De proefrit

Een verhaaltje voor de donderdag. Veel leesplezier gewenst!

In het kader van de integratie kopen we een Franse auto. Omdat Weber, mijn meneer, nogal handig is, wordt dat een tweedehandse, en natuurlijk een Citroën want Franser kan het immers niet.

Na wat zoeken op Le Bon Coin en uitstapjes zonder succes (iets is al snel een rijdende auto als het te koop is) vinden we in Normandië een exemplaar dat op een eerlijke wagen lijkt. Zeshonderd kilometer verderop maar OK. Er wordt heel wat heen en weer getelefoneerd over de conditie, de geschiedenis en het aantal eigenaren van de auto en we raken overtuigd dat het de moeite is. Op naar het noorden. We maken er een weekendje uit van.

De vroege zondagochtend is koel, stil en mistig. Onze Citroën staat klaar op het ruime boerenerf. Het hele gezin is al op. Terwijl vader en moeder ons begroeten – vader heet Pierre en heeft grote gebaren en een harde stem – dribbelt een tienerdochter in rijlaarzen achter een mooie jongen aan die gekleed is als jockey. Zijn gebruinde huid steekt fraai af bij een lichtblauw poloshirt en smetteloos witte broek. Verderop loopt een schitterende zwarte hengst nerveus rondjes achter een groot wit hek. Pierre blaft een paar orders naar zijn vrouw en dochter, die zich naar het paard haasten. ‘Een spannende dag,’ zegt Pierre tegen ons, ‘Sorcier heeft vandaag... lees hier verder

(dit verhaal verscheen in het boek 'Frisse Start in La Douce France' 2017. Van Dorp Uitgevers)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200924, Korte Verhalen

Reactie van Henri Bik op 24 September 2020 op 18.49: Leuk verhaal, welk model Citroën was het.? en hoe lang hebben jullie ermee gereden.?

Reactie van Anke de Bruijn op 24 September 2020 op 19.24: Henri, het was een XM en na negen jaar rijdt zij nog steeds als een kanon!

Reactie van Anke de Bruijn op 24 September 2020 op 21.34: Dag Rob, ja, het was ver maar het leek de moeite waard in vergelijking met andere (meer dichtbije) exemplaren. Mooi, de Wiki-link die je stuurt. Ik vind het een mooi ontwerp, altijd mooi om die neus als tegenligger te hebben, al komt dat niet meer veel voor.

Reactie van Rob van der Meulen op 24 September 2020 op 21.37: @ Anke, 600 kilometer, een stevig eindje rijden voor het bekijken van een occasion. "Rijdt zij nog steeds als een kanon": knappe prestatie voor deze eerbiedwaardige dame van wie je de leeftijd alleen maar mag schatten, maar beleefdheidshalve nooit rechtstreeks durft te vragen. Dit zijn de leeftijdsgenotes.

Reactie van Rob van der Meulen op 24 September 2020 op 23.27: Anke, ooit kwam ik op weg naar Zuid-Frankijk, via de Route Napoléon, geen enkel broertje of zusje tegen. Geen wonder,een fraaie Engelse Rover, met reserveband op de achterklep. Eerst nog geheel in stijl in Nice aan de Boulevard des Anglais de verrukkelijkste salade niçoise gegeten die ik me kan herinneren, toen zoeken naar een plek voor onze tent. Eindelijk een camping gevonden in de buurt van Saint-Paul de Vence.

Volgende ochtend maak ik de rits van de tent open en wat staat daar pal tegenover ons? Een klassieke donkergroene uitvoering van onze Engelse lady, met een Nederlands kenteken. Lessons learned na een paar jaar: de beste monteurs komen bij garages vandaan waar ze gespecialiseerd zijn in onderhoudsgevoelige auto's, bijvoorbeeld die uit het VK. "It's British made, so probably won't work" stond er boven de afdeling van een gespecialiseerde boekwinkel in London waar ik de originele British Leyland workshop manual wist te bemachtigen. Het zou me overigens niets verbazen wanneer de XM ook zo nu en dan wat extra aandacht nodig heeft.

Reactie van En Laurenc op 25 September 2020 op 10.43: Mijn vader was ook gek op engelse tractoren en automobielen. Zeggen de merken Vauxhall (het was een Cresta 6 cilinder) of eerder een Morris en als trekkers hadden we altijd David-Brown, u iets? Daar was altijd wel wat mis mee. (Eerst waren De David-Brown's rood, later werden ze wit, wat natuurlijk voor een boerderij geen echt parktische kleur was). Maar voor mij dus nóóit meer engelse waar. Jah ik heb nog wel eens zin in een Range Rover, maar dat schijnt tegenwoordig een BMW te zijn en ik zie er ook een beetje tegen op om in zo'n aso-bak te gaan rijden. Rijd nu in een Ford Mondeo en daar zit ook engels bloed in geloof ik, maar wordt gemaakt door Belgen en met die auto nooit een probleem gehad.

Ik heb trouwens voor de liefhebber een prachtige Citroën CX diesel van 1985 te koop in perfekte staat en naar ik kan nagaan heel weinig kilometers op de teller. (zo ergens rond de 100k).

Reactie van Rob van der Meulen op 25 September 2020 op 10.55: @ En Laurenc: vorig jaar augustus le Comice Agricole (oogstfeest), even buiten Brinon-sur-Beuvron konden de tractor liefhebbers hun hart ophalen. Oude tractoren in actie en waar kom je zulk de oren strelend dieselgeluid nog tegen?

Reactie van Henri Bik op 25 September 2020 op 11.13: Ja, ik heb goede herinneringen aan de Vauxhall Cresta met een doorlopend voorbankje. Daarvan heb ik er in 1965 twee op de sloop gekocht en die op mijn zolderkamertje geplant. Heerlijk om met mijn vriendinnetje op te knuffelen. Vauxhall was net zo Engels als Opel Duits was, beide waren dochterondernemingen van General Motors.

Reactie van En Laurenc op 25 September 2020 op 11.21: Prachtig Rob: die eerste machine heette bij ons 'Binder' en kan ik mij nog goed herinneren, en mijn vader sprak altijd, met respect, over hun Lanz-Buldog, dat was de eerste trekker van mijn opa. En hier in de Gers knapt mijn oude buurman oude trekkers als die Lanz op. Zelf ben ik meer van de lelijke eendjes, dus ook Citroën, maar je kunt ook niet alles hebben!

Onderstaande geheel gerestaureerde eend is overigens óók te koop bouwjaar 1965!