De zwarte populier

Na een paar echte lentedagen van zware regen en een ijskoude harde wind liepen Pico en ik de mijn weer eens in. In een populierenbosje lagen overal door de wind afgerukte takken. Tot mijn verbazing zag ik dat aan de takken trossen kleine witte bloemetjes zaten. Eerlijk gezegd had ik nog nooit een populier in bloei zien staan. Ik nam drie kleine takken mee naar huis om ze in een fles te zetten. De volgende morgen bleken er allemaal kleine witte pluizen op tafel te liggen! ??? Toen zag ik de takken, waaraan ook kleine witte pluisjes zaten:

Het ging heel hard en de volgende morgen zag het er zo uit:

Tijdens de volgende ochtendwandeling lette ik goed op de populieren en toen begreep ik waarom ik een populier nog nooit in bloei had gezien: de voortdurend bewegende en ritselende groen-zilveren blaadjes onttrekken de bloemtrosjes aan het oog. Die zie je alleen als je héél goed kijkt. En de pluizen zijn zó licht, dat ze bij het minste zuchtje wind loslaten. Nu zag ik ze ook voor het eerst door de lucht zweven. Maar bij mij thuis staat natuurlijk geen wind en na drie dagen zagen de takken er zo uit:

Toen heb ik ze maar opgeruimd. Om te voorkomen dat het hele huis vol pluizen zou zitten, verzamelde ik eerst alle pluizenbollen. Alweer tot m’n verbazing leverde dat een prachtige bol veerkrachtige watten op, net zoiets als kapok. Mooi natuurlijk vulmateriaal. Uiteraard even gegoogeld. Het blijkt een zwarte populier te zijn, waarvan de vrouwelijke exemplaren (de populier is tweehuizig) deze bloeiwijze vertonen.

Uit de Wiki:

“De zwarte populier geldt als de meest bedreigde boomsoort in Europa. De plant dankt deze status aan het massaal aanplanten van cultivars en het verdwijnen van zijn natuurlijk milieu. De dikst bekende zwarte populier van Nederland (met een omtrek van 5,7 m in 2009) staat aan de rand van het Vondelpark."

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het bovenstaande schreef ik in mei 2013 in het forum van InfoFrankrijk. Sinds die tijd heb ik nooit meer een zwarte populier in bloei zien staan. Maar nu we dit jaar opnieuw van een herfstachtige meimaand mogen genieten, ging ik in het populierenbosje op zoek naar afgewaaide takken. Helaas, ik was te vroeg én te laat. Ik vond één afgewaaide tak. Te vroeg, want hij stond nog niet in bloei. Trosjes groene bolletjes waren al wat ik zag. Te laat, want hij was al op sterven na dood. Optimistisch zette ik hem in een fles, maar de volgende dag stond hij er dor en vergeeld bij.

Enkele dagen met veel regen later dwarrelden in het populierenbosje allerlei pluisjes om me heen. Ik tuurde omhoog, maar ik zag alleen maar blaadjes. Ja toch, in de vork van een tak hing een piepklein afgewaaid takje met enkele trosjes witte bloemetjes en wat pluis. Voorzichtig nam ik het mee naar huis en zette het in een sherryglaasje. Wat vijf jaar geleden was gebeurd herhaalde zich in het klein:

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180513, Exterieur

Reactie van Dirk Troost op 14 Mei 2018 op 2.24: @Theodora, interessante en fleurige bijdrage. Weetgierigheid, vooral mbt de natuur, geeft eindeloze voldoening. @Anna, je reactie doet afbreuk aan het dier op je profielfoto.

Reactie van Jan Smits op 14 Mei 2018 op 7.24: Theodora,

Bij de populieren heb je verschillende variëteiten. Weet je zeker dat het een Populus nigra variëteit is. Het kan ook een alba varieteit zijn. De Italiaanse populier is een Nigra soort. Maar heel veel variëteiten zijn Alba. Ik zal opzoeken hoeveel er zijn. Ik weet dat in oost noord Brabant er verschillende zijn. De Bossen geplant in de ijsselmeer polders staan ook veel verschillende variëteiten.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 14 Mei 2018 op 8.20: Jan, zoals uit m'n verhaal blijkt ben ik bepaald geen boomfluisteraar. Toch ben ik er vrijwel zeker van dat het om de zeldzame zwarte populier gaat. De vrouwelijke witte populier (populus alba) heeft een heel andere bloeiwijze, al gaat ook die over in pluisvorming:

Bovendien is de stam van "mijn" populier glad en grijs. Niet wit en geschubd, zoals die van de populus alba:

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 14 Mei 2018 op 8.49: .
Fijn verhaal weer Theodora,
DANK je wel.
En het interesseert mij zeker.

Boudewijn

Reactie van Joyce van Willigen op 14 Mei 2018 op 8.58: Bedankt, Theodora !

Nu weet ik waardoor mijn terras af en toe helemaal wit is !

Interessant !

Joyce.

Reactie van Michiel Terwindt op 14 Mei 2018 op 9.24: Leuk verhaal Theodora en mooi hoe je het pluizen in foto's hebt vastgelegd.
De zwarte populier was ondanks de enorme hoeveelheden pluis bijna uitgestorven in Nederland ; maar heeft zich later weer spontaan uitgebreid aan de Waal bij Nijmegen in de bekende Ooipolder.

@Joyce : het is niet waarschijnlijk dat je terras vol ligt met pluis van de zeldzame Zwarte Populier ; er zijn veel boomsoorten die pluis vormen : bijna allewilgen , populieren enz.

Reactie van Hans Haamke op 14 Mei 2018 op 9.41: Interessant verhaal, zo blijf je leren !

Reactie van Christoffel op 14 Mei 2018 op 9.56: Leuk, weer wat geleerd. Bedankt.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 14 Mei 2018 op 10.10: Michiel, de Ooypolder ken ik goed. Prachtig natuurgebied, waar de zwarte populier zich ongestoord zal kunnen uitbreiden!

De verlaten open mijn (in Zuid-Frankrijk) waarin veel verschillende soorten populieren staan, wordt al vele jaren aan zijn lot overgelaten. Daardoor herneemt de natuur haar rechten. Het was voor mij een ideaal wandelgebied, maar moeder natuur kan ook verwoestend zijn. Op diverse plaatsen storten na zware regenval de mijnhellingen in en maken de oude mijnwegen onbegaanbaar doordat er zeer diepe kloven in ontstaan. De mijn leeft en is voortdurend in beweging. Alleen via een lange omweg kan ik nu nog de andere kant van de mijn bereiken.

Vaak sleuren de instortingen veel bomen mee de diepte in. Maar de zwarte-populierenbosjes staan op vrij vlakke bodem en doordat er vrijwel geen menselijke activiteiten meer plaatsvinden (hooguit komen er af en toe een paar wandelaars, jagers of enkele motorrijders) is het de ideale plaats voor zeldzame planten om tot ontwikkeling te komen. Deze foto maakte ik in mei 2013 van een zwarte populier in volle pluisbloei aan het begin van de mijn:

Reactie van Michiel Terwindt op 14 Mei 2018 op 10.37: Mooi Theodora ! Stuur ook eens een foto van de mijn zelf met zijn kloven en instortingen als je wilt. En natuurlijk ben ik ook erg benieuwd naar de andere planten daar. Misschien teveel om hier te plaatsen ? Dan evt. naar mijn mailadres : masmistralapestaartgmail.com

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.