De oude man is dood en moederpoes ook

De oude man, zoals ik hem altijd tegenover mijn kinderen noemde, is afgelopen zondagmorgen overleden. Een week voor zijn 94e verjaardag. Zijn zoon belde me zondagmiddag op met de droevige mededeling, want dorpsgenoot Bernard en ik waren al jaren bevriend sinds we samen voor een inmiddels overleden echtpaar in ons dorp zorgden.

Vrijdags ervoor was ik Bernard nog tegengekomen, toen ik Pico uitliet. Het regende zachtjes."Hoe gaat het, Bernard?" vroeg ik. "Slecht", antwoordde hij en hij wees op de paraplu die hij had opgestoken: "Alleen al door die paraplu wordt m'n arm verschrikkelijk moe." "Maar ga je dan nog wel autorijden?" vroeg ik, want hij was duidelijk op weg naar zijn garage. "Ja, want ik moet naar La Grand'Combe." Ik had er een hard hoofd in. Toen ik hem even later zag wegrijden, kreeg hij kennelijk de auto niet in de juiste versnelling, want z'n Clio kwam bijna tot stilstand en ik hoorde de motor razen, maar toen krabbelde het autootje toch weer langzaam vooruit en verdween richting La Grand'Combe.

Later hoorde ik van buurman Michel (ons wandelende dorpsblad), dat Bernard twee dagen na deze ontmoeting (zondagmorgen) ook naar La Grand'Combe was gereden, daar was uitgestapt op de parkeerplaats van de Intermarché en toen naast z'n auto dood was neergevallen, volgens Michel waarschijnlijk als gevolg van een hartaanval. Omstanders hadden meteen de ambulance gebeld, maar er was niets meer aan te doen. Bernard's vrouw was in 2012 al overleden.

Bernard in 2014

De volgende morgen vroeg vond ik Moederpoes Grijsje (de moeder van mijn poes Bo, zie Tijger en Bo) dood voor mijn werkplaats. Al sinds ik hier woon, geef ik wilde katten te eten en de vrouwtjes gaf ik na tig zwangerschappen de pil. Pappa Poes kwam een jaar geleden bij mij op de buitentrap zitten bedelen, wat voor mij een teken was, dat hij het niet meer lang zou maken. Toen Michel me vertelde dat hij op de Route Basse, waar ik woon, een aangereden dode zwart-witte kat had aangetroffen, wist ik dat het Pappa Poes moest zijn.

Moederpoes Grijsje zat tot voor kort, weer of geen weer, altijd 's morgens om zes uur op de buitentrap achter de serredeur, te wachten op haar eten. Ik gaf haar dan in de serre brokjes met vlees er bovenop. Maar ik kon haar absoluut niet benaderen, want dan haalde ze fel uit met haar scherpe klauwen. Ze at het vlees en enkele brokjes, waarna ze weer met onbekende bestemming vertrok. Vervolgens maakte ik het bakje klaar voor de andere moederpoes, die sinds een jaar altijd op de bank onder het afdak zit te wachten, waarop ik een wasbaar kussentje voor haar heb neergelegd. Vroeger, voor ik ze de pil gaf, waren de twee moederpoezen altijd samen, raakten samen zwanger en moesten ze vaak al snel hun kleintjes weer missen, doordat ze door een buur werden vermoord.

Sinds een half jaar had Grijsje een groot gezwel aan een van haar tepels, waardoor ze bijna niet meer kon lopen. Toch kwam ze nog over het muurtje geklommen om te eten. Kennelijk was daardoor het gezwel beschadigd, wat ik zag toen ze eenmaal in de mand bleef liggen, die ik beneden in het atelier voor haar had klaargezet. Het gezwel had een open wond die verschrikkelijk stonk en er zwermden allerlei vliegen om haar heen. Hoewel ze stil lag, begon ze als ik binnenkwam heel klaaglijk te miauwen. Ze at nog wel van het eten dat ik voor de mand neerzette en ze liet zich zomaar over haar kop aaien, wat voorheen nooit mogelijk was. Ik besloot haar de volgende dag naar de dierenarts te brengen om haar uit haar lijden te laten verlossen.

Helaas, maandagmorgen vroeg trof ik haar dood en verstijfd aan voor ingang van de werkplaats. Ik heb haar in een vuilniszak gestopt en in een van de vuilnisbakken achter de brug gedeponeerd. Even later kwam de vuilniswagen en werd Grijsje afgevoerd.

Aanstaande vrijdag wordt ter ere van Bernard een afscheidsceremonie gehouden in de kerk van Portes. Uiteraard ben ik daar ook voor uitgenodigd.

Dag Bernard, dag Grijsje, tot nooit weerziens.

Grijsje en Bo (2015)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20201216

Reactie van Daan op 17 December 2020 op 22.50: weer wat geleerd Theodora, ik dacht altijd dat begraven worden in een goedkope kist je lichaam terugkeert in de aarde. Best wel iets om over na te denken dus....

Reactie van marielle op 18 December 2020 op 12.46: @Jeannette, fijn dat je wat aan de link naar de boeken had....Zo nodig kan ik er nog wel meer aanraden :-)

Reactie van Jeannette op 18 December 2020 op 14.39: Wel ja, Marielle als het zo uit komt en het moet wel een relatie hebben met een onderwerp.
Dit is wel een afwijking van het onderwerp van Theodora, ik hoop dat ze dit niet erg vindt?

Zo was ik vorig jaar in de winter in het chateau Brézé geweest voor een kerstmarkt. De ambiance was er leuk en romantisch en aan de muren hingen wandkleden. Nou hou ik sowieso erg van wandkleden, maar deze vond ik bijzonder mooi, vooral de kleuren, en dan met name die met die dame met de eenhoorn op haar schoot... ik dacht dat ze uit het eeuwenoude kasteel kwamen maar nee!

Door jouw verhaal over de tapijten begreep ik dat het kopieën waren die ik gezien had, ze kwamen mij ook vaag bekend voor, en nieuwsgierig geworden ben ik er meer over gaan lezen. Zo heb ik toen ook het boek gekocht dat je destijds met verve aanraadde, en inderdaad heb ik het met veel plezier gelezen.

Zo laat ik mij graag inspireren door forumleden en heb wel vaker boeken gekocht naar aanleiding van aanbevelingen op dit forum, zoals Rutger Bregman, eerst "Gratis geld voor iedereen" en daarna " De meeste mensen deugen" ook van hem, het boek over het geheime leven van bomen, ik weet niet van wie en nu de "poezendetective" weer van jou.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 18 December 2020 op 15.42: Natuurlijk vind ik niet erg! We zijn inmiddels wel uitgepraat over dode mensen en dode katten. In een gesprek kom je nu eenmaal van het een op het ander.

Inmiddels heb ik de Omnibus "De kat die van achteren naar voren las" weer teruggevonden. Een heel dikke pil, die ik in 2016 heb besteld op Boekwinkeltjes.nl voor €3 zoveel. De verzendkosten waren hoger, omdat het van NL naar FR moest worden verzonden en omdat het zo'n dikke pocket was.

Omdat ik de inhoud van boeken en films altijd vergeet, heb ik het maar weer uit de kast gepakt en klaargelegd om het opnieuw te lezen. Leuk! Veel plezier ermee, Jeannette!

Reactie van jaap op 18 December 2020 op 15.49: waargebeurde verhalen in boekvorm voor alle kattenliefhebbers:

Billy de Kat

Dewey, de bibliotheek kat

Reactie van Laurenca Paradis d' Animaux op 18 December 2020 op 22.56: Theodora Besse Dank voor uw zorg voor de zwervers, dat is helaas hard nodig en dat voert voor mij dan toch wel de boventoon. Ik begraaf onze dieren het liefste in een mooi bedje en bedek ze met bladeren omdat ik niet direct grond op ze wil gooien. Afscheid nemen blijf ik iedere keer weer heel moeilijk vinden en mijn man is gelukkig degene die vooral bij het ophalen van de paarden is, want deze mogen hier niet begraven worden. Iedereen doet het anders. Indrukwekkend verhaal. Sterkte!