Een huis in Frankrijk van generatie op generatie…. of toch niet?

Richard en Marion hebben een mooi huis in Frankrijk, dat zij met bloed, zweet en tranen in de loop van de jaren hebben verbouwd tot een mooi paleisje. Compleet met atelier waar zij beiden hun hobby’s (Richard doet aan beeldhouwen en Marion schildert) met passie uitoefenen. Ook hebben zij een aanzienlijke kunstverzameling die met grote zorgvuldigheid wordt geëtaleerd door hun hele huis.

Hun ultieme droom is dat na hun overlijden hun paleisje in stand wordt gehouden en in het bezit blijft van de familie en dat hun kinderen en later ook hun kleinkinderen, hiervan – net als zij – kunnen blijven genieten. Dit willen zij dan ook in hun testamenten laten vastleggen.

Met grote regelmaat spreken cliënten de wens uit dat hun huis in Frankrijk behouden blijft voor de familie. Het huis wat al generaties lang in de familie zit of het opknaphuis waar zij jarenlang aan gewerkt hebben om het precies zo te krijgen zoals in hun dromen, het huis waar emoties en lief en leed zijn gedeeld.

Vaak zijn ze er van overtuigd dat hun kinderen en kleinkinderen er na hun overlijden ook zo over denken en met grote regelmaat zullen terug gaan naar het huis waar hun voorouders en vader en moeder zoveel gelukkige jaren hebben beleefd.

Omdat ik ook erg vaak met de andere kant te maken krijg (kinderen die het huis in Frankrijk van hun ouders hebben geërfd), weet ik dat emoties, wensen en realiteit vaak enorm van elkaar verschillen.

Kinderen die in Nederland wonen en zelf kinderen hebben, zien het vaak niet zitten om iedere vakantie naar dezelfde plek te gaan. Emigreren is een droom van hun ouders geweest en zeker niet van hen. Een generatiehuis brengt kosten met zich mee om het in stand te houden. Bovendien wordt een vliegreis met opgroeiende kinderen steeds kostbaarder, zodat vaak een andere bestemming wordt gekozen voor de vakanties dan het huis in Frankrijk.

Dit maakt dat ik vaak te horen krijg dat het huis in Frankrijk naar alle waarschijnlijkheid zo snel mogelijk verkocht gaat worden, ongeacht de droom van hun (voor)ouders.

Aan de ene kant begrijp ik de emotie van de ouders, maar aan de andere kant zie ik de realiteit, en die is dat kinderen en kleinkinderen vaak niet zitten te wachten op een huis in het buitenland.

Is het realistisch om in uw testament een last aan de kinderen op te leggen, of zadel je ze op met een moreel dilemma omdat de realiteit verschilt van de emotie?

www.frankrijknotaris.nl

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20160427, Geldzaken

Reactie van Bram van Zanten op 27 April 2016 op 16.27: Een familiehuis, heel vaak eerder een last dan een lust/ @ Monique, in mijn omgeving heb ik te maken met projecten die aan volgende generaties worden doorgegeven. Indien dit in alle openheid met de volgende generatie wordt besproken en een ieder daar (heel) blij mee is, dan gaat het in den beginne vaak goed, vooral als er door de gulle gevers een onderhoudspot wordt mee gegeven.

Indien men een huis wil doorgeven aan de volgende generatie en indien die of een deel daarvan niet op zitten te verwachten is Leiden in last. Diegenen die er niet op zitten te wachten , maar wel liever baar geld zien, willen worden uitgekocht en hebben dus belang bij een zo hoog mogelijke prijs, Dat leidt bijna automatisch tot broeder en zustertwisten. Ook gaat het vaak fout als er teveel gerechtigden komen en als die allemaal in dezelfde periode van het huis gebruik willen maken en dat komt al heel vaak voor als een derde of vierde generatie aan het bod komt. Ook heb je niet veel aan een recht op een familiehuis in Frankrijk als je partner er helemaal geen affiniteit mee heeft. ik ken in de praktijk heel veel meer gevallen waarbij er fricties ontstaan dan waarbij volgende generaties in harmonie en vreugde gebruik maken van een door gegeven familiehuis. kortom, Wees er van overtuigd dat de ontvangers dolblij zijn met het familiehuis en er zo veel mogelijk randvoorwaarden zijn waardoor ruzies worden voorkomen. Anders : verkopen !!

Reactie van Lucia op 27 April 2016 op 16.50: Ik persoonlijk zou het bespreken met mijn kinderen en is er geen interesse om het als familiehuis voort te zetten dan zou ik ze alle vrijheid geven om met het huis te doen wat ze willen na overlijden. Lijkt mij de beste oplossing.

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 27 April 2016 op 18.55: Dag Monique,

Ik ben in gedachten nogal eens bezig met een wat uitgebreider testament.
Nu bestaan er twee simpele " de overgebleven partner mag alles gebruiken " testamenten.

Er komen dan allemaal vragen naar boven:
- wat is wel ethisch verantwoord, wat niet ?
- kan ik de dochter, met haar zonen, die mij veel liefde en aandacht geven,
bevoordelen boven de dochter, met haar zonen, die dat in het geheel niet doen ?
- zo ja, wil die dochter dat ?
- zo ja, hoe ver kan ik gaan met dat bevoordelen ?
- zo ja, hoe moet ik dat doen ?
Ik verwacht geen antwoorden op deze vragen Monique,
ik geef alleen aan waar ik mee bezig ben.

Een huis achter laten met de, waarschijnlijk onmogelijke, verplichting
het als vakantiehuis aan te houden en door beiden te laten gebruiken speelt niet.
- geen van de dochters kan ( alleen al ) de taxe fonciere, van ons huidige huis betalen.
- iemand, wie dan ook, met een verplichting achter laten,
of er moeten minstens gelijkwaardige voordelen tegenover staan,
vind ik ON-ethisch. Je kunt dat gewoon niet doen.
- ouders die kinderen wél met zo'n verplichting achter laten
( je kunt tenslotte alles op laten schrijven en daardoor een morele verplichting neerleggen. )
hebben blijkbaar, op dat gebied, een slecht contact gehad met hun kinderen.
Die dachten ( droomden ) dat de kinderen het huis graag wilde hebben.

"" Is het realistisch om in uw testament een last aan de kinderen op te leggen, of zadel je ze op met een moreel dilemma omdat de realiteit verschilt van de emotie? ""

Ik zou het zelfs morele / emotionele chantage, over het graf heen, willen noemen.

Boudewijn

Reactie van Leon Speetjens op 27 April 2016 op 19.05: Wat is wijsheid in deze?

De trend is vooralsnog dat het francofiele bij ons nageslacht niet groot is. Hun frans is vaak ook nul.. De wereld van hun is VEEL groter dan Europa..

Maar, wie weet hoe dat verder gaat als de recessie blijft, ook de conflicten met de buren verscherpen en de zwakte in de EU nog verder toeneemt? Als WE armar zouden worden zou een terugkeer naar het systeem van vakantie houden in de zon bij de buren kunnen terug komen..

Ik heb geen idee maar zal mijn nageslacht opzadelen met iets waar ZIJ iets aan hebben. En dat is wat vermogen erven. Daarmee moeten zij dan maar verder.

Regeren na de dood is niet nuttig en.. je ziet er zelf toch niks van?

groet

Leon Speetjens.. mijn kids zijn duidelijk. Reken daar maar niet op opa! dus..

Reactie van Cornelis Robat op 27 April 2016 op 20.19: Helemaal mee eens. Je moet je erven niet opzadelen met iets waar ze geen affiniteit mee hebben. Zolang je nog onder de levenden bent is het dikke lol als ze al eens langskomen. Daarna moet je het echt aan de erven overlaten. Hoewel, het leed wordt verzacht als er een zak met geld mee komt, maar dan nog.

Reactie van saskia op 29 April 2016 op 10.07: Tjsa, zoals reeds is vermeld een onderhoudspot is echt nodig want als men een huis erft van zijn ouders moet men toch 20 procent belasting betalen over de waarde van t huis en daar zit vaak de minpunt, dus wordt het verkopen.

Reactie van Evert van der Weide op 1 Mei 2016 op 12.40: Als de erfgenamen op de hoogte zijn met AIRBNB dan kunnen ze in plaats van lasten ook nog lusten aan overhouden. Over de grens van het leven nog blijven regeren lijkt me geen goede zaak. Ik gun natuurlijk ieder een plaats in de hemel van waaruit ze kijken naar de goede daden van het nageslacht en heerlijk achterover leunen.

Reactie van wilma op 2 Mei 2016 op 8.26: Ik zou hier zeker over gaan praten met een goede notaris. Is er (technisch gezien) een mogelijkheid het huis na te laten aan de gemeente met een clausule dat de kinderen er op vakantie kunnen gaan wanneer ze dat willen ? Is er een bijgebouw die evt als vakantiehuis kan dienen waarmee de kinderen geld kunnen maken zodat er motivatie is om het huis te behouden ?

Ik geloof niet dat het realistisch is van de kinderen te eisen het huis te behouden, zoals hierboven al vaak wordt aangegeven lijkt me dit een bron van ruzie en verdeling.