Drie pizza's. 1. Begin

Didier, de zoon van mijn buren Armande en Léon, werkt bij de gemeente. Toen ik vorige week dinsdag in de tuin aan het werk was, stopte hij zijn fourgon en zei: "Il y a trois pizzas derrière le pont, dans les pneus." Omdat buurman Michel in de vuilnisbakken achter de brug regelmatig onaangebroken pakken macaroni aantreft, die hij mee naar huis neemt, omdat ze nog lang niet aan de uiterste datum zijn, ging ik maar eens kijken. Al wat ik zag, geen pizza's. Ook niet in de stapel oude autobanden die iemand er tegen de muur van de brug heeft gedropt, maar die de vuilnislui niet meenemen. Didier had van de burgemeester opdracht gekregen om de verschrikkelijke rotzooi achter de brug op te ruimen, waar allerlei mensen die hier niet wonen van alles en nog wat neerkwakken.

De volgende morgen stond Michel aan de poort: "Didier heeft drie kleine poesjes achter de brug gevonden. Iemand heeft ze met een een oude trui in de autobanden gelegd." Toen begreep ik dat wat ik had verstaan als "trois pizzás" in de uitspraak van hier "p'tits chats" was geweest. Toch had ik ook nergens kleine katjes gevonden. Achter de brug zat Didier bij de poesjes. Toen ze ons zagen, kropen ze van angst in een gat in de muur. Didier stak zijn hand erin en nam er een katje uit. Een piepklein rood poesje, hooguit 6 weken. Mensen die zulke beestjes bij het vuilnis droppen moeten ze doodschieten, dacht ik. Ik bood aan ze bij mij thuis op te nemen. Ik nam het rode poesje mee naar huis en Michel kwam even later boven met z'n cyperse broertje. Ik gaf ze te eten. Ze vielen er uitgehongerd op aan. Didier volgde met de derde, een mooie grijze. "Hij heeft me gebeten", zei hij. Ook ik kreeg van het angstige beestje de volle laag: hij beet me twee keer gevoelig in m'n duim met zijn scherpe tandjes, een bloederige toestand. Maar ik had hem met de andere hand stevig vast in zijn rugvel.

Ook de derde zette ik aan het eten. Zodra hij het rook, was de angst verdwenen, hij schrokte het vlees naar binnen. Daarna gaf ik ze water te drinken. Dat hadden ze kennelijk ook hard nodig. Het eerste wat ze na het eten en drinken deden was zich achter het televisiekastje verstoppen. Maar al gauw kwamen ze nieuwsgierig te voorschijn. Ze snuffelden wat rond in hun nieuwe omgeving en ontdekten snel dat je heel lekker met z'n drieën in mijn tv-fauteuil kunt liggen. Ze hesen zichzelf erin omhoog. Om hun behoeften te doen gingen ze keurig op de bak met kattengrit, die ik voor ze had neergezet.

Morgen deel 2.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190603, Dieren, Korte Verhalen

Reactie van El Burro Català op 3 Juni 2019 op 13.13: Leuk. En wat lief! Ik ben benieuwd naar het vervolg.

Overleden Reactie van Susan op 3 Juni 2019 op 13.46: wat een snoepjes en wat aardig dat je ze mee hebt genomen maar... wat nu 3 katjes erbij en je had er al 1 en hoe vind Pico dat allemaal?

Reactie van Franklin Toonen op 3 Juni 2019 op 14.37: Bravo Theodora. Alleen .... doodschieten en je voormalig beroep ??? Maar ik ben het van harte met je eens. Dat soort lui moeten ze inderdaad opruimen. Heerlijke kattenbeesten. Sterkte ermee.

Reactie van Hermsen op 3 Juni 2019 op 16.33: Ach gossie, het is toch wat! Hopelijk vind je een goed huis voor ze! Hier zijn 3 kittens in een boodschappentas achter gelaten onder onze brievenbus. We hebben ze uiteindelijk gehouden dus nu in totaal 5....dus ik hoop niet dat iemand het nog in z'n hoofd haalt om het nog een keer te doen.

Reactie van Lucie Schagen op 3 Juni 2019 op 19.47: Schattig en mooi. Heel goed werk, Theodora.

Reactie van edith janzen op 3 Juni 2019 op 21.32: Tja, als de zomer(-vakantie) aanbreekt, komen de kleine katjes overal vandaan. Bij ons kwamen ook eens 2 kleine katjes aangewandeld. Het geluid van een autoportier maakte ze helemaal panisch. Een konden we na enkele weken goed herplaatsen, de andere is naar de buren gegaan, maar zit nog altijd graag bij ons, alsof hij het nog weet. Hopenlijk vinden deze 3 snoepies een goed huis/lief baasje. Hulde, Theodora.

Reactie van Suzanne op 3 Juni 2019 op 21.50: Wat een snoepies.

Is maar goed dat het niet bij mij in de buurt was, want ik zou ze ook niet kunnen weerstaan. Wij hebben regelmatig een aanloopkat, die ook komt bietsen.

Vorig jaar ook een aanloopkat, na bezoek aan dierenarts bleek die toevallig bij haar gesteriliseerd en getatoeëerd te zijn. Dus eigenaresse achterhaald. Was 7 maanden vermist geweest en 10 km van huis, over de rivier. Kat en bazin ingelukkig.

Reactie van El Burro Català op 3 Juni 2019 op 22.22: Ja, dan toch maar even dit. Over nare ervaringen gesproken: ik vond twee jaar geleden vier jonge katjes in een plastic zak. Hangend aan een boom in de brandende zon. In de 'nowhere'...

Reactie van Brittany op 4 Juni 2019 op 11.48: Wat kunnen mensen wreed zijn. Een hond die jaren je vriend was vastbinden aan een paal en op vakantie gaan. Hoe kun je het... Hebben die mensen die zoiets doen geen gevoel. Er moet een wet komen die voor dit soort dingen gevangenisstraf oplegt. Of ze dezelfde straf geven 10 dagen aan een paal zonder eten en drinken. Misdadigers zijn het. En hulde aan iedereen die al die diertjes opneemt en verzorgt.

Reactie van Annette Ninteman op 4 Juni 2019 op 12.24: Ook ik heb 2 wilde poezen die elke nacht bij mij op het terras komen overnachten. Ik heb speciale hoezen over de stoelen gelegd, waar ze lekker op kunnen liggen. Ze slapen hier al bijna een jaar, maar ze blijven heel schuw. Zodra ze maar enige beweging zien van ons, rennen ze weg.