Deur naar Frankrijk, over een indringend gedicht

Geachte Forumleden,

De komst naar Frankrijk heeft voor veel Nederlanders een nieuwe deur geopend naar een avontuurlijke toekomst. Ooit schreef ik een artikeltje over een klein , verlaten Frans stationnetje van waar vanaf voor vele plattelandsjongeren, de sprong in de Grote Wereld begon. Daar behoorde dit Franse gedicht bij, dat ik weer terugvond.

Les Portes

En as tu passées ?

Porte basse et étroite de la naissance

Porte immense a tes yeux d'alors

Celle de la première école

Ou jeune enfant, tu entras un jour

Portes succesieves des corridors

De tes errances intérieures...

Porte des temples ou des églises

Que tu franchis

Pour te rencontrer peu-etre ?

Regarde bien ta dermination

Et ton courage a les pousser

Elles doivent parfois

Etre ouvertes

Parfois tu te dois

De les fermer

Pour te proteger

Mais,

N'en laisse aucune

Se refermer pour

T'emprisonnier

Car n'oublie pas

Que tu as un jour franchi

Par ta seule volonté

La porte de ta vie !

Hieronder: het stationnetje van waaruit voor veel Franse plattelanders ,een deur naar de' Grote Wereld' zich als het ware, opende !  ( Soms eindigde die wereld , ver van huis, op de Slagvelden van W.O.I )