De hop, een onreine schoonheid

Wanhoppig, zou je bijna zeggen. Maar dat is inderdaad een iets te flauwe woordspeling. Toch klinkt het nu al wekenlang: hop, hop, hóp. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. De wanhopige roep om een partner. Het lijkt erop dat het goed gaat met de hop. Althans in de streek waar wij wonen, het grensgebied van de Haute-Vienne, Corrèze en Dordogne. Hoorden we hier vroeger maar zelden - en dan ook vaak slechts vanuit de verte - de onmiskenbare roep van de hop, dit jaar klinkt hij overal, elke dag weer. Nu mag de roep niet echt melodieus zijn, eerder gruwelijk monotoon, zodra je de vogel ziet is echter alles vergeven en heb je het idee dat je in het Congolese regenwoud zit. Ik geef hem een top-drie klassering, als het gaat om de mooiste vogel.

De lange dunne snavel. De warme, bijna oranje kleur. De fel zwart-wit gestreepte vleugels en staart, die zich tijdens de vlucht aaneen scharen tot een galajurk. En natuurlijk de waaiervormige kuif, waarin aan de uiteinden het zwart-wit subtiel terugkeert. Het schijnt dat de hop een onappetijtelijke bijnaam heeft: drekhaan. Vanwege de uitgesproken stank die het dier omgeeft. De hop is een taddik, om het eens op zijn Amsterdams te zeggen. Een viezerik. Ze maken het nest zelden schoon, hetgeen in hun geval extra dramatische gevolgen heeft, aangezien het vrouwtje een klier heeft onder haar staart, waar tijdens de broedtijd een verwoestend stinkende smurrie uitkomt. Daarmee smeert ze vervolgens zichzelf en haar eieren in, om te voorkomen dat indringers het nest leegroven. Jammer voor de Vlaamse gaaien en de marters. En voor de koekoek natuurlijk, die haar jong geluk niet wil laten opgroeien in een stinkhok, denk ik zo.

Over de koekoek gesproken. Precies op 1 april hoorde ik die hier weer voor het eerst. Best vroeg in het jaar. Het was de dag van de belachelijke sneeuwstorm, toen het hele gebied hier onder een halve meter sneeuw was verdwenen. Ik was even bang dat hij of zij gelijk rechtsomkeert had gemaakt, terug naar warm Afrika, want de dagen daarna hoorden we niets meer. Maar een dag of wat later bleek toch dat ze hadden besloten te blijven. Weer twee weken later meldde ook de wielewaal zich, en kort daarna dus de hop. Het luidruchtige Afrikaanse gezelschap was gelukkig weer compleet.

De hop dus. Al in de Bijbel genoemd, als een van de onreine dieren die niet mogen worden gegeten. Laat nou uitgerekend de hop tot de nationale vogel van de staat Israël zijn verkozen. Maar naast deze negatieve Bijbelse associatie heeft de hop ook al sinds eeuwen een positief imago. Dat heeft - naast het fraaie uiterlijk - te maken met hun trouwe familiebanden. Als vader en moeder hop ouder worden, gaan de jongen namelijk voor de ouwetjes zorgen: ze strijken hun veren glad, likken hun ogen opdat ze beter zien, voeden en verwarmen hen. En dat spreekt auteur dezes - zojuist 69 jaar oud geworden - wel aan. De stank nemen we dan maar voor lief.

Leo Pauw

Voor meer korte verhalen over ons leven in Frankrijk en over mijn onlangs verschenen debuutroman: www.leopauw.com.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20220611, Dieren, Korte Verhalen

Reactie van Siep Schepel (03) op 11 Juni 2022 op 13.01: Ik kende deze vogel alleen maar van plaatjes, maar vorig jaar dook hij voor het eerst op in onze tuin in de Allier. Dit jaar trouwens nog niet gezien. Wel zien we tegenwoordig ook vaak de putter, ook een mooie.

Reactie van Jeannette op 11 Juni 2022 op 14.39: Ja, in de Anjou rond mijn huis nu ook een jaarlijks terugkerende broedvogel.
Inderdaad prachtig, hij is gelukkig schuw genoeg om hem niet te ruiken !

Reactie van Sequoia op 11 Juni 2022 op 14.58: Mooi verhaal Leo. Ook hier in het zuiden van de Corrèze redelijke aantallen hoppen, verder scharrelaar, bijeneter, wielewaal, gewone en zwarte ooievaar, ijsvogel, nachtegaal, waterspreeuw en nog heel veel meer moois.

Vogel ze!

Reactie van Mieke V. op 11 Juni 2022 op 15.38: Wij wonen in de Aude en ze zitten hier elke dag in de tuin. En hoog in de bomen en vorige week in het keukenraam. Schitterende vogels en inderdaad, ze roepen heel vaak.

Reactie van El Burro Català op 11 Juni 2022 op 16.17: Mooi verhaal Leo. Hier in de Roussillon ook veel hoppen. We hebben zelfs een familie Hop. Vliegende harlekijnen lijken het.

Reactie van Robert op 11 Juni 2022 op 17.59: Leuk verhaal, met interesse gelezen, bij ons (Vendée Sud) is deze vogel, net als de koekoek ook regelmatig in onze tuin te bewonderen. Nog even wat ander op vogelgebied; een paar weken geleden is er een nieuw dak op ons huis geplaatst en ben ik nu bezig de gevel rondom het huis te schilderen. Wie schetst mijn verbazing dat ik een vink zijn/haat nest heeft gebouwd in een kleine vrije hoek van een airco unit. (zie foto) Nog maar even wachten met het schilderen van deze hoek...
nest.jpg

Reactie van Juna op 11 Juni 2022 op 19.18: Interessant om te lezen/weten...dank je wel!

Reactie van Theodora Besse op 11 Juni 2022 op 19.34: Dankjewel Leo, voor dit leuke verhaal! Ik wist dit helemaal niet, weer iets geleerd.

Reactie van Peter Jan op 12 Juni 2022 op 8.22: Ook bij mij in de Gers hoort de hop tot de regelmatige bezoekers van de tuin. Met zijn prachtige verenpracht misschien de mooiste vogel die je hier van dichtbij kunt bekijken.

Reactie van Jan Biesheuvel op 12 Juni 2022 op 20.13: Mooi en leerzaam verhaal Leo, wij hadden hier de eerst 2 hopvogels toen wij hier zijn komen wonen (2019- Le Temple sur Lot - Lot et Garonne), maar nu zeker 5, super leuk