De herdenking van 100 jaar Armistice in onze gemeente

Terwijl in Limburg en Brabant de elfde van de elfde losbarstte en met kanonschoten het begin van het carnavalseizoen werd ingeluid, herdachten de Fransen in de ruim 35000 communes die Frankrijk nog telt het zwijgen van de kanonnen, gisteren precies 100 jaar geleden. Meer dan 35000 bloemstukken werden bij evenzovele oorlogsmonumenten gelegd. Ook in onze gemeente Portes.

Het is hier al dagenlang verschrikkelijk weer. Het blijft maar plensen, harde windstoten doen de luiken rammelen en in de heuvels rondom hangt een soms dichte mist. Hoewel ik als gemeenteraadslid geacht word om bij dergelijke plechtigheden aanwezig te zijn, aarzelde ik of ik wel zou gaan. Maar de gedachte aan onze burgemeester, die misschien in z'n eentje met het bloemstuk bij het monument zou staan, deed me besluiten om toch de tocht naar de col de Portes, waar onze stèle staat, te ondernemen. Ik bleek van onze gemeenteraad de enige conseillère te zijn die zich buiten had gewaagd. Wel waren twee van de drie adjoints aanwezig, evenals drie inwoners die steevast bij dergelijke gelegenheden acte de présence geven. Op de col, waar ook het château de Portes staat, hing een dichte mist.

Toch bleken de weergoden ons gunstig gezind. Want even voor de plechtigheid begon hield het op met regenen. De tweede adjoint had zijn vrouw en zijn 5-jarige kleindochter meegebracht. Het kleine meisje mocht voor deze bijzondere gelegenheid de bloemen bij het monument leggen, begeleid door haar opa.

Daarna werd een minuut stilte in acht genomen. De burgemeester las een boodschap voor van de Président de la République, hetgeen hij trots aankondigde. Want normaal gesproken komt de boodschap van de minister van Defensie en ieder jaar komt de ambtelijke inhoud op hetzelfde neer. Deze boodschap van president Macron zelf was persoonlijk en gevoelvol. Het begin, bijna een gedicht, luidde:

"Un siècle.
Un siècle que l'Armistice du 11 novembre 1918 est venu mettre un terme aux combats fratricides de la Première Guerre mondiale. A cet affrontement interminable, nation contre nation, peuple contre peuple. Avec ses tranchées pleine de boue, de sang et de larmes. Ses orages de feu et d'acier qui grondaient par tout les temps et déchiraient les ciels les plus calmes. Ses champs de bataille éventrés et la mort, omniprésente.
Le 11 novembre 1918, un grand soupir de soulagement traverse la France. Depuis Compiègne où l'Armistice a été signé à l'aube, il se propage jusqu'aux champs de bataille.
Enfin, après quatre interminables années de bruit et de fureur, de nuit et de terreur, les armes se taisent sur le front occidental."

Uiteraard waarschuwde de president ook voor het nationalisme dat de oorzaak was van la Grande Guerre en dat tegenwoordig overal opnieuw de kop opsteekt. Vervolgens las de burgemeester een verklaring voor van de ARAC (Association Républicaine des Anciens Combattants). Zelf had hij deze keer bij uitzondering geen persoonlijke boodschap. Na afloop krijg ik altijd alle teksten van hem, want hij raffelt ze zo snel af, dat ik er geen woord van versta.

Toen ik naar huis reed begon het weer zachtjes te regenen.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181112, Kunst en Cultuur

Reactie van Hans van den Bos op 12 November 2018 op 11.17: Ook ik stond gisteren bij het "monument des morts". Als raadslid en als oud militair kan ik er natuurlijk niet wegblijven. Maar ik doe het iedere keer weer met veel plezier. Dit keer was het erg druk. na de kranslegging door drie kinderen en het voorlezen van de brief van Macron, lazen de kinderen brieven voor van soldaten die deze ruim honderd jaar geleden hebben geschreven. Daarna was het weer de beurt aan wat ik wat oneerbiedig "de litanie" noem. Hertvoorlezen van de namen van de gesneuvelden uit Jarnages met direct er na" mort pour la France".
Daarna werd de last post geblazen door het lokale fanfare korps en een minuut stilte gehouden. Daarna speelde men het Marseilleise.
Na een dankwoord van de burgemeester vertrok de stoet naar het kerkhof waar zich ook een monument bevindt.
Dat alles wed natuurlijk gevolgd door het onvermijdelijke "verre d'amintié" In ons expositiegebouw.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 12 November 2018 op 11.34: Dan gaat het bij jullie wel veel uitgebreider toe, Hans. Bij ons waren er veel minder mensen dan normaal, ongetwijfeld vanwege het slechte weer. Maar ook wordt bij ons op 11 november nooit de Marseillaise gezongen en de "litanie" en le verre d'amitié ontbreken eveneens.

De ceremonie bij het spaanse oorlogsmonument in mijn dorp L'Affenadou is begin juni altijd veel uitgebreider, zoals ik hier wel eens heb verteld, met zowel de Marseillaise als de Chant des partisans en de "litanie" plus le verre d'amitié in onze salle polyvalente.

Zo zie je maar dat het er in iedere gemeente weer anders aan toegaat.

Reactie van Ada op 12 November 2018 op 12.36: Dank je wel Theodora, Wij hebben onze gemeente Lanouée (1600+) inwoner een mooie dienst gehad. Het kerkje was vol met mensen ook veel Engelsen die hier wonen. Bretagne heeft altijd veel enfants geleverd aan de oorlogen, ook de tweede werd oorlog heeft vele duizenden jonge mannen en vrouwen het leven gekost. Kinderen lazen gedichtjes voor en in het geheel niet onbelangrijk, erna was er een Vin d'Honneur te halen in het gemeente huis. Maar er waren zoveel mensen dat de Maire besloot om dit maar in de grote Salle te geven. Je ziet, het leeft hier in Bretagne nog steeds heel erg. Het was trouwens een prima weertje!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 12 November 2018 op 13.18: Leuk om te lezen, Ada! Alweer heel anders dan bij ons en bij Hans. Wij hebben trouwens maar 380 inwoners, verspreid over tig hameaux en lieu-dits.

Ik moet daarbij wel aantekenen dat in La Grand'Combe (vroeger mijnstadje hier vlakbij), van 5 t/m 17 november van alles te doen is ter herdenking van 100 jaar Grande Guerre. Normaal gaan we na onze eigen commémoration naar de plechtigheid in La Grand'Combe, die een uur later begint en waarvoor we als gemeenteraad altijd een uitnodiging krijgen. Maar idit jaar had ik echt geen zin om nogmaals het weer te trotseren. Ik vermoed dat onze burgemeester de enige is die er naartoe is gegaan.

Maar ik ga zeker een kijkje nemen bij de expositie "Les femmes en guerre". Zie Affiche en Programma: