De mooie eeuw

De corona ‘lock down’ is een mooie gelegenheid om terug te kijken, te dromen van vervlogen tijden. Velen van u weten dat ik een grote voorliefde heb voor fotografie. 99% Van alle foto’s geplaatst op mijn weblog Paris FvdV zijn door mij zelf gemaakt. Dit keer geef ik aandacht en ruimte aan een fotograaf die ik al jaren bewonder om zijn bijzonder fotografisch werk. Eerst even een kleine inleiding.

 Pierrette Filoux - foto Blaise Arnold

Robert Copeau - foto Blaise Arnold

De belle époque of te wel de mooie eeuw verwijst naar de periode tussen 1895 en het begin van de eerste Wereldoorlog in 1914. Industriële misère en anarchistische moorden werden vergeten ten gunste van het goede leven in de opéra, de nieuwe boulevard cafés en de danspaleizen, waaronder de Folies Bergère en de Moulin Rouge. De uitjes van de middenklasse, boottochtjes, picknicks op het land en in de voorsteden, dansen in de guinguettes vormden de thema’s van een nieuwe generatie schilders: Monet, Renoir, Degas, Caillebotte en Sisley. Bohemiens; zij ontmoeten elkaar op Pigalle, Montmartre en later in Montparnasse. De decadenten en symbolisten gaven vorm aan de zonnige onbezorgdheid van het impressionisme. In de jaren negentig kwam een ingewikkelde, decoratieve stijl, de art nouveau, tot bloei in de gebouwen van Guimard die vorm gaf aan de nieuwe metro en de warenhuizen waaronder Galeries Lafayette.

 Albert Masson - foto Blaise Arnold

André Jaubert - foto Blaise Arnold

Wereldtentoonstellingen volgden elkaar op en waren niet alleen goed voor het moreel maar leverden ook nieuwe monumenten: Het Palais de Chaillot, de Eiffeltoren, het Grand en Petit Palais, de Pont Alexandre. Parijs werd bekroond tot dè wereldhoofdstad, kosmopolitisch, bruisend. Waar een genotzuchtige aristocratie zich zij aan zij vermaakte met alcoholisten, morfineverslaafden, prostituées en cancan-danseressen in de Moulin Rouge en de maison closes waaronder de  Le Chabanais en de ’One Two Two’. Aan het begin van de 20e eeuw vestigden kunstenaars als Picasso, Braque, Chagall zich in Parijs. In het interbellum volgden veel buitenlandse schrijvers. Onder hen bevonden zich Gertrude Stein, Ernest Hemmingway, Ezra Pound en Henry Miller. Jazz was de muziek, Chanel de mode, Charleston de dans, Art Deco de stijl, Surrealisme de kunst en Montparnasse de wijk die het culturele klimaat van die bijzondere tijd belichaamde.

Amédée Hennion - foto Blaise Arnold

François Dignan, 34éme Régiment d'Infanterie. Blessé en 1915, obus - foto Blaise Arnold

Parijs, ‘les années folles’ door de lens van fotograaf Blaise Arnold. Blaise is een fotograaf die verliefd is op het verleden. Zijn naam doet het niet vermoeden maar hij is een Fransman en woont in Parijs. Al meer dan tien jaar werkt hij aan zijn serie ‘Stories’. Prachtige geënsceneerde beelden over het Parijs op de drempel van de twintigste eeuw. Krachtige portretten van fictieve personen, ieder met hun eigen verhaal, geplaatst in een decor dat zo in elke film uit die tijd zou passen. Zoals films van Henri Verneuil, Denys de La Patellière en Marcel Carné. Nauwkeurig en minutieus bewerkt in Photoshop. Historische reproducties, geraffineerd samengesteld, die ons een inkijk geven in het tijdsbeeld van 'les années folles' zoals gegrift in ons collectieve geheugen.

Marianne Monnestier - foto Blaise Arnold

Victor Castelli & Rose Husson - foto Blaise Arnold

De hoofdpersonen uit de foto’s zijn steeds getuige van een scene die zich afspeelt op de achtergrond, meer dan honderd jaar geleden. Een haast superrealistische constructie van het verleden. Alles klopt en past in het tijdsbeeld, zoals de kentekens van een auto op de achtergrond, de kledingstijl, de reclameschilderingen op muren, oude posters. Hoe langer je kijkt naar de foto’s des te meer details worden zichtbaar. Foto’s die je doen hunkeren naar deze voorbije tijd. Een complete film gevangen in slechts een beeld.

Léon Bichat - foto Blaise Arnold

Alfred Agostinelli - foto Blaise Arnold

Blaise werkt soms maanden aan een foto. Met een enorm historisch besef, steeds op zoek naar beelden uit die tijd, die hij kan verwerken in zijn samengestelde foto’s, om zo de problemen van anachronisme te voorkomen. Zo maakt hij hooguit acht tot tien beelden per jaar. Maar soms duurt het maanden voor hij tevreden is met het resultaat. Dan is er ook nog de tijd die hij besteed op zoek naar geschikte locaties. Blaise fotografeert met een Hasselblad H3D39 of een Nikon D850 en creëert zijn meesterwerken met behulp van Photoshop. Ik vind zijn werk over het Parijs 'les anées folles' zo uniek dat ik hem graag een forum biedt in mijn weblog Paris FvdV. Helaas heeft deze fotograaf nog geen galerie of fotoboek. Wel kun je zijn foto’s bestellen via zijn eigen website.