De media en ons verdriet

De media spelen een grote rol in het bespelen van onze gevoelens. Sensatie speelt daarbij een grote rol. Elk overlijden veroorzaakt verdriet. Is het verdriet van een nabestaande van een groot vliegtuigongeluk groter dan dat van de nabestaande van een familie die omkomt bij een verkeersongeluk? Natuurlijk niet!
Maar als een vliegtuig verongelukt of per ongeluk wordt neergehaald, dan komen alle media in het geweer en worden alle nabestaanden met hun verdriet tot in den treure in beeld gebracht. Deze groep wordt bij elke verjaardag van het ongeluk steeds weer opnieuw in beeld gebracht. De nabestaanden van een enkel verkeersongeluk moeten het doen met een klein berichtje op pagina 13 van de krant en moeten het verder zelf uitzoeken. De doden van de MH17 ramp werden met militaire eer onthaald in Eindhoven en in een massale optocht, begeleid door talloze media, naar het identificatie centrum gebracht. Net alsof de doden allemaal helden waren en niet “gewone” slachtoffers van een ramp! Waarom wordt het ene verdriet door de media gecultiveerd en het andere niet?
Ook nu worden de slachtoffers en nabestaanden van het corona virus uitgebreid in beeld gebracht.
Maar nog geen twee jaar geleden vielen er 9500 doden bij een “gewone” griep epidemie. Bijna niemand wist ervan! Een klein berichtje ergens achterin een krant! De slachtoffers van toen waren de zelfde als die van nu: ouderen en zwakke mensen. Waarom hebben de media daaraan niet uitgebreid aandacht besteed? Was het niet spectaculair genoeg? Was het verdriet van de nabestaanden van toen minder dan dat van de nabestaanden van nu?

De media storten zich nu massaal op de corona crisis. Enerzijds is dat goed, omdat de burgers met de neus op de ernst van de situatie worden gedrukt, anderzijds lijken de media dit nieuwsitem uit te willen buiten voor eigen gewin. Het trekt lezers en kijkers. Een soort ramptoerisme. En dat terwijl er toch zeker ook ander nieuws is. De BREXIT onderhandelingen zijn bijna uit het nieuwsbeeld verdwenen. Ik ben bang dat deze massale aandacht tot saturatie gaat lijden. Mensen worden het op een gegeven moment moe. Dat zou er toe kunnen leiden dat mensen zich minder goed aan de regels gaan houden.

Mijn oproep aan de media: kan het niet een beetje minder? Geef de cijfers en een kort commentaar, maar laat al die poeha achterwege. Respecteer de slachtoffers en het verdriet van de nabestaanden en maak er geen media circus van!