En zo zij dat een Franse journalist over Nederland

Niet om chauvinistisch te worden, want dat zijn we toch al maar niettemin, Dit schrijft een franse journalist in de express van 17 oktober over Nederland;

Pays-Bas, pays libre

Published on 2018 M10 24

Nicolas Bouzou Follow

Directeur fondateur d'Asterès

Like205
Comment14
Partager

Je rédige cette chronique de la station balnéaire de Noordwijk, de ma chambre du huitième étage, devant un lever de soleil nordique qui bleuit le gris de la mer. Cette ville cossue de 25 000 habitants, approximativement située entre Amsterdam et La Haye, accueille le Centre européen de technologie spatiale où je dois me rendre. C’est à Noordwijk qu’est décédée, en 1952, Maria Montessori, qui donna son nom à la méthode pédagogique. Elle avait fui, d’abord le fascisme, ensuite le franquisme. De tout temps, ce petit pays, où la nature est peu généreuse et où l’eau est une menace, a voulu attirer les talents. Après la révocation de l’édit de Nantes, en 1685, des dizaines de milliers de protestants français rejoignirent les Flandres pour y créer des entreprises et semer les graines d’une révolution industrielle que la France ne connaîtra qu’au terme des guerres napoléoniennes. Encore aujourd’hui, les Pays- Bas sont un pays libre et innovant, même si l’ombre populiste s’allonge. Certes, les élections de 2017 ont reconduit un gouvernement dirigé par le libéral Mark Rutte, premier ministre depuis huit ans. Certes, le maire de Rotterdam, le populaire Ahmed Aboutaleb, est musulman (il est aussi fortement anti-communautarisme). Mais, comme dans la riche Autriche ou en Suisse, le sentiment que les migrants, l’Union européenne, la Chine et les Gafam attaquent l’identité nationale est très présent. La liberté est partout menacée.

Il y a quelques années, un diplomate de L’Union Européenne m’avait dit la chose suivante : « quand j’ai envie de gagner du temps dans des négociations difficiles, je propose d’emblée la position néerlandaise. Je sais que c’est elle qui a la plus grande probabilité de finir par emporter l’assentiment général. » C’est cette vertu de la réflexion, de la sagesse et du compromis intelligent que Stefan Zweig attribuait à Erasme, au milieu de la folie des guerres de religion.

Ce précipité rationaliste fonctionne. Les performances économiques des Pays-Bas sont spectaculaires. Le taux de chômage est inférieur à 4%. La croissance va avoisiner cette années 3% pour la deuxième année consécutive. Un excédent budgétaire permet de diminuer la dette publique à moins de 60% du PIB. Le taux de prélèvement obligatoire est bas, à 39% du PIB, comme l’est la dépense publique, à 42% du PIB. Et, contrairement à ce que prétendent nos interventionnistes-pessimistes nationaux, ce libéralisme est inclusif. Le taux de pauvreté y est l’un des plus faibles du monde développé et le système de santé largement considéré comme égalitaire et performant.

Deux temps forts scandent l’histoire économique et sociale contemporaine de ce pays. Le premier est l’accord de Wassenaar en 1982. L’économie était alors victime de ce qu’on appelle désormais « la maladie hollandaise ». Les découvertes de gisements de gaz à partir des années 60 avaient généré une euphorie et un laisser-aller qui avaient fait exploser le chômage et la dette publique. Gouvernement, syndicats et patronat se réunirent pour flexibiliser ensemble le marché de l’emploi et donner aux entreprises qui le souhaitaient la possibilité de moduler le temps de travail. Second moment important : en 2013, quand le gouvernement de coalition Rutte décida de « rendre l’État-providence plus sobre ». S’imposa alors l’idée que la solidarité peut passer par les familles et les associations et non systématiquement par l’État.

Le débat public aux Pays-Bas est marqué par la mentalité protestante. On dit les choses sans détour, avec pragmatisme et rationalité. La France n’a pas cette vertu et ne l’aura jamais. Mais le désordre et le foisonnement de notre débat public ont aussi leur charme. Puissions-nous en revanche enfin comprendre, en observant les Pays-Bas, que la liberté peut servir un dessein de progrès, et pas seulement au profit des plus riches.

En voor diegenen die nog niet ver genoeg zijn gevorderd in de franse taal, maar doe u best om het zo snel mogelijk te leren ;-) heb ik het voor U vertaald.

Nederland, een vrij land
Gepubliceerd op 2018 M10 24

Nicolas Bouzou volgen
Oprichtend directeur van Asterès
Liked 205
- Commentaren 14
- gedeeld 32
Ik schrijf deze kroniek vanuit de badplaats Noordwijk, vanuit mijn kamer op de achtste verdieping, voor een Noordse zonsopgang die het grijs van de zee blauwt. Deze rijke stad van 25.000 inwoners, ongeveer gelegen tussen Amsterdam en Den Haag, is de thuisbasis van het European Space Technology Centre waar ik heen moet. Maria Montessori overleed in 1952 in Noordwijk, die haar naam gaf aan de pedagogische methode. Ze was gevlucht, eerst voor het fascisme, daarna voor het Francoïsme. Dit kleine landje, waar de natuur niet erg genereus is en water een bedreiging vormt, heeft altijd al talent willen aantrekken. Na de herroeping van het Edict van Nantes in 1685 sloten tienduizenden Franse protestanten zich bij Vlaanderen aan om bedrijven op te richten en de kiem te leggen voor een industriële revolutie die Frankrijk pas aan het einde van de Napoleontische oorlogen zou beleven. Tot op de dag van vandaag is Nederland een vrij en innovatief land, ook al groeit de populistische schaduw. Zeker, de verkiezingen van 2017 hebben een regering onder leiding van liberaal Mark Rutte, die al acht jaar premier is. Zeker, de burgemeester van Rotterdam, de populaire Ahmed Aboutaleb, is moslim (hij is ook sterk anti-communitair). Maar net als in het rijke Oostenrijk of Zwitserland is het gevoel dat migranten, de Europese Unie, China en de Gafam de nationale identiteit aanvallen zeer aanwezig. De vrijheid wordt overal bedreigd.
Een paar jaar geleden vertelde een diplomaat van de Europese Unie mij het volgende: "Als ik tijd wil winnen in moeilijke onderhandelingen, stel ik onmiddellijk het Nederlandse standpunt voor. Ik weet dat deze degene is die de meeste kans maakt om uiteindelijk algemene overeenstemming te bereiken. "Het is deze deugd van reflectie, wijsheid en intelligent compromis die Stefan Zweig aan Erasmus toeschreef te midden van de waanzin van de godsdienstoorlogen.
Deze rationalistische neerslag werkt. De economische prestaties van Nederland zijn spectaculair. Het werkloosheidspercentage is minder dan 4%. De groei zal dit jaar voor het tweede achtereenvolgende jaar ongeveer 3% bedragen. Een begrotingsoverschot vermindert de overheidsschuld tot minder dan 60% van het BBP. Het verplichte belastingtarief is met 39% van het bbp laag, net als de overheidsuitgaven met 42% van het bbp. En, in tegenstelling tot wat onze nationale interventionisten-pessimisten beweren, is dit liberalisme inclusief. Het armoedepercentage is een van de laagste in de ontwikkelde wereld en het gezondheidssysteem wordt algemeen beschouwd als egalitair en efficiënt.
Twee belangrijke gebeurtenissen markeren de hedendaagse economische en sociale geschiedenis van dit land. De eerste is het Akkoord van Wassenaar van 1982. De economie was toen het slachtoffer van wat nu de 'Nederlandse ziekte' wordt genoemd. De ontdekkingen van gasvelden vanaf de jaren zestig hadden geleid tot euforie en zelfgenoegzaamheid die tot een explosie van werkloosheid en overheidsschuld hadden geleid. Overheid, vakbonden en werkgevers kwamen samen om de arbeidsmarkt flexibeler te maken en bedrijven die dat wensten de kans te geven om de arbeidstijd aan te passen. Het tweede belangrijke moment was in 2013, toen de coalitieregering van Rutte besloot om "de verzorgingsstaat soberder te maken". Toen ontstond het idee dat solidariteit kan worden bereikt via gezinnen en verenigingen en niet systematisch via de Staat.
Het publieke debat in Nederland wordt gekenmerkt door de protestantse mentaliteit. De dingen worden botweg, pragmatisch en rationeel gezegd. Frankrijk heeft deze deugd niet en zal die ook nooit hebben. Maar ook de wanorde en de wildgroei van ons publieke debat hebben hun charme. Anderzijds, mogen we eindelijk begrijpen, door Nederland te observeren, dat vrijheid een doel van vooruitgang kan dienen, en niet alleen ten voordele van de rijksten.

Artikel gepubliceerd in L'Express op 17 oktober 2018

Nicolas Bouzou
Oprichtend directeur van Asterè

Article publié dans L’Express du 17 octobre 2018

Nicolas Bouzou

Directeur fondateur d'Asterès

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181026, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Overheid

Reactie van Theodora Besse op 26 Oktober 2018 op 14.04: Dankjewel Brittany, ik heb het met veel plezier gelezen. Niet omdat ik zo chauvinistisch ben, maar hij legt wel precies de vinger op datgene waar het in Frankrijk aan ontbreekt. Toch ziet hij ook dat de twee culturen verschillen evenals de volksaard. Maar een ietsepietsie meer pragmatisch, praktisch en efficiënt, iets meer het compromis zoeken, daar zouden Fransen misschien naar moeten streven.

Met één ding ben ik het niet eens: dat de belasting in Nederland laag is. Die is in Frankrijk veel lager. Het is belachelijk dat ik met mijn inkomen in Frankrijk geen belasting ben verschuldigd (in Nederland wel), al moet ik veel CSG betalen. In Nederland betaalt iedere inwoner een hoge ziektekostenpremie (bedoelt hij dat met egalitair?), terwijl in Frankrijk bijvoorbeeld alle micro-entrepreneurs slechts 14% van hun omzet betalen, wat in mijn geval peanuts is.

Ook allerlei diensten die de staat aan de burger levert (paspoort, rijbewijs enzovoort) zijn in Frankrijk beduidend goedkoper dan in Nederland. Maar als wie dan ook het in Frankrijk zou wagen om aan al die lage tarieven te tornen, zou hij onmiddellijk voor de leeuwen worden gegooid.

Macron probeert de scherpste franse kantjes iets bij te slijpen, maar o wee, het levert hem alleen maar kritiek en tegenstand op.

Reactie van Jako op 26 Oktober 2018 op 16.53: Gemiddeld is de totale belastingdruk in Frankrijk bijzonder hoog, bijna net zo hoog als in de Scandinavische landen, maar dan zonder de voordelen die de Scandinavische burgers van de staat terug ontvangen. Heb je geen- of weinig inkomen, dan zit je in Frankrijk goed. Maar zodra je inkomen boven het maaiveld uitsteekt, dan wordt in Frankrijk je kop er af gehakt, terwijl andere landen je juist graag zien komen.

Geld is in Frankrijk een vies woord.

Reactie van Theodora Besse op 26 Oktober 2018 op 18.08: 't Zal best Jako, maar zonder voorbeelden kun je me niet overtuigen. De BTW is hier lager dan in Nederland en Frankrijk kent ook geen hondenbelasting, waterschapsbelasting enzovoort. De franse CSG is hoog, maar lager dan de ZVW- en WLZ-premies en vergeet ook de premies volksverzekeringen niet. Volgens mij is de inkomstenbelasting hier lager dan in Nederland. Ook betaal je in Nederland vermogensbelasting vanaf € 30.000. In Frankrijk betaal je alleen vermogensbelasting over onroerend goed en pas vanaf € 800.000.

Dat rijken meer betalen dan armen is niet meer dan logisch. Eerlijk gezegd zou ik dolgraag heel veel belasting te betalen!

Reactie van Pieter op 26 Oktober 2018 op 19.58: Het artikel heeft het over de belastinginkomsten als percentage van het BBP. Dus het gaat niet alleen om de de individuele inkomstenbelasting, maar om de totale belastinginkomsten van de staat. Dit is in Frankrijk 48% en in NL inderdaad tussen de 39 en 40%.
In Frankrijk is de grote boosdoener in deze de sociale lasten voor de werkgever. Deze zijn bij verre de hoogste in de wereld. Vandaar dat bijna elke vacture het salaris niet meer is dan SMIC plus een paar centen per uur. De werkgevers kunnen zich simpelweg niet veroorloven om meer te betalen. Dus al die miljoenen ouvriers en administratieve medewerkers kunnen amper (en dat is zeer zacht uitgedrukt) hun gezin onderhouden. Tel daarbij op dat het bijna onmogelijk is om iemand in vast dienstverband te onstslaan en dat de administratieve rompslomp van al die caisses die geld van werkgevers willen hebben enorm is, en je hebt het economisch probleem van Frankrijk te pakken.

Reactie van Rob van der Meulen op 26 Oktober 2018 op 21.46: Belasting techniek, economische problemen, interpreteren en vergelijken van statistieken, het begrip austérité dat weinig politici in Frankrijk hardop durven uit te spreken, ook de OESO in Parijs heeft daar boekenkasten over volgeschreven. Maar de cultuurverschillen waar Nicolas Bouzou naar verwijst schuiven in dit soort discussies vaak wat naar de achtergrond. Twee-en-twintig jaar geleden schreef Natacha Tatu van de Nouvel Observateur een artikel met als titel "Le bonheur est dans les tulipes", over het economische wondertje dat zich achter de duinen en dijken voltrokken had. Dat niet iedereen de straat op ging om tegen de bezuinigingen te demonstreren, dat vakbonden de economische noodzaak van hervormingen erkenden en dat de sociale partners decennia lang in lijn bleven met het akkoord van Wassenaar uit 1982. Verbazing aan Franse kant, lees bijvoorbeeld deze twee passages:

"Imaginez un monde où les jeunes n'auraient pas peur du chômage. Un monde sans SDF, avec des consommateurs qui consomment, des chefs d'entreprise qui entreprennent, des comptes sociaux qui s'équilibrent... Un monde où syndicats et patronat travailleraient main dans la main pour diminuer le temps de travail et créer des emplois."

" Le plus surprenant, c'est que personne ne s'en plaint. Pas une voix pour pourfendre la politique du florin fort, les coupes budgétaires, les privatisations... «Nous sommes un petit pays, où le sentiment de dépendance vis-à-vis des grandes puissances est très fort. Tout le monde comprend que mener une politique à contre-courant de l'Europe serait suicidaire», affirme Gerard Terpstra, porte-parole des démocrates-chrétiens, aujourd'hui dans l'opposition. Même écho dans les syndicats: «Il n'y a pas d'autre choix possible que celui de la rigueur. Nous avions un coût du travail trop élevé qui pénalisait les entreprises», souligne Jeroen Sprenger, porte-parole du FNV, le premier syndicat ouvrier laïque du pays.... On croit rêver! "

Reactie van Theodora Besse op 27 Oktober 2018 op 6.23: Leuk Rob, om te lezen! Maar het heeft kennelijk weinig invloed, evenals het artikel dat Brittany hier plaatst. In Frankrijk wordt iedere noodzakelijke verandering gezien als een bedreigende verslechtering. En links en rechts staan onverzoenlijk tegenover elkaar, ondanks de pogingen van Macron om ze te laten verpolderen in En Marche.

Frankrijk is geen polderland. Het kent hoge bergen en diepe dalen.

Reactie van Jean op 27 Oktober 2018 op 7.18: Bedankt Brittany voor dit interessante artikel. Een vraag: is het artikel van 17 of 24 oct in de Express ? Want beide data staan bovenaan het artikel.
IK kan misschien nog bij iemand een exemplaar krijgen.
groeten
Jean

Reactie van Brittany op 27 Oktober 2018 op 7.23: Ja Frankrijk zal nooit leren over die hoge bergen heen te kijken. Ze hebben trouwens altijd al alles anders willen doen dan de rest van de wereld. TV: de hele wereld PAL frankrijk SECAM. Alle internationale treinen die door Frankrijk rijden twee soorten wielen. Wielen voor de rails overal en wielen voor de franse rails met andere afmetingen. En zo zijn er nog veel meer. Ze willen er gewoon niet bij horen. Alles is geklungel er zit nergens een rechte lijn in Macron ziet best wat er moet veranderen, maar kan hij dat bereiken?

Reactie van Brittany op 27 Oktober 2018 op 7.40: Er stond "in de expres van 17 oktober" Maar ik ben niet in de winkel gaan kijken of dat klopt Waarschijnlijk te controleren op de site van de expres zelf?

Hierbij het artikel dat Rob van der Meulen aanhaalde vertaald in het NL

Stelt u zich een wereld voor waarin jongeren niet bang zijn voor werkloosheid. Een wereld zonder daklozen, met consumenten die consumeren, zakelijke leiders die ondernemen, sociale accounts die elkaar in evenwicht brengen..... Een wereld waarin vakbonden en werkgevers samenwerken om de arbeidstijd te verminderen en banen te creëren.

"Het meest verrassende is dat niemand erover klaagt. Geen enkele stem om het beleid van de sterke gulden, bezuinigingen, privatiseringen.... "Wij zijn een klein land, waar het gevoel van afhankelijkheid van de grote mogendheden zeer sterk is. Iedereen begrijpt dat het voeren van een beleid tegen de stroom van Europa suïcidaal zou zijn," zegt Gerard Terpstra, woordvoerder van de christen-democraten, nu in de oppositie. Dezelfde echo klinkt door in de vakbonden: "Er is geen andere keuze dan die van strengheid. We hadden te hoge arbeidskosten die bedrijven benadeelden", zegt Jeroen Sprenger, woordvoerder van de FNV, de eerste seculiere vakbond van het land....... het lijkt een droom "

Reactie van Rob van der Meulen op 27 Oktober 2018 op 9.01: De publicatiedatum is zo te lezen 18 oktober j.l Voor hen die misschien nog op zoek zijn naar toegankelijk geschreven boeken en verhalen in het Nederlands over de geschiedenis van Frankrijk is het werk van Henk Wesseling een aanrader, keus te over. Of deze compacte en vlot geschreven zoektocht naar de ziel van Frankrijk: "Ontredderde Republiek".