Een verslaafde huurder

Verslaafde huurder

Ik ben verslaafd geraakt aan het bijna dagelijks lezen van jullie berichten op deze site. Met veel bewondering zie ik het werk van de moderator die al dit werk maar moet bijhouden. Alle nieuwe berichten checken, ordenen en nu ook nog bezig met AI. Natuurlijk houdt dat de gemoederen ook meteen weer flink bezig bij al die Nederlanders die zich hebben gevestigd/gaan vestigen in Frankrijk en lid zijn van de club. 

Soms, heel soms, vind ik via jullie bijdragen de informatie die ik kan gebruiken om mijn leven iets te veraangenamen of te vergemakkelijken. Er zitten echte hulpvaardige kenners bij die gericht antwoorden geven op de vragen die gesteld worden. Vrijwel dagelijks zelfs. Ik heb daar veel respect voor. Ondanks dat ik persoonlijk weinig tot geen nuttige informatie voor mijn eigen ik vind, lees ik toch vrijwel dagelijks de berichten. Tja, dat heb je met een verslaving.

Soms lees ik prachtige verhalen over plaatsen in Frankrijk die ik niet ken of een beetje, zoals de tochtjes die we mogen meemaken door Parijs. Het reilen en zeilen van de ambassadeur vind ik een fraaie toevoeging aan de verhalen. 

De betweterigheid van sommige mensen is superlachwekkend. Het niet goed lezen van berichten en toch een mening deponeren, mwah. Slingerend van links naar rechts wordt een vraag van iemand een kwestie waar de vragensteller helemaal niet op zat te wachten, in mijn ogen. De toon van sommigen "ik weet alles beter' kan ook mijn lachspieren zacht beroeren.

Ik ben geen 1ste of 2de huizenbezitter, ik verhuur geen gîtes, run geen cafe, restaurant, camping. Ik koop en verkoop niks dus eigenlijk. Wel zo rustig, ik huur. Ik lijk trouwens van onze leden de enige Nederlander te zijn die in Frankrijk woont zonder vastgoedbezit, maar dat klopt vast niet.

De positie van de huurder is eigenlijk niet echt rustig te noemen want het huurcontract kan elke 3 jaar worden beëindigd of stilzwijgend worden verlengd (moet dan wel een half jaar van te voren schriftelijk worden aangekondigd door de verhuurder met goede redenen omkleed, zoals een voorgenomen verkoop van het verhuurde). Ondanks dat velen ( waarschijnlijk vanuit de positie als huizenbezitter ) van mening zijn dat het huurdersrecht goed verankerd is in de wet, is het voor een nette, betrouwbare huurder maar een ongewis bestaan.

Ik praat vanuit mijn situatie waar zelf iets kopen geen optie is. Ik arm noch rijk ben. Waar ik woon de huurmarkt vooral via particulieren loopt. Waar heel veel familie huizen leeg staan en letterlijk staan weg te rotten omdat er vast en zeker gedoe is in de familie over de erfenis. Waar het 2de huizenbezit in toenemende mate groeit en de huizen vaak langer leeg staan dan bewoont zijn. Waar het woningtekort op de huurdersmarkt groeit. En natuurlijk niet te vergeten dat er gepraat wordt over slechte huurders die je je huis niet uit kan krijgen. En het is allemaal waar.

Ik moet op zoek naar een andere plek om te wonen, in de huursector, de familie zal het huis gaan verkopen als moeders is overleden. Ik sta nog niet op straat hoor. Ik ken hier veel mensen gelukkig, het stadje leeft als een malle, ook in de winter is er altijd wat te doen. Ik ben hier thuis (Douarnenez) hopelijk binnenkort in een ander huis.

Groet van een leesverslaafde die graag even haar ei kwijt wil en het geluid van de huurder wil laten horen!