De Gaulle, een man van eer

Beste Forumgebruikers,

Ik wil geen politiek gaan bedrijven maar de Generaal even de revue laten passeren. Op een rommelmarkt scoorde ik het boek "General de Gaulle, raconter aux enfants'. Het boek met veel foto's doorloopt de carrière van de Gaulle als militair en als Predident de la Republique.

In een ander boek "De Gaulle , de man die nee zei “ ,wordt vooral verklaard waarom hij tegen bepaalde ontwikkelingen was. Door velen werd zijn onafhankelijke houding als halsstarrig gezien.

In dat laatste boek kwam zijn benarde positie naar voren om koloniën beleidvol af te stoten.

Met Algerije werd dat een moeilijk geval en zijn legendarische woorden bij een toespraak in Algers

"Je vous ai compris" werd toen nogal divers uitgelegd. Een moeilijke periode voor beide landen volgde.

Toch wordt De Gaulle door de meeste Fransen als een belangrijk Frans leider gezien die zich niet aan de leiband van de V.S liet binden.

Een Franse vriend uit Calais vertelde mij dat hij de Gaulle wel eens had gezien omdat de Gaulle een vakantieverblijf daar in de buurt had.

Zélf maakte ik een schilderijtje van het gezicht van Frankrijk. Ik heb er nog nooit opmerkingen over horen maken.

In mijn ogen was de Gaulle een man van eer, die buitenechtelijke relaties of prestigeprojecten ver van zich wist te houden. Een gevaarlijke aanslag in Parijs wisten hij en zijn vrouw te overleven. Ook de soepkip die ze mee hadden werd zorgvuldig opgeraapt en weer meegenomen ! :)

Hij kreeg een monumentale laatst rustplaats ver van de Dome des Invalides.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20191129, Overheid

Overleden Reactie van Theodora Besse op 30 November 2019 op 7.04: Ton, leuk schilderij, maar de titel van het boek van Henk Wesseling luidt: "De man die nee zei". Met als ondertitel: "Charles de Gaulle, 1890-1970".

Te verkrijgen bij Bol.com (€11,00).

Je stukje deed me trouwens ook denken aan Wim Sonneveld met "De kat van ome Willem is op reis geweest", uit "Ja zuster, nee zuster", waarvan een van de coupletten luidt:

Hij is ook op visite bij de Gaulle geweest
De Gaulle geweest, de Gaulle geweest
Hij is ook op visite bij de Gaulle geweest
En zegt voortdurend "non"

Reactie van Ines op 30 November 2019 op 10.22: Niet zo lang geleden nog in Colombey-les-Deux-Églises geweest om het museum te bezoeken dat geheel aan hem gewijd is. Tevens zijn huis, graf en het zeer indrukwekkende Croix Lorraine bezocht.

Zeker een museum om nog eens terug te komen!

Reactie van A.L. Longayroux op 30 November 2019 op 11.19: Dank wederom voor al jullie reacties.

i excuseer mij voor de gemaakte spellingsfout bij Theodora.

Hij zei nee,maar zij, de journalisten, hadden ongelijk !:)

Reactie van Mieke op 30 November 2019 op 22.51: De Gaulle schijnt ook z'n hout voor de verwarming zelf te betaald te hebben. Dat ie nukkig was kan ik me nog wel herinneren van de 'stroeve' relatie met Luns in de jaren 50. Weet iemand of Luns ooit zijn memoires geschreven heeft? Lijkt me enorm interessant over die verhouding met Nederland uit die tijd te lezen. Vast mijn dank, Mieke

Overleden Reactie van Theodora Besse op 30 November 2019 op 23.14: Mieke, memoires heeft Luns niet geschreven, maar er zijn wel heel veel boeken over hem verschenen, waaraan hij soms zelf meewerkte: klikkerdeklik (zoals Sequoia zegt).

Reactie van Rob van der Meulen op 1 December 2019 op 0.55: @ Mieke, ik denk dat je doelt op energierekeningen die er in het Élysée betaald moesten worden. Toen De Gaulle daar als president z'n intrek had genomen kreeg hij na een maand de facture EDF te zien, waar hij van schrok. Hij verzocht iedereen wat zuiniger aan te doen, lichten niet langer laten branden dan noodzakelijk. Ook verzocht hij om een eigen compteur EDF voor z'n persoonlijke vertrekken, dat hoefde de Franse staat niet te betalen vond hij. Dat was gewoon "rekening man" zoals dat in militaire kringen wordt genoemd. Er bleken ook tal van onduidelijke functionarissen, ooit in het kielzog van vorige presidenten binnengekomen, nog steeds een werkkamer aan te houden hoewel ze al lang niet meer tot de organisatie van het presidentiële paleis behoorden. Die konden ook meteen opstappen, scheelde ook weer in de kosten.

Om een wat completer beeld van De Gaulle te krijgen kom je niet om de triologie die de Franse journalist Jean Lacouture schreef heen. In totaal 2460 pagina's, hetgeen nog meevalt vergeleken met wat er verder over De Gaulle is geschreven. Voor alle duidelijkheid: deze Franse journalist had het hart duidelijk aan de linkerkant voor wat betreft zijn politieke voorkeuren en begon met niet geringe scepsis aan dit werk. Al onderzoekend en schrijvend steeg zijn achting voor De Gaulle.

@ Alexander, wat Afrika betreft: het aardigste boek dat ik hierover gelezen heb werd door de Britse zakenman/diplomaat Biddlecombe geschreven onder de titel "French lessons in Africa". Hoe belangrijk Frankrijk voor de ex-koloniën is en omgekeerd. Laten we het er maar op houden dat De Gaulle stevig was verankerd in de Franse tradities en gevoelig voor de belangen voor de Franse staat. En alweer de naam van Henk Wesseling: zijn boek "Frankrijk in oorlog" is onthullend, alle feiten messcherp op een rijtje.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 1 December 2019 op 7.31: Dankje Alexander, ik had het artikel wel gemist, maar toen het plotseling weer terug was niet gezien dat de tekst was gewijzigd. Ton vond het waarschijnlijk té dom van zichzelf...

Reactie van Theodor Strauss op 1 December 2019 op 11.58: Luns, minister van buitenlandse zaken, was een man die leefde in de 20e eeuw, maar dacht vaak alsof hij in de 19e eeuw leefde. Albert Kersten schreef een biografie van hem, genaamd LUNS, een politieke biografie. Uitgever Boom/Amsterdam. Jaar van uitgave 2010. Een dik boek dat vooral beschrijft welke invloed de katholieken hadden op de politiek in Nederland. Voor geschiedenis liefhebbers een aanrader.

Reactie van A.L. Longayroux op 1 December 2019 op 15.20: Bedankt mensen voor de reacties en aanvullingen.

in het boek ‘Tout est fichu’ zoiets als alles is naar de maan, beschrijft Christine Clerc de moeilijke momenten van de Gaulle.Ook hij was een mens en niets menselijks was hem vreemd.

in een ander boek beschrijft de Gaulle zijn oorlogsherinneringen.

Helaas heb ik het boek op mijn andere adres ,maar de titel volgt.

Wat ik mij kan herinneren uit dit boek is dat de generaal niet inging op het verzoek van de Amerikanen Colmar op te geven om een betere strategische positie te kunnen verkrijgen.

Evenals Churchill waren het ‘mastodonten ‘ van hun tijd met een interessant verhaal.

Reactie van Rob van der Meulen op 1 December 2019 op 15.59: Dat andere boek over de Tweede Wereldoorlog dat uit de pen van De Gaulle zelf is gekomen bestaat uit drie delen met als titel: "Memoires de guerre". Minstens zo interessant is zijn eerste boek uit 1924, over de Grande Guerre, "La discorde chez l'ennemi" dat in 1924 verscheen. Er is daar ook een Engelse vertaling van verschenen, resultaat van een studie door een aantal Amerikaanse wetenschappers die hier en daar nog wat commentaar in de kantlijn plaatsten om de context wat duidelijker te maken. Wat speelde er allemaal in die tijd, politiek, economisch, maatschappelijk. Leest mede daardoor iets vlotter dan het soms wat weerbarstige Frans.

Tien jaar later verscheen zijn "Vers l'armée de metier". Zijn vooruitziende blik werd in Frankrijk niet begrepen, niet door de generale staf en niet door de politiek. Veel verder dan een paar honderd exemplaren kwam het niet in de verkoop. In Berlijn en Moskou werden hoofdstukken daaruit vertaald voor de legertop. En stonden model voor de opbouw van moderne tankdivisies. De Gaulle's voorspelling dat met een beetje pech in een toekomstige oorlog het Duitse leger de puur defensieve Maginot linie links zou kunnen laten liggen en dan twee tot drie weken later in Bordeaux zou kunnen staan bleek achteraf bijna profetisch. Geen waarzeggerij, beredeneerd militair strategisch inzicht. Na de oorlog kreeg Philippe de Gaulle, zoon van, door een voormalige Duitse generaal nog een originele Duitse vertaling aangeboden......