De proefrit

Een verhaaltje voor de donderdag. Veel leesplezier gewenst!

In het kader van de integratie kopen we een Franse auto. Omdat Weber, mijn meneer, nogal handig is, wordt dat een tweedehandse, en natuurlijk een Citroën want Franser kan het immers niet.

Na wat zoeken op Le Bon Coin en uitstapjes zonder succes (iets is al snel een rijdende auto als het te koop is) vinden we in Normandië een exemplaar dat op een eerlijke wagen lijkt. Zeshonderd kilometer verderop maar OK. Er wordt heel wat heen en weer getelefoneerd over de conditie, de geschiedenis en het aantal eigenaren van de auto en we raken overtuigd dat het de moeite is. Op naar het noorden. We maken er een weekendje uit van.

De vroege zondagochtend is koel, stil en mistig. Onze Citroën staat klaar op het ruime boerenerf. Het hele gezin is al op. Terwijl vader en moeder ons begroeten – vader heet Pierre en heeft grote gebaren en een harde stem – dribbelt een tienerdochter in rijlaarzen achter een mooie jongen aan die gekleed is als jockey. Zijn gebruinde huid steekt fraai af bij een lichtblauw poloshirt en smetteloos witte broek. Verderop loopt een schitterende zwarte hengst nerveus rondjes achter een groot wit hek. Pierre blaft een paar orders naar zijn vrouw en dochter, die zich naar het paard haasten. ‘Een spannende dag,’ zegt Pierre tegen ons, ‘Sorcier heeft vandaag... lees hier verder

(dit verhaal verscheen in het boek 'Frisse Start in La Douce France' 2017. Van Dorp Uitgevers)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200924, Korte Verhalen

Reactie van Willem van Oosten op 25 September 2020 op 12.02: En Laurenc

Kun je wat gegevens delen over de CX?

Reactie van Henri Bik op 25 September 2020 op 12.36: Met een comfortabel interieur:

Reactie van El Burro Català op 25 September 2020 op 12.50: Ha @Rob, heb ik het juist wanneer ik zeg dat deze foto van de verlengde eend genomen is in Amsterdam Noord, vlakbij pontje komend vanaf Azartplein? Bij Vliegenbos?

Reactie van Rob van der Meulen op 25 September 2020 op 13.27: @ El Burro, it's hard to argue with facts, dus het lijkt me verstandig te antwoorden dat je volledig gelijk hebt. Een behoorlijk klein pontje trouwens, mag hopen dat de stuurman bij het oversteken goed naar links en rechts kijkt.

Reactie van Anke de Bruijn op 25 September 2020 op 20.47: Mooie foto's en reacties, heren. Nog meer verhalen, anyone?

Reactie van Rob van der Meulen op 25 September 2020 op 22.59: @ Anke, goed, dan zoeken we wat dieper technisch vaarwater op met dit verhaal van Christian von Klösterlein ("le Bricoleur") of plaatsen we het allemaal in het perspectief van comtemporaine industriële geschiedschrijving met deze bewegende beelden.

p.s.: Voor veel bezoekers van dit forum geen onbekende naam, Christian le Bricoleur, voor nieuwe toetreders misschien toch even een kennismaking.

Reactie van En Laurenc op 26 September 2020 op 19.37: @ Willem van Oostveen: ik heb u een vriendschapsverzoek gestuurd opdat wij rechtstreeks kunnen corresponderen over de CX

Reactie van Rob van der Meulen op 27 September 2020 op 23.07: @ El Burro, we houden de algemene teneur van dit draadje nog even vast, oude vervoermiddelen. Bij die categorie kunnen we straks ook de cruiseschepen rekenen, de gevolgen van de Corona epidemie. Politiek Amsterdam zal blij zijn: ze wilden die schepen eigenlijk niet meer zien, lastig al die toeristen. Liever grote hordes dronken coffeeshop toeristen op de Wallen dan nu en dan wat brave middelbare bezoekers met minstens vijf verschillende creditcards in hun portemonnee die keurig gekleed richting musea en de Bijenkorf gaan, luxe taxfree aankopen. Bestuurlijke wijsheid heet dat, die evenwel nog niemand heeft kunnen uitleggen.

Daarom als bouwsteentje voor het nog te schrijven gedenkboek hoe de Amsterdamse haven er ooit uitzag aan het begin van deze eeuw nog een paar foto's. In de verte valt het nog wel mee, dan wordt het toch wel heel imposant, zeker wanneer een walvis en een sardientje elkaar ontmoeten.

Een dezer dagen zal ik nog een paar schoenendozen vol foto's omkeren, zitten allerlei inmiddels klassieke auto's bij, in de hoop dat met de publikatie daarvan mij de zonde van het uitstapje naar de scheepvaart wordt vergeven. De daad bij het woord: dit is een Mercedes 220 diesel,onderhoud op straat, daar zou ik nu waarschijnlijk voor worden opgepakt.