De zwanenzang van Moeder Aarde

Deze week nog ‘n keer wat anders, maar dan anders anders dan mijn bijdrage van twee weken geleden, getiteld "Vandaag ff wat anders”, waarin sitegebruikers attent werden gemaakt op mijn Franse artikeltjes die zijn gebundeld in het boekje ‘Wonen naast god’.
Het anders-zijn deze week zit ‘m in de dichtvorm – geen literatuur, olrijt! Maar wellicht plezierig om te lezen. En als er wat aan geschaafd en gevijld wordt (er een muziekje voor wordt gecomponeerd en het ook wat wordt ingekort) kan het wellicht nog worden gezongen ook.

INTRO:

Lieve aarde, kleine planeet,
't bar, 't is boos, 't is schaamteloos.
Hoort niemand dan je hartekreet?
Is iedereen gewetenloos?

Laat mij u zingen de ballade
van een tragedie - heel erg sneu.
't Gaat om een zaak zonder genade,
een zaak van leev' en dood - mon dieu.
Ik zing het treurlied van 't milieu:
de zwanenzang van Moeder Aarde.
Wat zegt u nu? Bent u te bleu voor
'n lied over dood 'n bijna dood verklaarde?

't Oude verhaal zegt ons dat god
in niet veel meer dan in 'n zucht en 'n piep
als zijn hoogst eigen bibelot
de hemel en de aarde schiep
met al dat vloog, zwom, kroop en liep.
De zevende dag keek mijn heer
blij op zijn wond'ren neer en riep:
"Zo is het goed, ik hoef niet meer".

De schepping was geheel naar wens,
dus rustte god eens zalig uit
met zicht op topflop nummer één: de mens.
Die had het al heel gauw verbruid,
moest snel, met een boomblad voor z'n fluit
op hoog bevel, zonder verweer
het paradijs uit en naar verluidt
met gans de aarde in beheer.

Het ging miljoenen jaren goed.
De aardkloot werd op tijd van duur,
vooral na die bekende vloed
een afgewogen bol natuur.
God zei de mens: "Gij houd die puur,
zo niet: dan is het snel met u gedaan,
dan eindigt gauw uw levensduur,
dan zal 'k de aarde doen vergaan."

Maar de mens is doof en barbaars.
Ontkomen aan zijn ereplicht
lapt hij echt alles aan zijn laars,
heeft het natuurlijk evenwicht
door hebzucht, gif en vuil ontwricht.
Hij stort en spuit, ontkalkt, ontbost,
verzilt, verzuurt, verdroogt, verdicht.
Hij wil steeds meer - wat het ook kost.

"Petrus", zegt god, "je weet niet half
waarom ze dat nou allemaal doen.
't Is weer om dat verdomde kalf,
't is echt precies weer zo als toen.
Ze willen rijkdom, goud en poen.
Ze dansen tegen elke prijs
om't gouden kalf, voor de heb.
gifgroen van nijd, inhalig en onwijs.

'M'n vaten gramschap raken vol.
Wat eindtijd? Als ik nu zachtjes blaas
verdwijnt die kommervolle bol
ver in 't heelal - zonder soelaas
weg van de zon, hun bron - helaas!
De mensen staan dan in hun hemd.
Dat is het eind van het relaas:
ze komen ijskoud aan hun end".

In 't westen viert men nog steeds feest.
Men plempt en slempt, verteert de pot.
Het lijkt nog nooit zo fijn geweest.
"'t Gaat goed", zegt god, "ik lach me rot,
ze maken alles zelf kapot.
Wat geeft hun hebzucht nu als buit?
Kijk, Peet, naar het slot van hun genot:
ze roeien zelfs..... zichzelf uit!"

EPILOOG

Lieve aarde, kleine planeet,
wat doen ze jou nou allemaal aan?
Hoort niemand dan je hartekreet?
Zal alles dus echt snel vergaan?

Copyright augustus 2019
Dick Dijs en Jochem Dijs / Amersfoort

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190810, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Wim van Teeffelen op 11 Augustus 2019 op 14.51: @Anton, ik zal binenn de kaders blijven van wat hier welgevallig is.

@Dick. Ik ken je niet, dus hoe zou ik de pik op je kunnen hebben? Ik heb kritiek op je 'schrijfkunst' niet op je persoon. En ongetwijfeld ben ik een waanzinnige klepzeiker en/of een flink brok chagrijn, maar dat helpt jouw schrijfsels niet. Die blijven naar mijn mening even matig, wie ik ook ben als persoon.

Ik heb in het verleden verschillende verhalen geschreven op deze site, ik zou zeggen lees ze eens en spui dan je ongetwijfeld keiharde kritiek op deze site (je speelt immers altijd op de man, niet op de inhoud). Iedereen die hier iets van zijn hand publiceert, moet tegen kritiek kunnen, lijkt mij. Dus mij deert het niet wat je ook van mijn schrijfkunst denkt:

https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/afschieten

https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/dit-is-parijs

https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/ze-zijn-er-weer

https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/du-monde

https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/ode-aan-een-kleine-stad

Overigens, van mij zul je geen rijmelwerkjes zien, ik pretendeer niet een dichter te zijn.

Wim

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 Augustus 2019 op 15.18: Wim, dit is nu al de tweede keer dat je zo uithaalt naar Dick. Waarom?

Wat je ook van het gedicht vindt, wanneer een vader en een zoon samen zo hun best hebben gedaan om het op papier te zetten, dan toon je er in het forum respect voor. In ieder geval begin je je commentaar niet zoals jouw eerste regel.

In 2015 heb ik jou ook mijn commentaar bespaard op de "roman en thriller", getiteld Een Franse slag, waarvan je als "romancier" de verschijning destijds apetrots in dit forum aankondigde. Ik kocht het toen uit nieuwsgierigheid. Maar na lezing kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om er in het openbaar een recensie over te schrijven. Ik wilde je namelijk niet kwetsen in je trots. Dus schreef ik niets.

Dat is namelijk een keuze, die je kunt maken, alvorens op onaangename toon kritiek te leveren op een ander. Je kunt gewoon je mond houden. Sommigen hebben om de een of andere reden de pest aan een ander forumlid. Maar dat is zó dom en beperkt. Want we kennen elkaar meestal niet persoonlijk in dit forum. Wie weet hoe goed je samen door één deur zou kunnen wanneer je elkaar zou kennen.

Reactie van Dick Dijs op 11 Augustus 2019 op 20.46: @brian + Theodora - Voor het goede begrip over die copyright regel: als iemand meedeelt in de rechten ("mannen" - "vader en zoon") wil dat niet zeggen dat beiden aan het gedicht*) hebben gewerkt. In dit geval ben ik de enige dader.
*) Ik wil, anders dan enkele reageerders hebben gedaan, wel opgemerkt hebben ik niet één keer die aanduiding heb gebruikt.

Reactie van Wim van Teeffelen op 11 Augustus 2019 op 20.54: Halo Theodora, wat een opmerkelijke reactie!

Eventuele kritiek die jij hebt of de wereld heeft op mijn schrijfsels hebben toch helemaal niets te maken met eventuele kritiek die ik heb of de wereld heeft op Dicks schrijfsels...? Iedereen die wat schrijft en dat publiceert in boekvorm of e-book of op fora als deze moet tegen kritiek kunnen. Je kunt dus rustig je kritiek op mijn boek opschrijven, dat hoort erbij. Als je als schrijver niet tegen kritiek kunt moet je niks publiceren. Dan kun je nog altijd in stilte genieten van je schrijfhobby. Op basis van jouw argumentatie zouden er geen literatuur (of sport- theater- zang - of schilderkunst)-critici mogen zijn, omdat iedereen die kritiek heeft op een kunstuiting er ook voor kan kiezen om zijn mond te houden.

Mijn kritiek betreft slechts de schrijfsels van Dick, niet zijn persoon. Maar Dick kan niet tegen kritiek en speelt keihard op de man. Het is heel goed mogelijk dat ik een klepzeiker ben of een enorme chagrijn (misschien wel beiden, ik zal het eens aan mijn vrouw vragen), maar dat staat geheel los van mijn kritiek op de schrijfsels van Dick. En klaarblijkelijk diskwalificeert het feit dat ik meestal op deze site schrijf over zaken die met geld te maken hebben (ajakkes, bah!) mij van het geven van kritiek. En toch ben ik van mening dat Dick geen geweldig schrijver is, gebaseerd op wat hij tot nu toe heeft gepubliceerd op deze site. Samenvatting:

- In Dick's verhaaltjes is de hoofdpersoon (ik-Dick) meestal geweldig goed, gevat, slim en een all around wonderfull man. De andere personen in de verhaaltjes zijn dom, achterlijk of crimineel. Zie het verhaaltje van Dicks ontmoeting met een gendarme (elders op deze site) als absoluut dieptepunt. Na 5 van dit soort verhaaltjes in zijn bundel 'Wonen naast God' was ik er wel klaar mee.

- Gebaseerd op zijn gepubliceerde verhalen mist Dick het schrijvers-vakmanschap. Zijn verhalen staan vol clichés en als je een rijm maakt volgens het abab-rijmschema dan kom je meestal niet uit boven het niveau van een sinterklaasgedicht. Misschien dat zijn vakmanschap wel blijkt uit zijn niet-gepubliceerde verhalen, maar daar kan ik natuurlijk niets van zeggen

- In de tot nu toe gepubliceerde verhalen is zijn humor uiterst flauw, geen humor-om-te-lachen. Humor is een heel lastig genre en schrijvers die dat beheersen hebben meestal een echt schrijftalent.

Ik heb eens gelezen dat een miljoen Nederlanders schrijfambities hebben, dus dat zullen dan wel 4 miljoen Fransen zijn om van alle andere nationaliteiten nog maar niet te spreken. Slechts een heel klein percentage heeft het talent en het vakmanschap om ook echt te schrijven. Als we al die honderden miljoenen would-be schrijvers hun gang laten gaan, hebben we de helft van de bestaande bossen nodig om al die verhalen te publiceren, of de hele nog niet ontdekte voorraad aan fossiele brandstof aan energie om dat allemaal elektronisch te publiceren en te lezen en op te slaan. Laten we de wereld en het klimaat redden door schrijvers die niet kunnen schrijven te behoeden om verder te schrijven.

Wim

Reactie van Jeannette op 11 Augustus 2019 op 21.21: Inderdaad trof mij de reactie van Wim ook bijzonder onaangenaam en ook wat kinderachtig.

Onthoud je van commentaar als je het niks vindt en laat anderen er dan over discussieren.

Reactie van Dick Dijs op 11 Augustus 2019 op 21.56: @wim van teeffelen

Nog één keer en dan hou ik er mee op.
Ik zou nogmaals een lang antwoord kunnen schrijven, mijnheer Teef, maar omdat ik volgens u het schrijvers-vakmanschap mis (na tientallen jaren als goed betaalde journalist voor grote bladen te hebben gewerkt) begin ik daar – aan dat lange antwoord dus - maar niet aan.
Abab-rijm alleen geschikt voor een sinterklaasgedicht? Kent u, om maar één voorbeeld uit de NL abab-gedichtenschat te noemen: kent u een van de mooiste gedichten van de NL literatuur? “Het carillon” van Ida Gerhardt. Abab-rijmschema, mijnheer. Zoals zo veel heel mooie gedichten van haar en van andere poëzie-grootheden.
Was ik maar “half zo geweldig goed, gevat, slim en een all around wonderfull man” als u zich waarschijnlijk zelf voelt, gut-te-me-tut!... wat zou ik gelukkig zijn en wat zou ik een literatuur kunnen schrijven!
Mijn bezwaar tegen uw ‘kritiek’ is, dat het eenvoudigweg geen kritiek is, maar pogingen zijn om zonder steekhoudende argumenten iemand onderuit te halen.
Ik wil best geloven dat u een sterk ontwikkeld gevoel voor humor hebt, maar dat is niet het mijne – gelukkig!
En omdat u geen argumenten aanvoert, wil ik, ondanks mijn gemis aan vakmanschap, tegen u steeds heel duidelijk zijn. Dat noemt u dan gemakshalve maar “op de man spelen”.
Op een reactie van Theodora schrijft u: “Op basis van jouw argumentatie zouden er geen literatuur (of sport- theater- zang - of schilderkunst)-critici mogen zijn, omdat iedereen die kritiek heeft op een kunstuiting er ook voor kan kiezen om zijn mond te houden.” En daarmee toont u nou precies aan waar het om gaat: die critici onderbouwen hun kritieken. Dat zou u ook eens moeten leren. Of bent u daar al te oud voor?
Een verdomme, heb ik toch weer een lang antwoord geschreven. Maar wees er van verzekerd, mijnheer: het is mijn laatste reactie op uw geblaat.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 Augustus 2019 op 22.03: Dag Wim, dit is een forum. En ook nog een bijzonder forum, namelijk een waarbinnen het streven is om het "gezellig" te houden ("constructief en vriendelijk"). De beheerder noemt zich "gastheer". Dat zegt genoeg. Iemand moet al heel verschrikkelijk liggen zeiken om onaardige opmerkingen naar zijn hoofd te krijgen.

Maar iemand die gewoon een berichtje plaatst, waar hij, gezien de dichtvorm, meer dan gebruikelijk zijn best op heeft gedaan, die val je niet lastig met je kritiek. Daar zit namelijk geen mens op te wachten. Dat is precies de reden waarom ik destijds geen recensie over jouw boek heb geschreven. Jij was terecht zó trots op het verschijnen van je eerste boek, dat ik je plezier niet wilde bederven. En wie in dit forum zit er nu eigenlijk op mijn mening over jouw boek te wachten? Geen mens toch? Ik ben geen recensent bij een dagblad of een tijdschrift, want dan moet je wel. Maar hier moet niks. Dus als je een bericht niet op prijs stelt, doe je er het zwijgen toe. Dat is tenminste míjn standpunt.

Bovendien zijn alle schrijfsels een kwestie van persoonlijke smaak. Sommigen schreven hierboven dat ze het gedicht mooi vinden. En ongetwijfeld zijn er mensen die jouw boek op prijs hebben gesteld en het in één adem hebben uitgelezen. Waarom zou ik dan in dit forum zonodig jouw en hun genoegen moeten bederven met mijn mening?

Ik heb Dick's Wonen naast God met bijzonder veel plezier gelezen, evenals mijn dochter! Ik beperkte me bewust tot iedere dag een of twee verhaaltjes voor het slapen gaan. En toen ik het uit had, voelde dat als een gemis. Ik had graag nog meer van die verhaaltjes gelezen. En daar voldoet Dick hier in ruime mate aan. Toegegeven, zijn verhaal over die politieagent was zwak. Maar zijn verhalen over zijn franse dorp en het gebeuren aldaar vind ik bijzonder leuk en herkenbaar! Een verrijking van dit forum. Wanneer jij dan komt met de opmerking dat hij "zelfplagiaat" pleegt, vind ik dat wat kinnesinnerig klinken. Waar is dat nou voor nodig? denk ik dan.

Enfin, ieder zijn mening.

Reactie van Dia op 11 Augustus 2019 op 22.31: Et le mistral gagnante

Reactie van Peter en Marion van Osselen op 12 Augustus 2019 op 1.49: Alweer een hanengevecht... Dit keer gaat onze sympathie uit naar Dick. Dit is geen forum voor literaire meesterwerken, maar met de boodschap van het gedicht zijn we het helemaal eens.
Heel wat meer werk om zo'n gedicht in elkaar te draaien dan de zelfingenomen retoriek van Wim.

Reactie van El Burro Català op 13 Augustus 2019 op 16.51: Zo hebben we allemaal onze emoties. Laat deze maar gaan. Is beter voor je hart. En is leuk om te lezen. Spannender in elk geval dan de problemen over het invoeren van een auto.