De neerbuiging

Er zijn toch al snel een kleine 150 boeken geschreven door Nederlanders met op of één of andere manier de auteur in de hoofdrol en Frankrijk en zijn bewoners in een bijrol.

Veel van de verhalen in die boeken spelen zich af op het Franse platteland; niet bij toeval de plaats waar veel Nederlandse boomer- en post-boomer-pensionados en prépensionados zich hebben gevestigd. Niet zelden, vanuit het zwarte gat van het niets doen, wordt er dan een boek geboren. Omdat niet veel uitgevers nog brood zien in het volgende in een reeks van boeken met een hoog ‘de Slegte’-gehalte, worden deze baringen in eigen beheer, soms zonder enige vorm van redactie, uitgegeven.

Wat bijna zonder uitzondering op mijn zenuwen werkt is het gebrek van de meeste Nederlanders echt te integreren, als ze er eenmaal voor gekozen hebben in Frankrijk te wonen. Het is niet moeilijk te wonen in Frankrijk: het is een prachtig land met eindeloze woonmogelijkheden. De taal, ach die leer je ter plaatse of je beheerst de basics en de rest komt vanzelf, is een vaak gehoorde houding. Dat is voldoende om te wonen maar niet om te leven natuurlijk. Zonder onderdompeling is er alleen plaats voor oppervlakkigheid en dat is wat je dan ook vaak leest in de semi-literaire opstellen van de Nederlandse franse-plattelands-auteurs. In hun kijk op de wereld wordt Frankrijk bewoond door aandoenlijk onnozele laaggeletterde boeren, handwerkslieden, tuinmannen, onwillige ambtenaren en zwembadreparateurs. Die willen graag bevriend raken met de nieuwe en belangrijke Nederlandse buren. Omgang met die buren straalt op ze af, maakt ze ook belangrijk. Ze helpen je graag met de taal en dan de taal waar je echt wat aan hebt. Ze komen graag bij je over de vloer, repareren voor een vriendenprijsje je tondeuse en passen op je huis als je weer eens naar Nederland moet van je vrouw, voor een bezoekje aan de kleinkinderen. Ze lachen luid en hartelijk om je mislukte woordgrapjes.

Dat is dan de perceptie. De boertjes en boerinnetjes en mannetjes hebben in werkelijkheid een heel andere agenda. Geworteld in hun geboortegrond hebben ze een geboorterecht op het Frans zijn. De Fransen zijn vanaf hun geboorte opgevoed in keurig gedrag: je bent beleefd, je groet mensen, je opent deuren voor dames en laat ze voorgaan, je bedankt ze voor hun bestaan. Je bent kritikaster van je land en zijn regering, maar het is wel jouw land. Je tolereert het bestuur zolang je er geen last van hebt en als het moet rol je de guillotine weer naar buiten.

De Fransen zijn de Brabanders van Europa: hoe erg je ook je best doet als niet-Fransman, je hoort er nooit echt helemaal bij en je ziet nooit het achterste van hun tong. Ze zien die nieuwe Nederlandse bewoners voor wat ze zijn en wat ze zijn zien ze in hun gedrag en kun je lezen in hun boeken: behalve dat de Nederlandse toeristen hun eigen aardappelen meenemen op vakantie, zijn de bewoners van vakantiehuizen pedante betweters met beperkt zelfinzicht. Ze maken een buiging voor de Fransman, een neerbuiging. Als de guillotines weer naar buiten worden gerold, zijn de Nederlanders na de Parisiens als tweede aan de beurt.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20191206, Kunst en Cultuur

Reactie van Wim van Teeffelen op 6 December 2019 op 16.01: Beste Annemieke,

Hartelijk dank voor je recensie van mijn -helaas inmiddels uitverkochte- roman 'Een Franse Slag'. Jammer dat je het niet hebt gelezen, je samenvatting komt dan ook uit je eigen duim en de enige overeenkomst met het feitelijke boek is de naam van de hoofdpersoon, Harry, en zijn woonplaats, Delft.

Verder ben ik het, zoals bijna altijd, helemaal niet oneens met de inhoud van wat je schrijft, alleen kom je elke keer nadat je je opnieuw hebt aangemeld met alle goede voornemens om toch vooral aardig en beleefd te zijn, toch weer in de verleiding allerlei mensen af te katten. Probeer dat nou eens niet te doen, dan is dit forum ook voor jou zoveel leuker.

De hartelijke groetjes aan je man, Evert, die zoveel wist (want inmiddels achterhaald) van het Franse pensioenstelsel, zoals ik las in een ander draadje.

Wim

Reactie van Lodewijk Lievendag op 6 December 2019 op 17.56: @A.L. Longayroux Integreren betekent niet dat je herkomst moet 'afwerpen'. Je herkomst kun je niet afwerpen zonder een verweesde vreemde te worden in een vreemd land. Ik woon en werk nu meer dan 15 jaar in Blagnac in het Zuiden van Frankrijk. Iedereen in mijn directe omgeving weet dat ik in Nederland geboren ben en na wat omzwervingen over de aardbol aan het wortelen ben in Franse grond. Ik ben me vaak niet bewust in welke taal ik denk maar als het over mijn vak gaat is het Frans en Engels. Ik denk dat veel beroepsgedeformeerden dat hebben. In mijn stamkroeg(club) l'Air Mince wordt uitsluitend Frans gesproken; iedere bezoeker daar is gelijk. Toch weet ik zeker dat ze deze zomer als Nederland speelt voor het EK ze weer oranje vlaggetjes op gaan hangen net als op het WK in 2010 en 2014.

Reactie van Jeannette op 6 December 2019 op 17.59: @Annemiek, Ik doel niet op boeken van Nederlanders die over Frankrijk en de Fransen schrijven; Lodewijk schrijft zelf: " Ze (de Fransen) zien die nieuwe Nederlandse bewoners voor wat ze zijn en wat ze zijn zien ze in hun gedrag en kun je lezen in hun boeken" Welke boeken dus?

Overigens ben ik bijna 20 jaar geleden naar Frankrijk gekomen en heb toen direct gezegd; ik ga niet integreren! Dat heb ik ook niet gedaan en toch werk ik hier al ruim 10 jaar met veel plezier, als vertaler als zzp'er en als medewerker in de thuiszorg, nou dan kom je echt achter elke deur.

Ik geloof niet in integreren, in ieder geval niet na je dertigste ofzo, als je niet jong in een ander land gaat wonen, er je kinderen laat opgroeien en inderdaad in de taal kunt denken, kun je nooit integreren. Althans, zo denk ik er over. En dus heb ik vooral Nederlanders als vrienden en kennissen in Frankrijk.

Integreren hoeft in Europa ook niet meer, Europeanen kunnen wonen waar ze willen en omgaan met wie ze willen en ook weer naar een ander land (terug)verhuizen als ze dat willen, daar is ook helemaal niks mis mee! Dus als ik vereenzaam en weer terug wil naar Nederland, dan doe ik dat en niet als spijtoptant maar omdat dat op dat moment de beste keuze voor mij is.

Reactie van Jeannette op 6 December 2019 op 18.06: @Wim: hou op met steeds maar weer te reageren op persoonlijke kritiek, die overigens in dit geval vrij binnen de perken is, je kunt iemand niet dwingen jouw werk leuk te vinden, je schrijft zelf dat je boek is uitverkocht dus je hebt niets te klagen, je verlaagt jezelf door zo te reageren, erg jammer, dat doet afbreuk aan je professionaliteit.

Reactie van A.L. Longayroux op 6 December 2019 op 18.17: Beste mensen,

Hier komt de Sociologie om de hoek kijken. Wat verstaan we eigenlijk onder integratie ?

In de sociologie kent men drie termen: Segregatie, integratie en assimilatie,

Bij segregatie houdt de nieuwe groep zijn gewoonten en taal aan, en er is sprake van afscheiding binnen de ontvangende cultuur.

Bij integratie is wel sprake van gedeeltelijke aanpassing aan de ontvangende cultuur maar men behoud wel enige elementen van de eigen cultuur, Men is bijvoorbeeld meertalig maar behoud godsdienst en traditionele feestdagen etc.

Bij Assimilatie is echt sprake van vermenging en onderlinge huwelijksrelaties. Zelf ben ik een product van een dergelijk proces. Alleen mijn naam herinnert me nog aan mijn Franse origine.

Bij gebrek aan vlot verlopende integratie kunnen vreemde vooroordelen de kop opsteken. Hier een voorbeeld ( zie fig. )

Reactie van Lodewijk Lievendag op 6 December 2019 op 18.21: @Jeannette Het is natuurlijk niet zo dat je Franse buren Nederlandse boeken gaan lezen om te snappen wie je bent. Je haalt deze zin aan: 'Ze zien die nieuwe Nederlandse bewoners voor wat ze zijn en wat ze zijn zien ze in hun gedrag en kun je lezen in hun boeken'. Het stukje 'en kun je lezen in hun boeken' bedoelde ik meer algemeen dan dat de Franse buurman dat leest. Niet helemaal duidelijk misschien maar bij deze...

Ik denk dat u mijn integreren zodanig interpreteert dat het voor mij assimileren wordt en zo bedoel ik het beslist niet. Zoals ik hierboven schreef: Integreren betekent niet dat je herkomst moet 'afwerpen'. Je herkomst kun je niet afwerpen zonder een verweesde vreemde te worden in een vreemd land.

Reactie van Wim van Teeffelen op 6 December 2019 op 18.21: @Jeanette, je begrijpt het niet. 'Annemieke' en ik gaan al heel wat jaren terug. 'Haar' vermelding van mijn boek was slechts het kapstokje om 'haar' wederom welkom te heten op deze site en 'haar' een welgemeend advies te geven om gewoon beleefd en vriendelijke te blijven, hoe lastig dat ook is, als je zoveel kift in je lijf hebt.

Wim

Reactie van Gerarddj op 6 December 2019 op 19.51: Hoezo integreren; ik ben hier gewoon het hele jaar op vakantie !

Reactie van marielle op 6 December 2019 op 20.06: Het 'grappige' bij Evert, alias annemieke, is dat je hem toch wel herkend. De vorm van schrijven , het feit dat hij in Duitsland, Engeland, en Rusland heeft gewoond (gaat het goed met je Russische vrouw?) Les finances publiques de l'état Français etc. etc. Maar misschien is het ook wel de bedoeling ons te laten zien , dat het hem toch weer gelukt is.

Reactie van Sequoia op 6 December 2019 op 20.43: @ Lodewijk, Dus om niet te vereenzamen in Frankrijk moet je met Fransen omgaan en vooral niet met (andere) Nederlanders want die zijn niet goed voor je? Beetje rare gedachtegang...

Als ik mijzelf als voorbeeld mag geven, ik ben naar Frankrijk gegaan voor de rust. Ik ben hier meer dan fulltime aan het werk en heb zo goed als geen tijd om iets met vrienden te doen , laat staan om nieuwe Franse vrienden te maken. Door mijn werk in de toeristische sector kom ik vooral in contact met Nederlanders, Belgen, Duitsers, maar slechts zelden met Fransen. Toch voel ik mij nooit eenzaam en heb ik nog geen moment het gevoel gehad terug naar Nederland te willen.

Waar je je levensvreugde uithaalt en de drang tot integreren is toch voor een ieder verschillend? Met je betoog doe jij eigenlijk precies hetzelfde als de "boekjesschrijvers" die je zo verafschuwd..