De moord op de Franse leraar en de invloed van geloof op Franse scholen

Vanmorgen was mijn krant weer volop gevuld met artikelen naar aanleiding van de gruwelijke morod op de leraar Samuel Paty. Hij is verleden week onthoofd door een islamist, die waarschijnlijk in opdracht van een vader van een leerlinge heeft gehandeld. De leraar heeft een paar weken geleden in een geschiedenisles de bekende afbeeldingen van Mohamed uit Le Canard enchainé getoond en heeft dat als kapstok gebruikt om te discussiëren over de vrijheid van meningsuiting. Paty schijnt een goede leraar geweest te zijn en heeft voorafgaand aan het tonen van de afbeeldingen gemeld dat leerlingen die er zich aan zouden storen het lokaal konden verlaten.

Ik herhaal in een paar woorden wat hier op de Franse TV en in de kranten steeds weer aan de orde komt. In Nederland werd er volgens mij maar kort melding van gemaakt.
Vanavond wordt Samuel Paty herdacht op het binnenplein van de Sorbonne, een symbolische plek omdat hier het Frankrijk van de Verlichting werd « uitgevonden ».

Brigitte Macron, die voorheen lerares is geweest, schreef gisteren in Le Parisien een stuk gewijd aan de vermoorde leraar :

Leraar zijn... is het ontdekken van een vonkje dat je hebt kunnen overdragen in de ogen van leerlingen, maar ook opmerken wanneer ze afhaken en ze er weer bij zien te krijgen ; dat is gelukkig zijn als je ze hebt laten reageren op dat wat je ontroert of bezighoudt ; het is voor hen te werken en om ze deuren te openen want die van het verstand en de kennis zijn ontelbaar.
Dat alles, Samuel, kende je, en beter nog, belichaamde je. «

Ik heb geen idee hoeveel van de lezers hier intensief het Franse nieuws volgen of iets merken van wat er speelt op de Franse scholen. Verleden week werd een bijdrage geplaatst met als kop : de Franse Scholen zijn een gevangenis. Hetgeen door velen werd beaamd.

Ik wil hieronder een stukje citeren uit Le Figaro van vandaag, waarin een beeld wordt geschetst hoe het onderwijs tegenwoordig wordt geplaagd – om geen andere woorden te gebruiken- door de invloed van het islamitische geloof.

« Zou er een vóór en een na 16 october 2020 zijn op school ? Terwijl vanavond hun collega Samuel Paty wordt herdacht op het binnenplein van de Sorbonne, zijn de leraren enerzijds diep verontwaardigd en unaniem gelaten. « Dit was onvermijdelijk, het zou veel eerder gebeurd kunnen zijn. » hoort men overal.

Het gebeurde al na 11 september toen de protesten reeds volop voorkwamen. Annie, een lerares geschiedenis, herinnert zich de minuut stilte die op haar college werd gehouden. Leerlingen begonnen luid te klappen en de rector had veel moeite om de meute weer stil te krijgen.
Ze herinnert zich ook de bekladde muren : Weldra bij ons ». Wij houden ons al lang koest. Misschien ben ik laf, maar ik zou nooit die tekeningen hebben laten zien, bang om sommige leerlingen te kwetsen. Ik denk dat ze niet in staat zijn om de caricatuur te begrijpen, gelet op de hersenspoeling die ze thuis en elders dagelijks ondergaan. Ze zijn geherstenspoeld.

Een andere lerares, die op een « moeilijke »school les geeft verteld : zodra je binnenkomt in een klas en een kleine Oussama (voornaam van de moordenaar) tegenkomt, dans weet je wat voor soort moslim je voor je hebt, volkomen geradicaliseerd. Sinds 10 jaar al vermijdt ze zaken aan te halen die de bijbel of de koran betreffen, zelfs als dat onderdeel van de lesstof is. « Ik heb geen enkele zin meer om ze een stuk uit een religieuze tekst te laten bestuderen uit litterair oogpunt. Een uitleg van 3 kwartier zal hun mening niet veranderen ».

Nog een voorbeeld over de moeilijkheden die de laïcité, de neutraliteit ten opzichte van religie, met zich meebrengt : Een lerares, die door een doorgedraaide vader van een leerling is aangevallen in de hal van de school, omdat ze de luie leerling een laag cijfer had gegeven. De vader »ik zie wat voor soort wijf u bent » liet zo merken dat hij vrouwen minacht en gewoon bedreigt.

Zelfs op de universiteit komen rare dingen tegen als jonge gesluierde meisjes, die de aangereikte stukken leerstof niet willen aanpakken omdat « u geen mohammedaanse bent, u gaat ons bevlekken ». Waarop de lerares antwoordde dat ze iedere morgen netjes onder de douche gaat. »

Men vraagt zich af of de vermoorde leraar voldoende gesteund werd door de leiding van de school. In veel gevallen laat men de leraar vallen om geen onrust op school te krijgen. Van klachten wordt weinig op schrift gesteld, alles wordt mondeling en dus zonder sporen afgewerkt.
Een laatste voorbeeld : In Marseille werd men geconfronteerd met een moeder uit een geradicaliseerd milieu, waar geen verjaardagen worden gevierd. In de school werden alle verjaardagen van die maand op één dag gevierd. De moeder hield de leerling op die dag thuis. Ik had dat eigenlijk moeten melden aan het hoofd, maar ik vond dat geen prioriteit. Het jaar erop wilde de moeder weten op welke dagen de verjaardagen werden gevierd, zodat ze rekening kon houden met de opvang van de jongen thuis. Ik heb haar geantwoord dat dat ongeoorloofd verzuim is en dat dat dus niet toegestaan is. De leerling is toen van school gehaald en naar een islamitische school gegaan.

Ik heb geen idee hoeveel van de lezers en schrijvers hier te maken hebben met het onderwijs. Ikzelf heb enkele leraren (m/v) in mijn vriendenkring en hoor dat « zelfs » hier in de Gers, hetgeen je toch het platteland en niet de banlieu van een grote stad kan beschouwen, dit soort affaires voorkomt.

Misschien wilt u op deze bijdrage reageren, u mag het ook als een stuk nieuwsgaring zien.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20201021, Kinderen, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Onderwijs, Overheid

Reactie van Jeannette op 24 Oktober 2020 op 21.40: Bedankt Louise!

Reactie van Alle Laversma op 25 Oktober 2020 op 3.45: Ja, en na al deze mooie woorden die helaas alleen maar woorden blijven, zullen er weer terroristische aanslagen volgen. De immigratie vanuit islamitische landen zal doorgaan en de eerdergenoemde "broedmachines" zullen hun werk doen. En massa's Europeanen zullen hun kop in het zand blijven steken voor het sluipende gevaar ervan. En met heel veel geluk ontaard de hele toestand niet in een Joegoslavische nachtmerrie, zoals in de jaren 90 toen "hele lieve moslim buren" plotseling moordenaars bleken te zijn evenals die "lieve christenen" en de situatie escaleerde in een burgeroorlog met van beide kanten afschuwelijke gruweldaden tot gevolg.

Uiteraard hoop ik dat ik het helemaal mis heb maar tegelijk vrees ik het ergste. Maakt dat mij een racist, een hater, iemand vol vooroordelen een onmens? Persoonlijk denk ik dat ik een realist ben, iemand die niet wegkijkt van de realiteit, iemand die de realiteit zoveel mogelijk onder ogen ziet, analyseert en een reële oplossing wil zien te bewerkstelligen. Niet iemand die naïef roept "laat maar komen" "Wir schaffen das" (nooit meer iets van gehoord na alle ellende in Duitsland (aanslagen, verkrachtingen en moorden)) Ik zie, hoor en beleef haat, racisme, vooroordelen en onmensen om mij heen maar ik weiger er aan mee te doen. En ik weiger me een dergelijk etiket te laten opplakken!

Hoelang nog moeten we deze immigratie ellende en moslim terreur nog "gewoon maar blijven accepteren"? Goedgepraat met kromme, uiterst naïeve redeneringen en zoals gezegd met alleen maar mooie woorden (en geen daden)?

De realiteit is dat de moord op de goedbedoelende leraar Samuel Paty ons zou moeten wakker schudden, het is een uiting van pure haat en verachting voor de westerse samenleving die vele moslims kenmerkt. De jonge moordenaar heeft laten zien waar hij voor stond en heeft daarvoor met zijn leven betaald. Maar vele moslims belijden die haat en verachting in stilte totdat het moment daar is dat ze zich sterk genoeg voelen om gezamenlijk in opstand te komen en een burgeroorlog te ontketenen. Moeten we zijn zoals die jongeman en ons leven opofferen voor de zaak waarin we geloven? Of moeten we in stilte (en lafheid) onze waarden en normen beleven zoals vele Europeanen dat nu doen? Ik kies voor geen van beiden. Persoonlijk kies ik ervoor om voor mijn overtuiging te leven en mijn mening en overtuiging niet laf weg te stoppen. Ook Europa zou voor zijn eigen cultuur en normen en waarden in de bres moeten springen en er respect voor moeten afdwingen door te zeggen “tot hier en niet verder“ en het niet alleen bij woorden te laten. Dus grenzen dicht voor vluchtelingen met een islamitische achtergrond en tegelijkertijd respect tonen voor de islam en in gesprek met ze blijven en oorlogsslachtoffers blijven helpen maar puur in de eigen regio. En dus moeten we niet haten maar proberen te begrijpen. Geen geweld gebruiken (tenzij puur opgedrongen; je kunt terroristen niet mensen maar laten neermaaien, onthoofden, doodsteken). Je niet laten leiden door vooroordelen, maar tegelijkertijd ook niet je ogen sluiten voor de realiteit en respect afdwingen - respect krijg je nu eenmaal niet kado! - voor je eigen cultuur en normen en waarden tegenover de moslims die al in Europa zijn. En dus ook binnen de Europese grenzen optreden en handhaven tegenover die moslims die onze cultuur niet respecteren, en daarbij middelen als uitzetting naar het land van herkomst niet schuwen (medewerking eventueel afdwingen met financiële sancties).

En @Natascha Terpstra, je zegt doodleuk "Als je mensen als minderwaardig en uitschot behandeld gaan ze zich ook zo gedragen." Wat een ongelooflijke drogredenering is dat in dit verband. De vluchtelingen worden in vele Europese landen zeer goed opgevangen en krijgen alle kansen om iets van hun leven te maken. En velen doen dat gelukkig ook. Ze worden niet als vuil behandeld, in tegendeel ze worden vaak met voorrang behandeld. Zelfs vluchtelingenkampen doen goed werk door voeding, gezondheidszorg en veiligheid te bieden. Oké, het zijn geen oorden waar je lang wilt zitten maar dat is door de grote aantallen niet te vermijden. Maar hoe goed de opvang ook is, ze blijven altijd moslim, al dan niet in stilte, en leggen vrijwel nooit hun eigen cultuur af (het was wel even schrikken toen alle Turken de straat opgingen met Turkse vlaggen tijdens de laatste coupe poging in Turkije). Ze blijven een potentieel gevaar. Radicalisering grijpt nog steeds om zich heen, veelal aangestuurd door foute imams vanuit de vele Europese moskeeën. We voeden het kwaad van binnenuit door moskeeën toe te staan. Waarom doen we dit in vredesnaam? In Turkije worden christenen vervolgd en mogen ze al helemaal geen kerk bezoeken of bouwen. We zouden als Europa toch kunnen zeggen geen kerken dan ook geen moskeeën?

Reactie van Natascha Terpstra op 25 Oktober 2020 op 9.33: Laat ik voorop stellen dat de moord op deze leraar barbaars is. En dat elke vorm van extremisme hard moet worden aangepakt. Ik keur geenszins deze uitwassen goed. Het is echter een illusie om te denken dat moslims alle kansen krijgen om wat van hun leven te maken. Dat we ze als gelijkwaardig behandelen. Het is toch echt zo dat je als Mohammed veel minder snel wordt uitgenodigd op een sollicitatiegesprek. In Nederland heb ik met ama’s gewerkt ( alleenstaande minderjarige asielzoekers) vaak al diep getraumatiseerd door het oorlogsgeweld dat ze hebben meegemaakt en zijn ontvlucht. Kinderen die meer hebben meegemaakt dan de meesten van ons in hun hele leven voor de kiezen krijgen. De meesten van hen zijn uitermate dankbaar voor de opvang die ze hebben gekregen bij ons. En ze doen in het algemeen enorm hun best om een plek te vinden in onze samenleving. Maar onze samenleving staat er echt niet om te springen om ze op te nemen. Ik heb helaas veel jongeren gezien die aan lager wal geraken. En toch meestal niet omdat ze niet wilden. Gelukkig is voor zover ik weet geen van mijn jongeren een extremist geworden. Maar ik kan ook niet zeggen dat hun integratie goed is verlopen en dat ligt zeker niet aan hun intenties. In Frankrijk vind ik de verschillen nog veel groter dan in Nederland. We hebben rondom Parijs echt wel getto’s en sloppenwijken. Iets dat we in Nederland gelukkig niet kennen. Ik heb 5 jaar in een immigranten voorstad van Parijs gewoond. Die grenst aan een woonwijk van een welvarende voorstad. Er was letterlijk een muur gebouwd om de rijke mensen te beschermen tegen deze immigranten. Ik heb t gevraagd aan de bewoners. De rijke blanke bewoners. Die dit bevestigen. Een soort van buurtwacht die de donkere bevolking weert uit deze wijk. Zwarte kinderen die niet in de speeltuin mogen spelen. Een volledig blanke school pal naast een zwarte school. De kinderopvang waar geen zwart kind op zat. De manier waarop er over de zwarte bevolking werd gesproken. Zo minderwaardig. Ik heb een Afrikaanse buurman gehad met zijn vrouw. Zij is een docent en hij is een architect.een succesvol intelligent stel zou ik zeggen. Het rascisme wat hun dagelijks meemaakte.dat hun huis wel vies zou zijn en zou stinken. Ze zijn met eieren bekogeld. Ze zijn uiteindelijk uit onze vrijwel blanke wijk vertrokken. Ik heb gewerkt in het 16de van Parijs. Sjiek de friemel. In het gebouw waar ik werkte met prachtige appartementen die een fortuin kosten. Daar woonde ook op de bovenverdieping in een klein hokje iemand die de schoonmaak deed van de publieke ruimtes. Uiteraard een donkere vrouw. Met haar kind. Er woonde daar een dame met een klein hondje. Die liet haar hondje zijn behoefte doen in de publieke ruimte en dan werd er verwacht dat de schoonmaakster dit opruimde. Dat vond ik toch zo schokkend. Dit zijn hopelijk ook uitzonderingen. Maar ik kan niet zeggen dat we onze Afrikaanse medemens met respect en gelijkwaardigheid behandelen. Als ik zo behandeld zou worden dan had ik haar de keutel door haar strot geduwd. Maar ik word niet zo behandeld. Ik ben weliswaar buitenlandse en ik sprak toen nog heel slecht Frans. Veel slechter dan die schoonmaakster. Maar ik ben blank en kom uit het schattige kleine Nederland. Ook ik heb een schotel en kijk Nederlandse televisie. Ik vind Franse tv verschrikkelijk. Maar dat wordt mij niet aangerekend. Mij wordt niet verweten dat ik niet ben geïntegreerd. Ik eet nog steeds het liefst mijn boterham met kaas tussen de middag. Ik neem vanalles mee vanuit Nederland. Ik ben en blijf een Nederlander in Frankrijk. Ik ben verfranst maar ik zal nooit een française worden. Zoals een Algerijn ook een Algerijn blijft. Maar ik word hier wel heel anders behandeld. Van mij m vindt men het knap dat ik zo goed de taal spreek. Ook al maak ik nog menig fout. Ik word als gelijkwaardige gezien. En mijn oude buurman de architect die accentloos Frans spreekt wordt dat niet. En dat vind ik een heel slechte zaak.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 25 Oktober 2020 op 9.52: Heel erg bedankt, Natascha, voor dit uitgebreide verhaal uit eigen ervaring!

Reactie van Louise (68) op 25 Oktober 2020 op 9.58: @Alle, over mooie woorden gesproken, vanuit je prachtige chateau in de Auvergne. Er wordt hiermee echt langs elkaar heen gepraat. Jan Peter wilde het hebben over het probleem van de scholen in verband met extremistische gedachten. De woorden van Jean Jaures zijn geschreven aan leraren voor de verschrikkelijke eerste wereldoorlog, daarna is nog een tweede wereldoorlog overheen gegaan, en anderhalve eeuw zijn ze actueel en spreken ze de hele franse bevolking aan. Over de ondergang van de wereld door de supprematie van de islamisten, denk ik dat je toch zelf een draadje moet openen.

Reactie van Alle Laversma op 25 Oktober 2020 op 15.16: @Louise, sorry, maar je lijkt werkelijk helemaal niets te snappen van wat de achterliggende problemen zijn van de ellende die de scholen nu ervaren in Frankrijk (maar ook in een groot deel van Europa)!

Je hebt het ook over de “suprematie van de islamisten“ en je doet daarmee een zwakke poging mijn opmerkingen belachelijk te maken. Je bent waarschijnlijk net zo naïef als de mensen in de jaren 30 die Hitler stonden toe te juichen en dachten “zo'n vaart zal het niet lopen“. Net zoals men dat dacht van de burgeroorlog in voormalig Joegoslavië tussen moslim en christen-groeperingen. Je lijkt werkelijk geen flauw benul te hebben van wat er werkelijk speelt! Maar een troost heb je, je bent niet bepaald alleen.

Reactie van Marlies op 25 Oktober 2020 op 16.03: De Islam is niet alleen een godsdienst, maar ook een politieke organisatie, die het doel heeft ons te onderwerpen aan hun ideeën. Goedschiks of kwaadschiks.
Lees de "faits divers" er eens op na.