De werkster

Wij hebben een hele lieve, sympathieke werkster. Een alleenstaande vrouw zonder kinderen met een verleden dat niet helemaal gelopen is zoals ze gewenst had, maar evengoed altijd zeer goedlachs. Ze werkt zo ongeveer bij iedereen in het dorp en weet dus ook nagenoeg alle gebeurtenissen, roddels en sterfgevallen.

Ze houdt alleen niet zo van poetsen.

Ze vouwt liever de droge was op die in de diverse wasmanden door het huis verspreid staan en ruimt de afwasmachine uit. Het is daarna altijd even zoeken naar de kopjes, borden en bestek in alle kasten, maar wij hoeven één dag in de week niet zelf de machine uit te ruimen. De vloeren worden, daar waar ze het meest in het zicht zijn, gestofzuigd en vervolgens met een zwabber en koud water uit de fontein bewerkt. Bovendien zijn elke dinsdag als zij is geweest alle bedden hotel-achtig strak opgemaakt. De rest van de week liggen de lakens en dekens opgefrommeld aan het voeteneind, wat overigens heel gezond schijnt te zijn ter voorkoming van bedmijten en dat soort beestjes, maar op dinsdagavond stappen wij allemaal in een keurig strak bed. Dat je dan bij het plegen van de avondplas nog steeds aan de wc-bril blijft plakken is jammer, maar ja, ze kan natuurlijk niet alles in die 3 uurtjes.

Ik heb in het begin wel eens voorzichtig gepoogd enige sturing te geven aan haar werkzaamheden, door bijvoorbeeld aan te geven dat schone toiletten wel boven aan mijn verlanglijstje staan en dat ze misschien eens kon proberen de vloeren met warm water en zeep te dweilen. Dat hielp! Die dag blonken alle vloeren ons tegemoet en werden beide toiletten schoon en fris door haar achter gelaten. De week erna werd de emmer gewoon weer bij de fontein gevuld en kregen de wc's al naar gelang haar humeur, wel of niet een beurt.

Het is toch al met enige gêne dat ik iemand betaal om mijn viezigheid weg te poetsen, laat staan dat ik haar elke week weer opnieuw durf te vragen de toiletten te boenen. Dat doe ik dus ook niet, ik haal zelf af en toe wel een doekje over de bril. Ondertussen heb ik wel elke week 3 uur gratis conversatielessen Frans, want converseren kan ze als de beste. Bovendien weet ik nu precies wat er allemaal in het dorp gaande is.

Gisteren was ze tijdens het uitruimen van de afwasmachine mijn jongste zoon aan het vermaken met haar verhalen, toen ze in alle uitbundigheid een bord uit haar handen liet kletteren. Geschrokken bleef ze ons overladen met verontschuldigingen, zelfs nog nadat ik haar allang had gerustgesteld dat het helemaal niet erg was, dat er bij ons dagelijks borden of glazen tegen de grond gaan. Toen de rust in de keuken weer een beetje was teruggekeerd en zoon zich wederom op zijn thuisschool aan de keukentafel kon richten, hoorden wij opeens een enorme dreun boven ons, gevolgd door een heleboel Franse woorden die je op een conventionele conversatieles nooit zou leren.

Dochters passpiegel die losjes tegen de muur aangeleund stond was door het snoer van de stofzuiger langzaam onderuit getrokken en in duizenden stukjes tegen de tegelvloer gesmakt. Onze arme werkster wist niet waar ze het zoeken moest van ellende, het was duidelijk haar dag niet. Nadat ze de rotzooi weer bij elkaar had geveegd en voor de show her en der nog een beetje met een doekje had gewapperd kon ze eindelijk naar huis.

Tijdens het afmaken van het noodzakelijke poetswerk die avond, dat was er in alle consternatie niet erg van gekomen, bedacht ik mij dat er geen haar op mijn hoofd een andere hulp zou willen. Ze is gezellig, geestig, aandoenlijk en erg aardig en we houden allemaal steeds meer van haar. ‘Schoon’ is een relatief begrip, zullen we maar zeggen en scherven brengen geluk. Hoewel … van een spiegel?

Dat kan er ook nog wel bij.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181128, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Overleden Reactie van Susan op 28 November 2018 op 23.00: scherven brengen geluk denk ik dan maar , toch liever op gewenste tijd /dag een conversatieles dan kwebbel muis in huis.

Reactie van Jeannette op 29 November 2018 op 13.34: Tja ik ben ook gestopt met de werkster om dezelfde reden.... het huis schoonmaken kon ik zelf doen en die vieze natte lapjes en halve emmertjes met vuil water waren mij dan ook een gruwel! Je zag wel goed het verschil als ze geweest was hoor; overal vuile strepen en die natte wc-bril brrr!

Maar gelukkig 'houden' jullie van haar, dat scheelt!

Reactie van El Burro Català op 29 November 2018 op 14.53: Leuk verhaal Dorine.

Zelf echter hebben wij graag dat de werkster doet waar zij of hij voor betaald wordt: poetsen.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 29 November 2018 op 18.49: Max, zo heet ze ook in Limburg en Brabant. Beter is poetshulp, want dat is M/V.

Reactie van Wilna Maijenburg op 29 November 2018 op 20.54: Interieurverzorgster klinkt duurder en kan ook in de mannelijke vorm.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 30 November 2018 op 16.28: Piet, ik ben een geboren en getogen Amsterdamse, geboren in de Kinkerbuurt. Mijn grootmoeder en mijn moeder zijn allebei geboren in de Jordaan waar mijn overgrootvader een naai-atelier (zonder personeel) had. Maar "optieven kernek" is voor mij echt abracadabra. Het enige wat ik ervan kan brouwen is: "Je ken oprotte!" Maar dat vind ik veel te onaardig voor dat arme mens dat zich toch al zo schaamde. Dat doen Amsterdammers niet. Dus graag uitleg.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 30 November 2018 op 16.56: Inmiddels gegoogeld: het blijkt optiefen te zijn, dat inderdaad oprotten of oppleuren betekent. Zie ook NRC.nl, waar staat dat het modern Nederlands is en waar de vraag wordt gesteld hoe het zou komen dat: "onze sociale media langzaam veranderen in een open riool van verwensingen, bedreigingen en discriminatie?"

Kernek kent Google niet.

Reactie van El Burro Català op 30 November 2018 op 17.40: @Max, in Vlaanderen bezigen ze voor poetsen ook het woord 'kuisen'. Een poetsvrouw zou dan dus ook heten 'een kuisvrouw'. Grappig.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 30 November 2018 op 17.51: En dat, El Burro, zeggen ze niet in Brabant en Limburg.

Alle vrouwen kuisen, maar niet alle vrouwen zijn kuisvrouwen (of kuise vrouwen).

Overleden Reactie van Susan op 30 November 2018 op 18.21: Piet jaren in Amsterdam gewoond en gewerkt was veel op de Albert Cuypmarkt maar die uitdrukking ken ik niet

dit is wel leuk

http://www.mijnwoordenboek.nl/dialect/Amsterdams