Een meesterlijke slag

À la place d'un coup de grisou, un coup de maître. Je m'explique: au début de la révolution industrielle, en Angleterre comme en France, les besoins en énergie étaient couverts par la production du charbon de bois. Mais bien vite, il n'a plus suffit, et l'on s'est mis à exploiter en masse les mines de charbon... de terre. C'est lui - avec le pétrole - qui a permis la croissance phénoménale des capacités de production des sociétés occidentales entre 1850 et 1970. Mais ce carburant de notre prospérité avait son prix: la santé et souvent la vie des mineurs. Ceux-ci n'étaient pas seulement exposés à la poussière de charbon qui encrassait leurs poumons, mais aussi exposés aux accidents causés par les poches de gaz qui s'accumulaient dans les galeries: le grisou. Une étincelle suffisait à faire tout exploser dans un 'coup de grisou'. À la fin du siècle dernier, la plupart des mines ont fermé, par manque de rentabilité. Et le charbon a mauvaise presse. Mais le grisou continue à s'échapper des puits et renforce l'effet de serre. Et maintenant la bonne nouvelle: GAZONOR, une entreprise française, vient de lancer sur d'anciens site miniers trois moteurs permettant de récupérer le grisou et de le transformer en énergie. Chacun d'entre eux équivaut à trois éoliennes tournant à plein temps. Et on projette d'installer rapidement ce système sur 17 sites supplémentaires. Deux mouches d'un coup: un coup de maître.

NL/ Van mijngasontploffing tot mijngasoplossing. Hier de uitleg: aan het begin van de Industriële Revolutie, in Engeland en in Frankrijk, werd met de productie van houtskool in de energiebehoefte voorzien. Maar heel snel werd het niet genoeg en begon men met de massale exploitatie van steenkolenmijnen. Steenkool heeft - samen met olie - de fenomenale groei van het productievermogen van de westerse samenlevingen tussen 1850 en 1970 mogelijk gemaakt. Maar deze brandstof van onze welvaart had zijn prijs: de gezondheid en vaak het leven van mijnwerkers. Ze werden niet alleen blootgesteld aan het schadelijke koolstof dat hun longen verstopt, maar ook aan ongelukken veroorzaakt door de ontploffing van gaswolken die zich in de galerijen ophopen: de zogenaamde graauwvuur. Een vonk was genoeg om het allemaal op te blazen in een 'coup de grisou'. Aan het eind van de vorige eeuw sloten de meeste mijnen door gebrek aan winstgevendheid. En steenkool kreeg een slechte naam. Maar het gas blijft ontsnappen van de mijnputten en versterkt het broeikaseffect. En nu het goede nieuws: GAZONOR, een Frans bedrijf, heeft net op voormalige mijnbouwlocaties drie motoren in gebruik genomen die het gas vangen en in energie omzetten. Elk van hen staat gelijk aan drie voltijds draaiende windturbines. Binnenkort zal dit systeem geinstalleerd worden op 17 extra mijnputten. Twee vliegen in één klap: een meesterlijke slag.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20171027, Cursussen en Opleidingen, Kunst en Cultuur

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 29 Oktober 2017 op 19.39: Mooi initiatief! Mijngas, dus methaan(gas), dat een veel sterker negatief effect in de atmosfeer op de opwarming van de aarde schijnt te hebben dan Co2, omzetten in elektrische energie- Co2 (in de uitlaatgassen)- en (rest)warmte. Grofweg een 65 - 70% minder milieubelasting en, gratis brandstof. Jammer dat de restwarmte zoals in dit geval gezien het grote blok koelventilatoren rechts naast de installatie, niet benut wordt voor bijv. het verwarmen van een gebouw. Maar ja, er moet dan wel in de buurt van die oude mijnschacht wel ergens bebouwing zijn. Toch ook weer een stapje verder om de klimaatdoelstellingen te bereiken ;-)

Reactie van sylvainlelarge@gmail.com op 29 Oktober 2017 op 19.40: Inderdaad, Koos: in het artikel stond dat mijngas 20 keer schadelijker is dan CO2.

Reactie van sylvainlelarge@gmail.com op 29 Oktober 2017 op 19.42: Diego: en het was alleen van buiten, maar van binnen, in je longen: ik wil er niet aan denken!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 29 Oktober 2017 op 22.15: Mooie foto's, Sylvain. Ik woon in een oude mijnstreek. Op 18 december 1958 vond in de mijn hier vlakbij ook een gasexplosie plaats om 4 uur 's morgens. Zeven mijnwerkers kwamen om het leven en zeven gezinnen met kinderen werden in rouw gedompeld en veroordeeld tot een leven zonder man, vader en kostwinner. Vijftig jaar later, in 2008, werd op initiatief van de nabestaanden aan het begin van de inmiddels gesloten mijn een monument geplaatst. Ieder jaar wordt daar op 18 december een herdenking gehouden waar nog steeds veel mensen naartoe komen en waar de betrokken burgemeesters het woord voeren.

Een paar jaar geleden heeft iemand een documentaire gemaakt van deze ramp, die na de plechtigheid in een tent naast het monument werd vertoond. Het mijnwerkersverleden leeft nog heel sterk in deze gemeenschap. Er zijn ook veel boeken geschreven over het mijnwerkersbestaan. Het bekendste boek op dat gebied blijft uiteraard de indrukwekkende roman/documentaire Germinal van Emile Zola, die in Noord-Frankrijk speelt en ook is verfilmd. De mensen van hier vertellen me dat het in deze regio niet zo verschrikkelijk was, maar ja, Germinal verscheen in 1885. Hoe het toen hier was weten we niet. Wel waren de winters in de Cevennen ongetwijfeld minder koud en minder lang.

Reactie van sylvainlelarge@gmail.com op 29 Oktober 2017 op 22.22: Merci, Theodora. In vele andere landen, zoals China of Chili, gebeuren er nu nog vaak zulke ongelukken. Ik heb onlangs naar een radiodocumentaire geluisterd die vertelde hoe een twintigtal mijnwerkers die erg diep onder de grond door een explosie gevangen geraakt waren, door een grote discipline en solidariteit het twee weken hadden kunnen volhouden, tot de helpers hen konden bevrijden. indrukwekkend was het om te horen.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.