De invasie is weer begonnen

Na een lange pauze is het toeristen-seizoen weer in volle gang. De restaurantjes hebben hun deuren geopend, de vakantiehuizen zijn opgefrist en de kampeerterreinen netjes gemaaid. Vooral waar wij wonen, een klein gehuchtje in het zuiden van de Ardèche, is het contrast heel groot. Omdat er in ons dorpje maar een paar huizen het hele jaar bewoond worden en de rest gites zijn, én er bovendien een paar campings vlakbij zijn, stijgt het aantal "inwoners" in de zomer van ongeveer 50 naar zo'n 1000 (als het er niet meer zijn). De wegen waar je buiten het seizoen bij wijze van spreken gemakkelijk met z'n tweetjes naast elkaar kunt rijden, daar loop je nu de kans om in file te staan. Vandaag, 14 juli, kun je duidelijk merken dat het weer tijd is voor de grote "wissel", d.w.z. de helft van de toeristen gaat weer naar huis en wordt vervangen door een nieuwe lading.

Onze buurman van de gite naast ons kwam deze ochtend bezorgd naar ons toe. Hij had net op de radio vernomen dat er meer dan 250 km. file was op de snelwegen, en hij zou binnen een half uurtje vertrekken naar huis. Tja, wat moesten wij hier op zeggen; het was zaterdag, 14 juli en bovendien liep het al tegen de middag. Deze feiten samen konden inderdaad het vermoeden oproepen dat er wat problemen te verwachten waren op de wegen. We konden ze enkel veel "courage" wensen.  Hij, zijn vrouw en hun drie kinderen hadden een behoorlijke reis voor de boeg, want ze moesten naar Pas-de-Calais, Noord-Frankrijk dus. "Wat een ellende" mopperde de man toen hij nog een laatste, véél te grote koffer in de véel te kleine bagageruimte probeerde te wurmen. Ik hoop oprecht dat de reis voor hen voorspoedig is verlopen, want het waren erg aardige mensen.

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik zo nu en dan een klein binnenpretje niet kan onderdrukken. Als ik dan al die toeristen zie zwoegen en zweten om zich klaar te maken voor de terugreis, en ik nip dan nog een keer lekker van mijn roséetje op ons terras, dan voel ik toch elke keer weer een vlaag van opluchting. Wij zijn zelf ook 9 jaar lang toeristen geweest in deze streek, en daar herinner ik mezelf dan ook heus wel aan, en natuurlijk voel ik me achteraf ook altijd wel een beetje schuldig en slecht door dit leedvermaak. Maar toen ik vanmiddag op het nieuws zag dat men in Belgie en Nederland op veel plaatsen de paraplu's weer boven heeft moeten halen, dan ben ik toch wel héel erg blij dat mijn koffers hier gewoon kunnen blijven staan.