De lelijke eend

Als we het hele jachtgebeuren vandaag de dag bekijken ziet dat er heel anders uit dan een 40 jaar geleden.

Hoewel ik er zelf niet aan meedoe is het geen uitzondering meer dat we ons verplaatsen in four – wheel drive cars; het kan niet op. Veel ruimte voor het wild hoewel dit 40 jaar geleden nodiger was dan nu. Ook onze wapens zien er doorgaans geperfectioneerder uit dan toen; kortom ook op dit terrein heeft de welstand ons meer armslag gegeven.

Zo had ik destijds een Citroen deux cheveaux oftewel een lelijke eend waarin ik mijn hobby bedreef. Ik kocht twee van deze wrakken voor f 100,- en maakte er met veel kunst en vliegwerk een rijdend exemplaar van. De lol was er trouwens niet minder om. En van APK hadden we nog nooit gehoord en ook milieuvervuiling lag nog ver in ’t verschiet.

Zo nam ik mijn oude vriend Willem Bathoorn uit Lieveren eens mee naar de Groninger klei, ruim na het graan oogstseizoen om nog een paar eenden te verschalken, uiteraard (toen nog) met loodhagel. De jacht wilde niet al te goed vlotten en op de stoppels, er lag wel 35 bunder, zien we af en toe een haas huppelen. De groenbemester groeide al aardig en ik besloot samen met Willem dat eens te bekijken. De lelijke eend is ook op dit land in zijn element en kris – kras gingen we er door, er kwamen wel 30 hazen los. Je kon er vlak naast stoppen en als het ware de dieren aanraken. Willem heeft hier nog jaren over gepraat.

Met hetzelfde voertuig op de reebokkenjacht en op het Lieverse Nijland hadden we geluk. Ruim 100 m ver lag hij op het nog niet gerooide aardappelland. Geen nood , met de eend voorzichtig tussen de aangeaarde aardappelruggen rijdend de bok opgehaald en we kwamen nog weer terug ook.

Willem: “ dat scheelt ons een end sjouw’n”. Met de eend kwam je overal, voor de winter had ik zelf een paar sneeuwkettingen gemaakt en toen kon het behalve de banden, helemaal niet meer kapot. Met veel sneeuw kon ik nog overal komen wat voor het voeren van nog buiten verblijvend vee ook erg belangrijk was.

Vrachten graan en hooi heb ik zodoende versleept.

Een aparte tak van sport was het benaderen van kraaien- en eksternesten, je reed er gewoon onder met het zeildoek dak open en de man achterin kon zijn gang gaan. Of dit allemaal wel mocht weet ik niet, we deden het toen in elk geval en niemand bekommerde zich daarom. Ik weet niet of de moderne 4 wheels zich hiervoor nog wel lenen. Is in ieder geval niet meer toegestaan.

Terugrijdend van Zuurdijk komt Willem tot de ontboezeming: “wat ‘ mooi autogie, al schait je ok niks, je komm’n altied met ’ n eend in hoes”. (vertaling: wat een leuk auto-tje, ook al schiet je niets, je komt altijd met een eend thuis)

Met de kwast werd de eend dofgroen geverfd en klaar voor het gebruik. Ook wel eens een raar akkefietje beleefd.

We zouden de buks inschieten en uiteraard gebeurde dit over het dak van de eend. Er nooit geen rekening mee gehouden dat je linkerhand die het voorhout vasthield in het zeildoek wegzonk. U raadt het al, een doffe knal, gevolgd door een jankend geluid doch de schijf bleef onbewogen. Aangezien de kijker 5 cm boven de loop gemonteerd was had ik precies door het regengootje geschoten; dit heb ik nog vaak moeten horen!

‘k Heb trouwens nog nooit een betere stoel gehad tijdens de drijfjacht, de passagiersstoel haalde je er eenvoudig uit en klaar was Reinder.

Uit oude documenten van REINDER HORST

WeKa.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

201810234, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Henri Bik op 23 Oktober 2018 op 12.39: Leuk verhaal en het herinnerde me aan de rare fratsen die wij met de 2CV van mijn broer uithaalden. Voor de jacht leek mij destijds een ‘Citroën 2CV 4x4 Sahara’ wel een geschikt voertuig. Naar verluid de enige bruikbare auto van Rijkswaterstaat in de pas droog gelegde Noord-Oost polder vooral door het lage gewicht van slechts 715 kg. Ze zijn inmiddels onbetaalbaar geworden. Ik zet er een=>plaatje<= van op de forumgroep (Franse) autos.

Reactie van Geert Berghuis op 23 Oktober 2018 op 21.11: Beste WEKA,mag ik je vragen wat je echte naam is.we(mijn vrouw en ik)hebben ruim 10jaar in Lieveren gewoont.Bij Roelof Bathoorn waren we "vaste"klant,w.s familie van Reinder Bathoorn.We woonden 100mtr van de kroeg van Bethoorn.Leuk als je inmiddels 13jaar in Frankrijk woont iets te lezen over Lieveren.vr groet,Geert Berghuis

Reactie van Ingrid de Eerste op 23 Oktober 2018 op 22.19: Ik heb alleen maar goede herinneringen aan eens bestel. Vooral in de kleur oud roze.

Reactie van Robert op 24 Oktober 2018 op 0.01: 2 CV...de helft van ons hockeyelftal reed er in...de sleutels pasten op iedere auto...we moesten dus letten op de kleur en verschillen in inrichting.

Mijn eerste 2 CV overleed met een gescheurd motorblok; geen probleem; voor FL 50 kocht ik een nieuw blok. Ermee nog 100.000 km gereden; verkocht voor een Dyane...die ging veel harder!

Hop, een kunststof dakje laten monteren en vette pret gehad met dat ding; uiteindelijk geruild voor een Volvo 245 waarmee ik nog 250.000 km gereden heb.

Jammer dat ze nu zo duur zijn geworden, die eenden...

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 24 Oktober 2018 op 10.10: Met de (oude)autoclub mochten we een keer picknicken in het park van een echt middeleeuws kasteel dat alle jaren in bezit van dezelfde nobele familie was gebleven. De hoog bejaarde baronesse heette ons hartelijk welkom en zei dat het haar verheugde dat er tussen al dat moois van voor- en vlak na de 2e wereldoorlog, ook een paar 2 CV's bij waren. Want toen wij er in de jaren 60 mee door Tibet en Nepal reden ging de 'Deuce' nog moeiteloos waar de beste Amerikaanse Jeep's het af lieten weten!

Reactie van Willem van Oosten op 24 Oktober 2018 op 18.07: Als wandelaar vliegen wel de kogels om mijn oren en de beplating van 2 CV geeft ook al geen bescherming

Reactie van WeKa op 25 Oktober 2018 op 8.32: Rondvliegende kogels of hagelkorrels.
Het zal wel zo zijn dat uitzonderingen de regel bevestigen.
Ik loop al zo'n 70 jaar veel in het veld rond en heb noch in NL noch in Fr ook maar één kogel om mijn hoofd horen fluiten en ook geen enkele hagelkorrel op mijn pet gevoeld.
In Fr wel (te veel) lege hagelpatroonhulzen en lege verpakkingen van Gauloise aangetroffen. De heren chasseurs zouden hun rommel moeten opruimen. Hoewel ik de indruk heb dat ik de laatste paar jaar minder van die troep aantref.

Reactie van Andrea Hummel op 25 Oktober 2018 op 8.59: Hoi WeKa en Geert, Mijn eerste auto was ook een lelijke eend, wat een lol hebben we daarmee gehad zeg. Met z'n zevenen op stap, ik reed, mijn vriendin die nogal dik was, ernaast en vijf anderen vrienden en vriendinnen op elkaar gepropt achterin. We gingen toeren in de omgeving, naar Leek, Nienoord, Tolbert, Marum, Peize, Lieveren, het Lieverse diep ... En Roelof Bathoorn? Ik denk dat iedereen in de omgeving Roelof Bathoorn wel kende. Voor mij was het net als voor Geert denk ik, een schok van herkenning. Wat leuk!

Reactie van Andrea Hummel op 25 Oktober 2018 op 9.04: Trouwens met onze fietsen en later met het brommertje gingen we altijd naar Bathoorn tegenover Onder de Linden aan de Norgerweg.

Reactie van WeKa op 25 Oktober 2018 op 17.46: Heb ook 5 jaren (heeeel lang geleden) een eend gereden. Als er weer eens tectyl onder moest, even de spatborden aan de ene kant eraf. met z'n tweeën legde je hem zou op zijn zij en aan de slag. Na gedane arbeid weer op de wielen en een tijdje laten staan, zodat de alle olie weer op de bestemde plaatsen zat. en nadat ook de spatborden weer waren gemonteerd, rijden maar.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.