Emigratie-stappen: stap 1 inkomen.

Ik zie het aantal vragen over emigratie naar Frankrijk weer toenemen op dit forum, maar ook per telefoon en mail aan mij persoonlijk. Door de pandemie waren veel van die plannen in de ijskast gezet, maar nu het einde van die pandemie toch eindelijk in zicht is, worden aloude emigratieplannen weer afgestoft.

Een van de meest voorkomende vragen is: Waar moet ik beginnen, als ik naar Frankrijk wil emigreren? Ik hanteer altijd 5 opvolgende stappen en zal ze de komende tijd één voor één behandelen op dit forum.

Stap 1 is natuurlijk erg voor de hand liggend, maar toch lijkt dat voor veel emigranten een eye-opener te zijn: je start met je inkomen! Pas als je weet waar je inkomen vandaan zal komen en of dat voldoende zal zijn om in Frankrijk van te leven op de manier die je wenst, pas dan wordt het tijd voor volgende emigratie-stappen.
Emigranten met een vast inkomen dat onveranderd blijft bij emigratie hebben het relatief gemakkelijk en kunnen deze stap overslaan: Bijvoorbeeld inkomen uit vermogen of investeringen, een vast pensioen of de mogelijkheid om in dienst te blijven bij de bestaande werkgever (werken op afstand). Ook personen die gaan emigreren omdat ze een arbeidscontract hebben aangeboden gekregen van een in Frankrijk gevestigde werkgever, zijn snel klaar met deze stap.
Maar voor de meerderheid van de emigranten is het niet zo gemakkelijk om antwoord te geven op deze vraag.

Op basis van een analyse van alweer een paar jaar gelden (ik weet niet of en zo ja op welke manier corona daar invloed op heeft of zal hebben), is de volgende verdeling bekend:
- Ongeveer 25% van alle emigranten naar Frankrijk doet dat na zijn pensioen (soms met prepensioen) en op basis van een gegarandeerd (pensioen)inkomen;
- Ongeveer 5% van alle emigranten treedt in dienst van een Franse werkgever, of wordt aangesteld (bijvoorbeeld als zelfstandig agent) met een vast basisinkomen;
- Ongeveer 5% van alle emigranten heeft een ander, zeker, inkomen: investeringen, vermogen, een arbeidsongeschiktheidsuitkering, alimentatie, bestaande verhuurinkomsten van onroerend goed, binnen of buiten Frankrijk, etc;
- Ongeveer 15% van de emigranten moet weliswaar nog een bedrijf oprichten in Frankrijk, maar weet al zeker waar dat bedrijf zijn omzet uit haalt: bijvoorbeeld een contract met de oude werkgever, of al een contract met nieuwe Franse opdrachtgevers, nog voordat de emigreren wordt uitgevoerd.
- Dat betekent dat de rest, de helft van alle emigranten, naar Frankrijk emigreert zonder garantie op inkomen. Ze gaan eerst emigreren en proberen dan ter plekke een baan te vinden of ze richten een bedrijf op en hopen daarmee omzet te maken.

Ik heb op deze site al eens eerder geschreven dat naar schatting zo’n 60% van alle emigranten ‘iets’ gaat doen in het toerisme. Daar zitten zeker emigranten tussen die een behoorlijk zeker inkomen hebben, bijvoorbeeld zij die zijn aangenomen als beheerder of receptionist op een camping of andere accommodatie. Ook als je al (gespecialiseerd) touroperator bent met een solide klantenkring in Nederland, dan heeft de feitelijk verplaatsing van het bedrijf, in samenhang met de emigratie van de ondernemer, nauwelijks invloed op de omzet. Maar voor verreweg de meeste emigranten met plannen om in hun onderhoud te voorzien in het toerisme, is het inkomen onzeker. Het overnemen van een chambres d’hôtes, een paar gîtes of een camping leidt niet tot gegarandeerde omzet in de toekomst, zelfs als de omzet- en winstcijfers van de verkopers er heel mooi uitzien. Het verbaast mij hoe vaak ik mensen met emigratieplannen aan de telefoon heb, die als antwoord op mijn vraag over hun toekomstige inkomen, niet verder komen dan: we gaan een b&b openen! Geen idee van de exploitatiekosten, van de vereiste marketing, van de doelgroep-keuze & -benadering. Er is een overaanbod van toeristische bedden in Frankrijk (het aantal toeristische overnachtingen is de laatste 15 jaar met 20% gestegen, terwijl het aantal beschikbare bedden is verdubbeld in die jaren!), maar veel nieuwe ondernemers in deze sector slagen er desondanks in om er een goed inkomen mee te verdienen. Maar dan meestal pas als ze zich goed hebben laten informeren over de toeristische markt en regels in Frankrijk, voordat ze verder gaan met stap 2 van de emigratie.

Veel ondernemers die wat anders gaan doen dan toerisme brengen hun vakkennis en ervaring mee. Een goede timmerman in Nederland is vanzelf ook een goed timmerman in Frankrijk en kan zeker zijn brood verdienen met zijn vak, ook op het Franse platteland. Dat geldt niet alleen voor de ambachten, maar ook consultants met specifieke kennis en allerlei omzet die kan worden gerealiseerd via het internet: van vertaalbureaus tot webwinkels, van ontwerp & design tot boekhouding.

Wat mij opvalt is dat het ‘helemaal anders gaan doen’ vaak een belangrijke drijfveer is voor emigratie: niet alleen in een andere land gaan wonen (andere taal, andere cultuur, andere gewoontes), maar ook gelijk iets heel anders gaan doen. Iemand met een medisch beroep (waar heel veel vraag naar is op het Franse platteland) wil zijn beroep (met een zeker inkomen) niet meer uitoefenen maar kiest voor een toekomst als toeristisch ondernemer met een erg onzeker inkomen. Waarom niet nog een paar jaar de vakkennis en -ervaring meenemen, totdat je ‘gesettled’ bent en veel zekerder kunt beslissen om een ander vak te kiezen. Soms kan het niet anders (bijvoorbeeld als je gemeenteambtenaar bent in Nederland), maar heel veel emigranten hebben de mogelijkheid om hun start in Frankrijk te maken met een inkomen gebaseerd op hun kennis, vaardigheden en ervaring. Dat maakt de kans op een succesvolle emigratie twee keer zo groot!

Tenslotte herhaal ik het nog maar eens: de helft van de emigraties naar Frankrijk mislukt, in veel gevallen omdat de emigrant stap 1 eigenlijk zo’n beetje overslaat, en gelijk doorgaat naar het veel leukere onderwerp van stap 2: de huisvesting!

Daarover later meer.

Wim.