Drinken tot je nooit meer dorst hebt (de Sinclair-methode)

Is alcoholisme een ongeneeslijke ziekte? Kan een alcoholist na een afkick-kuur ooit weer gezellig een glas meedrinken?

Iedereen zal deze vragen beantwoorden met: "Eens alcoholist, altijd alcoholist. Na een ontwenningskuur mag een alcoholist nooit meer één druppel alcohol drinken!" Dat klinkt logisch en simpel. Voor verreweg de meeste alcoholisten blijkt het echter op de duur een praktisch onmogelijke opgave.

Toen bleek dat een van mijn beste vrienden al jaren een ongelijke strijd voerde met zijn alcohol-afhankelijkheid voelde ik zowel medelijden als machteloosheid. In mijn familie van moederskant komt namelijk alcoholisme voor. Mijn 4 jaar jongere zus (alcoholiste sinds ze 20 was en diverse keren zonder blijvend resultaat opgenomen in een verslavingskliniek) is op 54-jarige leeftijd aan alvleesklierkanker overleden.

Wederzijdse vrienden die niet weten wat verslaving inhoudt, babbelden tegen mijn vriend luchtig over "een kwestie van wilskracht" en kwamen met goedbedoelde maar zinloze adviezen. Hij praatte er vrij open over. Na zelf onnoemelijk veel pogingen te hebben ondernomen om met drinken te stoppen, die alle gedoemd waren te mislukken, heeft hij zich vorig jaar uiteindelijk laten opnemen in een franse verslavingskliniek.

In de kliniek ontmoette hij lotgenoten, niet alleen alcoholisten, maar ook drugs- en gokverslaafden. Sommige alcoholisten verbleven er al voor de derde, vierde of vijfde keer. Iedere keer vielen ze enige tijd na de kuur onvermijdelijk weer terug. Mijn vriend was echter vastbesloten om nóóit meer terug te keren naar de kliniek. Hij hield zich stipt aan het programma van individuele en groepsgesprekken. Ook hield hij nauwkeurig het voorgeschreven dagboek bij. Maandenlang dronk hij geen druppel, want wanneer in de kliniek bij een onverwachte controle of tijdens de verplichte controle na een vrij weekend ook maar 0,1 promille alcohol in het bloed werd gevonden werd de patiënt zonder pardon de volgende morgen op straat gezet.

In zijn vrije tijd las hij op internet alles over oorzaken en behandeling van alcoholisme. Overal kwam hij dezelfde informatie tegen: met deskundige hulp en begeleiding afkicken en daarna nóóit meer één druppel alcohol. Hem werd door de artsen zelfs geadviseerd om na ontslag uit de kliniek geen azijn te gebruiken!

Op een dag vond hij op internet La méthode Sinclair, in het Nederlands de Sinclair-methode, in het Engels the Sinclair method. Een methode waarbij met behulp van een medicijn (Naltrexone) patiënten van de drang tot drinken van alcohol worden bevrijd zonder de voor hen vrijwel onmogelijke opgave om niet te drinken. Sterker nog: voor het slagen van deze methode móét je alcohol drinken. Daarom wordt de Sinclair-methode ook wel aangeduid met "drinken tot je nooit meer dorst hebt". De grote voordelen van deze methode zijn:

1. de patiënt wordt voorgoed verlost van de niet te weerstane drang naar alcohol;
2. langdurige opname in een verslavingskliniek is niet nodig (belangrijk voor mensen met een baan, die niet willen dat hun omgeving weet heeft van hun alcoholverslaving);
3. Naltrexone is niet-verslavend en je wordt er als je drinkt niet doodziek van, zoals het geval was met het vroegere middel disulfiram, beter bekend als Refusal.

De methode is ontdekt door de amerikaanse verslavingsdeskundige arts David Sinclair (al jaren werkzaam aan het National Public Health Institute in Helsinki). Tijdens zijn studie medicijnen aan de universiteit van Cincinnati deed hij al onderzoek naar de werking van de hersenen. De waarde van zijn onderzoeksresultaten wordt tegenwoordig in de medische wereld algemeen erkend. Sinclair toonde onder meer aan waarom de traditionele behandelmethode van alcoholisme (totale onthouding) de zucht naar alcohol op de duur juist versterkt. Daardoor valt binnen één jaar na de traditionele behandeling 90% van de patiënten weer terug. Vijf jaar later is dat percentage gestegen tot 95%.

Het aantal definitief genezen patiënten via de Sinclair-methode bedraagt 78%! Van de 22% bij wie de methode niet aanslaat, neemt bijna de helft niet consequent Naltrexone alvorens alcohol te drinken. Dat betekent dat de Sinclair-methode in bijna 90% van de gevallen van alcoholisme effectief is.

David Sinclair

Toen mijn vriend de Sinclair methode besprak met de behandelende artsen in de kliniek werd deze spottend afgedaan als flauwekul. Nooit meer drinken was volgens hen de enige mogelijkheid. Na zijn ontslag uit de kliniek hield hij de geheelonthouding twee maanden vol. Toen bezweek hij. Het begin van een voor hem welbekend en uitzichtloos einde.

Hij durfde niet naar zijn huisarts om hem de Sinclair-methode voor te stellen, bang als hij was dat ook hij hem zou uitlachen. Op aanraden van een ongeruste vriend ging hij toch. Tot zijn opluchting moest de huisarts allesbehalve lachen. Hij stelde een aantal vragen, bleek geïnteresseerd in "La méthode Sinclair" en verklaarde zich bereid mee te werken aan wat voor hem (én voor mijn vriend) min of meer een experiment was. Hij schreef Naltrexone voor, waarvan mijn vriend altijd één uur voordat hij alcohol gaat drinken een pil moet innemen. Nu, na vele maanden, voelt hij vrijwel geen behoefte meer om alcohol te gebruiken. Hij kan in gezelschap gewoon een glas meedrinken, op voorwaarde dat hij een uur voordat hij drinkt Naltrexone inneemt.

Waarom is de Sinclair-methode niet algemeen bekend en waarom wordt de methode niet vaker gebruikt voor de behandeling van alcoholisme? Dat wordt op de website Sinclair-methode.com uit de doeken gedaan:

1. Niemand verdient geld met de Sinclair-methode. Er is geen peperdure kliniek of maandenlange begeleiding nodig. Naltrexone is een relatief goedkoop middel. De farmaceutische industrie wil er daarom niet in investeren en redeneert: No profit, no promotion.
2. Na jarenlang voorschrijven van geheelonthouding met als resultaat terugval is de reguliere hulpverlening ervan overtuigd dat alcoholisme een ongeneeslijke ziekte is.
3. De AA werd opgericht in het jaar 1939. The Sinclair Methode stamt uit het begin van de 21e eeuw en is nog vrij onbekend. Oude waarheden zijn, ook in de medische wereld, moeilijk te veranderen.
4. Sommige artsen schrijven Naltrexone voor in combinatie met geheelonthouding en komen dan onvermijdelijk tot de conclusie dat het middel niet werkt. Hoe vreemd het ook klinkt: Naltrexone werkt alleen in combinatie met alcoholgebruik!

Vrijwel iedereen kent probleemdrinkers in zijn omgeving, die al alles hebben geprobeerd om ervan af te komen. Het kan nuttig zijn om deze mensen te wijzen op de Sinclair-methode en op een van de websites. Probleemdrinkers die hun franse huisarts willen vragen om Naltrexone voor te schrijven kunnen ter informatie van de arts dit document (pdf) van de franse website printen, dat speciaal voor behandelende artsen is geschreven.

In 2008 is een engelstalig boek over de Sinclair-methode verschenen, getiteld "The cure for alcoholism", van de hand van de arts en klinisch psycholoog Roy Eskapa, met een voorwoord van David Sinclair. Het is gratis te downloaden via deze NL-talige website (in pdf). Het boek is ook verkrijgbaar bij Amazon en Bol.com. Tot nu toe is het in geen enkele taal vertaald. Roy Eskapa was twee jaar geleden begonnen aan een vernieuwde uitgave, waarin hij praktische tips zou verwerken op basis van ervaringen van gebruikers van de Sinclair-methode. Helaas werd hij ziek. Omdat sinds de eerste druk inmiddels 10 jaren zijn verstreken geeft de nederlandse website deze praktische tips onder de titel "Hoe pas je de Sinclair-methode optimaal toe?".

Hoe lang moet de patiënt Naltrexone blijven gebruiken? Na verloop van tijd verdwijnt de niet te weerstane drang naar alcohol voorgoed. Dat duurt van zes maanden tot één à twee jaar. Iedere patiënt reageert verschillend op Naltrexone. Maar... zijn leven lang zal de genezen alcoholist, die dus geen drang naar alcohol meer voelt, een uur voor hij alcohol drinkt Naltrexone moeten innemen. Hij moet het medicijn dus altijd bij zich dragen, voor het geval dát. Of hij moet een keer afzien van meedrinken, wat hem na genezing minder moeilijk zal vallen. Zodra hij ook maar één glas alcohol drinkt zonder tevoren Naltrexone te gebruiken is hij weer terug bij af. Zie Definitieve Genezing Alcoholverslaving.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180831, Gezondheid, Sport en Spel

Reactie van Machteld op 1 September 2018 op 15.13: Wat mij overigens meteen opvalt Theodora : bij ratten staat nalmefene en bij mensen naltrexone - betekent dit dat beide species niet dezelfde medicatie krijgen - moet wel toegeven dat ik verder niet gelezen heb.

Reactie van jaap op 1 September 2018 op 15.42: Theodora, het zijn fantastische tabellen, de ratten studie is overigens een ander vergelijkbaar geneesmiddel.Op een tabel van 0-100 (van wat ?eenheden? percentages? patienten? voordelen?) is het fantastisch, maar als dit 0-10 is is het niets. Net zoals de gegevens (waaruit mijn ongelijk volgens jou blijkt) die ik gaf (het zijn niet mijn gegevens , maar onafhankelijke studies)

Helaas zegt zo'n plaatje niets als de eenheid van de Y-as niet staat aangegeven.Ik heb inmiddels het boek ingezien en direct naar blz 203 en verder gegaan, en zie daar verwijzingen naar de onderzoeken die ik (op de HenW na) allemaal genoemd heb en daarnaast no vele andere.

Er is een wezenlijk verschil tussen significantie en effectiviteit gelukkig is er ook een mooi plaatje uit het boek en wel deze bv

Hier zie je dus de succes-rate bij behandelen met naltrexone van alcoholisten van heel veel drankjes naar 9 drankjes per week na 450 dagen behandeling

Nogmaals , ik hoop dat iedereen van haar/zijn verslaving afkomt

Reactie van Hans van den Bos op 1 September 2018 op 17.09: Hartelijk bedankt Theodora voor dit stukje. Ik had ook nog nooit van de Sinclair methode gehoord. Elf jaar terug overleed mijn toen 54 jarige zusje aan haar alcoholverslaving. Vooral de laatste jaren waren verschrikkelijk. Zeker ook voor haar man en kinderen. Toch hebben zij noch wij haar ooit iets kwalijk genomen. Ik ken alcoholverslaving van nabij. Bij de marine zaten er nog al wat. Ik weet niet of men mensen vooraf kan testen op vatbaarheid voor deze verslaving. Zo ja, dan kan men deze mensen de marine afraden. Want er wordt daar best veel gedronken. Daar zijn redenen voor, maar daar zal ik hier niet op in gaan. Ik herinner me nog heel goed een lezing van het alcohol en drugsteam van de KM. Eerst gaven zij hoog op van hun resultaten. Negentig procent verliet de kliniek zonder verslavingsverschijnselen. Toen men hen vroeg naar de recidive, bleek het uiteindelijke resultaat veel minder rooskleurig. Meer dan negentig procent viel terug. Het percentage wat wel lukte was het waarschijnlijk zonder de kliniek ook wel gelukt.
Ook mijn zus is in een kliniek behandeld. Haar grootste klacht was dat zij op één lijn werd gezet met drugsverslaafden. Dat waren voor een groot deel kleine criminelen. Daar voelde zij zich niet bij thuis. Gek dat men daar nergens rekening mee houdt. Ook verslaafden hebben hun trots.
Nogmaals bedankt.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 1 September 2018 op 17.42: Machteld, Nalmefene is een middel dat vergelijkbaar is met Naltrexone, maar ik heb me laten vertellen dat het meer bijwerkingen heeft. Maar hét grote nadeel van Nalmefene is dat patiënten het twee uur voordat ze alcohol drinken moeten innemen. Bij Naltrexone is dat één uur, hoewel in het boek (pagina 203 e.v.) staat dat je het ook bij wijze van voorzorg bijvoorbeeld 's morgens al zou kunnen innemen.

Jaap, bedankt voor je toelichting. Voor mij zegt zo'n tabel alles, ook zonder Y-as gegevens. Ik kijk namelijk naar het plaatje. Dat zal wel héél dom zijn, maar ik zie gewoon de enorme verschillen tussen het ene en het andere dubbelblinde onderzoek.

Hetzelfde geldt voor de (onleesbare) grafiek die jij nu plaatst. Het resultaat vind ik verbluffend. Met veel moeite kon ik ontcijferen dat in 1 jaar en drie maanden tijd patiënten van 147 drankjes per week (!) waren teruggegaan naar 9 per week. Zelf drink ik er 14! In de volgende bladzijden staat ook dat de methode bijzonder geschikt is voor mensen die niet geheelonthouder willen worden, maar wel weer controle willen krijgen over hun drankgebruik.

Ik heb nog gekeken of ik je grafiek ergens in het boek kon vinden, maar vond niets. Ik zag wel dat pagina 203 en volgende geschreven zijn voor behandelende medici. (Ben je medicus?) Hoe ze Naltrexone het beste kunnen voorschrijven en welke testen ze eerst moeten doen. Het komt in grote lijnen overeen met de inhoud van de bijsluiter die Robert hierboven plaatste. Mijn vriend was in de kliniek uitentreure lichamelijk onderzocht, zodat de arts al wist dat hij gezond is en geen afwijkingen aan de lever vertoonde.

Pagina 203 van het boek begint zo: "This chapter is intended for the medical doctors who will be prescribing naltrexone. Naltrexone was originally approved by the FDA as an adjunct for use within comprehensive programs of alcoholism treatment. This situation has now
changed. The COMBINE Study - the largest controlled clinical trial in the field of alcohol dependence - found that naltrexone was effective even without intensive counseling. It worked with only minimal medical supervision, similar to what can be provided by general practitioners. This confirmed similar results from Australia and Finland."

Sinclair merkt hierover tijdens een congres zelf humoristisch op dat hij totaal niet verbaasd is dat Naltrexone ook zonder medische begeleiding werkt, want "it worked well with my rats and they have never paid any attention to what I said to them."

Wat de informatie in bijsluiters bij het medicijn Naltrexone betreft staat er:

"They are generally accurate about contraindications and precautions, but to varying degrees in different countries, the package inserts have failed to specify the requirements necessary for positive results. They also do not reflect what has been learned since naltrexone was first approved."

Verder staat er dat de methode niet alleen geschikt is voor mensen die alcoholverslaafd zijn en die weer normaal een glas willen (mee)drinken, maar ook voor degenen die hun drankgebruik terug willen brengen, maar daar op de een of andere manier niet in slagen. De behandeling heeft de meeste kans van slagen bij patiënten die een erfelijke aanleg tot alcoholisme hebben.

Benadrukt wordt dat behandelende artsen de patiënt vooral moeten wijzen op de gevaren van alcohol in het verkeer, omdat Naltrexone dronkenschap niet voorkomt, hoewel er aanwijzingen bestaan dat het bepaalde effecten ervan wel afzwakt.

Reactie van jaap op 1 September 2018 op 17.50: Als je tot bladzij 40 bent gevorderd heb je er overheengelezen Theodora

Overleden Reactie van Theodora Besse op 1 September 2018 op 17.55: En jij bedankt voor je verhaal, Hans. Jouw zus was dus net zo oud als de mijne toen die (in september 1999) overleed. Ze haalde nét de 55 niet.

Tja, de koninklijke marine, ik weet er niets van, maar ik heb wel eens gehoord dat het er bij de landmacht net zo aan toegaat. Ook ken ik het verhaal van franse beroepsbrandweerlui, die de hele dag paraat moeten zitten voor het geval er een brand uitbreekt. Dat wachten schijnt ook nogal met alcohol besproeid en met kaarten te gebeuren, zoals een brandweerman eens aan mijn dochter en schoonzoon vertelde.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 1 September 2018 op 18.11: Je hebt gelijk Jaap, op pagina 30. Helemaal vergeten! Het gekke is wel dat in mijn pdf het plaatje er toch iets anders uitziet dan wat jij hierboven hebt geplaatst, al komt het ongeveer op hetzelfde neer. Alleen gaat het in mijn pdf niet over resultaten, maar over "craving" oftewel snakken naar alcohol.

Reactie van Barbara Dumont op 2 September 2018 op 8.55: Hallo Matty, een antwoord op je vraag : wat doet Naltrexone? Naltrexone behoort tot de medicijnen die de "opioïde receptors" in de hersenen blokkeren. Medisch onderzoek heeft uitgewezen, dat bij de meeste mensen (maar niet iedereen) de alcohol zijn invloed uitoefent op deze receptors.

Wanneer deze receptors worden geblokkeerd, ontvangen de hersenen dus geen signaal van "beloning" meer. En als je dus iedere keer dat je alcohol drinkt eerst vantevoren de receptoren blokkeert dan wordt het "aangeleerde gedrag" van drinken dus beetje bij beetje afgeleerd. Dit is natuurlijk een versimpelde uitleg, maar duidelijk hoop ik voor iedereen.

Het nadeel van een middel dat de receptoren blokkeert is dat alle sensaties (ook positieve die goed voor je zijn) geblokkeerd worden. Vandaar dat aan patienten wordt aangeraden om alleen het medicijn te nemen als je van plan bent te drinken. Verder, op de dagen dat ze niet drinken moeten ze bewust "positief gedrag" aanleren om de receptoren te "herprogrammeren" op andere dingen : lichamelijke beweging, eten wat je echt lekker vind etc.. Eigenlijk moeten ze (opnieuw) leren genieten (en nee: genieten is voor een alcoholverslaafde niet een glaasje drinken zoals zoveel mensen denken...).

Vandaag de dag wordt in de medische wereld de alcoholverslaving als een neurologische ziekte gezien.

Aan Machteld : Nalmefene is inderdaad een ander geneesmiddel maar behoort net als Naltrexone tot de opioïde-blokkers. Er bestaat ook nog Naloxone die tot dezelfde categorie behoort.

Nalmefene wordt voorgeschreven aan patiënten waarvan de lever ernstig beschadigd is. Het is namelijk een middel dat niet via de lever door het lichaam wordt verwerkt, in tegenstelling tot Naltrexone. Patienten die Nalmefene voorgeschreven krijgen moeten inderdaad zoals Theodora schrijft 2 uur wachten voordat de werking effect heeft.

Artsen schrijven het liefst Naltrexone voor, omdat de ongeveer 20-jarige ervaring met dit medicijn heeft uitgewezen dat het de minste bijverschijnselen veroorzaakt en dat de meeste ervan na een korte tijd vanzelf verdwijnen. Ook zijn er op de lange duur geen andere, negatieve effekten op het lichaam gesignaleerd.

Dan kun je je ook nog afvragen waarom de allernieuwste "scoop" (sinds ongeveer 2 à 3 jaar op de markt): het medicijn "Baclofène" zo weinig wordt voorgeschreven door artsen. Het medicijn werd bekend door het boek "le dernier verre" van de arts Olivier Ameisen. Dit "wondermiddel" (dat overigens ook invloed uitoefent op de opioïde receptors) moet in zeer hoge dosis worden voorgeschreven, kan zeer zware bijverschijnselen teweegbrengen en er is nog niet voldoende tijd verstreken om te evalueren of het middel op den duur geen andere, slechte effekten heeft. Veel artsen (in Frankrijk), ofschoon ze het nu mogen voorschrijven, weigeren het aan hun patiënten.

Is het misschien een idee Theodora om dit onderwerp te sluiten? Want je hebt eigenlijk je doel bereikt : bekendheid geven aan de Sinclair Methode. De mensen die echt geïnteresseerd zijn kunnen met al je links meer en preciezere informatie vinden. Nogmaals bedankt voor je goede artikel!

Reactie van Barbara Dumont op 2 September 2018 op 9.06: Sorry nog een PS voor het geval er een arts op dit forum is : de werking van Naltrexone zoals die in de Sinclair Methode gebruikt wordt heet in de medische wereld "pharmacologische extinctie".

Reactie van jaap op 2 September 2018 op 13.21: Voordat Theodora dit item gaat sluiten nog één laatste nabrander van mij. Barbara heeft de werking van de groep opïodeantagonisten goed weer.Volgens het farmacotherapeutisch Kompas wordt ook nalmefeen net als naltrexone gemetaboliseerd in de lever.Ik zou sowieso alles over het geneesmiddel even lezen.Overigens bestaat het al sinds 1965 en goedgekeurd in 1984 en zijn de meeste onderzoeken tav effectiviteit van de vorige eeuw, alleen de meta-studies zijn iets recenter.

Waar ik voor wil waarschuwen is dat boeken als Roy Eskapa vanwege de begrijpelijke taal waar ze in zijn geschreven, een voor "leken" verkeerd (of verkeerd geïnterpreteerd) beeld kunnen geven , zoals blijkt uit verschillende reacties.

Zo schets jij Theodora dat het plaatje, wat ik plaatste, voor jou een overduidelijk bewijs vormt voor de effectiviteit van de Sinclair methode. Het voert te ver om hier tot in details op in te gaan, maar zo kan en mag je dat tabelletje niet uitleggen.

Ook de tabel die je zelf plaatste geeft aan dat de effectiviteit tov craving (hunkeren) weliswaar vermindering brengt in de grootheid van 4,8 naar 2,4 na 3 maanden en uiteindelijk rond de 2,0 na 3 jaar blijft hangen.Als je dieper in de onderzoeken duikt gebruikt men op de lange termijn gem. 2,1 pillen per week en uiteindelijk blijft men gemiddeld op 1 pil per week en 9 alcoholische versnaperingen steken.

Kortom er is een groep "verslaafden" (let op: het middel wordt ook gebruikt bij andere verslavingen) die baat heeft bij de Sinclair methode en/of behandeling met naltrexone, maar het is lang niet altijd en bij iedereen succesvol.