Ervaringen emigreren met kinderen in de pubertijd

Wij, mijn man, ik en onze dochter van bijna 14 jaar zijn van plan om ons binnen niet al te lange tijd te vestigen in Frankrijk (in de Morvan). We hebben het er thuis al vaak over gehad en onze dochter vond het ook allemaal leuk en spannend. Nu alles een beetje vaste vorm aanneemt (ons huis in Nederland staat te koop, ik ben bezig met onze website voor de chambres en table d'hotes die we willen gaan beginnen en ik ben alvast allerlei dingen aan het regelen) heeft onze dochter er toch wel wat moeite mee. Graag zou ik van andere mensen ervaringen of tips willen ontvangen over hoe zij het hebben aangepakt. Ook alle gerichte informatie over de Morvan zelf is natuurlijk heel welkom, ook al weten we nog niet precies waar we uiteindelijk gaan wonen in de Morvan, want we zijn nog op zoek naar een geschikt pand. Nogmaals: alle informatie is welkom!

Alvast bedankt!

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20111124, Bourgogne, Kinderen

Reactie van Wim van Teeffelen op 28 November 2011 op 10.58: De Morvan is alles behalve een stad....

Ik ben overigens een geboren optimist met drie zeer ondernemende dochters, die zijn opgegroeid op verschillende plekken in de wereld. Mijn oudste woont nu in Londen, dus ik herken mij niet in "kinderen introvert houden, niets laten verkennen, huisvrouw worden", enz.

Wim

Reactie van Jean op 28 November 2011 op 11.23: Ja ik ook, zeer optimistisch met alles.

Wij zijn in 1978 naar Frankrijk verhuisd, de kinderen waren 3 en 5.

Onze dochter woont nu sedert mei jl in Engeland en onze zoon nog steeds in Frankrijk, maar werkt internaitonaal.

Alles gaat goed, maar je moet wel een aantal dingen in de gaten houden : zie mijn mail van 2/3 dagen geleden.

groetjes,

Jean

Reactie van Brittany op 28 November 2011 op 11.26: @ Wim,

Ik denk dat miriam nu zo onderhand wel weet wat ze doen moet en wat niet.

Wat jij vindt en wat ik vindt weet ze nu dus ook.

Wij zijn het volkomen oneens op dit punt.

Maar dat is voor Miriam beslist niet meer relevant.

Reactie van Lilian op 28 November 2011 op 12.41: Marielle en Helen houden ervan om in een slachtofferrol te kruipen door verontwaardigde reacties te geven wat ze dan meningsverschil noemen, en daarbij zelfs niet terugdeinzen om te beledigen.

Ik denk dat Wim een reeel beeld geeft, juist doordat hij die feiten en cijfers heeft. Iedereen zal individuele gevallen kennen waarbij het heel goed ging. Ik zou niet willen emigreren met een tiener, een andere stad of dorp binnen Nederland is iets heel anders dan een ander land. Een jaar of vier wachten moet toch geen onoverkomelijk probleem zijn?

Reactie van Kitty Broers/Colm Wakefield op 28 November 2011 op 13.26: Ik volg deze topic een paar dagen, moet er feitelijk een beetje om lachen, waar gaat het eigenlijk nog over??

Of Mirjam er zo nog uit zal komen???

Het is weer het welles nietes spel aan het worden.

Wees beleef, positief en constructief???? Toch???

Mirjam, doe wat jij denkt te moeten gaan doen, doe het met je gevoel dan komt het goed. Niets en niemand kan tegen het oer-moeder gevoel op dus in je hart zal jij het wel weten.

Adviezen zijn natuurlijk allemaal goed bedoelt, mss kun je er iets mee, dat zou fijn zijn.

Eén helft zeg dat het absoluut niet kan, de andere helft ziet niet in waarom niet (sorry dat ik daar ook één van ben, maar dat doet er niet toe), alleen JIJ/Jullie kunnen het weten en mss zelfs wel gaan uitvinden.

Wat jullie ook gaan doen, ik hoop dat jullie de goede beslissing zullen nemen, mocht het bv Frankrijk worden en toch tegenvallen, de weg naar huis is nooit meer dan 12 uurtjes, dus...........

Groet van Kitty

Ps. Hopelijk krijgen we nog te horen of jullie wel of niet gaan 'vertrekken' uit Nederland.

Reactie van Lilian op 28 November 2011 op 14.48: 'De weg naar huis'

Welk huis?

Wat bedoel je met die zeven vraagtekens bij beleefd, positief en constructief?

Het oermoedergevoel van Mirjam zei waarschijnlijk: 'vraag eens om ervaringen van anderen die de stap al hebben gemaakt'. En dan schrijf je dat adviezen allemaal wel goed bedoeld zijn, maar je moet er wel wat aan hebben.

En vervolgens geef je zelf advies.

Reactie van Kitty Broers/Colm Wakefield op 28 November 2011 op 15.47: Jeetje, wat schreef ik nou?

Schijnbaar liggen mijn gedachten anders dan bij sommige anderen, maakt niet uit zolang het maar goed komt met Mirjam en haar gezinnetje.

Advies werd toch ook gevraagd??? Ik ben misschien wel niet helemaal snugger, euhhhh...........

Ik ga verder maar niet reageren, wordt zo'n gek topic nu.

Reactie van Lilian op 28 November 2011 op 17.40: Analyse is zo gemaakt, kwestie van lezen en dan komen de vraagtekens vanzelf. Positief kritisch heet dat.

Reactie van Wim van Teeffelen op 28 November 2011 op 17.58: Kom kom, als je dit al 'katten' noemt, dan kun je je nergens meer vertonen op een forum. Het welzijn van tieners gaat klaarblijkelijk veel mensen aan het hart en er zijn duidelijk twee kampen. Dat is helemaal niet erg.

Misschien moeten we het woord eens geven aan de tiener in kwestie, want alle reacties zijn over het hoofd van de 14-jarige dochter aan Mirjam gericht. Ik begrijp uit het oorspronkelijke bericht dat de betreffende tiener niet zit ter wachten op overplaatsing naar de Morvan. Naar mijn mening laat een lage emigratie-motivatie de kans op mislukken aanmerkelijk toenemen. Ik denk (weet uit eigen ervaring) dat een emigratie alleen kans van slagen heeft als je er met overtuiging en enthousiasme aan begint. Ontbreekt dat, dan is bij de eerste tegenslag of tegenvaller (die iedereen bij emigratie krijgt) de conclusie snel getrokken: hier had ik nooit aan moeten beginnen.

Wim

Reactie van Brittany op 28 November 2011 op 18.38: Michel,

ik geloof dat je niet goed hebt gelezen wat ik zei:

Het is voor Miriam niet meer relevant of wij het wel of niet met elkaar eens zijn.

En lilian dicht ons rollen toe,die op zijn minst nergens op slaan. Over beledigen gesproken "de pot verwijt etc."

Miriam, Ik hoop dat je voldoende inlichtingen hebt om tot een goed besluit te komen.

Ik stop met antwoorden als het niet eens zijn, een slachtofferrol schijnt te betekenen en een mening geven wordt gezien als verontwaardigde reacties. Jammer hoor dat sommigen alleen maar op de site komen om af te kraken, en te verdraaien