En un eclair - Bliksemsnel

NEDERLANDS ONDERAAN

Il était une fois, au Moyen-âge, un pâtissier. Il tenait boutique dans une rue étroite, au milieu du dédale qu’était le vieux Paris. Et il faisait des gâteaux, si bons, si bons, que sa renommée dépassa les limites de son quartier et s’étendit à toute la capitale. Sa crème pâtissière, surtout, était divine, se soufflait-on de bouche à oreille. Et comme ça, dès le petit matin, chaque jour de la semaine, une foule de gens se pressaient devant sa devanture. On achetait, on mangeait sur place, on en redemandait, on s’empiffrait à n’en plus finir ; son échoppe ne désemplissait pas, et la queue qui se formait devant encombrait la rue à un tel point qu’il n’était plus possible de circuler. Les habitants du quartier commencèrent à s’en irriter fortement: les autres artisans de la rue ne pouvaient plus se faire livrer, leurs clients ne pouvaient plus atteindre leurs ateliers, et cette foule attirait voleurs à la tire et aigrefins.

Une délégation alla se plaindre au prévôt de paris, qui fut bien embêté, car lui-même raffolait des douceurs que sa servante lui rapportait chaque jour de ce divin pâtissier. Il se prit la tête à deux mains, et imagina alors une solution satisfaisant toutes les parties : le pâtissier devait inventer un gâteau qui se mange en un rien de temps – en un éclair – de façon à ce que les clients soient vite servis, vite rassasiés, et vaquent au plus vite à leurs autres occupations, libérant ainsi la voie publique. Le pâtissier, que la situation gênait vis-à-vis de son voisinage, et qui était très content d’échapper à la fermeture pure et simple de son entreprise, se plia de bon gré à cette demande : il inventa ‘l’éclair’, un long chou rempli de crème pâtissière que l’on peut manger en une seconde en se l’enfilant tout simplement en une fois dans la gorge. C’est fait pour ça, et ça marche, je peux vous l’assurer. Le prévôt avait eu là ‘un éclair de génie’ ! Et donné à la France une gâterie universellement appréciée et toute aussi célèbre, à juste titre, que le fameux croissant ou son pendant, le pain au chocolat. Quel est votre préféré ? Éclair au café, éclair au chocolat, éclair à la vanille… ?

NL/

Er was ooit, in de Middeleeuwen, een banketbakker. Hij had een winkel in een smalle straat, midden in het doolhof van het oude Parijs. En hij maakte taartjes, zo lekker, zo lekker dat zijn roem zich buiten de grenzen van zijn buurt en over de hele hoofdstad verspreidde. ‘Vooral zijn banketbakkersroom, die was goddelijk!’ fluisterden mensen tegen elkaar in een soort mond-tot-mondreclame. En gauw, al vanaf de vroege ochtend, stond dag in dag uit een menigte voor zijn voordeur.

Men kocht, men at ter plaatse, men kocht weer, en vreet zich vol; ook zijn winkel bleef onophoudelijk vol, en de wachtrij die zich ervoor vormde, was zo lang dat het niet meer mogelijk was om door de straat te lopen. De bewoners van de wijk raakten er erg geïrriteerd van: de andere vakmensen van de straat konden niet meer geleverd worden, hun klanten konden diens werkplaatsen niet meer bereiken en deze menigte trok bovendien zakkenrollers en nare mensen aan. Een delegatie ging klagen bij de provoost van Parijs, die niet meteen wist wat hij daarmee moest doen, aangezien hij zelf zeer van de zoetigheden hield die zijn bediende hem elke dag van deze goddelijke banketbakker bracht. Hij ging ervoor zitten en bedacht vervolgens een oplossing die alle partijen tevreden zou stellen: de banketbakker moest een taart uitvinden die je in een handomdraai kon eten, zodat de klanten snel konden worden bediend, snel tevreden konden zijn en zo snel mogelijk naar hun andere bezigheden konden gaan en zo de openbare weg konden vrijmaken. De banketbakker, die zich ook gegeneerd voelde tegenover zijn buren, en die blij was dat zijn bedrijf niet simpelweg moest sluiten, kwam aan dit verzoek graag tegemoet: hij vond ‘l'éclair’ uit, de ‘bliksemschicht’, een lange soes gevuld met banketbakkersroom die in een oogwenk kon worden gegeten door het gewoon in één keer in de keel te duwen. Daar is het voor gemaakt, en het werkt, dat kan ik jullie verzekeren. De provoost had daar een ‘éclair de génie’ gehad, een geniale idee! Zo gaf hij Frankrijk een traktatie die alom gewaardeerd wordt en net zo beroemd is, terecht, als de croissant of zijn tegenhanger, le pain au chocolat. Wat vindt u zelf het lekkerste? Éclair au café, éclair au chocolat, éclair à la vanille… ?