Emigratie-stappen: stap 2 onderkomen.

Er vanuit gaande dat de toekomstige emigrant een duidelijk beeld heeft over zijn inkomen na emigratie (zie hier voor stap 1: https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/emigratie-stappen-stap-1...),
kan hij gaan nadenken over zijn onderkomen. Ik neem hier voor het gemak dan even aan dat de toekomstige emigrant Frankrijk goed kent, meermalen heeft bezocht en de keuze heeft gemaakt voor de regio waar hij zich wil vestigen. Zo niet, dan moet dat natuurlijk eerst: er zijn heel veel verschillende Frankrijken en elke regio trekt zijn eigen specifieke emigranten.

Het onder stap 1 berekende inkomen kan afhankelijk zijn van de regio (een windsurfschool beginnen in de Savoie gaat hem niet worden), maar kan verder onafhankelijk zijn van de specifieke woning van de toekomstige emigrant. In dat geval is het vaak een goed idee om eerst in de regio van keuze te gaan huren en pas na verloop van tijd te beslissen om alsnog een woning te kopen of te blijven huren. In geval het inkomen uit stap 1 voortkomt uit een nog over te nemen of op te richten bedrijf in Frankrijk, kan dat bedrijf worden ingeschreven op het huuradres, onder voorwaarde dat de vestiging van de administratieve zetel van het bedrijf (de siège) niet nadrukkelijk wordt uitgesloten door de verhuurder. Dus is het van belang om voorafgaande aan de emigratie inzage te hebben gehad in het huurcontract, de bail d’habitation.
Hoewel er veel te huur staat in Frankrijk, valt het voor buitenlanders niet altijd mee om een geschikt huurhuis te vinden. Dat ligt niet aan eventueel discriminerend gedrag van de Fransen, maar aan de extreme bescherming die de Franse wet biedt aan huurders. Veel Franse verhuurders hebben het gevoel dat het risico van een buitenlandse huurder extra hoog is. Vaak huren Nederlanders iets van andere buitenlanders en daar is natuurlijk niets mis mee. Wel een tip: indien de verhuurder zelf een huurcontractje in elkaar flanst (bv in het Nederlands of Engels), is de kans groot dat die niet voldoet aan de nogal gedetailleerde Franse regels voor huurcontracten. Maar je kunt als emigrant rustig zo’n contractje tekenen, immers in geval van conflict vindt je nagenoeg altijd de Franse rechter aan je zijde. En voor eventuele lezers die wat willen verhuren: zorg dat je dat doet met een volledig waterdicht huurcontract. Laat dat huurcontract opstellen of minstens nalezen door iemand die deskundig is op dat gebied!

Maar er zijn natuurlijk ook toekomstige emigranten die helemaal geen behoefte hebben om eerst iets te huren, bij voorbeeld omdat ze hun droomhuis al hebben gevonden, en nog belangrijker: kunnen betalen! Er zijn verschillende manieren om het eigendom van Frans onroerend goed te regelen (zie hier: https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/eigendomsvormen-voor-een...) en er zijn verschillende manieren om de aankoop te financieren (zie hier: https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/financiering-van-frans-o...).

Maar de grootste groep emigranten (in ons klantenbestand is dat ruim boven de 60%) is voor het toekomstige inkomen afhankelijk van het te huren of aan te kopen pand. Het inkomen komt dan voort uit exploitatie van het gehele of een gedeelte van het onroerend goed:

1. In geval dat inkomen samenhangt met een te huren pand (bv een winkel, een atelier of een toeristische accommodatie), dan moet er een ‘bail commercial’ (een commercieel huurcontract) worden getekend met de verhuurder, dat tevens de basis vormt voor de ‘siège’ van het exploitatiebedrijf van de emigrant. In geval de emigrant niet alleen het onroerend goed huurt, maar ook alle aanwezige bedrijfsmiddelen, is er sprake van een pachtcontract (‘location-gérance’). Voordat de emigrant zijn emigratieplannen uitvoert, is het dus van groot belang dat een bail commercial, dan wel een contrat de location-gérance helemaal uit onderhandeld is, zorgvuldig gecontroleerd en getekend. Gaan emigreren op basis van een mondelinge toezegging of een flodderig contract is vragen om (grote!) problemen: Een bail commercial of een contrat location-gérance bieden immers niet de huurderbescherming die een bail d’habitation wel biedt!. Er bestaat overigens nog een derde variant: het onroerend goed huren en alle bedrijfsmiddelen (samengevat in ‘fonds de commerce’) kopen en dat vereist, naast een bail commercial, een ‘contrat de cession de fonds de commerce.’

2. In geval dat inkomen samenhangt met een aan te kopen pand, dan is het natuurlijk van groot belang dat in het koopcontract (compromis de vente of één van zijn vele bijlagen) de gewenste exploitatie niet wordt verboden of bemoeilijkt. In geval dat ten tijde van de ondertekening van het koopcontract nog niet bekend is, is het natuurlijk aan te raden om ontbindende voorwaarden op te nemen in het compromis de vente, voor het geval de gemeente, het departement of een bestaande erfdienstbaarheid de exploitatie bemoeilijkt. Als de koop nog kan worden ontbonden op het moment dat die belemmering duidelijk is geworden, heeft de emigrant alleen wat tijd verloren. Als die belemmeringen in de exploitatie pas duidelijk worden nadat hij de koop af heeft afgerond, is ineens stap 1: het inkomen na emigratie heel onzeker geworden.

Dus stap twee van de emigratie vereist voorbereiding en een paar belangrijke beslissingen: gaan we kopen, huren of pachten en voldoet het gekozen pand aan de eisen voor het inkomen? Bij de voorbereiding van de huur of de aankoop moet daar dus zorgvuldig naar gekeken worden. Emigratievoorbereiding vereist veel meer dan leuk door Frankrijk reizen en lekker huizen kijken!

Wim.