Een kat is een onzeker bezit

Ik heb hier wel eens verteld over hoe ik aan mijn poes Bo ben gekomen (zie Tijger en Bo). Sinds ik haar heb (deze maand 5 jaar), is ze altijd vrij geweest om te gaan en te staan waar ze wilde. Iedere avond kwam ze thuis en dan deed ik het kattenluik (dat zo groot is dat ook hondje Pico naar binnen en naar buiten kan) op slot.

Dat ging altijd prima. Tot twee weken geleden. Bo kwam op vrijdagavond (31 juli) niet thuis en de volgende avond ook niet. Overbuurman gevraagd of hij haar misschien had opgesloten in zijn schuur; samen gekeken, nee. Ik zoeken en roepen in de struiken aan de overkant waar ze altijd naartoe gaat, maar ook daar hoorde en zag ik niets. Ik dacht al dat ik haar nooit meer zou terugzien, maar na vier dagen (op 4 augustus) kwam ze 's avonds plotseling op haar normale tijd binnen. Enthousiast pakte ik haar op en aaide haar uitbundig. Maar wat ik niet had gezien, was dat ze ernstig gewond was aan haar rechter achterpoot.

Toen ik de wond nader bekeek, bleek ze in een strik beklemd te zijn geraakt. Twee lange wonden van ijzerdraad zaten in haar poot en ze had zich waarschijnlijk met veel pijn moeten losrukken om zich te bevrijden, want één teen en de nagel staken helemaal uit. De volgende dag ging ik met haar naar de dierenarts in La Grand'Combe. Met enige moeite wist ik haar aan haar nekvel in de draagkooi te laten zakken. Van schrik poepte ze toen ik de auto startte, wat een verschrikkelijke stank verspreidde. Bij de dierenarts bleek vanwege Corona alleen nog op afspraak te worden gewerkt. Maar toen ik vertelde dat Bo in een piège was geraakt en dat ze gewond was, mocht ik haar toch achterlaten. De dierenarts zei dat ze me 's middags zou bellen wanneer ik haar weer kon ophalen.

Ze belde al om half twaalf. Ze zei dat ze helaas de uitstekende teen had moeten amputeren. Ik kon Bo om half zes ophalen, want nu sliep ze nog. Ik kreeg medicijnen mee om door haar eten te doen en iets om haar poot mee te ontsmetten. Dat moest ik in 1 liter water oplossen en dan haar pootje erin dompelen. Dat lukte me natuurlijk nooit in m'n eentje, want ze vlucht zodra je iets wilt doen aan haar lijf. En Bo is zó doodsbang voor andere mensen (zelfs voor m'n kinderen) dat het ook met behulp van iemand anders niet zou lukken. Bovendien bleek toen we thuiskwamen haar poot dik in het verband te zitten. Ik besloot om het maar zo te laten en er verder niets aan te doen. De dierenarts zei, na betaling van €162, dat ze het pootje nog wel even wilde bekijken voordat ze op vakantie ging.

Dus eergisteren er opnieuw naartoe. Bo, die van ellende weer in de draagkooi had gepoept, liet zich er niet uithalen en haalde venijnig uit toen de dierenarts een poging waagde. Toen zat er niets anders op dan haar te verdoven. De assistente drong haar met een lange staaf naar achteren in de kooi en toen kon de dierenarts haar door een van de gaten de eerste prik geven. Toen nog een tweede, even wachten en toen was ze verdoofd. Voor de zekerheid kreeg ze, toen de dierenarts haar helemaal slap uit kooi haalde, nog een derde injectie. Het gekke was dat haar ogen wijd open bleven. De assistente reinigde de kooi met papier en een ontsmettingsmiddel.

Toen kreeg ik op m'n donder van de dierenarts. Ik had het verband dagelijks moeten verschonen en de poot ontsmetten in een badje. Dat had ze nog zo gezegd! Maar dat mens ratelt zo verschrikkelijk dat ik het niet helemaal had verstaan. "Ik heb maar twee handen", zei ik. "Hoe wilt u dat ik dat doe in m'n eentje?" Gelukkig zag het pootje er toch bijzonder goed uit. De natuur is een prima heelmeesteres. Het tweede bezoek kostte me nogmaals €60. Voor €220 heb ik Bo weer terug, helaas zonder één teen.

Voorlopig mag ze niet naar buiten, waar ze verschrikkelijk veel moeite mee heeft. Ze zit iedere morgen, als ik Pico naar buiten laat, achter het gesloten kattenluik verschrikkelijk tekeer te gaan en te miauwen, maar in de loop van de dag wordt ze rustiger en lijkt ze zich bij het onvermijdelijke neer te leggen, zelfs wanneer ik met Pico twee keer per dag ga wandelen. Pico kan van de weeromstuit ook niet naar buiten, maar daar is het momenteel toch veel te heet.

En nu maar hopen dat Bo, als ze eenmaal weer naar buiten mag, niet opnieuw in een strik trapt. Mensen die strikken plaatsen, moeten ze wat mij betreft ter plekke doodschieten.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200814, Dieren

Reactie van Nelleke op 17 Augustus 2020 op 13.17: Indien je nog vaker terug zou moeten naar DA met Bo dan loont het wellicht de moeite om (tweedhands) een rotan transportkooi aan te schaffen, met de sluiting aan de bovenkant. Dit was jaren geleden de tip van mijn DA nadat een van de katten in mijn opvang me elke keer helemaal met haar nagels bewerkte.

En voor het verzorgen van wonden bij de katten gebruik ik VETRAMIL of propoliszalf dat dekt af terwijl de wond blijft ademen (en niet verstikt zoals dat het geval is met vaseline of uierzalf). Geen geneuzel met verband, maar 'gewoon' goed insmeren. Poes lekt vervolgens toch weer schoon maar ook weer niet zo snel zodat de antisceptische werking van de zalf toch intrekt.

Reactie van Nelleke op 17 Augustus 2020 op 13.25: zelf gebruik ik sinds de gouden tip van de DA onderstaand model (sorry voor de reclame etc, maar het lukt met niet om de link op andere wijze te knippen en plakken)

https://www.cdiscount.com/animalerie/chiens/panier-de-transport-osi...!COR!ANI!MP!985039405!m109736978_pAUB3238920011005-11306555_l9056550_tpla-814553901560_&gclid=CjwKCAjw1ej5BRBhEiwAfHyh1ADDMEfS6-xPWzzb7fsUDsQ8dSi9XLyO2NXROj2EJE-eldTmb7HJShoCwUIQAvD_BwE

Reactie van Nelleke op 17 Augustus 2020 op 13.31: Ter aanvulling van het bericht van Eliane

Niet alleen de SPA maar (bijna) alle associations die dieren opvangen/herplaatsen bieden de mogelijkheid aan om dieren te adopteren via een PANIER RETRAITE. Het gaat dan meestal om dieren die op leeftijd zijn of medische verzorging nodig hebben. De dagelijkse kosten zijn voor de verzorger, de medische kosten voor de association.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 17 Augustus 2020 op 16.54: Dankjewel Nelleke voor je tips. Maar als ik het nog mag meemaken ga ik toch weer naar een SPA. Daar zitten zóveel hondjes die een goed baasje zoeken! Katten hoef je er niet te halen, die komen altijd vanzelf aanlopen. Zowel in Nederland als hier.

Wat de rotan kattendraagmand betreft: ik zie niet hoe de dierenarts Bo daar doorheen had kunnen verdoven en hoe de assistente haar daardoor zo ver naar achteren had kunnen doen terugwijken, zodat de dierenarts haar kon verdoven (zie mijn verhaal). Ze was van angst zó verschrikkelijk agressief dat de dierenarts er helemaal niets mee kon! Dus ze moest wel worden verdoofd!

Vetramil of propoliszalf heb ik genoteerd, want "een kat is een onzeker bezit"...

Reactie van Coco-87 op 17 Augustus 2020 op 18.19: Wat korreltjes valeriaanwortel (te krijgen bij de pharmacie) in het mandje doen. Stinkt als de ziekte maar katten worden er rustig van.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 17 Augustus 2020 op 18.25: Ook jij bedankt, Coco. Het is genoteerd.

Reactie van Brittany op 18 Augustus 2020 op 11.41: Wat een goed initiatief Eliane. Ik heb 2 cockers van 14 die natuurlijk ook niet het eeuwige leven hebben. Oudere vrienden die naar het bejaardentehuis moesten hadden een kleine bichon, die de dochter naar de SPA wilde brengen. Hij kende mijn huis en mijn honden. Ik heb hem toen genomen tot grote vreugde van de 2 Cockers. Ik heb hem nu een jaar en hij heeft zich zo geweldig aangepast dat hij heel goed nederlands verstaat. Hij is pas 10 dus daar heb ik nog enkele jaren plezier aan. en hij is klein dus makkelijker om mee te wandelen. ik heb met meerdere vrienden afgesproken dat als er mij iets zou overkomen, zij de honden nemen. Mijn dochter weet dat ook.

@ Theodora Dat ze je observeren en precies weten wat je gaat doen klopt. Maar als je naar huis komt zitten ze voor de deur. Als je je bedenkt en eerst nog een boodschap gaat doen of even bij iemand langs gaat, gaan ze van de deur weg en gaan er pas weer zitten als je echt naar huis gaat.

Dit hebben vrienden bij mij geconstateerd. En de vrienden wisten niet dat ik van gedachten was veranderd. Dat is toch wel vreemd

Overleden Reactie van Theodora Besse op 18 Augustus 2020 op 16.33: Brittany, mensen kunnen geen gedachten lezen en dieren al helemaal niet.

Ze gaan op de normale tijd voor de deur zitten, dat klopt. Als je dan niet komt, gaan ze weer weg. Toch hebben je vrienden dan op een gegeven moment zoiets tegen elkaar gezegd als: "Waar blijft Heleen toch?" of ze zijn onbewust naar het raam gelopen om te kijken of je er al aankwam. Mensen doen van alles en nog wat waar ze zich totaal niet van bewust zijn. Maar dieren, die op iets wachten, zoals jouw thuiskomst, zijn bijzonder alert.