Dat er een (groot) aantal leraren zijn die niet nieuwsgierig zijn en zich niet willen documenteren, vind ik toch echt een groter probleem. Dan worden alle kinderen ook niet geleerd een onderzoekende houding of kritische blik te ontwikkelen, oftewel doe maar wat ik zeg, denk vooral niet na... Mijn oer-nederlandse kant, die zich maar niet aan kan passen aan het Franse systeem?

Ik wil wel knokken om te krijgen waar ik recht op heb, of in dit geval mijn kinderen. Anders heeft Louise(68) mij een heel interessante link gegeven, waar een aantal scholen opstaan die wel geschikt zouden kunnen zijn.

Deze laatsten zijn de optie als de school écht niet mee wil werken, en in dat geval krijgt Godfried natuurlijk gelijk dat alleen "speciaal" onderwijs de optie is. Maar geen eenvoudige aanpassing aan de massa, ze moeten zich kunnen ontwikkelen als volwaardig mens, die zich bewust is van zijn of haar functioneren in de samenleving zodat ze zich kunnen aanpassen ZONDER zich te verloochenen. Ik ga er echter vooralsnog vanuit dat als een leraar wil dat er heel veel mogelijk is, zonder de hele klas te verstoren, dat is mijn positieve kant (misschien utopisch, de toekomst zal het uitwijzen)

Reactie van Godfried Muhlenberg op 6 Juni 2016 op 22.05: Louise, je praat over 129 en 130, dat zijn getallen die de intelligentie quotient aangeven.
Iemand kan 160 hebben zonder hoogbegaafd te zijn. Daarom zijn er speciale testen die
uiteraard rekening houden met het iq, maar het is slechts een kenmerk van hoogbegaafdheid.

Verder moet je je niet blindstaren op de school. Iemand die hoogbegaafd is zal zijn hele leven vechten omdat hij niet 'normaal' is. De enige manier om in de maatschappij mee te draaien
is om je aan te passen. Als je dat niet wil begrijpen kan ik er ook niets aan doen.

Reactie van Godfried Muhlenberg op 6 Juni 2016 op 22.16: Louise je had het misschien nog niet begrepen,
Ik ben zelf al 49,5 jaar hoogbegaafd, en als ervarings(deskundige),
kan ik je vertellen dat de school slechts 1 van de problemen is.
Ga je straks ook van de sport club speciale begeleiding vragen ?
En als ze straks aan het werk gaan aan hun baas ?

Als ik zeg dat ze zich moeten aanpassen dan is dat in hun eigen belang.
Als jij vindt dat de maatschappij zich naar hen moet aanpassen dan wordt
het een heel lang gevecht. Zowel voor jou, als ook voor hen.
Wil je ze dat echt aandoen ?

Reactie van Ineke Stofmeel op 6 Juni 2016 op 22.18: dag Louise

Ben je bekend met de internationale vereniging Mensa? De vereniging van en voor hoogbegaafden?

ik ben al 40 jaar lid en ben ook enkele jaren voorzitter geweest van Mensa Nederland.

Kijk maar eens op de website. Ook in Frankrijk bestaat Mensa en daar kunnen ze je wellicht verder helpen.

Succes!

Reactie van Godfried Muhlenberg op 6 Juni 2016 op 22.24: Wat ik je nog kan en wil meegeven, is het advies om je goed in te lezen in het verschil tussen hoog intelligent, iq van boven de 130 maar met de linkerhersenhelft dominant, en hoogbegaafd, waarbij de rechter domineert. Vervolgens zul je begrijpen dat een hoogbegaafde hyper gevoelig is, anders denkt en reageert, zijn emoties niet kan controleren en als hij niet leert hiermee om te gaan zal hij zijn hele leven problemen ondervinden.......Maar JIJ hebt een hoogbegaafd kind, niet je leerkracht....die heeft het al druk genoeg met 33 normale kinderen en 3 zwakbegaafden in de klas.

Reactie van Janny O. op 6 Juni 2016 op 22.40: @Godfried Aanpassen en aanpassen kunnen twee verschillende dingen zijn. Maar een kind hoeft zich niet aan te passen aan het voor hem of haar tergend langzame tempo van een klas. Dat kun jij wel vinden, maar ik echt niet. Daar kan geen kind gelukkig van worden.

Ik vraag me inmiddels wel af of jij en je kinderen zich scharen onder de gelukkig vuilnismannen of de succesvolle zakenmannen die zich morgen willen opknopen. Of is er nog een tussenweg?

En ik heb ook nog even gekeken naar lijstjes met kenmerken van hoogbegaafd en hoogintelligent. Als je nu aan "voorwaarden"van beiden voldoet, hoe ernstig is dat dan?

Janny

Ik ben ook onaangepast, nee niet op alle fronten hoor, ik spreek mensen aan met u, maar ik weiger, ook in Frankrijk één druppel alcohol te drinken. Dat zul je dan ook waarschijnlijk wel onacceptabel vinden.

Reactie van Louise MONARD - ANDRIES op 6 Juni 2016 op 23.01: Godfried, ik ben zelf ook hoogbegaafd, heb mijn hele leven al problemen met mensen, omdat zij mij niet begrijpen (maar ik hun soms ook niet), met als gevolg een zeer zware depressie. Het heeft mij 38 jaar gekost om mijzelf te leren kennen, mijn functioneren, enzovoort. Dit wil ik mijn kinderen voorkomen.

Daarom zijn we met Louis al naar de schoolpsy gegaan toen hij 5 was, omdat hij onaangepast gedrag vertoonde in de klas. In die tijd was ik ziek en was mijn vader (ook hoogbegaafd) net overleden. Ons eerste gedachte was dat hij hierop reageerde en dat was ook zo, want hij is hypergevoelig. Hij had twee jaar voorsprong op taalgebied en 1 jaar op mathematisch inzicht. Zo heeft hij ook een zeer groot rechtvaardigheidsgevoel.

En in de CP zat hij in een sterke klas, waardoor er sneller gewerkt werd. En in de CE1, zat hij in een klas met dubbele niveau (CE1 en CE2). Veel voorkomende klachten van de leraren waren dat hij altijd aan het spelen was met zijn lineaal en een pen (vliegtuigjes maken) tijdens de uitleg van de les en kletsen, en de klas verstoren door grapjes te maken (groot gevoel voor humor). En in deze jaren ging het goed, want voldoende gestimuleerd

Dit jaar is hij uit deze klas gehaald (zonder duidelijke reden), dus ziet hij zijn twee beste vrienden niet meer (waarvan 1 al een klas had overgeslagen) niet meer en een enkel niveau. Omdat de meester erg streng is, zit hij wel stil in de klas, probeert hij niet op te vallen. Maar zodra hij de kans heeft dan "ontploft" hij. Daarom zagen wij thuis niet dat hij zo creatief was, want hij "vloog" alle kanten uit, ondanks de sporten die hij doet. De creativiteit kwam uit het gesprek met de meester.

Bij Pauline zie ik het zelf minder, die heeft zich waarschijnlijk beter "aangepast". Maar ontwikkeld andere gedragsproblemen, waarbij haar leraar de schuld afwijst op een vriendinnetje uit de klas (!?). Maar ze had wel altijd andere reacties, bijvoorbeeld in het laatste jaar van de kleuterschool kreeg ze ruzie met een vriendinnetje, en toen sloeg ze helemaal dicht (weinig acht op geslagen op dat moment).

Als ik het artikel dat je hebt gelinkt lees, lees ik dat 1/3 er goed mee weg komt, 1/3 problemen met zich zelf krijgt en nog 1/3 vroegtijdige schoolverlaters worden. Degene die er goed mee weg komen, geven aan dat dat komt door 3 factoren, stabiel thuis, het tegenkomen van de juiste mensen (vaak medisch) en... (even het artikel terug pakken ;) )

Reactie van Godfried Muhlenberg op 6 Juni 2016 op 23.08: Dat zijn drie vragen in een keer Janny:)
Jij vindt dat ze zich niet hoeven aan te passen, en dat recht heb je, maar waarom
wil je dat de leerkracht en die 35 andere kinderen daar net zo over moeten denken ?

Ik ben een gelukkige cadre sup. en mijn kinderen zijn nog hard zoekende naar een plaats in de maatschappij, aangezien ze alles snel oninteressant vinden.

Er is niets ernstig als je aan beiden voldoet. Tenslotte communiceren beiden hersenhelften met elkaar. En als die rechter niet heel erg dominant is tov. die linker dan zul je best meer of Minder aan beiden voldoen. Hoe meer je geequilibreerd bent, hoe minder problemen je zult ondervinden om in de maatschappij mee te draaien.

Tja ik drink hier rustig op een feest een glas wijn voor de gezelligheid, maar bijvoorbeeld geen koffie. Ieder zijn meug :)

Reactie van Tessa48 op 6 Juni 2016 op 23.08: Als ik zo de bijdragen lees, dan mag ik, gemeend, van geluk spreken. Geboren in een gezin met twee hoogbegaafde ouders, die al vroeg onderkenden, dat ook ik met hetzelfde "probleem" te kampen had. Na een ongelukkige jeugd op de basisschool, hebben mijn ouders mij naar een "speciale" school / internaat in GB gestuurd, mede omdat ik Nederland dreigde te ontsporen, alwaar de docenten getraint waren met mijn "soort" om te gaan. Na drie keer testen heeft men mij daar weer op de rails gekregen. Ik kan zeggen, dat ik eruit gehaald heb wat er kennelijk in zat,, mede te danken aan de psychodiagnostische tests en de uitstekende begeleiding op psychologisch gebied. In de loop der jaren heb vele discussies gevoerd inzake dit onderwerp en ga het hiet niet nog eens overdoen. Uit ervaring kan ik dus zeggen, dat het vinden van de juiste begeleiding bepalend is voor de toekomst van een mens met dit "probleem. "Men" heeft mij dus het gereedschap aangereikt mij te bewegen in een wereld van mensen van allerlei pluimage.

Reactie van Godfried Muhlenberg op 6 Juni 2016 op 23.10: Voor de duidelijkheid ik zeg niet dat ze zich moeten aanpassen, per slot van rekening vraag ik dat ook niet van mijn eigen kinderen. Maar uit ervaring kan ik je zeggen dat je je een hoop ellende
bespaard als je het wel doet.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.