De zwanenzang van Moeder Aarde

Deze week nog ‘n keer wat anders, maar dan anders anders dan mijn bijdrage van twee weken geleden, getiteld "Vandaag ff wat anders”, waarin sitegebruikers attent werden gemaakt op mijn Franse artikeltjes die zijn gebundeld in het boekje ‘Wonen naast god’.
Het anders-zijn deze week zit ‘m in de dichtvorm – geen literatuur, olrijt! Maar wellicht plezierig om te lezen. En als er wat aan geschaafd en gevijld wordt (er een muziekje voor wordt gecomponeerd en het ook wat wordt ingekort) kan het wellicht nog worden gezongen ook.

INTRO:

Lieve aarde, kleine planeet,
't bar, 't is boos, 't is schaamteloos.
Hoort niemand dan je hartekreet?
Is iedereen gewetenloos?

Laat mij u zingen de ballade
van een tragedie - heel erg sneu.
't Gaat om een zaak zonder genade,
een zaak van leev' en dood - mon dieu.
Ik zing het treurlied van 't milieu:
de zwanenzang van Moeder Aarde.
Wat zegt u nu? Bent u te bleu voor
'n lied over dood 'n bijna dood verklaarde?

't Oude verhaal zegt ons dat god
in niet veel meer dan in 'n zucht en 'n piep
als zijn hoogst eigen bibelot
de hemel en de aarde schiep
met al dat vloog, zwom, kroop en liep.
De zevende dag keek mijn heer
blij op zijn wond'ren neer en riep:
"Zo is het goed, ik hoef niet meer".

De schepping was geheel naar wens,
dus rustte god eens zalig uit
met zicht op topflop nummer één: de mens.
Die had het al heel gauw verbruid,
moest snel, met een boomblad voor z'n fluit
op hoog bevel, zonder verweer
het paradijs uit en naar verluidt
met gans de aarde in beheer.

Het ging miljoenen jaren goed.
De aardkloot werd op tijd van duur,
vooral na die bekende vloed
een afgewogen bol natuur.
God zei de mens: "Gij houd die puur,
zo niet: dan is het snel met u gedaan,
dan eindigt gauw uw levensduur,
dan zal 'k de aarde doen vergaan."

Maar de mens is doof en barbaars.
Ontkomen aan zijn ereplicht
lapt hij echt alles aan zijn laars,
heeft het natuurlijk evenwicht
door hebzucht, gif en vuil ontwricht.
Hij stort en spuit, ontkalkt, ontbost,
verzilt, verzuurt, verdroogt, verdicht.
Hij wil steeds meer - wat het ook kost.

"Petrus", zegt god, "je weet niet half
waarom ze dat nou allemaal doen.
't Is weer om dat verdomde kalf,
't is echt precies weer zo als toen.
Ze willen rijkdom, goud en poen.
Ze dansen tegen elke prijs
om't gouden kalf, voor de heb.
gifgroen van nijd, inhalig en onwijs.

'M'n vaten gramschap raken vol.
Wat eindtijd? Als ik nu zachtjes blaas
verdwijnt die kommervolle bol
ver in 't heelal - zonder soelaas
weg van de zon, hun bron - helaas!
De mensen staan dan in hun hemd.
Dat is het eind van het relaas:
ze komen ijskoud aan hun end".

In 't westen viert men nog steeds feest.
Men plempt en slempt, verteert de pot.
Het lijkt nog nooit zo fijn geweest.
"'t Gaat goed", zegt god, "ik lach me rot,
ze maken alles zelf kapot.
Wat geeft hun hebzucht nu als buit?
Kijk, Peet, naar het slot van hun genot:
ze roeien zelfs..... zichzelf uit!"

EPILOOG

Lieve aarde, kleine planeet,
wat doen ze jou nou allemaal aan?
Hoort niemand dan je hartekreet?
Zal alles dus echt snel vergaan?

Copyright augustus 2019
Dick Dijs en Jochem Dijs / Amersfoort

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190810, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Jeannette op 10 Augustus 2019 op 21.57: Tja, God bestaat (gelukkig) niet. Dus wat nu?

Reactie van Dia op 10 Augustus 2019 op 22.33: Prachtig! En zo waar!

Reactie van Jos van den Hout op 11 Augustus 2019 op 7.57: @Dick. Bedankt heel mooi en treffend samengevat.

@ Jeannette. Ontkenning, ook een kunst?

Reactie van brian op 11 Augustus 2019 op 9.08: whow, respect hoor mannen !

Reactie van Wim van Teeffelen op 11 Augustus 2019 op 10.28: Rijnen en dichten zonder je hemd op te lichten!

Mag ik als dissonant opmerken dat deze rijmelarij opportunistisch is zonder je tot nadenken aan te zetten, integendeel, de dichter dwingt je als het ware tot zijn visie en laat geen ruimte voor interpretatie. Een schrijfdocent van een klasje voor beginnend dichters zou dit rijmelwerkje tot de prullenmand verbannen en de dichter aansporen opnieuw te beginnen, maar nu op basis van uitdaging van de lezer in plaats van opdringen van je eigen mening. Het gedicht geeft geen nieuwe beelden door innovatief taalgebruik, zoals je hoopt dat een echte dichter zou doen. Mooi in de categorie sinterklaasgedichten, maar ik zou me er voor schamen om dit te publiceren.

Wim

Reactie van Ton Hilderink op 11 Augustus 2019 op 10.50: En de rijmelarij is alleen nog de vorm. De inhoud en de 'boodschap' zijn daarnaast op hun minst opmerkelijk in het licht van een recent bericht dat handelde over trots op een oude, op diesel voort puffende barrel. Maar ja, het is in de mode, beweren dat we de aarde met zijn allen naar de kl... helpen... Wel indrukwekkend, die copyright-tekst eronder.

Reactie van Dick Dijs op 11 Augustus 2019 op 11.35: Òf u hebt de pik op me, òf u bent een waanwijze klepzeiker of gewoon een flink brok chagrijn en waarschijnlijk is dit allemaal van toepassing.
Laat op deze site, mijn heer Van Teeffele, eens zien wat u allemaal van uw schrijfdocent in uw klasJE hebt geleerd. Ik heb in uw bijdragen nog nooit iets anders gezien dan teksten over onroerend goed, erfenissen en dergelijke (ook nuttige) onderwerpen - dus alleen maar over geld. Plus oproepen tot bijwonen van uw oudejaarsborrel in, waar was het, Gorinchem? En wel tegen betaling van, hoeveel was het? € 15 p.p.
In kapitalen (dat woord zal u wel aanspreken) dan wel in hoofdletters enkele citaten uit uw goed zo onderbouwde kritiek:
Dus: ik heb van u zelfs geen RIJMELWERKJE mogen zien. Ik heb u (nog maar een keertje lezen, mijnheer Van Teeffelen) in de inleiding al gewaarschuwd: dit is geen literatuur. Ik heb ook geen enkele pretentie die te hebben geleverd.
OPDRINGEN EIGEN MENING? GEEN (.....) INNOVATIEF TAALGEBRUIK? IK ZOU ME ER VOOR SCHAMEN OM DIT TE PUBLICEREN WIM. Tja, wat moet een redelijk normaal mens met zulke hoogdravende uitlatingen?....

Ik kijk nu al uit naar uw pretentieus commentaar op mijn volgende bijdrage. Zal ik u de tekst vooraf toesturen? Dan kunt u zich terdege voorbereiden en uw chagrijn tot voor u normale proporties opblazen. Ik kijk er al naar uit!

Reactie van Dick Dijs op 11 Augustus 2019 op 11.59: a. Tweemaal? De onderste boodschap was opeens uit deze ruimte verdwenen, ik dacht: naar de prullenmand. Vandaar een tweede verzending. U hoef, indien geïntereseerd, maar ééntje te lezen, hoor.

Reactie van Anton Noë, beheerder en gastheer op 11 Augustus 2019 op 12.17: Mag ik de heren auteurs vriendelijk verzoeken om enige verdraagzaamheid voor het werk van collegae te tonen? Ik wijs u graag op onze huisregels. Ik lees hier bijvoorbeeld:

"Als gemeenschap hebben we samen de taak ervoor te zorgen dat leden en bezoekers zich hier welkom en thuis voelen en optimaal voordeel kunnen halen uit hun lidmaatschap van het forum en hun bezoeken aan de community."

Ik hoop op uw begrip,

Anton Noë

(gastheer en beheerder)

Reactie van Ton Hilderink op 11 Augustus 2019 op 13.50: Met alle respect, @Anton, begrijp ik je bezorgde en beschermende houding in deze niet zo goed. Wie op een openbaar forum een mening ventileert, al of niet in dichtvorm, mag een zekere tegenwind verwachten. De heer Dijs lijkt me zeer wel in staat om daar zelf mee om te gaan. We zijn allen volwassenen, niet? In de geuite kritiek is geen onvertogen woord gevallen. Mijn advies aan de auteur van het bericht: laat onwelgevallige kritiek toch wat gemakkelijker van u afglijden en geniet van het moois dat het leven in Frankrijk en het schrijfplezier bieden. U hanteert de overdrijving vaak als stijlmiddel en mag dikwijls graag wat provoceren. Dan is het toch logisch dat dat fijne én minder prettige reacties oplevert? Maak je niet dik.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.