Droomhuis

En daar sta je dan voor je droomhuis. De houten luiken hebben de perfecte, zongebleekte zachtgroene kleur, de natuurstenen muren stralen een warmere gloed uit dan van de andere huizen, de bloemen er omheen ruiken zoeter. En dan het uitzicht.. Het huis lag charmant aan de rand van het kleine gehuchtje, dromerig en uitnodigend, met in de verte enkel bergen, heuvels en uitgestrekte bossen. Kortom, we waren meteen verkocht.

Ik had het huis kort daarvoor op internet zien staan op de site van een makelaar. Meteen gebeld, afspraak gemaakt om dingen door te nemen en alles te regelen. In ons enthousiasme waren we er al naartoe gegaan voordat er iets officieel op papier stond, om een kijkje te nemen in onze toekomstige tuin. Want alles leek immers al in de spreekwoordelijke kannen en kruiken te zijn; de eigenaresse had ingestemd om het aan ons te verhuren en met de makelaar, die als tussenpersoon diende, was inmiddels ook al het éen en ander geregeld. Met een glas koude rosé in de hand om het toch alvast een beetje te vieren bewonderden we het prachtige uitzicht, terwijl we zo nu en dan een sappige rijpe pruim van een boom aftrokken, die deel uitmaakte van de bijbehorende boomgaard. Thuis aangekomen maakten we al druk plannen over hoe we het huis in zouden gaan richten, waar het kippenhok zou komen, de groententuin..

De week daarna bezochten we dan eindelijk het huis van binnen. De eigenaresse zat buiten op een bankje in de zon een boek te lezen toen we aankwamen. Het huis was van binnen nog veel mooier dan de foto’s deden vermoeden, en er leek geen einde te komen aan de kamers, leuke hoekjes en gewelfde wijnkelders die wij in gedachten al heerlijk gevuld (en weer geledigd) zagen. Het leek allemaal gewoonweg té mooi om waar te zijn.

Na het bezoek voegde de makelaar zich bij ons, die een beetje verlaat was. Toen hij informeerde naar hoe alles verlopen was en hoe we het wensten te regelen met de meubels die aanwezig waren, nam alles een onverwachte wending. Want toen bleek dat de eigenaresse nogal wat onenigheid had met haar dochter, die mede-eigenaresse was van het huis. Moeder wilde verhuren, maar dochterlief had haar oog laten vallen op een chalet in de Alpen, en wilde dat het huis verkocht werd zodat ze haar nieuwe buitenverblijf zou kunnen bekostigen. Dus hadden moeder en dochter die ochtend blijkbaar besloten om het huis dan maar voor maximaal 1 jaar te verhuren, en daarna te verkopen. Zowel de makelaar als wij stonden even met de mond vol tanden, want dit kwam voor iedereen als een totale verrassing. Natuurlijk was dit voor ons absoluut geen optie, zo’n complete volksverhuizing met twee kinderen, om dan na een jaar weer op te mogen hoepelen en dan weer opnieuw mogen beginnen. Dus dropen we af, intens ontgoocheld en teleurgesteld. Al zo’n tijd op zoek naar zo’n huis, er zo dichtbij zitten en dan gaat het toch nét niet door…

Thuis aangekomen trokken we dan maar een goede fles wijn open, om het verdriet een beetje te verzachten. En toen we daar samen zaten op ons terras met elkaar, gezond en gelukkig, ach, dan relativeer je alles ook wel weer . En ook al blijft het wel een teleurstelling, we gaan gewoon verder met onze zoektocht, want we zijn er van overtuigd dat érgens een plekje op ons ligt te wachten!

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130829, Woningen Algemeen

Reactie van Ludique op 29 Augustus 2013 op 23.20: Prachtig beschreven. Een verlies en tegelijkertijd een vondst. Doet ons onwillekeurig denken aan het lied 'In my life' gezongen door de 73 jarige Johny Cash.......there are places I remember all my life...etc. Lief en ik wensen jou en jouw liefste lieve dierbaren het mooiste 'thuis' ooit gevonden. En ja, die plek bestaat. Prachtig. Ontroerend en inspirerend. Liefs van Lief en mij.

Reactie van Oscar de Pater op 30 Augustus 2013 op 7.37: Gewoon die makelaar nu benaderen en zeggen dat jullie mogelijkerwijs volgend jaar opnieuw geïnteresseerd zullen zijn; 'Alles begint dan opnieuw' valt best wel mee, je weet immers dat je hart er ligt, je weet ong. de prijs en die kan in 1 jaar niet zo veel veranderen, misschien wel dalen!

Reactie van Nathalie de Wilde op 30 Augustus 2013 op 8.38: Bedankt voor jullie hartverwarmende reacties!

Reactie van Camil op 30 Augustus 2013 op 10.12: Nathalie,

Als ik jou was, zou ik geen moment spijt hebben, en weet je waarom?

Sommige dingen in het leven hebben te maken met voorbestemming. Ik heb een keer het zelfde mee gemaakt maar anders.

Ik heb een mooie auto gezien tegen een interessante prijs, maar iemand anders wil hem ook graag hebben.

Ik ben s'avonds naar de eigenaar gegaan en heb hem het bedrag gegeven om de andere koper geen kans meer te geven. 2 weken later heeft de auto het opgegeven ergens in Spanje. Veel kosten en ellende en geen fijne vakantie meer.

Nathalie hoe mooi die huis is, mag je niet druk om maken, gezond zijn is belangrijker en jouw droomhuis wacht nog op jou en misschien ergens anders.

Bon courage

Reactie van Nathalie de Wilde op 30 Augustus 2013 op 11.43: Wat een wijze en inspirerende mensen allemaal hier op Nederlanders.fr! Bedankt voor de leuke reacties en jullie hebben vast gelijk, en ik geloof ook wel in het lot. Gewoon nog een beetje geduld hebben.

Reactie van Oscar de Pater op 30 Augustus 2013 op 11.48: Zoals Hans al stelt: 'een huis is tegenwoordig niet zo snel meer verkocht' , dus ik blijf bij mijn bovenstaande aanbeveling. Bovendien: zomaar aan iemand een huis verhuren voor een jaar ligt ook gevoelig; soms heb je onwijs veel moeite om die lui eruit te krijgen, dus misschien veranderen de huidige eigenaren alsnog wel van mening! Zeker als de makelaar nog wat suggereert over de problemen met verhuren.......

Reactie van edith janzen op 30 Augustus 2013 op 14.02: Spreek met de makelaar af dat je nog steeds geinteresseerd bent, kans dat over een jaar de biedprijs omlaag kan, als de dames het toch niet eenvoudig kwijtraken. Nu een bod neerleggen, wat 13 maanden geldig is kan ook. En tja, typies frans. Een jaar verhuur (met alle risico's) wat kevert dat op? Is over een jaar de markt aangetrokken in Frankrijk? Ik geloof er niets van. 's Fransmens wegen zijn ondoorgrondelijk. Na meer dan 20 jaar hier, verbaas ik me nog geregeld.

Reactie van Nathalie de Wilde op 30 Augustus 2013 op 14.07: Haha, ja wij verbazen ons ook nog regelmatig. Een bod neerleggen is helaas geen optie voor ons. De vraagprijs is voor ons verre van haalbaar, zelfs als ze er meer dan de helft van zouden afhalen...

Reactie van marielle op 30 Augustus 2013 op 15.55: Hoezo verbazen de fransen nog steeds? Het is maar waar je de norm legt!

Reactie van Oscar de Pater op 30 Augustus 2013 op 16.50: Wat een bizarre wending is dat, Nathalie!! Eerst schrijf je: 'nog een beetje geduld hebben' en 'afspraak gemaakt met de makelaar, verder om ALLES te regelen' en nu blijkt het verhaal een luchtkasteel??

Wij proberen hier elkaar zo goed mogelijk te adviseren zonder kolder en nu dit???

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.