Emigratie-stappen: stap 7 Toch terug? Deel 2: enkele praktische zaken (slot)

Hierbij dan het laatste stukje in deze reeks. Bedoeld voor emigranten die na verloop van tijd toch terug naar Nederland willen of moeten, wat de reden ook is. Remigratie vereist voorbereiding, zowel in Frankrijk als in Nederland:

In Frankrijk

Misschien wel de belangrijkste stap (en de stap die veel remigranten niet of te laat nemen): ga je afmelden bij de afdeling SIP van het lokale belastingkantoor. Nee, het hoeft niet in persoon, maar het is ontzettend handig om voor vertrek een afspraak te maken, het vertrek voor de leggen aan de betreffende ambtenaar en te vragen wat er nog geregeld moet worden. De belastingdienst heeft de functie van inschrijving van personen, zoals in Nederland de gemeente dat heeft. Door het bezoek is de belastingdienst op de hoogte van je aankomende vertrek en ben jij precies op de hoogte van wat de belastingdienst nog van je verwacht en weet je ook hoe ze daarbij kunnen helpen. Dat kan veel zijn of weinig, geheel afhankelijk van je persoonlijke situatie.

Eigenlijk geldt hetzelfde voor de URSSAF (al kun je daar niet langs), behalve voor remigranten die nooit Frans pensioen hebben opgebouwd. Neem contact op met de URSSAF per mail of telefoon en zorg dat je een overzicht krijgt van je opgebouwde pensioenrechten. Eenmaal in Nederland, als je niet meer voorkomt in het Franse systeem, is dat allemaal een stuk lastiger.

Ondernemers moeten nog wat extra’s doen. Een entreprise individuelle, een micro-entreprise of een SNC kan niet blijven voortbestaan na emigratie, maar je hebt wel tot het einde van het lopende belastingjaar de tijd om het bedrijf netjes te beëindigen en uit te schrijven. Uitschrijven is niet moeilijk, je vind diverse handleidingen op het internet. Voor vennootschappen ligt het anders, een SARL of SAS kan blijven bestaan, ook als de aandeelhouders en directeur naar het buitenland vertrekken, maar het afrekenen met de belastingdienst en het opheffen van het bedrijf is in bijna alle gevallen goedkoper en geeft in elk geval rust. Zelfs een slapende vennootschap heeft nog altijd de diensten nodig van een expert comptable en als je eenmaal weer in Nederland woont is dat lastiger. Na opheffing van het bedrijf hou je nog een jaar lang recht op ziektekostenverzekering van de CPAM (voor het hele gezin) op basis van het eerder ingeschreven bedrijf. Je kunt dus ruim op tijd beginnen met die opheffing en hem al hebben afgerond voor vertrek uit Frankrijk.

Dan nog een tip in het bijzonder voor ondernemers die met onroerend goed ondernemen (zoals toeristische bedrijven): Het is handig om het bedrijf alvast op te heffen, nog voordat het pand wordt verkocht (en dan bedoel ik: voordat de acte authentique wordt getekend), want anders krijg je (mogelijk) te maken met alle regels van een cession de fonds de commerce. Tenzij je natuurlijk een koper vindt die niet alleen het onroerend goed wil kopen, maar ook alle bedrijfsmiddelen.

Heel veel Nederlanders willen of moeten hun Franse huis verkopen voorafgaande aan de remigratie (maar de reden daarvoor ligt meestal in Nederland, zie verderop). Het is uiteraard volkomen legaal om je Franse huis gewoon aan te houden (bv als vakantiehuis), maar er zijn niet zoveel Nederlandse remigranten die zich die luxe kunnen permitteren. Kun je en wil je dat wel, besef dan dat je na emigratie niet langer vrijstelling krijgt van de taxe sur la plus-value als je na vertrek alsnog je Franse huis gaat verkopen. Er is wel een overgangsperiode: als je het Franse huis verkoopt binnen één belastingjaar na vertrek, dan kun je alsnog vrijstelling krijgen van de taxe sur la plus-value. Nog een reden om langs de SIP te gaan en je datum van vertrek te laten vastleggen.

Helaas zijn er na verkoop van het Franse huis veel remigranten die met een nutteloze SCI blijven zitten, en daarvoor geldt ook: gewoon maar opheffen, ook al doen de kosten daarvan pijn, zie verder hier: https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/de-societe-civile-immobi...

In Nederland

Laat ik beginnen met de gemakkelijke dingen: als je terugkeert naar Nederland moet je je melden bij de gemeente van vestiging. Op het moment dat je bent ingeschreven heb je recht op een Nederlandse ziektekostenverzekering en kun je uit de vele aanbieders een particuliere verzekeraar kiezen. Vanaf dat moment bouw je ook weer Nederlandse AOW op (behalve natuurlijk als je al AOW-trekker bent). Dit alles gaat soepel en vanzelf in Nederland.
Irritant in Nederland is dat er huizen zijn (vaak goedkope huizen in een vakantiepark-setting), waar je prettig zou kunnen wonen, maar waar je je niet in mag schrijven als permanente bewoner, en dan krijg je dus geen inschrijving in die gemeente en dus geen ziektekostenverzekering.

Leerplichtige kinderen? Geen probleem. Nagenoeg overal in Nederland is overcapaciteit op scholen, dus de kans is groot dat je kinderen naar de school van hun keuze kunnen in de gemeente van je keuze. Uit de verhalen die ik ken van remigrerende kinderen, blijkt er maar zelden een leerachterstand (al zal dat op details in een of ander vak zeker zo zijn). De tijd die ze niet meer hoeven te besteden aan het vak Frans kunnen ze dan inzetten op vakken waar er mogelijk wel een achterstand is (en vaak is dat Nederlands…).

Ook de auto is geen probleem. Die neem je gewoon mee als ‘deel van de inboedel’ en dat bespaart je een fors bedrag aan BPM (een typisch Nederlandse autobelasting). Hoe nieuwer de auto, hoe hoger de besparing, maar er zijn natuurlijk wel bepaalde voorwaarden aan, zie hier: https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/themaov....
Daarna een Nederlands kenteken aanvragen is een fluitje van een cent.

Tenslotte het allergrootste probleem bij remigratie: de zeer krappe huizenmarkt in Nederland, die nog per maand krapper lijkt te worden. De verkoop van een Frans huis levert helaas vaak te weinig op om in Nederland een huis te kunnen kopen. Op het Franse platteland is € 250.000 al een mooie prijs voor een gemiddeld huis, maar voor dat geld koop je in Nederland, behalve aan de randen van het land, eigenlijk nauwelijks meer een fatsoenlijk huis. Inschrijving bij de gemeente voor een sociale huurwoning helpt ook niet, een inschrijfperiode van tien jaar of meer is volkomen normaal bij de meeste Nederlandse gemeentes. Ook de commerciële huur biedt vaak geen soelaas. Weliswaar begint die huur rond € 750/maand, maar op dit moment is er nauwelijks een huis te vinden (zeker niet in de randstad) in de zogenaamde vrije sector voor een huur onder de € 1250/maand. Voor die prijs wordt het hooguit een klein flatje. Veel remigranten kunnen een hogere huur niet opbrengen. Ik heb er eerder een artikeltje aan gewijd, maar ik kan voor dit probleem helaas geen pasklare oplossing verzinnen, zie hier: https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/een-woongroep-voor-remig...

Het allerbelangrijkste advies voor remigranten is: begin heel erg vroeg te plannen! En los eerst het probleem van woonruimte in Nederland op, alle andere zaken die je moet regelen, zowel in Frankrijk als in Nederland vallen daarbij in het niet!

Ik hoop dat deze serie artikelen heeft bijgedragen aan het verminderen van de emigratieangst en voor een enkeling wellicht de remigratieangst.

Wim