Van doodsstrijd tot rechtsstrijd

In april jl. gaf de hoogste administratieve rechtbank van Frankrijk, de Conseil d'Etat, zijn goedkeuring aan de medische beslissing om de behandeling (voeding en hydratatie) te staken van Vincent Lambert, die sinds 2008 in een vegetatieve staat verkeert. Dit oordeel was in overeenstemming met het oordeel van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Op 20 mei was het zover: de artsen brachten Vincent Lambert in een diepe slaap en dienden geen voeding en vocht meer toe.

Maar de ouders van Vincent Lambert, overtuigde katholieken, hadden in de tussentijd het Gerechtshof van Parijs ingeschakeld. Zij werden daarin gesteund door het VN Comité voor de Rechten van Gehandicapte Personen. Precies op de dag dat de behandeling was gestaakt deed het Gerechtshof uitspraak: de behandeling moest worden hervat. Het Gerechtshof verklaarde zich bevoegd, omdat er sprake zou zijn van "schending van de individuele vrijheid" en van "mishandeling". De ouders stonden te dansen van vreugde toen de uitspraak van het Gerechtshof bekend werd. Voor de vrouw van Vincent Lambert en voor veel Fransen was de uitspraak uitermate verbazingwekkend en teleurstellend.

De Staat (ministerie van Gezondheid) tekende cassatie aan tegen de beslissing van het Gerechtshof, evenals het ziekenhuis in Reims, waar Vincent Lambert wordt verpleegd. La Cour de Cassation (in Nederland: de Hoge Raad) moet nu niet alleen beslissen of de behandeling kan worden gestaakt, maar ook of het Gerechtshof dat hervatting van de behandeling gelastte, zich niet onbevoegd had moeten verklaren. In Frankrijk vallen dergelijke beslissingen namelijk niet onder de burgerlijke rechter (rechtbank en gerechtshof), maar onder de administratieve rechter. En de hoogste administratieve rechter (Conseil d'Etat) had beslist dat de behandeling moest worden gestaakt. Zo wordt de doodsstrijd alsnog een juridische strijd.

De procureur-generaal benadrukt dat er geen sprake is van een inbreuk op de "individuele vrijheid" in de zin van de grondwet en de jurisprudentie en dat de beslissing om de behandeling van de zaak te staken legaal was. En van "mishandeling" is volgens hem al helemaal geen sprake.

Morgen (maandag, 24 juni) dient de zaak bij la Cour de Cassation. De procureur-generaal* heeft in zijn advies aan la Cour de Cassation al geadviseerd om de beslissing van het Gerechtshof van Parijs van 20 mei jl. terug te draaien en alsnog toestemming te geven voor het stopzetten van de behandeling. Datzelfde zal hij morgen ter zitting bepleiten.

Het grote probleem met de situatie van Vincent Lambert is dat hij niet écht in een vegetatieve staat of in een diepe coma verkeert. Hij is zich nog in zeer geringe mate bewust van zichzelf en van zijn omgeving. Voor zijn ouders geeft dat hoop, maar voor zijn vrouw maakt dat zijn lijdensweg alleen maar erger.

De strijd is nu niet meer medisch-ethisch maar juridisch:

Was het gerechtshof dat op verzoek van de ouders gelastte de behandeling te hervatten, bevoegd om over deze zaak een oordeel te vellen, nadat de hoogste administratieve rechter (Conseil d'Etat) had uitgesproken dat de behandeling moest worden gestaakt? Dat is waar alles nu om draait.

* In Nederland heet de adviseur van de Hoge Raad: Advocaat-Generaal.

Bronnen: Le Figaro en Le Figaro/lexique (waarin de medische toestand van Vincent Lambert nader wordt besproken)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190623, Overheid

Reactie van jaap op 24 Juni 2019 op 13.57: in blinde paniek vraag ik dan maar wat de onderstaande zin dan betekent Theodora: (ik heb hier vanwege het oneigenlijke gebruik, het woordje "niet" weggelaten)

La Cour de Cassation (in Nederland: de Hoge Raad) moet nu niet alleen beslissen of de behandeling kan worden gestaakt, maar ook of het Gerechtshof dat hervatting van de behandeling gelastte, zich onbevoegd had moeten verklaren.

mvrgr

Overleden Reactie van Theodora Besse op 24 Juni 2019 op 14.24: Jaap, eindelijk begrijp ik wat je bedoelt. Je leest de zin verkeerd, althans anders dan ik hem bedoelde.

Het woordje "niet" hoort niet bij bevoegd, maar hoort bij of het Gerechtshof iets niet had moeten doen, namelijk zich bevoegd verklaren. Want dat hebben ze uitdrukkelijk gedaan en dat hadden ze volgens de Procureur-Generaal dus niet moeten doen. Hopelijk is het nu duidelijk.

Ik had geen idee dat je het ook op jouw manier kon begrijpen, anders had ik het zeker anders geformuleerd.

Reactie van jaap op 24 Juni 2019 op 14.36: Theodora, das nu precies hetgeen oneigenlijk gebruik van het woordje "niet" betekent. Dat kan namelijk op 2 manieren worden gelezen in jouw zin, en das nu nèt niet de befoeling in juristentaal.

In bv. "moet jij niet naar school?" terwijl bedoeld wordt :"jij moet naar school"

Reactie van jaap op 24 Juni 2019 op 14.37: En die f staat naast de d op mijn mobiel, niet geschikt voor dikke vingers

Overleden Reactie van Theodora Besse op 24 Juni 2019 op 15.32: Tja Jaap, laat juristentaal nu maar aan juristen over. Zo druk ik me nu eenmaal uit. Had je het echt niet begrepen of wilde je me alleen maar de les lezen (als dank voor het verklarende artikel over Vincent Lambert)? Ik vond de artikelen in Le Figaro zelf erg verhelderend, waardoor je eindelijk weet waar precies de klepel hangt. Vind je ook niet? Dat wilde ik met de forumlezers delen.

Er is trouwens een groot verschil tussen "Jij moet afvallen (dan heb je minder dikke vingers)" en "Moet jij niet afvallen (dan heb je minder dikke vingers)?"

Reactie van jaap op 24 Juni 2019 op 23.36: Shi#€& ja je hebt gelijk Theodora, ik zal het aan juristen overlaten; wat was jij ook al weer voorheen?

Overleden Reactie van Theodora Besse op 25 Juni 2019 op 7.50: Voorheen Jaap? Ik ben en blijf jurist. Ik ben alleen geen advocaat meer, omdat ik me in de tachtiger jaren van het tableau heb laten schrappen, toen ik in de horeca ging werken.

In dit forum voor iedereen schrijf ik echter niet als jurist, maar net als iedereen, als privépersoon. Gelieve daarmee rekening te houden en niet als kinderachtig mannetje iedere zin van mij door te gaan spitten of hij wel in goed Nederlands is geschreven, alleen omdat ik jurist ben. Dankjewel.

Reactie van jaap op 25 Juni 2019 op 8.17: Zoals ik hiervoor ook al schreef, je hebt helemaal gelijk, Theodora

Reactie van Sabine Dekker op 25 Juni 2019 op 8.18: Dank je wel theodora voor dit topic. Blijft in Frankrijk een moeilijk punt. Heb net zelf een bijzonder geval van euthenasie (in NL) achter de rug en dat zet mijn vrienden hiet in Frankrijk na tot nadenken. Hoop op een goede en rustige afloop voor Vincent en vooral ook voor zijn vrouw. Wat een verschrikkelijk dilemma voor de hele familie en wat erg dat ze hierover niet allemaal dezelfde mening hebben. Zo wordt het een leidensweg voor iedereen. Fijne dag Theodora en ieder ander die dit leest.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 25 Juni 2019 op 8.55: Dankjewel Sabine, de zitting bij de Cour de Cassation was gisteren. Aanstaande vrijdag (28 juni) is bepaald voor de uitspraak. Zie:

http://www.lefigaro.fr/flash-actu/affaire-vincent-lambert-la-cour-d...

Zelf heb ik ook een verschrikkelijk geval meegemaakt, 20 jaar geleden in Nederland. Het ziekenhuis waar mijn zusje (54) lag paste geen euthanasie toe, hoewel ze een euthanasieverklaring had ondertekend. Ze heeft, nadat ik een verschrikkelijke rel had geschopt, nog ruim een week moeten lijden alvorens ze overleed. Toen ik dit aan mijn franse schoonzoon vertelde, zei hij verbaasd: "O, ik dacht dat ze in Nederland iemand gewoon naar de andere wereld hielpen."

Dat idee bestaat inderdaad algemeen in Frankrijk. Men kan zich niet voorstellen hoe moeilijk het is voor artsen om hiertoe te besluiten, zelfs op verzoek van de patiënt. Het is zó onherroepelijk, terwijl je er eigenlijk bent om mensen te genezen. Maar als dat niet meer mogelijk is, ben je er ook om een leven (en lijden) niet langer kunstmatig en uitzichtloos te laten voortduren. Hard, maar waar.