Een kat is een onzeker bezit

Ik heb hier wel eens verteld over hoe ik aan mijn poes Bo ben gekomen (zie Tijger en Bo). Sinds ik haar heb (deze maand 5 jaar), is ze altijd vrij geweest om te gaan en te staan waar ze wilde. Iedere avond kwam ze thuis en dan deed ik het kattenluik (dat zo groot is dat ook hondje Pico naar binnen en naar buiten kan) op slot.

Dat ging altijd prima. Tot twee weken geleden. Bo kwam op vrijdagavond (31 juli) niet thuis en de volgende avond ook niet. Overbuurman gevraagd of hij haar misschien had opgesloten in zijn schuur; samen gekeken, nee. Ik zoeken en roepen in de struiken aan de overkant waar ze altijd naartoe gaat, maar ook daar hoorde en zag ik niets. Ik dacht al dat ik haar nooit meer zou terugzien, maar na vier dagen (op 4 augustus) kwam ze 's avonds plotseling op haar normale tijd binnen. Enthousiast pakte ik haar op en aaide haar uitbundig. Maar wat ik niet had gezien, was dat ze ernstig gewond was aan haar rechter achterpoot.

Toen ik de wond nader bekeek, bleek ze in een strik beklemd te zijn geraakt. Twee lange wonden van ijzerdraad zaten in haar poot en ze had zich waarschijnlijk met veel pijn moeten losrukken om zich te bevrijden, want één teen en de nagel staken helemaal uit. De volgende dag ging ik met haar naar de dierenarts in La Grand'Combe. Met enige moeite wist ik haar aan haar nekvel in de draagkooi te laten zakken. Van schrik poepte ze toen ik de auto startte, wat een verschrikkelijke stank verspreidde. Bij de dierenarts bleek vanwege Corona alleen nog op afspraak te worden gewerkt. Maar toen ik vertelde dat Bo in een piège was geraakt en dat ze gewond was, mocht ik haar toch achterlaten. De dierenarts zei dat ze me 's middags zou bellen wanneer ik haar weer kon ophalen.

Ze belde al om half twaalf. Ze zei dat ze helaas de uitstekende teen had moeten amputeren. Ik kon Bo om half zes ophalen, want nu sliep ze nog. Ik kreeg medicijnen mee om door haar eten te doen en iets om haar poot mee te ontsmetten. Dat moest ik in 1 liter water oplossen en dan haar pootje erin dompelen. Dat lukte me natuurlijk nooit in m'n eentje, want ze vlucht zodra je iets wilt doen aan haar lijf. En Bo is zó doodsbang voor andere mensen (zelfs voor m'n kinderen) dat het ook met behulp van iemand anders niet zou lukken. Bovendien bleek toen we thuiskwamen haar poot dik in het verband te zitten. Ik besloot om het maar zo te laten en er verder niets aan te doen. De dierenarts zei, na betaling van €162, dat ze het pootje nog wel even wilde bekijken voordat ze op vakantie ging.

Dus eergisteren er opnieuw naartoe. Bo, die van ellende weer in de draagkooi had gepoept, liet zich er niet uithalen en haalde venijnig uit toen de dierenarts een poging waagde. Toen zat er niets anders op dan haar te verdoven. De assistente drong haar met een lange staaf naar achteren in de kooi en toen kon de dierenarts haar door een van de gaten de eerste prik geven. Toen nog een tweede, even wachten en toen was ze verdoofd. Voor de zekerheid kreeg ze, toen de dierenarts haar helemaal slap uit kooi haalde, nog een derde injectie. Het gekke was dat haar ogen wijd open bleven. De assistente reinigde de kooi met papier en een ontsmettingsmiddel.

Toen kreeg ik op m'n donder van de dierenarts. Ik had het verband dagelijks moeten verschonen en de poot ontsmetten in een badje. Dat had ze nog zo gezegd! Maar dat mens ratelt zo verschrikkelijk dat ik het niet helemaal had verstaan. "Ik heb maar twee handen", zei ik. "Hoe wilt u dat ik dat doe in m'n eentje?" Gelukkig zag het pootje er toch bijzonder goed uit. De natuur is een prima heelmeesteres. Het tweede bezoek kostte me nogmaals €60. Voor €220 heb ik Bo weer terug, helaas zonder één teen.

Voorlopig mag ze niet naar buiten, waar ze verschrikkelijk veel moeite mee heeft. Ze zit iedere morgen, als ik Pico naar buiten laat, achter het gesloten kattenluik verschrikkelijk tekeer te gaan en te miauwen, maar in de loop van de dag wordt ze rustiger en lijkt ze zich bij het onvermijdelijke neer te leggen, zelfs wanneer ik met Pico twee keer per dag ga wandelen. Pico kan van de weeromstuit ook niet naar buiten, maar daar is het momenteel toch veel te heet.

En nu maar hopen dat Bo, als ze eenmaal weer naar buiten mag, niet opnieuw in een strik trapt. Mensen die strikken plaatsen, moeten ze wat mij betreft ter plekke doodschieten.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200814, Dieren

Reactie van Brittany op 16 Augustus 2020 op 9.34: Ik vraag me af of dieren geen gedachten kunnen lezen. Vrienden die bij mij logeerden zeiden dat ze precies wisten wanneer ik thuis zou komen. Dan gingen de honden achter de voordeur zitten. En mijn thuiskomst was heel onregelmatig. En als ik van plan ben om iets te gaan doen zonder alvast iets gedaan te hebben (bijvoorbeeld ik zal ze als ik hiermee klaar ben eten geven) zitten ze al in de keuken.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 16 Augustus 2020 op 9.50: Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt, Ferry. In mijn ervaring worden alle katten slap wanneer je ze in hun nekvel grijpt en laat hangen, zoals een moederpoes met haar jongen doet, wanneer ze ze naar een veiliger plek wil brengen. De achterpootjes gaan dan omhoog en ze kunnen helemaal niets meer. Behalve met de voorpootjes, maar dat kan geen kwaad. Er is trouwens geen sprake van om haar naar de kooi te "lokken"! Ik draag haar erheen, haar ondertussen aaiend en tegen haar pratend, wat ze heel plezierig vindt. Naar de kooi lokken lukt niet.

Een andere methode is om de bovenkant van de kattenkooi af te halen en op tafel te zetten. Op de stoel ernaast zet je dan de onderkant. Jeplaatst de kat erin en zet snel de bovenkant erop, terwijl je de kat stevig bij zijn nekvel vasthoudt in de onderkant. Dan de bovenkant weer aan de onderkant bevestigen. Dat deed ik altijd bij mijn vorige kat, die te dik was om in haar nekvel te laten hangen.

Reactie van Daan op 16 Augustus 2020 op 11.09: Katten zijn ook slim, ik hoop dat ze buiten meer op haar hoede is nu en strikken zal herkennen. Ze zal haar ervaring met dat ding nooit vergeten. Komt wel goed Theodora, je hebt het goed gedaan, pluim!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 16 Augustus 2020 op 11.09: Brittany, mensen maken onbewust allerlei bewegingen die dieren feilloos door hebben. Ze weten wat op die en die beweging gaat volgen en lopen daar op vooruit. Dat is ook zo met mensen die op je dieren passen. Zij weten ongeveer wanneer je thuiskomt en doen dan bepaalde dingen waar ze zich totaal niet van bewust zijn, bijvoorbeeld vast een kopje koffie zetten of zoiets. Ook bepaalde dingen die ze zeggen werkt zo (in ieder geval bij honden), zoals: "Waar blijft ze nou?" of zoiets.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 16 Augustus 2020 op 11.12: Dankjewel Daan, ik hoop het van harte, maar strikken zijn altijd goed verborgen. Hopelijk durft ze zelfs niet meer in de buurt van die plek te komen.

Reactie van marielle op 16 Augustus 2020 op 11.29: arme Bo, we hebben vaak zo veel medelijden met onze dieren, maar gelukkig heeft Bo een lief bazinnetje! :-)

Reactie van Eliane Vandezande op 16 Augustus 2020 op 13.57: Ik nader de 80 en heb ook besloten geen dieren meer te nemen uit angst voor wat hun overkwam als ik er niet meer was. Tot ik hoorde dat de SPA oudere dieren (ouder dan 8 jaar) aan oudere mensen toevertrouwt met een contract: medische kosten voor rekening van de SPA en ze nemen het beestje weer als baasje er niet meer is........ perfect voor baasje en voor het dier, kun je nog een aantal jaren (hopelijk) van elkaar genieten!

En oudere dieren, die moeilijk te plaatsen zijn, krijgen nog fijne dagen......

Overleden Reactie van Theodora Besse op 16 Augustus 2020 op 20.09: Geweldig Eliane, dankjewel! Mijn dochter had wel eens geopperd dat ik, als Pico er niet meer is, ik een oudere hond zou kunnen halen bij de SPA. Ze vindt het namelijk goed dat ik dan weer gedwongen word om iedere morgen en middag een wandeling te maken. Zonder hond heb ik daar geen zin in. Maar een hond dwingt je met zijn vragende en verwachtingsvolle ogen.

Maar van een dergelijk contract heb ik nog nooit gehoord. Dat is de dé oplossing voor oudere mens en dier! Nogmaals bedankt!

Reactie van Ingrid de Eerste op 16 Augustus 2020 op 20.48: Wat een fraaie oplossing voor hond en mens. Bravo!

Reactie van El Burro Català op 16 Augustus 2020 op 22.59: @Eliane Vandezande, nog niet eerder vernomen. Wat een geweldig initiatief! Goed om te lezen, dank.