De pedante Peugeot

Ik heb er nog niet in durven rijden, de nieuwe aanwinst van echtgenoot. Hij is groot, chic en vooral nieuw. Elk butsje of krasje dat er nu opkomt zou de eerste zijn. Zal je net zien. Parkeer je braaf dat bakbeest langs de hoofdstraat, staat daar opeens een paaltje. Deze ontdek je natuurlijk pas als je de achterkant van de bolide er omheen hebt gevouwen. Schromelijk overdreven, zal echtgenoot dit vinden … Zo groot is 'dat bakbeest' niet. Bovendien zal de auto zélf dat paaltje wel zien. Deze narcistische wagen kijkt namelijk kritisch met je mee, weet alles beter en corrigeert arrogant.

Te dicht bij de witte lijn, stuurt ie zelf bij. Te dicht op een voorligger, remt ie zelf af. Te donker, grootlicht aan. Voor- of tegenligger, grootlicht uit. Ideaal vindt de man die doorgaans flink wat kilometers maakt en best wil worden bijgestuurd af en toe. Ik daarentegen kan het al niet uitstaan als een auto opdringerig gaat jammeren dat ik geen gordel om heb, laat staan dat hij ook nog aan je stuur gaat trekken. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik het automatische grootlicht best handig zou vinden. Nooit meer je hand angstvallig bij het lichtpookje op donkere weggetjes, om de cruciale balans tussen zelf wat zien en de ander niet verblinden in stand te houden. Toch is zelfs díe bemoeienis laatdunkend bedoeld. Als de betweterige te vaak moet ingrijpen, krijg je een preek van je dashboard, dat je je handen aan het stuur moet houden. Wijsneus.

’s Mans favoriete foefje van deze patserbak is de achterklep. Als je met je handen vol spullen aan komt lopen, hoef je alleen maar even met je voet onder de achterbumper zwaaien en floep, de klep gaat open. Tenminste, dat is mijzelf tot op heden nog niet gelukt. Balancerend op één been zwabber en zwaai ik driftig onder de achterbumper, maar niks dat er open gaat. Tot groot afgrijzen van echtgenoot trapte ik daarbij éénmaal ook nog per ongeluk te hoog, tegen de bumper zelf aan. Ik ben hier blijkbaar veel te ongedurig voor. Ik zwabber zo druk dat de klep denkt: ‘Ik moet open, oh nee dicht, toch open, dicht, open, dicht. Zo werkt het dus niet bij deze pedante Peugeot, je moet één bescheiden zwabber doen en dan rustig afwachten tot de bagageruimte opengaat. Wel voor de zekerheid een stapje achteruit zetten, zodat niet de hele zooi, waar je je handen mee vol had, met de openslaande klep door de lucht wordt geslingerd, of erger nog, dat je een uppercut wordt geslagen door de gedistingeerde vijfde deur.

Toen echtgenoot laatst, iets langer dan zijn wagen lief was, in de kofferbak zat te rommelen besloot deze dat het welletjes was en de achterpoort weer te sluiten. Gelukkig was man zelf ook nog een beetje alert, anders had hij daar mooi in de penarie gezeten, zwabberend met zijn benen uit de bek van zijn ego-vergrotende welvaartsmobiel, machteloos roepend om hulp. Het zou geen enkele zin hebben gehad. Deze auto denkt, ziet en oordeelt, maar luisteren …?

Daar doen narcisten niet aan.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20191101, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Vervoer

Overleden Reactie van Theodora Besse op 2 November 2019 op 6.11: Haha, da's lachen op de vroege morgen. Begin de dag met een lach. Lijkt me ook wel leuk, zo'n auto met allerlei foefjes, maar toen ik las hoe je man in de achterbak gevangen dreigde te raken, dacht ik: "Nee, toch maar niet. Dat zou mij ook regelmatig gebeuren. En ik zou bepaald niet "alert" weten te reageren."

Jammer genoeg vertel je niet Dorine, hóé je man alert was. Wat deed hij om het onheil te voorkomen?

Reactie van Maria op 2 November 2019 op 8.12: Goedemorgen Dorine,
Wat een heerlijk verhaal om de dag mee te starten, een grinnik kon niet ongehoord blijven.
Ik zie het al helemaal voor mijn ogen gebeuren.
Dank je voor dit komisch en goed geschreven verhaal.
Groeten vanuit la Manche

Reactie van helga van velsen op 2 November 2019 op 8.40: heerlijk verhaal en zo herkenbaar. Wij hadden eerst een piepende Duitser, die gezien zijn leeftijd alleen maar begon te klagen over de veiligheidsgordel. Sinds kort hebben we een zuchtende Zweed, die zich met van alles en nog wat bemoeit. Sommige dingen kun je gelukkig uitzetten alleen moet je het daar dan weer samen over eens zijn. Die van de zelfsluitende achterbak hebben we nog niet ontdekt, maar bedankt voor de waarschuwing!

Reactie van Hans Haamke op 2 November 2019 op 9.34: Mooi !

Reactie van Charles van Hemert op 2 November 2019 op 10.45: Een geluk dat ie niet ook zelf wil rijden ! Want dat zit er hard aan te komen ! (zie "autopilot" bij Tesla) en andere merken beginnen er ook al mee ... Nee, niets voor mij ! Het verschil tussen zgn. "openbaar vervoer" en lekker zelf beslissen met je eigen auto is ... vrijheid, blijheid ! Wie herinnerd zich nog de reclame voor de 2 CV (lelijke eend) : 4 man et 50 kilo aardappels hoog en droog door een vers omgeploegd veld vervoeren ? En ... lekker zelf rijden !

Reactie van Louise (68) op 2 November 2019 op 10.45: Niet alleen te dicht op de witte lijn, ook als je vergeet de richtingaanwijzer aan te zetten (mijn man wordt regelmatig teruggeroepen!!!) Ik hoef nu dus niets meer te zeggen, lekker rustig ;) Als ik rij doe ik die functie wel uit, is toch een beetje eng. Enne ..ik krijg de kofferbak ook nooit open met m'n been. Hoe vind je de stoelverwarming? Lekker toch? ;) ;)

Reactie van En Laurenc op 2 November 2019 op 12.15: Superbe is dat allemaal, vooral de 'adaptive cruise control' dat is dat jou auto vanzelf de snelheid van de voorganger aanhoudt en remt als jou voorganger dat ook doet.

Niet superbe is het als je de automatische, ja hoe heet dat eigenlijk? Nou ja dat de auto automatisch stopt voor obstakels op de weg, zoals voetgangers, herten en wilde zwijnen. Maar als je op de snelweg bent vergeten die functie uit te zetten en je nadert de slagboom van de peage iets te snel dan gaat jou auto, ongevraagd, vol in de remmen en sta jij stil bij een open slagboom met een afgeslagen motor..

Reactie van Harry Golo op 2 November 2019 op 13.20: Leuk en weer vlot geschreven.

Kijk al weer uit naar het volgende verhaaltje.

Reactie van Dorine van der Marel op 2 November 2019 op 18.35: Bedankt voor de fijne reacties.

Echtgenoot had op tijd door dat hij als de wiedeweerga met zijn hoofd uit de kofferbak moest komen, omdat de klep zo vriendelijk is een waarschuwende piep te geven voordat hij sluit. Zo is ie dan ook wel weer.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 2 November 2019 op 18.50: Nu moet ik alwéér lachen! Ik zie het voor me. Maar als je het toevallig niet hoort, omdat je even niet oplet of ingespannen bezig bent, dan krijg je dus die klep op je lijf en zit je onwrikbaar vast! Lachen voor anderen, maar niet voor jezelf, hihi.

Al met al een heel leuk verhaal!