De oude man is dood en moederpoes ook

De oude man, zoals ik hem altijd tegenover mijn kinderen noemde, is afgelopen zondagmorgen overleden. Een week voor zijn 94e verjaardag. Zijn zoon belde me zondagmiddag op met de droevige mededeling, want dorpsgenoot Bernard en ik waren al jaren bevriend sinds we samen voor een inmiddels overleden echtpaar in ons dorp zorgden.

Vrijdags ervoor was ik Bernard nog tegengekomen, toen ik Pico uitliet. Het regende zachtjes."Hoe gaat het, Bernard?" vroeg ik. "Slecht", antwoordde hij en hij wees op de paraplu die hij had opgestoken: "Alleen al door die paraplu wordt m'n arm verschrikkelijk moe." "Maar ga je dan nog wel autorijden?" vroeg ik, want hij was duidelijk op weg naar zijn garage. "Ja, want ik moet naar La Grand'Combe." Ik had er een hard hoofd in. Toen ik hem even later zag wegrijden, kreeg hij kennelijk de auto niet in de juiste versnelling, want z'n Clio kwam bijna tot stilstand en ik hoorde de motor razen, maar toen krabbelde het autootje toch weer langzaam vooruit en verdween richting La Grand'Combe.

Later hoorde ik van buurman Michel (ons wandelende dorpsblad), dat Bernard twee dagen na deze ontmoeting (zondagmorgen) ook naar La Grand'Combe was gereden, daar was uitgestapt op de parkeerplaats van de Intermarché en toen naast z'n auto dood was neergevallen, volgens Michel waarschijnlijk als gevolg van een hartaanval. Omstanders hadden meteen de ambulance gebeld, maar er was niets meer aan te doen. Bernard's vrouw was in 2012 al overleden.

Bernard in 2014

De volgende morgen vroeg vond ik Moederpoes Grijsje (de moeder van mijn poes Bo, zie Tijger en Bo) dood voor mijn werkplaats. Al sinds ik hier woon, geef ik wilde katten te eten en de vrouwtjes gaf ik na tig zwangerschappen de pil. Pappa Poes kwam een jaar geleden bij mij op de buitentrap zitten bedelen, wat voor mij een teken was, dat hij het niet meer lang zou maken. Toen Michel me vertelde dat hij op de Route Basse, waar ik woon, een aangereden dode zwart-witte kat had aangetroffen, wist ik dat het Pappa Poes moest zijn.

Moederpoes Grijsje zat tot voor kort, weer of geen weer, altijd 's morgens om zes uur op de buitentrap achter de serredeur, te wachten op haar eten. Ik gaf haar dan in de serre brokjes met vlees er bovenop. Maar ik kon haar absoluut niet benaderen, want dan haalde ze fel uit met haar scherpe klauwen. Ze at het vlees en enkele brokjes, waarna ze weer met onbekende bestemming vertrok. Vervolgens maakte ik het bakje klaar voor de andere moederpoes, die sinds een jaar altijd op de bank onder het afdak zit te wachten, waarop ik een wasbaar kussentje voor haar heb neergelegd. Vroeger, voor ik ze de pil gaf, waren de twee moederpoezen altijd samen, raakten samen zwanger en moesten ze vaak al snel hun kleintjes weer missen, doordat ze door een buur werden vermoord.

Sinds een half jaar had Grijsje een groot gezwel aan een van haar tepels, waardoor ze bijna niet meer kon lopen. Toch kwam ze nog over het muurtje geklommen om te eten. Kennelijk was daardoor het gezwel beschadigd, wat ik zag toen ze eenmaal in de mand bleef liggen, die ik beneden in het atelier voor haar had klaargezet. Het gezwel had een open wond die verschrikkelijk stonk en er zwermden allerlei vliegen om haar heen. Hoewel ze stil lag, begon ze als ik binnenkwam heel klaaglijk te miauwen. Ze at nog wel van het eten dat ik voor de mand neerzette en ze liet zich zomaar over haar kop aaien, wat voorheen nooit mogelijk was. Ik besloot haar de volgende dag naar de dierenarts te brengen om haar uit haar lijden te laten verlossen.

Helaas, maandagmorgen vroeg trof ik haar dood en verstijfd aan voor ingang van de werkplaats. Ik heb haar in een vuilniszak gestopt en in een van de vuilnisbakken achter de brug gedeponeerd. Even later kwam de vuilniswagen en werd Grijsje afgevoerd.

Aanstaande vrijdag wordt ter ere van Bernard een afscheidsceremonie gehouden in de kerk van Portes. Uiteraard ben ik daar ook voor uitgenodigd.

Dag Bernard, dag Grijsje, tot nooit weerziens.

Grijsje en Bo (2015)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20201216

Reactie van Jeannette op 17 December 2020 op 13.51: Nou ik vind het ook altijd moeilijk om dode dieren zo maar op het midden van de straat te laten liggen waar ze helemaal plat gereden worden, dus als het pas gebeurt is, leg ik ze altijd aan de kant van de weg en inderdaad gaat het hard; binnen een mum van tijd is er niets van ze over.

Poes nummer drie heb ik op een nare regenachtige dag geprobeerd te begraven maar het was midden in de winter en de klei was niet om door te komen en het regende ook onafgebroken dus na een spa diep gauw een grafheuveltje gemaakt en naar binnen voor een kopje thee.

Na twee dagen kon ik mij niet bedwingen en ging toch even kijken maar er was reeds grafschennis gepleegd! De handdoek waarin ik het lichaampje gewikkeld had hing in de struiken en ik trof nog hier en daar wat plukjes haar aan. Een vos had zich vast over het overschot ontfermd....
Ik voelde mij wel even schuldig maar dacht al snel; nou ja, ze merkt er niets meer van en zo heeft er toch weer een ander wezen van kunnen (over)leven.

Toen drie maanden later poes 1 die mijn lieveling was overleed, heb ik toch een kistje voor haar gemaakt (wijnkistje) en dichter bij huis een fikse kuil gegraven (het was inmiddels voorjaar dus dat ging wat beter) om het kistje erin te stoppen en stenen erop gelegd om te voorkomen dat vandalen (!) het grafje zouden leegroven!

Tja, je doet het voor je eigen gemoedsrust, het beestje merkt er niets van.
Een mens is ook maar een vreemd wezen.

Ik heb ook weleens een beestje in een vuilniszak gestopt en meegegeven, het is niet altijd gemakkelijk je van een lijk te ontdoen. Ik zou het nu een eind verder in het land in de greppel gooien, het komt vanzelf wel goed weet ik nu.

Overleden Reactie van Susan op 17 December 2020 op 15.07: Ik had hier een Amerikaanse vriendin helaas overleden daar heb ik veel van geleerd o.a. toen ik met haar een 5 daagse reis maakte in Spanje en ze zag een dood dier plat gereden liggen, daar nogal vaak voorkomend zei.

Oh dear a roadpizza! En als er iets in haar leven gebeurde. This is a nikkel problem of this is not a nikkel problem.

Reactie van leroux op 17 December 2020 op 17.00: voor info - het is verboden om een dode kat in een vuilniszak te stoppen en bij het afval in de container te doen

Overleden Reactie van Theodora Besse op 17 December 2020 op 17.24: Dat zijn van die verboden Leroux, die geen mens kan controleren en die dus ook nooit worden bestraft. In het algemeen geldt: je moet alleen verbieden en strafbaar stellen, wat je kunt controleren. Van mensen kun je het gemakkelijk controleren, want een overlijden moet je aangeven bij de mairie. Ik zal dus niet in een vuilniszak worden gestopt en afgevoerd, ook al wil ik dat. Maar met een (zwerf)kat kraait er geen haan naar.

Mooi verhaal, Jeannette!

Reactie van Augusta op 17 December 2020 op 17.30: @Theodora, wanhoop niet....

https://www.nouvelobs.com/faits-divers/20130408.OBS7107/il-meurt-br...

Overleden Reactie van Theodora Besse op 17 December 2020 op 17.50: Ik moest eerst verschrikkelijk lachen Augusta, maar het lachen verging me toen ik las dat de jongen nog leefde. Hij schreeuwde nog, maar het was te laat. Een vreselijke dood voor een 17-jarige! Hoe kom je nu levend in een poubelle terecht?

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 17 December 2020 op 17.57: Zo herkenbaar Theodora ! Een vriendin ligt therminaal in een ziekenhuis en sinds een week of 3 fiets ik dagelijks naar haar terrein om de poezen, kippen en haantjes eten te geven. Ook aan 2 'wilde katers' die daar niet zolang geleden domicilie gevonden hebben. Nooit waren ze benaderbaar, maar nu komen ze me met opgeheven staarten tegemoet, laten zich zelfs aaien en eten met smaak hun brokjes.

Reactie van Augusta op 17 December 2020 op 18.11: @Theodora, antwoord op je vraag, de autopsie wees uit dat hij stomdronken was.

https://www.wort.lu/fr/luxembourg/le-jeune-homme-retrouve-mort-dans...

Het schijnt vaker voor te komen:

https://www.7sur7.be/monde/ivre-il-echappe-de-peu-a-la-mort-dans-un...

https://www.ladepeche.fr/2019/09/05/info-la-depeche-letudiant-dispa...

Zo, dat was het weer voor vandaag...

Overleden Reactie van Theodora Besse op 17 December 2020 op 18.11: Koos, mijn zwerfkatten bleven altijd doodsbang voor me en werden uit angst agressief. Ze bliezen en haalden uit of ze gingen er vandoor, als ik te dicht naderde.

Piet, uiteraard heb ik daar ook over nagedacht. Maar volgens mij is het in Nederland wel al toegestaan, maar in Frankrijk (nog?) niet. Bovendien geef ik de voorkeur aan humusatie, omdat je stoffelijk overschot dan nog ergens voor wordt gebruikt en nuttig is. Het is ook een natuurlijk proces en er is geen zuur en 300 liter water voor nodig, noch dure toestellen. Maar ieder z'n meug.