Ervaringen emigreren met kinderen in de pubertijd

Reactie van Jean op 26 November 2011 op 23.41

Ik ben het met Jos eens.

Enkelen, zoals Freule Franca van Porter tot Sanders, kritiseren en “eisen” een bedankje. Dat gaat voor mij te ver.

 Ik heb eergisteren een opbouwende mening gegeven gebaseerd op onze ervaring, die goed is verlopen, alleen zijn er enkele punten waar je op moet letten. (zie mijn post op blz 2 van 25 nov)

Veel succes voor Mirjam, en als de gîte klaar is komen we graag een weekend huren opm de streek te komen ontdekken.

Jean

Reactie van Wim van Teeffelen op 27 November 2011 op 0.40

@Jos Heuserr.

Hoezo van mij een andere mening verwacht? Ik verzamel ervaringen van klanten die wij hebben geholpen om naar Frankrijk te emigreren. Dat zijn er ruim 500 over de laatste 7 jaar. Misschien is dat geen representatieve steekproef, maar dat is meer relevante ervaring dan iemand die één geval kent waar het wel of niet is goed gegaan met een emigratie.

Op basis van mijn, ik durf best te schrijven:  ruime ervaring, meldt ik dat heimwee de belangrijkste reden is voor een mislukte emigratie. Mijn definitie van een mislukte emigratie: een gezin dat binnen 3 jaar ongepland terugkeert naar Nederland. De twee meeste voorkomende vormen van heimwee: tieners die niet kunnen aarden en vrouwen die kleinkinderen krijgen in Nederland. Dat zijn ervaringscijfers, geen meningen en betreffen al met al enkele tientallen mislukte emigraties waar ik weet van heb omdat tieners zijn meegesleept in het emigratie-enthousiasme (soms emigratie-egoisme) van ouders. Wat overigens niet wil zeggen dat er geen succesvolle emigraties bestaan met tieners, alleen zijn dat er heel wat minder.

Naast ervaringsscijfers heb ik ook een mening, als vader van drie dochters die nog niet zo heel lang geleden tieners waren: het is bijna altijd een slecht idee om van Nederland naar de Franse campagne te verhuizen met tieners, wegens gebrek aan tienervertier en een slechte aansluiting van schoolsystemen tussen NL en Frankrijk (ik geef geen mening over beide schoolsystemen, schrijf slechts dat ze slecht op elkaar aansluiten op tienerleeftijden). Ga emigreren als het peuters zijn, hooguit lagere schoolleeftijd of wacht tot ze zelfstandig zijn en als volwassenen over hun eigen leven kunnen beslissen.

Wim 

 

Reactie van Brittany op 27 November 2011 op 11.53

Mirjam is misschien wel gewoon een weekendje weg of haar internet werkt even niet. Het lijkt de inquisitie wel. 

Verder denk ik dat Wim het aanpassingsvermogen van kinderen onderschat. Mijn buren kwamen uit Nederland met 2 tieners van 15 en 16. Ze zijn naar het Lycéum gegaan en de oudste heeft 2 jaar later zijn Bac gehaald! En zijn zus een jaar later.  Mijn zus is met twee tieners van Nederland naar Australië verhuisd. de oudste is Ingénieur de jongste régisseur . Vooral in het begin als ze nog weinig de taal spreken werken ze extra hard om erbij te kunnen horen en met hun klasgenoten te kunnen praten. het komt dan zelfs wel eens goed uit dat er weinig anders is te doen. Als ze daarna beter zijn ingeburgerd en iets ouder zijn, komen de "loisirs" vanzelf, want ze worden meer mobil en gaan dingen in groepsverband doen. Of ze gaan een sport bedrijven met klasgenoten of vrienden. 

Reactie van Wim van Teeffelen op 27 November 2011 op 15.14

@Helen de Baar,

Het probleem met deze discussie is persoonlijke mening tegenover ervaringscijfers en individuele tieners tegenover typische gedragingen van groepen ouders/tieners. Ik onderschat of overschat het aanpassingsvermogen van tieners niet. Het feit dat er twee tieners gevonden kunnen worden die goed geaard zijn in Frankrijk is interessant als illustratie, maar er kunnen ruimschoots andere voorbeelden gevonden worden waar emigratie is teruggedraaid wegens Nederlandse tieners die dood-ongelukkig werden op het Frans platteland. Verder weet ik niets van Australie of het succes van emigraties naar Australie, die lijken mij ook niet relevant in deze discussie.

Waar het mij om gaat is dat de helft van alle emigraties van Nederlanders naar Frankrijk beschouwd kunnen worden als mislukt  (op basis van mijn definitie van 'mislukt' als ongeplande terugkeer naar NL binnen 3 jaar). Van lang niet alle mislukte emigraties kan worden vastgesteld wat de reden is en soms is er een veelheid aan redenen. Waar dat wel kan worden vastgesteld is heimwee de meestvoorkomende reden. En onder de heimweeers vormen tieners en verse oma's de kopgroep. Ik merk ook op dat emigraties met kleine kinderen of zonder kinderen aantoonbaar minder vaak mislukken dan emigraties met tieners. Dit zegt natuurlijk niets over het individuele geval van Mirjam en haar dochter, maar dit kan meespelen in de beslissing om nu (in plaats van over enkele jaren) te gaan emigreren.  Immers, rondom mislukte emigraties zie ik bijna alleen maar ellende: financiele problemen, schaamte, relatieproblemen.

Wim

 

Reactie van Mirjam Sijben op 27 November 2011 op 15.15

Bij deze wil ik iedereen bedanken die een positieve bijdrage heeft geleverd aan mijn oproep. Voor de enkeling onder jullie die vinden dat ik te laat reageer het volgende: Ik werk ongeveer 10 tot 12 uur per dag zodat ik s'avonds niet meer die energie heb om binnen de "gestelde tijd" te reageren.

Reactie van Wim van Teeffelen op 27 November 2011 op 15.21

@Marielle:

Dat is wel erg ge makkelijk redeneren; wat als moeder en kind het fundamenteel anders aanvoelen, want dat lijkt hier aan de hand.

Wim

 

Reactie van Wim van Teeffelen op 27 November 2011 op 17.20

Besluiten om je eigen emigratiewens een paar jaar uit te stellen om je tienerdochter de kans te geven de hobbelige weg van kind naar volwassenheid af te leggen in een vertrouwde omgeving is ook een levenservaring die je rijker maakt. 

Wim

 

Reactie van Brittany op 27 November 2011 op 21.29

Als je verhuist van Zeeland  naar Groningen ben je ook je vertouwde omgeving kwijt, zijn je vriendjes ver weg en moet je je ook aanpassen op scholen die je niet kent.  Hoe vaak gebeurt dat niet? Dat gaat toch ook goed?  En ik heb niet zo erg veel vertouwen in statistieken vooral op zo'n kleischalig vlak. meestal kloppen ze niet. Als je gevallen kent waarbij het is misgegaan dan kan dat best. 

Daar zijn meestal meer redenen voor, denk ik, dan alleen heimwee.  Als alle andere dingen verder goed gaan, finacieel, qua werk, tussen de ouders, en op school, denk ik dat de heimwee wel mee zal vallen.

Als je je vrienden wil zien in Nederland en drop wilt kopen kun je altijd tijdens de vakanties naar Nederland.

Ik denk dat als de ouders optimistisch zijn, er zin in hebben, en alles goed kunnen oplossen, de kinderen wel zullen volgen.

 

Reactie van Wim van Teeffelen op 28 November 2011 op 0.12

@ Marielle: Waarom zo geirriteerd? Dit gaat niet om gelijk hebben. Mirjam stelt een vraag op dit forum, met als doel, neem ik aan, de mening of ervaring van mensen te horen die iets dergelijks hebben meegemaakt. Er zijn mensen (ook Helen en anderen) die van mening zijn dat je je niks aan moet trekken van zo'n tiener en gewoon moet meenemen naar de Morvan. Er zijn anderen die van mening zijn dat je dat niet moet doen. En er zijn ervaringscijfers. Maar Helen heeft geen vertrouwen in statistieken. 'Statistieken kloppen meestal niet ' schrijft ze. Dan houdt elke discussie natuurlijk op en wordt het prijsschieten met je eigen persoonlijke mening.

Wim

 

 

Reactie van Brittany op 28 November 2011 op 10.00

@ Franca,

Denk jij dat een Zeeuw Gronings begrijpt??  Of Fries?  

@goed zo Wim, je gaat vooruit, zelfs statistieken zijn niet heiligmakend. Ik heb nooit ergens geschreven dat je je niets moet aantrekken van tieners. ik schrijf dat je ze moet begeleiden, ze moet voorbereiden door ze Frans te leren, zodat ze snel inburgeren.  maar ik zie beslist niet in waarom ze hun hele leven(of tot ze volwassen zijn) in hun "vertrouwde" omgeving moeten blijven. Daar worden ze niet volwassen door, daar worden ze ook niet ondernemender door.  Waar ik woon, welliswaar een stad, is niet veel te doen voor tieners, er zijn hier, door het werk wat wordt aangeboden, heel veel buitenlanders, met heel veel tieners, ze gaan allemaal naar het college of het lyceum, ik ken er heel wat persoonlijk en eerst mijn man en nu mijn dochter geeft ze les en dat al jaren lang, zonder statistieken te maken, Ik heb haar dus haar ervaringsgegvens  gevraagd: "of er veel kinderen terug willen naar hun land, of ze heimwee hebben, Ze is  psychologue en prof SEGPA, die moet toch weten als er op haar school (1400 leerlingen) waarvan meer dan 60% uit het buitenland komt zoiets speelt? Er is in  de laatste 5 jaar geen enkele tiener terug gegaan vanwege heimwee.  Ik denk dat jij een geboren pessimist bent, die, zo te zien, kinderen zo introvert mogelijk wil maken, door ze vooral niets te laten verkennen, die in hun eigen vertrouwde, huisje boompje, beestje sfeer moeten blijven, huisvrouw moeten worden, geen buitenlandse taal hoeven te spreken, geen andere culturen moeten leren waarderen en dan met de buurjongen trouwt en kindjes krijgt.  

We verschillen dus volledig van mening.

Als je de foto ziet van Myriam straalt het optimisme ervan af. Ze werkt nu al 10 tot 12 uur per dag en is dus in staat de handen uit de mouwen te steken. Zij kent haar dochter en weet nu denk ik wel waarvoor ze moet oppassen en wat ze kan proberen.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• Volgende ›
• Pagina